Schrijfvakanties zijn leuk en aardig, maar doe het NIET in Laon. Tim en ik dachten dat Laon de ideale plek zou zijn voor een gezamenlijke schrijfvakantie: rustig, charmant, niet al te ver weg, en Frans dus met goed stokbrood. Zoals mijn vader altijd zei: denken moet je aan een paard overlaten. Laon was inderdaad… rustig. Zo rustig dat we op dag 2 al helemaal claustrofobisch werden en bij alle huizen wilden aanbellen om de mensen naar buiten te krijgen om ze te dwingen met ons door de straten te dansen. En dat terwijl we in Amsterdam zelf de hele dag binnen zitten (te schrijven, natuurlijk). Kun je nagaan hoe erg het daar was. En de bakker was SLECHT, jongens, dat brood was echt niet te vreten, we moesten helemaal naar de Carrefour ver buiten de stad om niet te sterven van de honger.
Je kunt bang worden van je eigen boek. Het boek waar ik nu aan werk, is een YA-roman met horrorelementen. Doodeng om te schrijven vind ik het, ik spring de hele tijd verschrikt op als ik een geluidje vanuit de hal hoor. (Waarschijnlijk ben ik trouwens de enige die bang gaat worden van dit boek – het zijn echt horror-ELEMENTEN, het is geen griezelboek. Ik heb gewoon een hele lage tolerantie voor enge dingen. Ik durf als ik ‘s avonds alleen thuis ben ook nog steeds niet in de spiegel te kijken, en als iemand over Paranormal Activity praat, word ik boos.) Verder vind ik mijn eigen boek wel heel erg leuk trouwens. Ben echt heel erg benieuwd wat jullie er straks van gaan vinden.
Stoer doen in de sportschool is leuk, maar niet leuk genoeg om blessures te krijgen. Vanwege mijn eeuwige gesteggel met mijn knie en rug, in combinatie met mijn vrij macho inborst, was ik dit jaar mijn armen en schouders ‘lekker hard’ aan het trainen. Het waren namelijk de enige lichaamsdelen die ik kon afbeulen zonder pijn. Nou, je raadt het al: door al mijn getrain kreeg ik zoveel last van mijn schouder dat ik niet eens meer een chest press met vijf kilo kon doen. Het is nu wel een soort van bijna helemaal over (rust + stretchen werkt!) maar ik mag van mezelf niet meer zo hard trainen. Laat anders maar, weet je? Ik word wel gewoon niet gespierd. Het is het allemaal niet waard.
Je kan als volwassene nog steeds interrailen. Tim en ik gaan normaal altijd met de auto op vakantie, maar die heeft inmiddels zoveel kuren (die auto lijkt mij wel, joh) dat ik er niet helemaal mee naar Italië durfde te rijden. Het vliegtuig was geen optie, dus besloten we met de trein te gaan! En dat was naast ecofabulous ook nog eens hartstikke leuk. Lekker veel lezen, geen stress (oké, niet zero stress want overstappen is altijd wel een gedoetje, maar je kunt natuurlijk altijd de volgende halen als je je aansluiting mist, wat in Duitsland natuurlijk metéén gebeurde). Wij hebben ons vermaakt. (En in Italië een auto gehuurd, trouwens, voor plaatselijke uitstapjes.)
Strandbedjes huren in Italië is duur, maar wel leuk. Ik bedoel, je krijgt er een parasol bij. Erg belangrijk in deze verhitte tijden.
Florence bestaat echt. Ik dacht altijd dat die stad verzonnen was door Richard Cocciante en Luc Plamondon. Maar niets is minder waar! Ik ben er zelfs geweest! En het was mooi joh! (En druk!)
Je kan ook met de trein naar Cornwall en dan geen auto huren en daar dan een week zijn en je alsnog geen seconde vervelen. Oké, dit was eigenlijk geen les, want mijn moeder en ik wisten dat heus wel, toen we voor de eerste keer in ons leven autoloos naar Newquay gingen. Maar omdat iedereen ons gechoqueerd aankeek als we dit aan mensen vertelden (“Maar dan kunnen jullie niks dóen!”), wil ik het toch even noemen. We hebben gewandeld, gewandeld en nog meer gewandeld, en we hebben de charity shops doorgekamd op zoek naar leuke tweedehands kleding (mijn kerstjurk kostte 3 pond, jeuj) en hebben één dagje een uitstapje met de bus gemaakt. Kortom, het was precies wat het moest zijn.
Ginny Wemel is echt supergoed in de vleddervleervloek. Dit weet ik omdat ik voor het eerst (!!!) in mijn leven alle 7 delen van Harry Potter achter elkaar aan het lezen ben. Als kind las ik de eerste 4 belachelijk vaak achter elkaar terwijl ik wachtte totdat Rowling de rest afgepend had, en toen de vijfde erbij kwam heb ik die ook nog heel vaak gelezen, en natúúrlijk las ik deel 6 en 7, maar tegen de tijd dat die uitkwamen had ik toch msn en internetvrienden dus had ik wat minder tijd om te helezen. Een jaar of 10 geleden deed ik een dappere poging, maar toen had ik inmiddels WhatsApp en Instagram dus toen was mijn aandachtspanne niet meer groot genoeg om meer dan twee HP-boeken achter elkaar te lezen. Maar goed, ik had nog altijd wel de wens om die serie in één keer door te werken, gewoon omdat ik het idee heb dat ik toch altijd wat verbanden miste en dingen vergat. Nou, dat heb ik geweten. Ik heb nu bijna deel 6 uit en heb al zeker vier keer gelezen hoe goed Ginny wel niet is in de vleddervleervloek. Dat was me nou nooit eerder opgevallen!
Kijk The Wire, ook al vind je het in de eerste instantie niet leuk. Eind 2022 begonnen Tim en ik The Wire te kijken (hij voor de tweede keer, ik voor het eerst) maar om eerlijk te zijn zat ik zat tijdens het kijken eigenlijk vooral te denken aan wat ik de volgende dag aan moest trekken naar mijn werk, want ik vond het hartstikke saai, al dat gedoe met politie en drugscriminelen in Baltimore. De serie is vrij fragmentarisch en er zijn zoooooooooooo veel personages, waardoor ik er totaal niet in kwam. Maar ergens aan het einde van het tweede seizoen… snapte ik het ineens. Zag ik hoe fantastisch de personages geschreven waren. Hoe goed en echt alle verhalen waren. Ik moet we zeggen dat ik ergens in seizoen 4 of 5 een hele dag lang huilend door het huis heb gelopen omdat het allemaal zo verschrikkelijk was. Maar dat was het allemaal waard.
Afkicken van je telefoon kan gewoon. Een prestatie waar ik zeer trots op ben, is dat ik dit jaar veeel minder op mijn telefoon gezeten heb. Daar schreef ik eerder over en zou ik nog veel meer over kunnen schrijven (en dat wil ik op zich ook wel), maar voor nu hou ik het hierbij. Je leven wordt stukken beter als je niet hele avonden kwijt ben aan scrollen op je telefoon (en hoe denken jullie anders dat ik zoveel Harry Potter heb kunnen lezen?)
Eigenlijk moet je niet 2 jaar wachten tot je de muur in je woonkamer verft. Tim en ik besloten dit voorjaar ein-de-lijk onze woonkamer groen te maken ipv grijs zoals de vorige bewoners hem hadden gemaakt, en ik heb er zoveel spijt van! Ik had hier zoveel langer van kunnen genieten als we dit 2 jaar geleden al hadden gedaan!
BONUS: MIJN GOEDE VOORNEMENS VOOR 2024
- Meer lezen (heb alsnog wel 41 boeken gelezen dit jaar, maar pas sinds het einde van het jaar heb ik de smaak weer helemaal te pakken)
- Meer nieuwe kook-technieken onder de knie krijgen
- De wereld redden van ondergang (dit doel moet ik nog even SMART maken)
- Minder dingen doen en meer op de bank zitten en koffie drinken
