Mijn zusje heeft hondjes. Ze heten Pepper, Tessa en Lucky. Ze roept ze door het schermpje van haar fancy Gameboy: “Pepper! Sit! Pepper! Pepper! Pepper! Sit! Sit! Sit! Jaaaaaaaaaa, goodgirlgoodgirlgoodgirl!”
Als mijn zusje het later over haar jeugdtrauma’s zal hebben, zal ze waarschijnlijk zeggen dat ze ‘geen hond mocht’. Ik dank god op mijn blote knieën dat ik geen hond kreeg toen ik erom vroeg (stel je voor dat dat beest nog steeds geleefd had!). Gelukkig maar dat zij vele surrogaatviervoeters op een beeldscherm heeft, want ik weet niet wat ze anders met al die dierenliefde had aangemoeten.
Toen mijn broertje en ik haar leeftijd hadden, zaten we in een soortgelijke situatie. Wij konden (om beduidend andere redenen) ook geen Pokémon in huis nemen en moesten daarom onze pokémontrainerskills maar uitleven op onze minder fancy Gameboys. Met uiterste zorg en aandacht zocht ik naar Pidgeys en Taurossen, en ja, zodra ik een mythische Pokémon in een hoekje van een grot had gedreven kirde ik ook tegen mijn Ivysaur dat-ie zo lekker bezig was.
En als het daarbij bleef! Maar nee, ook als mijn beeldscherm uit stond was ik samen met mijn Pokémon. Als ik naar school fietste, zat ik eigenlijk op de rug van Arcanine. Als ik aan het tennissen was, had ik Eevee aan mijn zijde.
Mijn liefde voor die beesten eindigde toen het spel maar bleef vastlopen en ik telkens opnieuw moest beginnen. En okee, je wordt oud en als niemand met je met de pokémonkaarten wil spelen is het ook niet meer leuk.
Bovendien: liefdes voor dingen die niet bestaan, vervagen nu eenmaal sneller dan the real thing. Zodra de buzz voorbij was stierven mijn Pokémon. Hun leven was korter dan die van de gemiddelde cavia.
Nu maar zien of mijn zusjes liefde voor honden de tand des tijds doorstaat. Ik kan slechts hopen dat haar fancy Gameboy het niet begeeft.
Hahah ja Pokemon heb ik ook nog gedaan!
Pfffffffffffff. Ik speel nog steeds Pokémon!
Nee echt, ik heb mijn Gameboy Colour nog steeds en speel nog Yellow Red en Gold (niet tegelijk). En heb Silver gedownload voor op m’n laptop. Dusseeeeeh, niks vroeger. Pffff.
Ja nou sommige mensen groeien gewoon op weet je
Tijd voor een Nuzlocke Challenge!
Ik moest dit even googelen, waarom kende ik dit vroeger niet? 🙁 Dan was het spel – op het einde – toch wat spannender geweest! Ik ga wel weer beginnen…
Ik mis Pokémon 🙁 Je kunt het trouwens nog gewoon op internet spelen, haha!
Binnekort de gameboy colour maar eens zoeken!
Wel pokemonfan, maar nooit dat spelletje gespeeld – ‘t leek me ‘n beetje saai :p ‘k Heb het enkele keren bij mijn nicht mogen spelen, maar ‘k ben nooit op betere pokemons dan op een ratata of een pidgey gebotst…
‘t Doet me trouwens ook ‘n beetje denken aan die tamagotchi’s – zo eentje had ik er wel 😀 (en gelukkig dat je die kon resetten, want mijn beestje ging vaak dood…)
ik zocht even naar het woord, maar tamagotchi’s, inderdaad!!! LOVE IT!
bestaan die nog? ik wil nog eentje!
Vast wel! Ik had er een paar jaar (nou ja, zeven jaar of zo, maar goed) terug nog eentje. Hij werd echt megaoud voor tamagotichibegrippen, ondanks mijn goede zorgen ging-ie er toch aan… hij ONTPLOFTE VAN OUDERDOM.
Pokemon was geweldig! Ik heb heel wat spellen nog in mijn nachtkastje liggen… Op mijn gameboycoulor 🙂
Blogtrommel leidt me jouw blog in – wat heb jij een leuke pen! Ik ga je toevoegen aan mijn favo blogs, dus svp veel blijven schrijven 🙂
Anke
Aaaw, dankjewel voor het compliment! 😀 Ik zal zeker blijven schrijven!
Leuk geschreven! Ik had helaas geen gameboy, dus moest het met de pokémonkaarten doen.
Nu wil ik weer een tamagotchi. Ik had vroeger die achterlijke Echte Japanse, zo’n apart beestje die dan als je hem echt MASSIVELY goed verzorgde veranderde in een heel ‘bijzondere’. Kan je nagaan hoe obsessed ik voor dat beest heb gezorgd dat dat dan gewoon lukte. Ik las er ook over WANT er was ook een boek in mijn bibliotheek: http://www.bol.com/nl/p/i-love-my-tamagotchi/666788408/ Zonder grap.
Volgens mij had ik die ook! Want als je er niet goed voor zorgde, werd-ie heel eng en lelijk 😛 Dat gebeurde bij mij dus altijd. Toen ik het weer eens speelde toen ik wat ouder was werd hij wel heel mooi en fancy, maar ja hij ging alsnog best snel dood volgens mij.
En wow, dat zoiets bestaat. Heftige business, tamagotchi’s! (Eigenlijk wil ik nog liever dat boek dan een tamagotchi, wat staat er in godsnaam allemaal in??)