Ik moet jullie eerlijk bekennen: de laatste weken zat ik wat in een dip. Ik woonde nu al een tijdje in Parijs, maar ik had niet echt het gevoel dat mijn Frans met sprongen vooruit ging. Tijdens colleges kon ik met alle beste wil van de wereld maar de helft verstaan en wat ik ervan begreep stond me niet bijzonder aan. Hoewel ik al een flinke groep uitwisselingsstudenten kende en de Franse klasgenoten allemaal aardig en behulpzaam waren, was het geen goede vervanging voor mijn vrienden en familie. Mijn voorgemeubileerde kamer begon me de keel uit te hangen. Ik was nog steeds niet klaar met bureaucratisch geregel. Ik was continu ziek, zwak en misselijk en vooral: moe. Het ‘yes-ik-ben-in-Parijs’-gevoel van de eerste weken begon weg te ebben nu mijn arrondissement me net zo vertrouwd voorkwam als Amsterdam-Noord.
Dit bovenstaande klinkt allemaal deprimerender dan dat het is; écht rot voelde ik me hier namelijk niet door. Ik wilde niet per direct naar huis, ik lag niet in mijn bed te huilen en me af te vragen waar ik in godsnaam aan begonnen was. Nee, ik voelde me gewoon mwah. Mwah. Mwah. Maar mwah is nooit goed, en zeker niet als je iets aan het doen bent wat megaspannend en onvergetelijk gaaf zou moeten zijn. Nu heb ik gehoord dat het wel bij meerdere mensen even duurde voordat ze gesetteld waren in hun uitwisselingsstad, maar leuk is het niet.
En eigenlijk ben ik na die weken ook wel klaar met dat mwah-gevoel. Daarom besloot ik een paar dagen geleden dat het anders gaat worden. Vanaf nu wordt mijn verblijf hier gewoon supermegavetawesome. Ik ga harder werken (want ja, mijn motivatie om beter Frans te spreken was al zo gedaald dat mijn skills zich ook niet echt kónden verbeteren). Mijn vitamine-inname, bewegingsfrequentie en slaapuren worden verhoogd, net zoals de hoeveelheid tijd die ik op nieuwe plaatsen door ga brengen.
Dit weekend was een goede start. Mijn vader kwam langs en samen bezochten we, naast de alom bekende toeristische attracties, het prachtige Parc des Buttes-Chaumont in het verrassend leuke 19e arrondissement. Dit soort dingen ga ik vaker doen, in plaats van me te verstoppen in mijn Twitterfeed en Bloglovin’, zoals ik de laatste weken heb gedaan. Het wordt weer leuk interessant vetcool.
Dat heb ik besloten.
Ahjoh, weet je wat het is? Als je ergens een tijd zit, word dat je normale leven, en het normale leven is nu eenmaal niet supermegavetgaafspannend maar gewoon ‘mwah.’
Achteraf wordt het pas gaaf als je je bedenkt: ‘Hee! Ik heb een tijdlang mijn normale leven geleefd in Parijs!’
OMG, wordT, WORDT!!
Misschien is supermegavetgaafspannend een tikkeltje overdreven, maar ik vind niet dat het normale leven ‘mwah’ hoort te zijn, of hoort te voelen. En hoewel ik geloof dat dit gevoel achteraf wel zal komen, heb ik toch geen zin om daarop te wachten 😛
Maar.. Dat kán bijna niet anders. Want ‘normaal’ en ‘spannend’ zijn twee onverenigbare termen. Als je de hele dag spannende en/of leuke dingen doet, wordt dat de standaard, en daardoor automatisch niet meer spannend of leuk. Snap je wat ik bedoel? Nu wordt het een beetje een filosofisch verhaal, maar ik denk dat je het idee krijgt 😛
Overigens vind ik ook niet dat je daarom niet moet proberen het meer dan ‘mwah’ te laten zijn. Maar, en nu quote ik mijn moeder: ‘Een mens is nu eenmaal een gewoontedier dat het beste functioneert bij het comfort van de sleur.’
Ja, ik begrijp wat je bedoelt, en je hebt ook gelijk. Misschien heb ik me te sterk uitgedrukt, je kunt ook niet iedere dag over the top blij zijn, maar ik geloof dat er voor mij veel te verbeteren is en dat ik dat zelf in de hand heb! En dat hoeft niet alleen te liggen aan de dingen die je doet: ik geloof dat het vooral wordt bepaald door de manier waarop je denkt. En dat ben ik aan aan het passen. Daar vloeien weer ‘dingen doen’ uit voort. 🙂
Ik hoop dat je echt het gevoel krijgt dat het leuk en interessant is!!
Succes
Liefs
Je had vooraf toch niet serieus verwacht dat werkelijke alle dagen vetcool zouden zijn? Ik denk dat je nu dus juist ontdekt dat je jezelf supergoed kan motiveren om er wat van te maken!
Ja nee, maar ik had wel verwacht dat het allemaal iets soepeler zou verlopen. En met dat laatste heb je helemaal gelijk 😉
You go girl! (maar dan in het Frans)
Goed zo! Maak er een super mooie tijd van 🙂
Ik kan snappen dat het even wennen is allemaal… Maar goed dat je nu die knop hebt omgezet en ervan gaat genieten!
Zo’n dipje zul je altijd wel eens hebben, maar je gaat er goed mee om! 😉 De komende weken/maanden worden gewoon de beste ooit!
Och, het kan niet altijd op en top zijn. Soms heb je ook mindere momenten en daar moet je ook door. Maar je vooruitzicht ziet er al beter uit, zo ook je positieve ingesteldheid.
Succes! En even een mwah momentje is nooit erg. Zolang je het maar weer positief in gaat zien na een tijdje! =D Maak anders foto’s van leuke plaatsen die wij nog ‘Niet’ kennen van Parijs? Zou ik super leuk vinden om te zien [a]
Zonder regen geen zonneschijn, hè? 😉 En dat is een leuk idee! Laat misschien nog even op zich wachten, maar ik ga plaatsen verzamelen!
Fijn dat je in ieder geval alvast de switch in je hoofd hebt gemaakt 🙂 Het is ook inderdaad dat het ‘stoer!’-gevoel achteraf pas komt. Daarnaast heb je misschien wel stukjes gelezen van toen ik ‘ver’ weg zat, het was ook niet elke dag regenbogen en dansfeesten speciaal voor mij 😉
Haha nee, dat zeker niet, maar ‘mwah’ is ook niet echt het eerste wat in me opkomt 😉 (Hoewel dat ‘mwah’ fijn is vergeleken bij sommige dingen die je beschreef. Sommige dan, hè).
Als je jezelf iets meer luxe gunt dan in Nederland draagt dat vast ook bij aan het ‘wauw!’-gevoel. Ik ben een paar keer voor school/studie naar het buitenland geweest en het eerste wat me vaak te binnen schiet als ik er aan terug denk zijn de luxe en/of niet-Hollandse ontbijtjes. Blijkbaar is dat belangrijk voor mij hahaha
Of het helpt weet ik niet, maar het idee staat me bijzonder aan 😛
Zet hem op met de positieve omslag 😀 lukt vast, het is namelijk (vanuit het druilerige nederland) al supervetawesomestoer dat je uberhaupt in Parijs bent gaan wonen voor een tijdje.
Zet hem op 🙂 Volgens mij gaat het helemaal goed komen!
Minder! Ik ga denk ik ik liever naar een Engelstalig land, daar begrijp ik tenminste iedereen en kan ook sneller met mensen praten!
Het kan een hele tijd duren voordat je echt op je plek zit. Een dipje mag als je er maar weer uit komt! Heel veel succes met je Frans, blijven volhouden en doorzetten dan gaat het beetje bij beetje steeds makkelijker!
Maak er een super mooie tijd van verder!
Kop op! Mwah aan de kant & snel door naar honderd en een leuke dingen die je op een van je to-do lijstjes heb staan. Dit maak je niet snel meer mee zo een mooie ervaring dus probeer er van te genieten!
Pingback: hoe het nu gaat enzo | vijf koffie graag