Afgelopen week dacht ik dat ik de Eiffeltoren zag. Ik zat in de trein naar Utrecht en ineens doemde hij op achter in een weiland, die driehonderd meter hoge stalen constructie die in Parijs hoorde te staan. Natuurlijk was het gewoon een elektriciteitsmast. Grappig dat ik ineens zo’n verward moment had; het overkwam me tot ongeveer een week na thuiskomst regelmatig, maar daarna al bijna drie maanden niet meer.
Ik moest ineens denken aan het talenklasje dat ik de eerste twee weken na mijn aankomst volgde. We moesten daar altijd van die verschrikkelijke gesprekjes voeren waarbij we zogenaamd iets in een restaurant moesten bestellen, van die oefeningen waar niemand iets aan had, vooral niet omdat een aanzienlijk aantal studenten uit onze groep bestond uit Italiaanse meisjes die weigerden hun mond open te doen omdat ze ‘niet durfden’. Ik denk dat het nooit meer goed zal komen tussen mij en dat volk. Eén van de dieptepunten van ons klasje was dat we een opdracht moesten maken over de werkwoorden in dit liedje:
Ik moest toen echt bijna huilen van het lachen. Niet omdat mijn Frans daar veel te geavanceerd voor was, want dat was het niet (de docent stelde moeilijke vragen hoor), maar gewoon, omdat het zo’n rotlied was. En omdat deze plaatjes ons moesten helpen:
Ik hoop dat jullie nu begrijpen waarom ik nooit goed in Frankrijk ben ingeburgerd.
Hahaha dat soort gesprekjes moesten wij op de Middelbare school doen met Engels 😛
En als je dan eens in zo’n restaurant bent kun je je niet eens die stomme oefening herinneren en heb je er dus niks aan gehad.
Ik snap niks van dat stripverhaaltje!
Maar ze zijn altijd vreselijk. Bij Duits heb ik me een keer een breuk gelachen om de verhaaltjes van ‘Der Vater und der Sohn’ (ofzo) en mijn ‘partner’ en ik moesten in het Duits vertellen dat der Vater und der Sohn uitgleden over een bananenschil.
Nahhhhh
Je moet de tekst er ook bijhoren, dan snap je het wel. Er wordt uitgebreid uitgelegd hoe die man zit te ontbijten zonder ook maar een woord tegen zijn vrouw te zeggen. Vet zielig.
En oké, lekker slapstickachtig :’)
Zulke gesprekjes moet ik ook voeren bij Russisch :’) Zo dom :’)
Russisch? Gaaf! Ik ben trouwens vet in de war, want vorig jaar was ik in Rusland en daar is een B een V, en nu ben ik in Spanje en hier is een V een B. Zucht.
Probeer Spaans te leren maar ik durf eigenlijk ook niet. Ghehe.
Haha! Herkenbare spelletjes 😉
Oh ja, dat moest ik ook leren! Van die gerechten waarvan ik dacht: dat lust ik geeneens, dus dat ga ik toch niet bestellen 😉 Maar die strip, nee, ik snap het niet…
Hahaha die plaatjes ook echt bij dat liedje… Ik snap je heel goed!
Ik kan het liedje nu pas luisteren maar met die plaatjes erbij begrijp ik het zelfs 😐
En het is inderdaad een rotlied xD
Zelfs jij!!! Dan moet het wel heeel makkelijk zijn 😛
En haha het is echt zo naar. Vooral wanneer het ineens omslaat en heel dramatisch wordt, als een onweersbui of zo.
Of het moet zijn dat mijn Frans een beetje is teruggekomen nu ik Spaans aan het leren ben. Maar dat kan nooit veel zijn 😛
Inderdaad!