Vandaag had eigenlijk één van mijn vele half afgeschreven blogposts online moeten komen, maar ik vond het tijd voor een huishoudelijke interventie. Een tijdje terug schreef ik dat ik een ‘faalblogger’ was, en dat ben ik nog steeds. Niet alleen omdat ik berichten zoals deze online durf te gooien, maar ook omdat ik in vrij korte tijd van ‘om de dag bloggen’ naar ‘bijna nooit bloggen’ ben gegaan.
Het is niet dat ik niets meer te vertellen heb nu ik in Nederland woon; ik heb gewoon geen zin meer om achter de computer te zitten. In Parijs was bloggen zo’n beetje het enige dat ik met mijn laptop deed, voor studeren gebruikte ik papier en werken deed ik niet. Hier studeer en werk ik voornamelijk online. Daarna heb ik het ook wel weer gehad met schermpjes.
En dan nog iets: ik heb het dus best wel druk. Ik snap niet dat er mensen zijn die en studeren en werken en sporten en bloggen en socializen en dan nog een of andere stomme hobby hebben waarvan ze foto’s plaatsen op Instagram, zoals moodboards maken of als vrijwilliger werken bij een geitenboerderij. Ik geloof nooit dat iemand echt tijd heeft voor al die dingen – ik denk altijd maar dat diegene een studie van niets doet en geen vrienden heeft. Maar misschien ben ik gewoon slecht in tijdmanagement en heeft iedereen behalve ik het helemaal voor elkaar.
Ondertussen doe ik dus van alles, behalve bloggen. Ik ben aan het trainen voor de 10 km bij de Ladiesrun (daarover later meer). Ik zie scheurtjes ontstaan in mijn rotsvaste feministische overtuigingen (daarover later meer). Ik heb al jullie muzieksuggesties uitgeprobeerd – sommige bevielen me erg goed. Helaas ben ik ook per ongeluk fan geworden van Indochine, waar ik me erg voor schaam omdat ik Indochine niet cool genoeg vind.
Oh, en ik heb een Instagramaccount aangemaakt. Heb heel lang getwijfeld of dit nou wel verstandig was, want ben als de dood dat ik dadelijk óf alle leuke momenten zou verpesten door het per se vast te willen leggen, óf het het zou lijken alsof ik geen leuk leven heb. Uiteindelijk heb ik bedacht dat ik mijn account ook gewoon kan verwijderen als blijkt dat ik het niet kan handelen. (“Jezus Lisa, neem het toch niet zo serieus” ik weet zeker dat jullie het deep down ook allemaal doen)
Maar goed, ik wilde in deze blog eigenlijk een punt maken, en dat was: ik zal voortaan weer twee à drie keer per week iets online zetten.
Dit denk ik al vier weken lang, maar goed, als ik het alleen tegen mezelf zeg, gebeurt er kennelijk niet zoveel. Bij dezen: als ik het niet doe, mogen jullie propjes naar me gooien.
Nou ja, ik sport niet, dus dat scheelt, maar voor de rest doe ik al die dingen wel (oké, Instagram ook niet). En ik heb wel vrienden enzo 😛 Maar het is wel druk, dus het is niet alleen maar leuk!
Ja kijk. Sport en Instagram. Als je dat weghaalt heb je zeeën van tijd 😛
Hè, je klinkt een beetje geïrriteerd over dat time management…. En wat de frequentie van het bloggen betreft: ik heb een tijdje bijna dagelijks gepost omdat ik toen 2 weken in ziekteverlof was. Nu had ik het wat drukker, waardoor het een week heeft stilgelegen. Ik blog wanneer ik er de tijd, zin en inspiratie voor heb. Als wil zeggen dat er de ene week 3 posts zijn en de andere week geen, dan is dat maar zo 🙂 No rush. No stress!
Niet geïrriteerd, ik ben tot op het bot verbitterd. 😉 Wel chill dat jij zo stressloos je gang kan gaan, maar ik ben erg van de schema’s.
Ik studeer niet en ik heb geen instagram, maar toen ik nog studeerde werkte ik wel. En aangezien al mijn twitter-followers doodgegooid worden onder mijn tweets over piano, zingen, saxofoon, gitaar en mondharmonica vind ik dat twitter wel min of meer gelijk staat aan instagram ->> het kan!
Haha ja, de enige reden waarom ik Instagram zoveel vaker heb genoemd dan Twitter is omdat ik het net een dag had aangemaakt en het nog helemaal leuk vond en zo 😛
Vroeger (toen ik me nog jong en energiek voelde) deed ik ook altijd 100.000 dingen tegelijk. Bij mij ging het vooral ten koste van m’n studie. Waar ik alsnog vrij makkelijk doorheen ben gelopen. Daar verbaas ik me nog over.
Ik zit klaar met propjes in m’n hand 😉
Zie je wel! En dank je, aan jou heb ik wat!
Ik miste je al!
Aaaw. Volgende keer als je me gaat missen dus meteen met propjes gooien!
Haha! wat heb je dat weer héérlijk verwoord!
Ik snap wel wat je bedoeld hoor..
Eerlijk gezegd heb ik idd maar weinig vrienden (ben nogal kieskeurig en heb liever 3 goede dan 10 ‘halve’), sport ik veel te weinig en kan ik s ávonds de deur niet uit omdat de kinderen dan op bed liggen (en die zijn echt nog te klein om op zichzelf te passen..) en nóg lukt het me niet om elke dag te bloggen! :/
Ben inmiddels wel bezig er een tweede blog naast op te zetten en dat kost dan wel weer veel tijd maar dat is meer omdat ik de ‘verhaaltjes-lezers’ op deze blog niet steeds lastig wil vallen met mijn groeiende passie voor nagellak, kapsels en andere beautyproducten :p dat ga ik dus maar op een andere domeinaam doen over een poosje.. (wordt het posten op mijn huidige blog ws. nóg minder haha!)
Dank je wel! 😀 Maar wow, jij hebt ook nog kleine kinderen ja, daar had ik niet eens aan gedacht. Ik vind het knap dat je überhaupt nog aan je nagels lakken toekomt!
Haha herkenbaar! Ik voel mij vooral een sukkel vanwege mijn gebrek aan creativiteit :p Ik heb besloten dat ik het maar gewoon accepteer. 😉
Als dat lukt, vooral doen! 😉
Ik ben eens curieus!
Mag ik al propjes gooien?
Nee, pas als er om 23.59 nog niets nieuws is verschenen