Vandaag las ik in de krant dat de gemiddelde Nederlander 191 minuten per dag televisie kijkt. Dat is drie uur en elf minuten.
Drie uur en elf minuten.
Drie uur en elf minuten.
Geen wonder dat we allemaal zo druk en gehaast zijn, dat we geen tijd hebben om langs te gaan bij de schoonouders en geen tijd hebben om te sporten. Dat we geen tijd hebben om de lamp die het al een maand niet doet te repareren, geen tijd hebben om dat ene mailtje te sturen, geen tijd hebben om te koken of om zelfs ook maar boodschappen te doen, geen tijd hebben om af te spreken met vrienden of om op tijd op ons werk te komen, geen tijd om te doen wat we echt leuk vinden.
Geen wonder dat we te moe zijn om onze kinderen voor te lezen, te moe zijn om niet te zwichten voor de verleidingen van koek en chips, te moe zijn om naar bed te gaan. Er bestaat immers niets energieslurpenders dan televisie.
Nee, nu snap ik het helemaal. Als de televisie je eenmaal zo heeft uitgeput, is zelfs het indrukken van de uit-knop te veel gevraagd.
Waar gaat het heen hè met ons leven? We sporten nu zelfs voor de TV (lees: de wii), want de deur uitgaan en met je fiets naar een sportvereniging fietsen, kost natuurlijk veel te veel tijd. Hoe halen we het in ons hoofd om daar onze tijd aan te besteden als het ook als een spelletje op de televisie kan!
Bij mij houdt de TV-activiteit op bij het nieuws en (als vanzelfsprekend) voetbal om 19 uur op zondagavond. Het zegt al genoeg dat ik gisteren een kwartier moest zoeken naar m’n afstandsbediening. Ruim drie uur!!!! Daar kan ik me echt niks bij voorstellen.
Ik ken iemand die zijn tv weggegooid heeft. Hij zegt dat hij nu veel meer tijd over heeft en nooit meer haast. Hij klust nu ‘s avonds in het huis en staat ‘s ochtends later op. En de weekenden zijn nu echt weekenden geworden.