Laatst stuitte ik er weer op: een artikel in een landelijk tijdschrift waarin clean eating en superfoods de grond in werden geschreven. Ik wil geen groene smoothies en quinoa, geef mij een hotdog, ik wil écht leven, was de strekking van het verhaal. Iedereen leeft op raw chocolate en rauwe broccoli, iemand moet de wereld redden. Zoiets. Ik vond het een beetje raar. En zielig voor de auteur.
Sowieso is het hekelen van (semi-)natuurlijke producten al best wel vreemd. Complexen, iemand? Bijna niemand in mijn vriendenkring eet zoals nu zogenaamd de übergezonde standaard zou zijn. Oké, op Instragram komen gemiddeld veel boerenkoolsapjes langs, maar dan nog: er zijn meer mensen die geen lid zijn van Instagram dan die dat wel zijn. Volgens mij zitten tijdschriftredacteuren gewoon te veel op internet. In het echt eten mensen nog steeds gewoon boterhammen met hagelslag en kaas. “Wat goed dat jij dat kunt,” zeggen ze dan tegen mij en mijn salade.
Want ja, ik ben er wel zo eentje. Mijn dag begint met citroensap en havermout, ik drink smoothies met spinazie, gooi spirulina door mijn bietensap, eet tussendoor rauwe noten met rozijnen en gojibessen of radijsjes met humus, werk bijna iedere dag een salade (met chiazaadjes) weg en lust overal groene thee bij. Het is dat ik a) van nature een beetje een zwak gestel heb ben en b) naast al die natuurlijke shizzle me nog steeds dwangmatig te goed doe aan donuts en andere producten die mijn gezondheid allerminst bevorderen, anders was ik echt een soort ziekelijk energieke superwoman geweest. Of in de ogen van diegenen die al gruwen van het woord ‘biologisch’: gewoon bloedirritant.
Nu begrijp ik dat de weerzin meer gericht is op mensen die dagelijks laten zien hoe lekker goed ze bezig zijn, waardoor anderen zich slecht over zichzelf gaan voelen. Ik kan er ook wel inkomen. Sorry voor de vorige alinea, hè. Maar mensen die steeds hetzelfde instragrammen zijn toch irritant, en dat is een veel groter probleem dat wat er op hun bordje ligt. Superfoods houden van jou. Het is geen trend, het is een lifestyle want daarvoor heeft het te veel voordelen. Het is dan wel niet de dark side, maar wij hebben ook cookies. Dus probeer het eens. Of niet. Het boeit me eigenlijk niet zo heel erg. Maar hou op met doen alsof je wordt onderdrukt door voedsel dat toevallig niet zo chemisch is dat het bijna licht geeft. Want dat bestaat gewoon niet, tenzij je denkt dat Instagram de echte wereld is. Of ben ik nu diegene die te ver doordenkt?
