Zal ik jullie een geheim verklappen? Ik ben bang in het donker. Of nou ja, eigenlijk ben ik ook wel bang als het gewoon licht is. Maar in het donker is het altijd nog net wat erger.
Waar ik bang voor ben? Om dingen te zien. Geesten, voornamelijk. Geesten van vrouwen met enge gezichten. Ik ben bang dat ze ineens naast mijn bed staan, bang om ze in de spiegel te ontdekken. Om ineens een koude hand op mijn schouder te voelen, bang ze voor mijn raam te zien – en dat terwijl ik op de vijftiende verdieping woon.
En ja, ik ben ook bang voor mannen, maar dan voor mannen van vlees en bloed met messen en bivakmutsen. Mijn angst komt in clichés, dat kan ik ook niet helpen. Dat krijg je hè, als je als kind teveel griezelboeken leest. Toen sliep ik ook al met knoflook voor mijn raam. En kennen jullie dat verhaal uit de Griezelbus 3 nog, waarin dat meisje na een fietsongeluk in het ziekenhuis belandde, met die enge zuster die ‘s nachts bloed dronk? Daar kan ik nog steeds wakker van liggen. Toen ook al, trouwens, maar mínder. Er is ergens iets misgegaan, al heb ik geen idee wat.
Ik prijs mezelf gelukkig met het feit dat ik momenteel op dertien vierkante meter woon en dat er dus bijna geen verstopplekjes voor enge mensen in mijn kamer zijn. Mijn angst-in-het-donker is op zich best wel een reden om niet te verhuizen naar een woning voor mij alleen, een woning met een aparte slaapkamer en een eigen keuken. Hoe graag ik dit overdag nog wil, ‘s avonds denk ik daar heel anders over.
Misschien denk je nu: god Lisa, hier groei je heus wel overheen, als je groot bent, maar jongens, ik ben al 23, en ik weet zeker dat het niet overgaat als ik het gewoon probeer. Het bewijs vond ik zojuist in een vergeten blogpost van drie jaar terug, toen ik dus wel een huis voor me alleen had en alleen maar bang was. Als iemand een tip heeft om toch wat stoerder te worden, hoor ik het graag. En kom niet met knoflook voor mijn raam, want vampiers zijn hartstikke onrealistisch, daar geloof ik echt niet meer in. Duuuh.
Het engste verhaal uit de Griezelbus OOIT
Haha! Ik wil ook nooooit in een woning wonen op de begane grond. Tenminste niet in mijn eentje. Veels te bang voor enge mannen die ineens voor je raam staan of je woning in kunnen komen. Ik zit wel goed op mijn 10-hoog :-).
Haha, ik ben ook zo’n bangerik! Maar ik woon in een appartement en leef nog steeds. Maar ik woon daar wel met mijn vriend. Dus misschien is een sterke en stoere man een oplossing? Als beschermer dan hè 😉
OMG! Dat was zo’n eng verhaal hé! Er was ook zo’n verhaal (ik weet niet meer in welk deel) waar een tamagotchi tot leven kwam in de la van een leraar en het leven uit hem weg zoog. Ik heb daarna mijn tamagotchi weggegooid :’). Wat die boeken met je doen..
Haha, oh nee! Die arme tamagotchi :’) Volgens mij was dat in deel twee trouwens.
Wowwowow, zoooooo herkenbaar! Ik heb een rare aantrekkingskracht tot enge, creepy dingen. Dus meestal ben ik te nieuwsgierig om niet te kijken/lezen/luisteren. Vervolgens bonjour ik mijn vriend uit bed, omdat ik aan zijn kant wil liggen (daar zit een muur, dus dan moeten ze eerst langs hem. Egoist much?). Vervolgens word ik ‘s nachts wakker en zie ik mijn onesie hangen, waardoor ik me de (insert words) schrik, om me vervolgens te realiseren dat er niets aan de hand is. Ik freak dan als ik merk dat mijn kat naar ‘iets’ aan het staren is dat ik niet zie. Ieder kraakje, piepje, zuchtje is in mijn hoofd sowieso een gekke moordenaar/creepy vrouw met lang zwart haar. En nu weet ik zeker dat ik vannacht over die leuke tongentrekker uit je post ga dromen, doordat het in dat gedichtje staat.
Dus ja, I feel you. :’)
Jaaaa, dat heb ik dus ook! Ik wil altijd spookverhalen lezen op internet en dan ben ik vervolgens weer doodsbang :’) En dat van die onesie herken ik maar al te goed, dat heb ik steeds met mijn handdoek. Every. Fucking. Time. Heb je nog gedroomd van Mary Shaw? (sorry!)
Oké nu ben ik 1) blij dat ik niet de enige sukkel hier ben 2) diep teleurgesteld dat dit kennelijk niet ineens overgaat als ik 18 word. Balen man.
Misschien ben jij uit ander hout gesneden! Ik hoop het voor je 😉
Als kind had ik een hele lange stok tussen de muur en mijn bed geklemd zitten, zodat ik vanuit mijn bed het licht aan kon doen. Ik was toen altijd bang voor zombies achter de kast (met dank aan ‘Night of the living dead’), maar over dat soort angsten ben ik heen gegroeid. Gelukkig.
Tegenwoordig durf ik juist niet meer ‘s nachts het licht áán te doen, omdat ik bang ben dat ik dan TE wakker wordt en daadwerkelijk iets zie, in tegenstelling tot wanneer ik met mijn ogen half dicht de trap af strompel naar de wc. Om dezelfde reden durf ik niet altijd de wc door te trekken ‘s nachts, ben ik bang dat ik schrik van de plotselinge herrie van wegspoelend water.
Dus uh nee, tips heb ik niet. Behalve die stok dan.
Oké. Maar die stok vind ik wel een hele goeie hoor, dus bedankt!
En ik heb dat ook hoor, dat ik bang ben om iets te zien. Ik heb liever dat er iemand naast me eng staat te doen die ik niet zie, dan die ik wel zie 😉
Gewoon met een stoere man samenwonen!
Ik ben ook bang voor enge dingen, maar ik woon gelukkig in een huis met een jongen die precies even laat als ik naar bed gaat. Die kan ik dus wakker maken als ik bang ben of eng heb gedroomd. Ik had wel een groot probleem als hij er eens een nachtje niet was. Dan durfde ik bijvoorbeeld niet elektrisch te tanden poetsen (want dan hoor je niemand aankomen). Maar nu hebben we twee katten die me overal naartoe volgen en beschermen. Ik ben overigens alleen bang voor enge monsters. Sinds ik als klein kind The Gremlins heb gezien ben ik nooit meer de oude geworden… Oja en ik ben 27. Het gaat dus echt niet meer over! Neem een kat! Of twee!
Goeie tip! Ik ben altijd minder bang als er levende wezens in de buurt zijn, zelfs al zijn het konijnen. Er past alleen geen kat of konijn om mijn dertien vierkante meter, misschien moet ik voor een hamster gaan (al maken die weer zoveel enge geluiden…)
Haha, dat verhaal is, samen met het verhaal van een jongen die geesten in het zwembadwater ziet, het enige verhaal dat me is bijgebleven uit de Griezelbus. Doodeng. Ik heb er gelukkig niks aan overgehouden, ik heb alleen last van tijdelijke zombie-angst als ik per ongeluk een aflevering van The Walking Deadheb gezien. Dat gegorgel, jonguh.
Ja dat zwembadverhaal vond ik het derde engste verhaal (het tweede verhaal was natuurlijk dat van die spookkinderen in de garage uit de griezelbus vier!)
Tip 1: Neem een lekkere stoere man waar je tegenaan laat kruipen.
Tip 2: Laat deze man altijd als eerste naar binnen gaan
Tip 3: Laat altijd een lampje aan
Tip 4: Spreek een codewoord/schreeuw af met je buurman, zodat ie weet wanneer hij je moet komen redden.
Succes!
Haha, bedankt voor de tips! Ik zal mijn vriend vragen of hij het oké vindt om nooit meer van mijn zijde te wijken. Plus dat we dan wel altijd een lampje aanlaten 😛
Haha herkenbaar…
En de Griezelbus 3… ja… Dat was echt griezelen geblazen. 😛 Ik vond dat verhaal met het zwembad het engst…
Aaaawh haha. Inderdaad: ga met een stoere vent samenwonen. Of met een stoere hond (geen labrador, die blijft slapen).
Hihi. Ik heb er gelukkig geen last van. Ik zou echter ook niet weten hoe je ervan af moet komen. Gewoon aan leuke dingen denken. Regenbogen, zonnetjes, koetjes en kalfjes enzo.
Ik ben jaloers! En zal het proberen 😉
Haha ik herkende de illustratie! Heb die boeken enorm veel gelezen, vroeger!
Ik hou juist van donker tijdens het slapen. Kan niet donker genoeg zijn! Er bestaan wel van die lichtjes die je in een stopcontact kan duwen, zodat het minder donker is ‘s nachts, volgens mij! Wie weet helpen die ook in een grote(re) kamer! 🙂
Haha, bedankt voor de tips. Ik ben niet letterlijk bang voor donker, het is meer… als het buiten donker is, zeg maar. Dan kan ik in mijn kamer wel duizend lichten aandoen, maar dat maakt verder dan niet meer zoveel uit!
Nu weet ik waarom ik de Griezelbus nooit heb gelezen. (Eigenlijk was ik er gewoon te lui voor, maar oké.)