Vroeger dacht ik altijd dat mensen die zo zaten te zaniken over het schrijven van hun scriptie zich gewoon aan het aanstellen waren. Want scripties, dat waren toch dezelfde onderzoeken als die je voor zo’n beetje ieder vak deed, maar dan met wat meer bronnen, meer woorden en meer creatieve vrijheid bij het schrijven van een inleiding?
En aangezien het leeuwendeel van die onderzoeken in een week of wat gedaan werd, hoe kon je dan in godsnaam máánden bezig zijn met een scriptie, die maar vier keer zo lang is als een ‘normaal’ onderzoek? Ik hoopte de mijne gewoon in een maand te schrijven. Huppa, beginnen, hard werken, gelukkig zijn. En in het begin leek mijn toekomst me ook toe te lachen – ik had een prachtig onderwerp, redelijk afgebakende casussen en de scriptiebegeleider die ik hoopte dat ik zou krijgen. Ik mocht het hebben over Connie Palmen, Renate Dorrestein en Heleen van Royen, schrijvers waar ik met dank aan de UvA (de eerste en derde) en mijn moeders boekenkast (de tweede) al goed in thuis was.
Maar onderweg ging er toch iets mis. Ik weet nog steeds niet precies wat er is gebeurd. Misschien was mijn onderwerp toch niet zo afgebakend als ik dacht, misschien heb ik iets te veel bronnen gebruikt uit angst om iets te missen – of misschien werd mijn optimistische planning gewoon gesaboteerd door de scriptieblues, de soort blues die ervoor zorgt dat het schrijven van een scriptie begint te lijken op het zoeken naar een speld in een hooiberg, een hike op hakken over de Noordpool en het naar tevredenheid marineren van tempeh: gewoon onmogelijk.
Ik weet heus wel dat het niet echt zo is, maar dat het slechts zo voelt. Gewoon, omdat het je grand finale is. Je bent vier jaar (in mijn geval iets langer) naar de universiteit geweest, en nu moet je laten zien wat je kunt ook. (Het idee dat mijn scriptie online wordt gezet en jan en alleman het straks kan gaan lezen, maakt het ook niet beter.) Het is gewoon de druk die bijna iedere scriptieschrijver verandert in een piepende muis die uitstel nodig heeft. Dat, en het feit dat 72 pagina’s toch echt iets anders is dan 15 pagina’s. Ik raak iedere keer verdwaald in al mijn citaten. Het zijn er ZOVEEL, jongens. (Natuurlijk heb ik ook twee keer zoveel woorden als benodigd, maar dat is niet meer dan logisch.)
Dus nee, ik was niet bepaald klaar in een maand. Sterker nog, ik ben al die tijd bezig geweest met schrijven, en dat in een periode waarin mijn andere geschrijf zo goed als stil lag. Terwijl ik niets schreef op mijn blog, schreef ik aan mijn scriptie. Terwijl ik niet werkte, schreef ik aan mijn scriptie. (Of nou ja, schrijven – ik staarde voornamelijk naar de recensies waaruit ik moest selecteren en knipte en plakte alles telkens op een andere volgorde. Dus bij nader inzien, eigenlijk schreef ik helemaal niet zoveel. Dat is misschien nog het ergste – dat je zo lang bezig kunt zijn met zo weinig zichtbaar resultaat.)
Ik ben trouwens wel blij dat ik over een week of twee mijn definitieve versie in moet leveren, anders zou het waarschijnlijk echt zo’n project worden dat steeds een maand extra ging duren, net zo lang tot mijn kinderen op de middelbare school zaten. Nu weet ik gewoon dat ik dadelijk KLAAR ben. Klaar met mijn scriptie, klaar om al mijn andere problemen te overwinnen en klaar met zaniken.
Nooo, ik las de eerste zinnen en ik twijfelde of ik door moest gaan want het hele thesis traject gaat voor mij net beginnen. Haha, maar ik heb doorgezet en geconcludeerd dat het dus echt heel kut is 🙁 Heel veel succes nog!!
Haha, het is niet heel kut hoor. Ik ben gewoon een beetje aan het zaniken. Dat hoort erbij 😉
Jij ook heel veel succes! 😀
Zo herkenbaar. Even doorbijten, zet ‘m op!
Dank je! 😀
Huilen, huilen, huilen.
Samen huilen is toch leuker hè.
Hee Lisa, same here. Ik herken het eindeloos turen naar citaten dan ook helemaal. Donderdag lever ik het in. En hopelijk studeer ik dan af, want ik heb het echt gehad haha. Met jouw scriptie komt het vast helemaal goed.
Het perfect marineren van tempeh heb ik trouwens wel onder de knie, heb nog wel ‘n receptje voor je 😉
Heel veel succes nog!
Ooh, dat wil ik graag hebben! Ik ben benieuwd 😀
En voor jou schiet het ook al lekker op, nog heel veel succes met de laatste loodjes! Bedankt!
Ai, heel herkenbaar! Ik ben helaas nog in de beginfase en soms, in een vlaag van verstandsverbijstering, denk ik even: wow, dit is een leuk onderwerp! Wat een mooie afsluiting van mijn studie! Yay, onderzoek! Maar meestal is het vooral heel stom en heel veel SOG’en.
Haha, ik vind mijn onderwerp dus echt heel leuk, dat is het niet. Heel veel succes!
Nog even doorzetten en dan is het eindelijk vakantie!
Jaaaaaaaa!
Kan ik je helpen? Straks staat het toch online en ga ik het ook lezen, kan ik het net zo goed nu vast lezen. En dan zeg ik alleen wat mij er in opvalt, wat nog niet veel zegt natuurlijk. Maar voor mij is het dan de eerste keer en jij hebt alle woorden al 100x onder ogen gehad.
Nou, als je daar echt tijd en zin in hebt… dan graag! Maar op dit moment is er al heel veel waarvan ik weet dat het anders moet, dus dat laten zien heeft niet zoveel zin. We houden contact! 😉
Omygaaad wat is n scriptie toch verschrikkelijk ja!
Heeeel veel succes er nog mee, die laatste loodjes, je kunt het!:-)
Dankjewel! 😀
Op dit moment ben ik even blij dat ik niet studeer. Mijn profielwerkstuk vorig jaar was een regelrecht drama dus ik kan me voorstellen wat voor hel me te wachten staat als ik weer begin. Sterkte de laatste maand en dan is het echt klaar en hoef je er niet meer aan te denken, dat moet een heel goed gevoel zijn
Wat naar dat je profielwerkstuk zo’n drama was. Ik hoop dat je de juiste bagage meekrijgt om te voorkomen dat het studeren zo’n hel wordt – want dat zou het niet moeten zijn, zeker niet aan het begin van je studie 🙂 Bedankt en jij ook sterkte!!
Succes met de laatste loodjes! En plaats je een link naar die scriptie? Want gezien de genoemde schrijfsters ben ik woest benieuwd naar het onderwerp.
Dank je! En vooruit, als ik durf 😉
Ohh nog even doorzetten, heel veel succes nog!!!
Dankjewel!
De hell die scriptie heet. Ugh. Ik vond voornamelijk de begeleiding crap. Elke keer moest het weer anders, en dan haalt de motivatie wel weg. Gelukkig is dat alweer 2 jaar geleden… Zet m op! Je kan het! En uiteindelijk ben je er nog trots op ook.
Vervelend om te horen! Gelukkig ligt het achter je ja. En bedankt, ik hoop het ook 😉
Ik voel je pijn Lisa! Ben alleen al 1,5 jaar bezig geweest om überhaupt aan mijn scriptie te beginnen en uiteindelijk mag ik hem nu 2 maanden na de eigenlijke deadline inleveren.
Nog even doorzetten en dan, net zoals ik nu ook ga doen, genieten van je vrije tijd meid! 😀
Ik zag het op Instagram ja! 😀 Superfijn voor je dat het eindelijk voor elkaar is, en inderdaad, geniet van je vrije tijd!