Sinds januari ga ik naar de sportschool. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom, want ik vind er geen hol aan (oh wacht, ik weet wel waarom: ik moet binnenkort mijn progressie bespreken met een trainer en dan wil ik natuurlijk niet voor gek staan, zo ben ik dan ook wel weer. Plus, dat abonnement is superduur dus het minste wat ik kan doen is een #fitgirl worden).
Voor wie denkt dat ik in januari ben begonnen omdat ik pas in 2016 de beste versie van mezelf wilde worden: nee, dat is het niet, het leven liep gewoon zo. (Niet dat ik iets tegen goede voornemens heb, maar laat hier geen misverstanden over bestaan, oké?) Ik moest namelijk beenspieren kweken om mijn verrotte knie te ontzien en bedacht toen dat ik me dan net zo goed meteen een trainingsschema kon laten aanmeten, in de hoop dat ik me dan ooit misschien één keer zal kunnen opdrukken, en nou ja, TOEVALLIG verzon ik dit plan eind december.
Goed, anyway, ik train tegenwoordig dus in de sportschool, maar ik vind het stomvervelend. Dat is pas sinds kort zo. In het begin, toen al die apparaten voor mij nog supernieuw en superspannend waren, dacht ik heel even dat ik mijn Ware Passie had gevonden. Ik gooide mijn hele ziel en zaligheid in een workout, genoot van de spierpijn en baalde ervan dat rustdagen een ding zijn. Al voordat ik klaar was, wilde ik weer. Voor het eerst in mijn leven las ik blogs van #fitgirls en bekeek foto’s van hun gespierde lijven. Ik hoefde zelf niet zo nodig een blokjesbuik, maar omdat ik binnen no time supersterk zou zijn deed ik mijn best om het toch mooi te vinden, want ja, dit was toch mijn voorland hè, ik kon moeilijk Popeye worden maar eruit blijven zien als Olijfje.
Helaas was dit idyllische sportschoolgeluk van korte duur, want na twee weken had ik het wel weer gehad met die apparaten. Misschien kwam het doordat ik te veel oefeningen in één keer moest doen waardoor ik standaard anderhalf uur bezig was, misschien kwam het doordat die bal bij het squatten alle kanten opvloog, misschien kwam het doordat ik duizelig werd van lunges, misschien kwam het doordat mijn zielige armpjes iedere vorm van inspanning haten: ik weet het ook niet. De enige dingen die ik niet verschrikkelijk vind zijn hyperextention hoog (als ik dat doe voel ik me altijd net Dracula), de roeimachine (raak een beetje in trance van dat ding, doet me mijn ellende vergeten) en hip adduction (kan ik gewoon goed dus da’s leuk) (bovendien klinkt het enigszins als alien abduction). De rest vind ik zo saai dat ik er een beetje van moet huilen als ik eraan denk.
Daarom bij dezen, een oproep: hoe doen jullie dit, sportschoolmensen? Ik heb het al eerder gevraagd, maar toen waren alle fitgirls toevallig aan het trainen of zo, want er kwam geen antwoord. Daarom gewoon nog een keer: hoe ga ik dit in godsnaam weer leuk vinden? Moet ik meer afwisselen? Alleen nog maar oefeningen doen die me doen denken aan bovennatuurlijke wezens? Minder zeiken? Of moet ik gewoon accepteren dat ik me nooit ook maar één keertje zal kunnen opdrukken en inzien dat de beste versie van mezelf haar blogs gewoon met slappe armpjes typt?
Gelukkig ben ik dan weer wel gek op paarse havermout #clean #vegan
De beste versie van mijzelf heeft ook slappe armpjes. De slechtste versie ook overigens. ‘t Is niet anders.
Krijg je geen abs van met baby’s sjouwen?
I feel your pain. Ben al drie keer razendenthousiast begonnen maar dan krijg je inderdaad de hele tijd programma’s die anderhalf uur duren en als je (oké, ik) dan zegt: maar ik ben liever in een uurtje klaar, krijg je een een preek die feitelijk inhoudt dat je net zo goed niet kunt bewegen, als je dat ene spiergroepje niet traint. Láát maar :'(
(hier heb je niks aan. Ik heb laatst wel een roeimachine te leen gekregen van iemand en zit nu dus af en toe content naar mijn eigen gejammer te luisteren terwijl ik me voorstel op zee te zitten.)
Noo wat flauw :’) Ik ga het ook maar eens vragen, misschien doen ze bij mij niet zo moeilijk. En ik ben best jaloers op je leenroeimachine, dat mag je wel weten.
Gewoon tegen je fitnesmeneer zeggen: ‘Hállo, ik betaal jou, dus gebruik die twee hersencellen eens even en verzin een programma dat ik wel leuk vind.’ Ik denk wel dat je dan niet meer hoeft uit te leggen uit Rotterdam komt, maar hut ken maar duidelijk weze.
Verder kun je, voor je naar de sportschool gaat, een fragment kijken van een programma als ‘Obese’ of iets over iemand met een gruwelijke ziekte als gevolg van te weinig sporten. Dat is niet echt gezellig, maar voor mij altijd de ultieme motivatie om ultra gezond te gaan leven (of nouja, toch zeker enkele uren).
Haha, goeie! Die eerste dan. Tweede wat minder, aangezien ik op zich wel een uur of vier per week op de fiets zit dus niet echt bepaald te weinig beweging krijg. Misschien moet ik filmpjes kijken van mensen die nog geen pen op kunnen tillen omdat ze alleen maar cardio doen :’)
Voor mij is een deel van de lol om mezelf progressie te zien maken. Niet per se qua dat spieren zichtbaarder worden maar dat ik een oefening met meer gewicht kan uitvoeren. En ik zou duidelijk maken dat ie een schema wilt met meer afwisseling. Ik train bijvoorbeeld maar 1 spiergroep per keer. 1 dag boost triceps, 1 dag rug biceps en 1 dag benen. Veel meer afwisseling en je bent niet anderhalf uur bezig per keer 😉
Ja maar jeetje, dan moet je NOG vaker naar de sportschool! 😛
Goed bezig hoor meis. Ik heb helaas geen gouden tip voor je. Ik vind fitness ook helemaal niks, haha!
Thanks! En jammer, maar vooruit 😉
Kun je niet lekker gewoon alleen roeien? Volgens mij krijg je daar ook wel sterke armen van. Ja sorry; ik geloof in alleen doen wat je leuk vindt en als dat voor jou roeien is, roei! En als push ups te zwaar zijn kun je trouwens ook push ups vanaf een bankje of box proberen, dat is iets minder zwaar.
Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, ik ben alleen maar blij met dat soort suggesties :’) En goede tip, ik ga het proberen! (En dan steeds lager…)
Yes, ik sluit me bij Lin aan: vooral doen wat je leuk vindt en wat bij je past. Als dat oefeningen zijn die je doet denken aan buitenaardse wezens: doen! Of inderdaad alleen op die roeimachine. En als je anderhalf uur te lang vindt, vraag om een korter schema.
Wat voor mij goed werkt is dat het zo min mogelijk extra tijd kost: hardlopen voor het werk, (bespaart me een keer douchen) en sportschool plan ik tussen werk en avondeten, want dan is het net alsof ik alsnog de avond vrij heb. En omdat ik die krachtmachines zat werd, heeft een trainer me met TRX oefeningen geleerd. Was nieuw voor mij, dus ik heb weer nieuwe motivatie. Het is echt persoonlijk. Een vriendin van mij gaat juist voor groepssporten en spelelementen, zij wordt heel ongelukkig van zo’n traningsschema.
YOU CAN DO IT!
Aw dankjewel voor de aanmoediging! Ik heb even gegoogeld wat TRX is, die gebruik ik ook trouwens (voor één oefening). Ik liep vroeger ook altijd hard voordat ik mijn dag ging beginnen haha, om precies dezelfde reden als jij. (En dat ga ik ook weer doen zodra mijn knie weer normaal doet!) Eerst maar eens een korter schema proberen…
De sportschool is nu eenmaal dodelijk saai Lisa. Zoek een leuke echte sport, da’s ook nuttig voor andere dingen dan spieropbouw. Groet!
Thanks voor het nuchtere advies. Ik moet van mezelf nog even volhouden, maar als er dan nog geen verbetering is, moet ik dat inderdaad maar gaan doen…
Ik ga 3 keer per week, maar op mijn eigen tempo en alles. Dat werkt wel. Ik heb een schema voor 3 dagen, dus elke dag doe ik iets anders dat na die 3 dagen weer overnieuw begint. Vind ik heel fijn. En als ik eens minder zin heb doe ik gewoon een rondje minder. Wat wel helpt is als er enig resultaat te zien of te voelen is, anders wordt het echt wel deprimerend 😉
Oh ja, dat is wel handig. Ik doe iedere keer precies hetzelfde!
Haha squats met een bal? Ik heb echt geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen, maar het klinkt super moeilijk :’). Maar wat bij mij wel helpt om gemotiveerd te blijven is foto’s maken. Iedere maand/week/dag een foto -whatever it takes. Ook belangrijk is dat je iets doet wat je leuk vindt, dus lekker veel roeien en back extensions, zijn prima oefeningen! En van schema’s van anderhalf uur zou ik ook niet blij worden 🙂 Ik vind drie kwartier beuken netjes zat. En… als mijn motivatie echt 0 is, zoek ik een filmpje van Nikki Blackketter op en dan denk ik na een half minuutje: oh ja, ik moet nu squatten :’). Zonder bal.
Haha, nou dit: https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/236x/da/38/69/da386960d6c1f363938d318aba1e7944.jpg En oké, als ik naar jullie luister heb ik dadelijk echt een killeronderrug, haha!
Pingback: hoe yoga bijna mijn hardloopcarrière verwoestte | vijf koffie graag
Pingback: recente ontdekkingen die mijn leven reusachtig hebben verbeterd | vijf koffie graag
Pingback: no pain wel gain (of: waarom rennen beter is dan de sportschool) | vijf koffie graag
Pingback: waarom mijn leven totaal niet instagramwaardig is | vijf koffie graag
Pingback: nog even over die knie van mij | vijf koffie graag
Pingback: dagboek van een niet-hardloper, deel III | vijf koffie graag
Pingback: doe de eend | vijf koffie graag