over boeken die ik (niet) gelezen heb

Hoe leuk het ook is om over boeken te praten, soms heb je even niets specifieks te melden. Dan kun je natuurlijk wel je mond houden, maar je kunt gewoon heel lui een vragenlijst invullen zodat je zelf geen onderwerp hoeft te verzinnen. Omdat ik nou ook weer niet zó lui ben, heb ik maar gewoon zelf een vragenlijst opgesteld en ingevuld. Bij dezen, mijn meninkjes over/ervaring met een heleboel boeken:

Vaakst herlezen boek: Het Vampierhandboek van Paul van Loon en Jack Didden. Ik nam dat boek tussen mijn achtste en mijn twaalfde ongeveer iedere twee maanden wel een keertje mee van de bieb. Reken maar uit, dit record verbreek ik nooit van mijn leven meer.

Boek dat het meest tegenviel: Dracula van Bram Stoker. Dat had alles te maken met de torenhoge verwachtingen die ik had dankzij Het Vampierhandboek.

Leukste boek met het teleurstellendste vervolg: Bridget Jones’s Diary van Helen Fielding, dat is echt het allergrappigste boek dat ik ooit gelezen heb, maar deel 2 is gewoon een kopie van deel 1 alleen dan stom. Needless to say, deel 3 ga ik niet proberen.

Boeken die zo eng waren dat ik er wakker van heb gelegen terwijl ik toch echt al volwassen was toen ik ze las: Ik ben niet bang van Niccolò Ammaniti en Roman over mijn vrouw van Emily Perkins. Vooral die laatste is echt creepy as hell.

Lievelingsboek uit mijn vroege kindertijd: Ik weet niet meer hoe het heette, maar het ging over een meisje dat een knuffel als BFF had en die knuffel op een dag kwijt was. Ik vond het zo geweldig dat mijn moeder het exemplaar uit de bibliotheek maar voor me kopieerde omdat het nergens meer te koop was (mooi hè, het leven voor bol.com).

Lievelingsboeken uit mijn late puberteit: Anders dan jij van Per Nilsson en Sprong in de leegte van Lydia Rood. Twee boeken die me nog steeds heel dierbaar zijn, het eerste omdat ik erdoor stopte met vlees eten (ja dat blijft je wel bij), het tweede omdat het zo mooi rauw en pijnlijk is geschreven dat ik al bijna weer moet huilen als ik eraan denk.

Andere boeken waarbij ik echt gênant hard heb gejankt: Harry Potter deel zeven, A casual vacancy (ook van J.K. Rowling, ik hou het drie jaar na het lezen hiervan trouwens nog steeds niet droog als ik Umbrella van Rihanna hoor) en een of ander boek over een wolf die door mensen was geadopteerd en toen op een hele lullige manier doodging.

Boek waarvan ik wou dat het realiteit werd: Harry Potter (nou ja, alleen de magie dan, niet de tovernaarsoorlogen en zo).

Choquerendste boek ooit gelezen: De mummie, of Ramses de gedoemde van Anne Rice. De hoofdpersoon had in dit boek seks met een mummie. Geen grap.

(Het ironische hieraan is dat ik dit op mijn 15e las aan het zwembad in Frankrijk, waar ik vrienden was geworden met drie telgen uit een megachristelijk gezin dat nogal serieus in de hel geloofde. Dit traumatiseerde me overigens nog meer dan die mummieseks, maar dat is een verhaal voor een andere keer.)

Hoofdpersonage met wie ik me het meest kan identificeren: Adrian Mole uit de Adrian Mole-boeken van Sue Townsend (niet lachen a.u.b.).

Boek dat ik nu lees/boek met de mooiste vormgeving: De alchemist van Paulo Coelho (foto is gemaakt in de kamer van mijn zusje trouwens, voordat jullie denken dat ik een zieke make-upstash heb) (ik lees tegelijkertijd trouwens Het huis van de moskee van Kader Abdolah, maar ik kan niet vertellen of de vormgeving mooi is of niet want het is een e-book).

Percentage ongelezen boeken in mijn boekenkast: ongeveer 30 procent.

Boek dat beter is dan de film: The perks of being a wallflower van Stephen Chbosky. Ik vond de film ook wel goed, maar het was uiteindelijk toch een net niet sterk genoeg aftreksel van het boek (echt, ga dat lezen!).

Boek dat slechter is dan de film: Interview with the vampire van Anne Rice. Het boek is mooi maar de film is juist weer een soort espressovariant van dat boek (sorry ik heb deze uitspraak gestolen maar ben even vergeten van wie). In het boek zitten namelijk wat overbodige scènes die de vaart uit het verhaal halen, en het is bij lange na niet zo sfeervol als de film.

Boek dat ongeveer even goed is als de film: Into the wild. Totaal anders want het boek (geschreven door Jon Krakauer) is non-fictie, dus er is ook veel meer ruimte voor achtergrond en verklaringen enzovoort, maar ik vind ze allebei PRACHTIG. Het is niet dat ik de hoofdpersoon zo cool vind of zo (de mensen die een hekel aan de film hebben, hebben dat meestal omdat ze een hekel hebben aan die gast en vinden dat hij wordt geïdealiseerd), maar juist omdat het zo aan het denken zet over het leven in een samenleving en het leven buiten een samenleving, en over hoe treurig beide keuzes eigenlijk zijn.

Lievelingsschrijver: Renate Dorrestein (zo’n beetje de enige persoon wiens boeken is allemaal uitlees) (ik ben echt een dramatische niet-uitlezer).

Schrijver waarvan ik boeken vaker niet uitlees dan wel: Anne Rice. Sorry Anne. Ik begin altijd optimistisch maar het idee van het lezen van je boeken is toch altijd leuker dan het lezen van je boeken zelf.

Lievelingsboek aller tijden dat ik al vier jaar niet gelezen heb: The picture of Dorian Gray van Oscar Wilde. De laatste keer dat ik ‘m gelezen had was ik ZO onder de indruk van alle waarheden die ik in dit boek vond, dat ik bang ben dat een nieuwe lezing alleen maar tegen kan vallen.

Boeķ dat me WOEDEND maakte: De vriendschap van Connie Palmen. Ik vond het destijds (is al tien jaar geleden hoor) zo’n zeikverhaal dat ik er bijna van ging schuimbekken. (Andere boeken van C.P. vind ik trouwens wel weer goed, raar hoe zoiets werkt.)

Boek dat ik al haatte voordat het cool was om erop te haten: Twilight. Ik was een early adapter, laten we maar zeggen.

En hier hou ik het bij voor vandaag. Voel je trouwens vrij om deze vragen over te nemen op je eigen blog als je dat leuk vindt (ik zou niet weten waarom je dat zou willen, maar goed)!