Trots op het behalen van mijn middelbare-schooldiploma ben ik niet, evenmin op het feit dat ik mijn propedeuse in één keer binnen heb of niet boos word als het meisje van de OV-chipkaartlijn me bevend opbiecht dat ze mijn pasje naar het verkeerde adres heeft gestuurd. Dat soort dingen doe je gewoon.
Nee, in mijn ogen is de meest superieure daad die ik ooit heb verricht het leren eten van mandarijnen. Tot minder dan een jaar geleden ging ik al half over mijn nek als iemand in college zo’n oranje onding opende. Die walgelijke, allesdoordringende stank heeft me regelmatig van opletten verhinderd.
Maar (en dit is het punt waarbij jullie moeten gaan opletten) op een dag had ik er genoeg van. Ik zag dat mijn angst voor mandarijnen was veranderd in een obsessie. Deze vijand moest worden verslagen. Door ze op te eten. Door ze op te eten en ze nog lekker te vinden ook.
De eerste mandarijnen at ik boven de gootsteen, voor het geval dat ik moest kotsen (dat had ik namelijk een paar maanden eerder geleerd, maar dat verhaal bewaren we voor de volgende keer). Ik deed een half uur over één stuk. Ieder partje werd eerst in miniscule stukjes verdeeld alvorens zonder te kauwen te worden doorgeslikt. Ik kokhalsde non-stop. Maar ik at. Steeds vaker. En vooral: steeds sneller.
Yes, mandarijnen! dacht ik de laatste keer dat ik bij de Lidl was en kocht meteen een heel netje. Pas toen ik me bijna verslikte omdat ik vier partjes in één keer in mijn mond had gepropt, herinnerde ik me weer hoe onze relatie tien maanden geleden was. En ik was trots. Vet trots.
Tentamenvraag: welke conclusie kun je uit deze blogpost trekken?
a) je mag alleen trots zijn op zaken die niet vanzelfsprekend zijn
b) wat is die Lisa een aansteller
c) maar mandarijnen moest je dan toch ook leren eten omdat je anders niet kan functioneren in deze samenleving JE REDERNERING IS KROM
d) je kan alles, als je het maar wil
C omdat leuke hoofdletters 🙂 Maar eigenlijk de D van duhh!
Ik ga voor antwoord D. Leuke blog!
Dank je wel! 😀
DDDDDDDDDDDDDDD!!
😀
(Aha, daarom was je in je nopjes)
Ik ben slecht in MC-vragen, maar ik ga voor D.
Ik kom mijn blog trouwens nog steeds niet in. Ik heb namelijk problemen met het wachtwoord en ze negeren mijn ‘help-mailtjes’. Ik denk dat ik over ga stappen op blogspot oid. Alleen ben ik wel al mijn verhalen kwijt. Dat is wat minder.
Ooh, wat stom dat ze dat negeren… kun je ze misschien bellen?
HA ha het was een strikvraag! Niets van dit alles wordt kan met zekerheid worden geconcludeerd. Ik vind het superlief dat niemand voor antwoord B heeft gekozen, maar stiekem is dat antwoord nog het meest in de goede richting, hihi.
Om eerlijk te zijn, ga ik ook voor antwoord B! (of ben ik nu gemeen?)
Ik ben best een makkelijke eter. Ik lust eigenlijk alles (ik heb zelfs een keer een mier gegeten, vraag maar niet verder, het was op het schoolplein, ik was vier, het was een weddenschap), behalve:
– witte bonen in tomatensaus
– bieten
Ik ga ook geen enkele poging ondernemen om dat te veranderen (wat dat betreft ben jij best dapper), want een mens kan nu eenmaal niet álles lusten!
Oooh ik heb ook een keer een mier gegeten! En noem me maar een aansteller, jezus Vera waar is dat nou voor nodig 😉
Overigens w-a-l-g ik van vis en zal daar nooit verandering in aanbrengen.
Ha! Supergoed! En wat een leuk stukje 🙂
(Zo heb ik het met olijven gedaan, maar dat mag je niet verder vertellen, want dan word ik denk ik vet hard uitgelachen..)
Haha ik lustte ze tot een half jaar geleden ook niet echt hoor! Nu eet ik niets liever <3
Pingback: lekkere blogger ben jij zeg | vijf koffie graag