In mijn tienerjaren fantaseerde ik graag dat ik als enige mens op aarde nooit hoefde te slapen, zodat ik ‘s nachts in alle rust kon doen waar ik overdag geen tijd voor had. Mijn huiswerk maken, leren striptekenen, een boek schrijven, dat soort dingen.
Inmiddels ben ik te oud om een leven zonder slaap te wensen, maar een beetje (heel veel) extra tijd is nog steeds van harte welkom. En dan ook nog het liefst helemaal voor mij alleen – niet dat ik jullie niets gun, maar als we allemaal extra tijd hadden, zou die tijd vast verplicht worden ingezet om te werken, en daar heb ik in die extra tijd dus geen tijd voor. Die extra tijd is voor de dingen die er nu niet van komen. Ik zou romans lezen die al jaren op me wachten, mijn badkamer behoorlijk schoonmaken, een boek schrijven, dat soort dingen.
Momenteel komt er vaak niets van deze dingen omdat ze geen prioriteit hebben. “Dan moet je die dingen wél prioriteit geven”, hoor ik men al zuchten, maar dat is moeilijk want er zijn zoveel dingen die ik wil doen, honderd prioriteiten zijn geen prioriteiten, en met lezen verdien je geen geld, in een vieze badkamer word je ook schoon en het typen van driehonderd blogs is veel minder werk dan het schrijven van één boek – bovendien zie je hierbij wel direct resultaat.
Als ik alle tijd had, zou ik nooit meer hoeven kiezen. Daarom heb ik mijn fantasieën over nooit meer slapen maar vervangen door fantasieën over het stopzetten van de tijd. Dat iedereen, behalve ik, gewoon letterlijk stilstaat tot ik zeg dat de tijd weer aan mag. Sorry dat ik zo egoïstisch ben, maar zoals ik al zei, meer tijd voor iedereen zal uitlopen op een fiasco en bovendien is het míjn dagdroom dus ík profiteer ervan. Als dit je boos maakt, beeld je je maar als wraak in dat ik uitglijd over een bananenschil. Iedereen blij.
Over het bovenstaande probeer ik trouwens maar niet zoveel na te denken, want dat kost ook weer tijd, tijd die ik beter kan gebruiken voor iets dat wél mogelijk is. Maar goed, ik ben toch bijna klaar, dus ik maak mijn verhaal gewoon af: in dit droombeeld staat iedereen dus stil, en ik zit in m’n eentje op mijn kamer te werken aan alles waar ik aan wil werken (boodschappen en rennen doe ik wel als iedereen weer beweegt: lopen tussen bevroren mensen lijkt me doodeng). Oh, nog even een kanttekening: in dit scenario word ik dus niet sneller ouder dan andere mensen, want hoewel ik meer leef, staat mijn verouderingsproces tegelijkertijd met jullie stil. Dat dan weer wel.
Oh ja, een weten jullie wat ik ook ga doen in die extra tijd, naast al die creatieve, nuttige en zeer belangrijke dingen?
Slapen natuurlijk.
Niet echtesuperrelevant maar ik vond het wel weer tijd voor Culture Club
Herkenbaar, ik kom ook altijd tijd te kort voor alles wat ik wil doen. Maar goed, wie weet komt er ooit een dag dat er meer vrije tijd is (over een jaar of 50…als ik met pensioen ben…)
Het is ALTIJD tijd voor de Culture Club.
Overigens werd ik niet boos van je egoïstische dagdroom, maar toch beeldde ik me toen ik dat las vanzelf even in dat je uitgleed over een bananenschil en van die voorstelling heb ik een beetje de slappe lach gekregen. Niet omdat jij nou zo belachelijk bent of het verdient om over een bananenschil uit te glijden, maar omdat het uitglijden over een bananenschil eigenlijk best wel belachelijk is. Dus nadat ik me inbeeldde dat jij uitgleed over een bananenschil, ben ik me vanzelf gaan inbeelden hoe anderen uitglijden over bananenschillen. Terwijl ik deze comment typ komen er willekeurig een heleboel langs. Daar ging Harry Potter. Stop met typen.
Om maar even ter zake te komen. Soms denk ik precies zo over de tijd, maar dan ga ik vervolgens een heleboel tijd zitten verdoen aan het filosoferen over hoe tijd eigenlijk helemaal niks is en dan voel ik me meteen een stuk beter.
Jouw archieflijst is superlang trouwens godallemachtig.
OKE STOP.
Dit soort comments zijn trouwens de gevolgen van dat leven zonder slaap. Ik zou het je niet aanraden.
Hahaha omg. Dit is mijn favoriete comment OOIT. Vooral om het gedeelte waarin Harry Potter uitglijdt over een bananenschil.
Ik kan het niet uitzetten!
Emile Roemer over een bananenschil, Marijke Helwege over een bananenschil, die asshole van de middelbare school over een bananenschil, oh dear..
Slapen.. Goed idee. Daar wil ik ook extra tijd voor hebben. Dan heb ik ook meteen geen last van de bevroren mensen..
Ik denk dat ik je droom, je wens, je fantasie even leen.. Just for today!
het lijkt me heerlijk om iedere dag wat extra uurtjes te hebben 🙂 helaas heb ik ook echt m’n slaap nodig dus ik kan me goed in leven in jouw fantasie 🙂
Ik zou juist enorm graag willen dat ik een winterslaap kon houden.
Heel herkenbaar! Ik zou ook wel wat extra tijd kunnen gebruiken, en dan voornamelijk voor de leuke dingen, de saaie dingen doe ik al in de tijd die ik nu al heb :P. Leuk liedje trouwens!
Ik zou zoveel gaan slapen in extra tijd. Heeuuurlijk.
Oké, DIT. Ik had vorig jaar een periode dat ik heel weinig sliep (ik weet nog steeds niet zo goed waarom) en het was best heel chill want ik had echt superveel tijd om van alles en nog wat te doen. Ik ben zelfs een keer om half zeven gaan hardlopen omdat ik toch al ontbeten had en me een beetje zat te vervelen. Nu verlang ik terug naar die tijd, want nu heb ik het veel drukker en kan ik die extra uren wel gebruiken. Ik ben niet goed genoeg in mijn tijd managen om dit leven te leiden, haha.
Haha, maar was je dan niet zo moe dat alles veel slomer ging? Zo zou ik me voelen denk ik…
Het maakt me niet boos, maar ik vind het wel leuk om me in te beelden dat je uitglijdt over een bananenschil.