Author Archives: Lisa

by | March 1, 2017 · 18:44

februari, oh februari

Hebben jullie nog een papieren agenda? Ik wel, al schrijf ik er niet meer zo vaak in – alleen maar afspraken die nog heel ver weg zijn, eigenlijk. Spontane(re) rendez-vouzen schrijf ik nooit op, die moet ik van mezelf maar gewoon onthouden. Zodoende is mijn agenda altijd bijna leeg.

Dat is NIET handig als je aan het einde van de maand een maandoverzicht gaat maken, kan ik je vertellen.

Gelukkig is mijn geheugen nog niet helemaal naar de knoppen door een gebrek aan voedingsstoffen en/of een teveel aan alcohol, dus bij dezen, ondanks alles, toch een maandoverzicht!

Een Huisje

Hoewel Tim en ik pas net een eigen huis hebben, gingen we afgelopen weekend toch naar Een Huisje, samen met mijn ouders, mijn broertje, mijn zusje en haar geliefde. Het was geweldig. Ik ben gek op van die parken met allemaal identiek ingerichte huisjes en zwembaden die zo klein zijn dat ze eigenlijk alleen maar leuk zijn voor kleuters. De weekenden lijken echt langer als je ergens anders bent. Daarbij was het supergezellig, zelfs ondanks het feit dat ik vaker heb verloren met 30 seconds dan gewonnen.

Dit is geen foto van dit weekend, maar van twee jaar geleden. Toen zaten we in hetzelfde huisje. We waren eigenlijk van plan om dezelfde foto te maken, maar dan dat mijn broertje nog steeds zo zou staan en ik inmiddels in het water lag, maar helaas (of gelukkig voor mij?) konden we deze brug niet meer vinden.

Vegan vreten

Naast Dat Huisje was het verder sowieso een behoorlijk gezellige maand, moet ik zeggen, zeker voor mijn doen, want ik ben van nature nogal een kluizenaar. Ik heb veel vrienden gezien, of we nou gewoon bij elkaar gingen eten (een van mijn BFF’s woont tegenwoordig op loopafstand, ik heb haar verboden om ooit nog te verhuizen), naar de theetuin in Eemnes gingen of dat ik ze een verlate rondleiding gaf in ons huis. Ook ben ik 3x in een ander eettentje geweest, hierbij mijn mini-reviews:

  • Tribestlife Rawfood Kitchen (Rotterdam): LOVED IT! Ik eet echt nooit raw food, maar de vegan lasagne was zalig. Ik was hier samen met mijn tante, wat sowieso heel erg leuk was, maar het eten verraste me ook heel erg. Ik bedoel, niet dat ik had gedacht dat het niet lekker zou zijn, maar ik had gewoon niet gedacht dat het zo lekker zou zijn.
  • Oproer (Utrecht): Ik ging nu EINDELIJK eens naar deze bierbrouwerij/vegan hotspot! Met Anne-Fleur, die net zo’n veganist is als ik, dus dan weet je het wel. En het was heerlijk, allemaal, zelfs een stukje groente dat zoveel op zalm leek dat ik het bijna niet durfde te eten.
  • Bar James (Amsterdam): Oké, ik kende Bar James best wel lang en ik was er altijd gek op want het was een vegetarisch restaurant met v e g a n b i t t e r b a l l e n ! (Bewijs van mijn fandom: deze bitterballen + een bartafel staan afgebeeld in mijn vorige blogpost.) Op Valentijnsdag ging ik er weer eens heen, samen met Tessa, wat een beetje vreemd was aangezien overal rode ballonnen hingen en allemaal stelletjes elkaar kwijlend aan zaten te gapen. Gelukkig zijn Tessa en ik de moeilijksten niet, dus het was hartstikke leuk.
    Totdat ik de menukaart bekeek.
    WANT BAR JAMES IS GEEN VEGETARISCH RESTAURANT MEER!!!
    Nee, in plaats daarvan is het een plek voor alles en iedereen. Een beetje vega(n), een beetje vis, tyfusveel vlees. En dan niet eens alleen van dat casual vlees zoals een hamburger of zo, maar echt Serieus Vlees, eend en dat soort dingen. Heel naar. En ook saai, als je veganist bent. Ik had nu de keus tussen curry en een vegan burger, wat op zich natuurlijk allebei hartstikke prima is, maar ik ben originelere gerechten van jullie gewend, Bar James! Een maand eerder at ik nog heerlijke tempeh saté. Toen voelde ik me net een normaal mens, maar dat is me ook niet meer gegund.
    (Op de Facebookpagina van BJ staat dat ze vlees hebben ingevoerd zodat mensen hun ‘vleesetende vrienden’ mee konden nemen, maar sorry hoor, wat voor vrienden heb je als ze niet eens een keertje vega willen eten??? Net alsof je naar een Italiaans restaurant gaat en zegt “Ieuwl nee geef mij maar Grieks”)

—————————–Lekker mindful—————————–

Ik vind het een beetje griezelig om te vertellen, maar ik ben deze maand dus begonnen met een mindfulnesscursus. Ik zeg inderdaad dat ik het griezelig vind om te vertellen en niet om te doen, want in stilte op een rozijn kauwen en goed nadenken over wat je proeft is allesbehalve eng. Vertellen dat je het nodig hebt dat iemand tegen je zegt dat je op een rozijn moet kauwen is wél eng, zeker als je zo’n persoon bent dat altijd gemene grapjes maakt over alles dat ook maar enigszins neigt naar zweverigheid. Ik bedoel, ik weet heus wel dat mindfulness niets met transcendentale ervaringen te maken heeft en juist alles met doorhebben dat je voeten op de grond staan, alleen ik weet niet of jullie dat wel weten. Maar goed, RuPaul zegt altijd: je moet je kwetsbaar durven opstellen als je America’s Next Drag Superstar wilt worden. Dus bij dezen.

Even een random foto vanuit onze woonkameer om de tekst wat te breken

Verder:

  • Samenwonen is nog steeds leuk. Het enige wat er minder aan is, is dat ik veel minder goed naar mijn ‘eigen muziek’ kan luisteren, omdat Tim depri wordt van alles wat ik leuk vind (Placebo, Indochine), waardoor ik vrij weinig kans heb om bepaalde liedjes obsessief vaak te draaien. Wel begon ik weer veel naar het laatste album van Birdy te luisteren omdat ik mijn vriendin Julia weer zag en toen moest denken aan het concert waar we vorig jaar heen gingen. Ik heb nog steeds een beetje moeite met het toegeven, maar dat album is echt HEEL vet.
  • Tim en ik keken trouwens True Detective, seizoen 1. Dat was ook echt heel erg goed, al had ik nooit verwacht dat een serie met Matthew “blonde surfeikel” McConaughey (ik wilde iets veel lelijkers zeggen maar mijn moeder leest mee) en Woody “White men can’t jump” Harrelson in de hoofdrol wat kon zijn. Ik had het mis. Wat ik er vooral interessant aan vond, was dat deze serie een heel erg fris en nieuw gevoel gaf, ondanks het feit dat ongeveer de helft van wat er gebeurde al in 9327 detectiveseries is gebeurd.
  • Ik zag vandaag ein-de-lijk de nieuwe WhatsApp-smileys en wat blijkt? Er zit een verlepte roos bij! Mijn favoriete msn-smiley ooit! Me gotic hart jankt van geluk.

Maart

Ik ben een beetje een basic bitch geworden, want tegenwoordig zeg ik op Instagram alleen nog maar dingen als “omg ik heb zo’n zin in de lente” maar het is gewoon zo. Niet omdat ik geen wintermens ben, maar omdat ik van verandering hou en omdat mijn fietslampen steeds kapot gaan en ik er daarom gebaat bij ben dat het zo lang mogelijk licht is. Gelukkig wordt het deze maand officieel lente, dus dan kan ik ophouden met roepen dat ik zin heb in de lente en beginnen met zeuren over de zomer #zinin

3 Comments

Filed under maandoverzicht

Tagged as ,

by | February 16, 2017 · 18:50

veganist kijkt boer zoekt vrouw

Anderhalf jaar geleden besloot ik veganistisch te gaan eten. Dat ging best soepel. Vaak hoor je van wannabe-veganisten dat ze het moeilijk vinden om bepaalde dingen op te geven – kaas, bijvoorbeeld, of spek, of hopjesvla. Ik had daar zelf gelukkig weinig last van.
Ik had dan weer een ander probleem. Ik was verslaafd aan Boer zoekt vrouw.

Jullie vragen je nu misschien af: nou Lisa, hoezo is BZV nou weer niet veganistisch, wat ben jij nou voor dierenrechtenfundamentalist uit de quinoakerk van Marianne Thieme? En eerlijk is eerlijk, dat vraag ik me ook wel eens af. Vooral omdat het heus geen regel is om BZV op te geven als je vegan wordt (ik bedoel, als ik google op ‘Boer zoekt vrouw vegan’, dan kom ik alleen uit op mijn eigen blog – maar dat kan ook iets te maken hebben met mijn cookies).

Dus ja, mijn leven mijn tv-kijkgedrag, je moet ook niet te streng zijn voor jezelf, blabla, ik weet het heus wel, maar: het is op zich niet heel erg leuk om te kijken naar mensen die dingen doen waar je fel op tegen bent. Kalfjes vlak na hun geboorte bij hun moeders weghalen, bijvoorbeeld, of dieren fokken en weer laten doden voor geld. Natuurlijk tonen ze dit soort dingen niet in BZV, maar let maar eens op die enorme groep kalfjes bij boer Riks. Die zitten echt niet zonder hun moeder in een hok omdat ze zichzelf te cool voor moedermelk vinden, hoor.

Dit seizoen is misschien nog eens frappanter dan vorige seizoenen, want we hebben boer David, je weet wel, een boer die in Roemenië een megastal wilde bouwen. Je leest het goed: meneer wil een megastal bouwen in Oost-Europa – iets wat zelfs de meeste ‘lol bacon’-types niet echt oké vinden. Varkens in Nood startte een half jaar geleden een actie om hem van dit plan af te helpen, maar tot dusver is het onbekend wat hij met de kritiek gedaan heeft. Niet zo veel, vermoed ik, vooral niet omdat hij eigenlijk geen boer was, maar gewoon in dienst bij een bedrijf. En tsja, geld is natuurlijk belangrijk dan het tegengaan van dierenmishandeling! Zelfs al word je met je neus op de feiten gedrukt!

En ja, ik hóór jullie alweer denken: maar Lisa, als je niet geconfronteerd wilt worden met dit soort praktijken, waarom kijk je het dan? Nou, dat is simpel: omdat ik van dat programma hou. Van de gedeeltes die niets met dieren te maken hebben, dan. Ik hou van die simpele, knullige zoektocht naar iemand die op je wacht als je thuiskomt van een dag werken, ik hou van die naïeve opmerkingen van Yvon Jaspers (“Ja maar als jij haar leuk vind en zij jou wat is dan het probleem?”), ik hou van het feit dat BZV het leven zo simpel laat lijken. Als onrustige, alles overthinking millenial is het fijn om te horen dat sommige mensen gewoon verlangen naar “een stukje gezelligheid” en verder wel tevreden zijn met hun leven (die Zambia-boer hè, die semi-knappe die ook al helemaal geen boer is maar gewoon een hoogopgeleide expat, die gaat waarschijnlijk geen vrouw scoren in dit programma, niet lullig bedoeld, maar dit format is echt niet voor hem geschikt).

Dus ja, ik kijk het toch maar, al geeft het een beetje een vieze smaak in mijn mond. Een goeie veganist zijn – het is moeilijk, jongens.
Gelukkig maar dat ons eten zo lekker is.

Vegan bitterballennnnnnn

P.S. Vandaag werd dit artikel massaal gedeeld op mijn Facebook-timeline. Misschien wel interessant voor jullie BZV-lovers.

14 Comments

Filed under film en teevee, vegashizzle

Tagged as , ,

by | February 4, 2017 · 11:50

whoohoo januari whoohoo (sorry ik kan even geen serieuze titel bedenken)

~~~Happy new year, allemaal! Oh nee wacht, het is inmiddels alweer bijna 2018. Laat ik maar eens de inleiding skippen en vertellen waarom ik al heel 2017 niets van me heb laten horen:

IK GING DUS SAMENWONEN

Oh em gee, deze maand ben ik dus met Tim gaan samenwonen, of hij met mij, het is maar hoe je het bekijkt. Ondanks de bizar smalle en steile trappen in ons trappenhuis ging het verhuizen redelijk soepel, en het samenwonen gaat dat ook. We hebben zelfs nog geen ruzie gemaakt over de tv! Het is eigenlijk alleen maar leuk, en ons huis is dat ook (het is ook veel Instagramwaardiger dan mijn vorige huis).

Boy George mocht ook meeverhuizen

Jarig & zo

Ik werd 26, een leeftijd waarover ik weinig specifieke gedachten heb.

Ik werd 26, een leeftijd die me tot verdriet stemt omdat ik me zo OUD voel en bang ben dat mijn leven al bijna voorbij is, terwijl ik gevoelsmatig net uit het ei kom. Ik wilde dit eerst niet opschrijven, want ik ken heel veel coole mensen die ouder zijn dan ik of die juist nooit ouder dan 25 zijn geworden, dus ik wéét ook wel dat ik #dankbaar moet zijn en ik wil niemand tegen het verkeerde been stoten (want ik vind het zelf altijd VERSCHRIKKKELIJK irritant als mensen die jonger zijn dan ik gaan zeuren over hoe oud ze zijn – echt, 27-jarige vrienden, jullie hebben toestemming om mij te slaan), maar de waarheid is gewoon dat ik het moeilijk vind om geconfronteerd te worden met mijn eigen sterfelijkheid.

Ik werk eraan, oké?

Daarom heb ik het maar meteen twee keer gevierd; de ene keer voor mijn familie, en de andere keer voor een paar vrienden (niet voor veel, want ik was bang voor geluidsoverlast in mijn gloednieuwe huis, dus niet beledigd zijn als je niet bent uitgenodigd a.u.b.). Ik had besloten om beide keren te gaan koken, ik wilde allemaal hapjes maken uit verschillende kookboeken. Dat er op mijn familieverjaardag 15 mensen kwamen en dat ik die dag gewoon moest werken, dat is iets waar ik pas vlak van tevoren over na ging denken. Toen heb ik maar Indiaas besteld.

Voor mijn vrienden wilde ik wel koken want dat waren toch veel minder mensen en op zaterdag was ik vrij, maar toen ik na ging denken over hoeveel pannen ik wel niet voor nodig had voor al die verschillende hapjes, raakte ik zo in paniek dat ik bijna wéér Indiaas wilde bestellen. Gelukkig was Tim daar als mijn Voice of Reason (handig, dat samenwonen) en hij zei toen dat ik gewoon één pastagerecht moest maken. We hebben er speciaal een hele grote pan voor gekocht. Het lukte nog ook! En iedereen vond het lekker! En gezellig! Geloof ik!

Oh, en ik kreeg een hele mooie verjaardagskaart van mijn collega’s:

Semi-claims to fame, met nadruk op semi

Ook wel leuk om te vermelden: in het februarinummer van HP/De Tijd, waar ik vorige week een exemplaar van ontving, staat een artikel over Heleen van Royen waarvoor meerdere mensen zijn geïnterviewd – waaronder ik! Ik was gevraagd om iets te vertellen naar aanleiding van mijn scriptie van twee jaar terug (die, heel kort door de bocht gezegd, ging over de (vrouwelijke) imago’s van Van Royen, Connie Palmen en Renate Dorrestein). Superleuk!

Het volgende is misschien niet heel boeiend, maar goed, als ik toch aan het opscheppen ben: ik ben ook nog eens te zien als wazige vlek te zien op het filmpje van Lubach over Trump, je weet wel, die ene die alleen maar gezien is door driekwart van de wereldbevolking. Op het moment dat het gaat over de taal Nederlands, zie je een studiegenoot van me praten en dan zie je daarachter wat blurretjes, en een van die blurretjes ben ik dus. Het is zo vaag dat ik het pas de tweede keer dat ik het filmpje zag doorhad, maar het is toch leuk.

Met andere woorden: ga Nederlands studeren, zo kom je nog ergens!

———————————————————————————————————————–Andere dingen
    • Ik ga jullie alvast waarschuwen: de volgende punten gaan uitsluitend over dingen die ik heb gehoord, gezien of gelezen, want naast mijn werk, mijn verhuizing en al mijn verjaardagen heb ik in januari niets spannends meer kunnen doen.
    • Oh ja wel, nog één ander ding, en dat is dat ik opnieuw zelf mijn haar heb geprobeerd te verven. Nu heeft mijn haar vier verschillende kleuren (het blond van de kapper, het blond van de eerste thuisverfbeurt, het blond van de tweede thuisverfbeurt, en stukjes die ik ben vergeten mee te pakken. TOP).
    • Deze maand had ik ook wel de Adore Delano appreciation month kunnen noemen, want ik heb haar muziek continu geluisterd. Ik was daar een tijdje geleden al mee begonnen, maar ik vond het eigenlijk heel slecht, alleen toen gaf ik het nog een kans en begon ik ervan te houden zoals alleen een door liefde verblinde RPDR-fan ervan kan houden. Lievelings I look Fuckin cool. Herinnert me aan toen ik nog 19 was en altijd met gatenpanty’s en afgebladderde nagellak rondliep. (Ach, wat zit ik nou te liegen? Dit nummer is nog altijd heel herkenbaar, vooral om deze zin: Don’t need to brush my hair out // Birds need a nest to hang out.) (Ik heb dit soort nummers nodig oké, nu ik vier verschillende haarkleuren heb.)
    • Ik herlas The perks of being a wallflower. Ik was eigenlijk in iets totaal anders bezig maar toen wilde ik het ZO graag lezen dat ik geen andere keuze had dan er meteen in te beginnen. Het was de derde of vierde keer dat ik hem las, maar hij blijft prachtig. Het voet gewoon zo … echt.
    • Speaking of TPOBAW, ik ging dus ook meer informatie opzoeken over Ezra Miller (die Patrick speelt in de verfilming) en toen ontdekte ik zijn band, Sons of an Illustrious Father. Dat beviel me ook wel erg goed.
    • Met andere woorden, ik ben weer ‘lekker mezelf’ geweest deze maand.
    • Verder heb ik EINDELIJK Het Smelt gelezen. Ik vond het een heeel vet boek, het zat ontzettend goed in elkaar, maar op zich had het wel net iets korter kunnen zijn, ik had het idee dat er iets te veel herhaling in zat. Desondanks was ik binnen een week door de bijna 500 bladzijden heen.
    • Nu lees ik What Ever Happened To Baby Jane? omdat ik, zoals jullie inmiddels wel doorhebben, geen brede interesses heb, maar erg gefixeerd ben op een aantal dingen

Even tussendoor kijk hoe mooi het IJ <3

Februari

Aangezien februari een vrij korte maand is, is hij inmiddels alweer bijna voorbij (snappen jullie nu waar mijn existentiële crisis vandaan komt??? Ik denk altijd dat dingen voorbij zijn als ze nog maar net zijn begonnen), maar er staan een heleboel leuke sociale dingen op de planning. Tussendoor probeer ik een hoop te schrijven in de hoop dat ik nog een beetje een beetje een ‘jonge’ schrijfster kan zijn, zoals op die verjaardagskaart van mijn collega’s stond. Met andere woorden: volgens mij worden die 28 goed bestede dagen.

9 Comments

Filed under maandoverzicht

Tagged as , ,

by | December 30, 2016 · 10:06

doei december

Ik heb een dilemma. Dit dilemma heet: Zal ik eerst mijn decemberoverzicht posten, of eerst mijn jaaroverzicht? Het leven van een blogger die geen tijd/energie heeft om normale onderwerpen te bedenken en daarom alleen nog maar over zichzelf schrijft is zwaar jongens, zo zwaar.

Hoewel het misschien logischer is om te beginnen met het jaaroverzicht (aangezien het jaar procentueel gezien verder voltooid is dan de maand), start ik toch maar met december, want anders verklap ik al alle spoilers uit dit maandoverzicht. Zoals …

WE HEBBEN EEN HUIS

… en dat is het enige nieuws wat ertoe doet, eigenlijk. Hierna kan ik stoppen met deze decemberblog (en met het verder nog iets willen bereiken in mijn leven). Het is een appartement, het is mooi, en we kunnen erin vanaf 3 januari! En ons nieuwe huis staat ook nog eens in Amsterdam-Oost. Op zich had ik ook best wel in Noord willen wonen, of West, of Zuid, maar momenteel woon ik in Oost en ik voel me hier behoorlijk thuis. Als ik ga winkelen bij Oostpoort, heb ik namelijk hetzelfde gevoel als ik had toen ik vroeger naar Rotterdam Alexandrium ging (namelijk: omg het is hier zo druk waarom gaan al die mensen niet weg!!!)

d e f i s s a d a g e n

Hoe was jullie kerst? Die van mij was leuk, ondanks het tot op heden ontbrekende kerstgevoel van dit jaar. Dit heb ik maar gewoon gecompenseerd met buitensporig veel kerstactiviteiten: donderdag had ik een kerstbrunch op mijn werk en at ik overheerlijke vegan pindakaasfondue bij Babs, vrijdag ging ik naar een kerstspel waarin Tims zus speelde, zaterdag was kerstavond bij mijn ene tante, zondag Eerste Kerstdag bij mijn andere tante, maandag ging ik met Tims familie zwemmen (en eten en slapen) bij Van der Valk en dinsdag ging ik er ook nog eens ontbijten voordat ik terugkeerde naar het normale leven.

Een overvol programma dus, maar het was allemaal wel erg gezellig, en ik heb gênant veel cadeaus gehad.

Mijn broertje en zusje en ik op kerstochtend, toen we nog schattig en onschuldig en geen verwende krengen waren

Dilemma twee

De feestdagen (en voornamelijk die cadeaus) brachten mij tevens bij dilemma nummer twee van dit moment: ga ik verder met het lezen in Harry Potter numéro 7, of sla ik een van mijn nieuwe boeken open? En zo ja, ga ik dan voor Het smelt, De vegetariër, De zoetzure smaak van dromen, Notes on a scandal of Go set a watchman?

———————————————————————-de rest

  • Aangezien deze maand nog niet afgelopen is, zal ik maar eens beginnen met vertellen wat ik de komende (vrije!) dagen ga doen: bar weinig.
  • Ik heb mijn nieuwe lievelingsfilm ontdekt: What Ever Happened To Baby Jane? Gaat over twee zussen, waarvan de één een in de vergetelheid geraakt kindsterretje, en de ander een filmster die door een mysterieus ongeluk in een rolstoel is beland. Het is typisch zo’n film waarvan ik altijd al wist dat die bestond, maar nog nooit gezien had. En ik ben echt blij dat ik het eindelijk gedaan heb. Hoewel Tim en ik tijdens het kijken vrij veel naar de tv hebben lopen schreeuwen (“HOE KUN JE NOU EERST ZO SLIM EN DAN ZO DOM ZIJN?!?” “NOU DE CALIFORNISCHE POLITIE STELT OOK NIET VEEL VOOR!!!”) heeft deze film direct een ereplekje in mijn hart gekregen. Ik vond het verhaal en de ideeën erachter voornamelijk zo vet, net zoals de sfeer. Ook wel interessant om te weten: deze film is uit 1962, en de twee hoofdrolspeelsters (Joan Crawford en Bette Davis) schijnen elkaar in het echt intens gehaat te hebben. Hier een fragment (geen trailers kijken, die verklappen te veel)

Zo kijkt Baby Jane ongeveer de hele film

  • Inmiddels heb ik mijn eerste functioneringsgesprek op mijn werk gehad. Dat was positief en mijn contract wordt verlengd! Superfijn, want ik heb ook het gevoel dat ik echt op mijn plek zit.
  • Ik ben hier nu wel blij aan het blaten over allemaal dingen die ik heb gedaan, maar eigenlijk was dit deels ook echt een rotmaand aangezien er allemaal vervelende dingen gebeurden die wellicht niet allemaal direct betrekking hadden op mijn leven, maar wel gebeurden.
  • Ik HOU echt van Harry Potter en ik vind het zo’n gemis dat niet iedereen die ik ken dat doet.
  • Het album dat ik deze maand het meest geluisterd heb, is Keep Your Darkness Secret van Moto Boy. Moto Boy is een Zweedse artiest wiens eerste album (uit 2008) ik helemaal grijsgedraaid heb, maar daarna ben ik hem een beetje uit het oog verloren. Dat is dom, maar ook handig, want nu heb ik tenminste wat in te halen.Verder heb ik dit musicalnummer zo vaak geluisterd dat ik de tekst inmiddels kan zingen zonder muziek erbij (ik weet niet wat het is, maar als Renaud Hantson zijn mond opent, is het net alsof iemand me een spuit endorfine geeft). Tevens luisterde ik ineens naar Patrick Bruel (mijn ouders zullen trots op me zijn), en was ik erg into de muziek van Placebo rond het jaar 2001 (of het ‘Leni en Levi‘-tijdperk, zoals ik het altijd noem). Ik ben de laatste tijd zoveel into Placebo dat het een beetje gênant begint te worden. (Ik bedoel, ik ben geen 17 meer, maar bijna 26.) Denken jullie dat Tim het goedvindt als ik dit kussen bestel voor in ons nieuwe huis?

Oké, en met deze uitgebreide verhandeling over mijn innerlijke muziekleven heb ik een nieuw dieptepunt bereikt, dus ik ga deze blogpost afsluiten.

Januari

Wordt leuk maar erg druk, aangezien ik moet gaan verhuizen én ook nog eens jarig ben en daar een beetje iets leuks van wil maken. Ik heb trouwens geen nieuwe goede voornemens, want ik heb al sinds 2003 dezelfde, en dat is dat ik minder tijd moet verspillen op internet. Het gaat ieder jaar ietsje beter, maar ik heb nog steeds de offline nirwana niet bereikt, dus ik ga nu stoppen met schrijven en iets mindfuls doen, mijn haar wassen of zo.

17 Comments

Filed under maandoverzicht

Tagged as , ,

by | December 11, 2016 · 14:20

(ik zoek een nieuwe) kerstblues

Inmiddels is het alweer 11 december en ik heb nog steeds geen zin in Kerstmis. Een unicum.

Zoals ik in mijn vorige blog al zei, krijg ik normaal gesproken altijd in april al zin in kerst, of niet zozeer in het feest zelf, meer in die hele periode eromheen. Al die lichtjes. Die kerstboom. De kerstliedjes.

Dit jaar niet.

Het zal ongetwijfeld iets te maken hebben met het feit dat deze kerst er niet uit zal zien zoals ik had gehoopt. Ik droomde van een Echt Huis met een Eigen Kerstboom waarin ik met Tim een vijfgangendiner zou bereiden voor onze gasten. Helaas hebben we nog steeds geen huis, dus we kunnen er ook geen Kerstmis vieren. Wordt het weer een ontheemde kerst op een studentenkamer waar geen kerstboom in past. Nou ja, qua ruimte zou het wel kunnen, maar qua sfeer niet.

En dan die kerstliedjes hè, daar word ik dus nu al helemaal kierewiet van. Te. Vaak. Gehoord. Er zouden eigenlijk eens nieuwe kerstnummers opgenomen moeten worden, geen covers, maar gewoon nieuwe, want ik heb het gevoel dat er op de radio nu maar vijf verschillende nummers roteren, waarvan er vier erg matig zijn. De enige nummers die ik te pruimen vind (naast de volledige kerst-cd van The Carpenters) zijn Do they know it’s Christmas (ik weet dat ik vijf jaar geleden op mijn blog schreef dat het ‘een draak van een nummer’ was, maar ik was gewoon zelf een draak. Ik bedoel, Boy George en Sting in één nummer! Halloooooooo! Beter dan dit worden de jaren ’80 niet!) en Wrap myself in paper van Magnus Carlsson.

Die laatste kennen jullie alleen denk ik niet, want hij komt nooit op de radio. Als je had gedacht dat DTKIC een fout nummer was: dan heb je WMIP nog niet gehoord. Nee echt, erger dan dit wordt het niet, en het is prachtig. Ik word altijd zo gelukkig van dit nummer. Please, doe jezelf (en mij) een plezier, zet het even op:

Wat ik hier zo leuk aan vind, is dat het zo heerlijk onbeschaamd is. Jezelf als cadeau geven! Ingepakt en wel! Bovendien hóór je gewoon de lach op het gezicht van Magnus terwijl hij dit zingt. Die man is zo blij joh, ik krijg er bijna toch weer zin van in kerst.

(Hij in Nederland trouwens niet zo bekend, maar hij zat ook in Alcazar, je weet wel, van Crying at the discotheque, en allemaal andere nummers met bizarre clips (dit is nog de minst rare). Ik ben echt gek op die vent, hij staat op nummer nummer 9 in Lisa’s Top 10 Favoriete Zweden Aller Tijden)

Maar ja, dit draaien ze dan weer niet op de radio hè, altijd alleen maar die verdomde Mariah Carey.

Dus nee, de kerstsfeer zit er bij mij nog niet echt in.

Goed, terwijl ik dit typ zit ik mezelf een beetje uit te lachen (dat dan weer wel), ik lijk nu echt zo’n grinch uit een of andere kerstfilm, zo iemand die nog moet leren dat de ware betekenis van Kerstmis is dat je gezellig samen bent enzovoort enzoverder, en dat het geen zak uitmaakt dat je zelf geen boom hebt of doordraait dankzij de radio! Maar ja, de grinch wordt natuurlijk altijd pas aan het einde van de film (als het daadwerkelijk Kerstmis is) vrolijk, en dat duurt nog wel ff.

Dus bij dezen, omdat ik geen tijd heb om hierop te wachten, een verzoek: weten jullie nog kerstliedjes die níet non-stop op de radio gedraaid worden? Leuke kerstliedjes? Jullie kennen mijn muzieksmaak, maar als je me per se een van je eigen favorieten wilt opdringen, vind ik dat ook niet erg (ik zou dat namelijk hetzelfde doen als je me de kans gaf).

Please? Ik heb gewoon zo’n zin om zin te hebben in Kerstmis.

6 Comments

Filed under muziek

Tagged as , , , ,