Author Archives: Lisa

by | December 16, 2013 · 09:00

disneydenken

Op zich ben ik niet meer zo bijzonder geïnteresseerd in Disney. Ik vind het nog steeds wel leuk hoor, een beetje nostalgisch praten over mijn lievelingsfilms van vroeger, en oké, ik ben vorig jaar nog in Disneyland Parijs geweest en het liefst zou ik morgen weer gaan, maar ik zou mezelf niet hardcore Disneyfan noemen (wel hardcore Disneylandfan, trouwens).

Desalniettemin is Feminist Disney nog steeds één van mijn favoriete blogs (voor bijzonder oplettende lezers: ja, ik heb hier in een duister ver verleden al eens over geschreven). Ongeveer twee jaar geleden raakte ik behoorlijk geïnteresseerd in dat hele social justice-gedoe. Voor de leken: discussies over de al dan niet imaginaire onderdrukking van vrouwen, iedereen die niet blank is, mensen met een afwijkende seksuele identiteit, afwijkende lichaamsvormen ennn vast nog een paar die ik vast wel even vergeet. Vroeger had ik daar superveel meningen over en probeerde ik iedereen te overtuigen, maar inmiddels geloof ik dat ik het allemaal niet meer zo weet.

Feminist Disney weet het wél allemaal (vaak) en legt (sterk) uit hoe dit soort onderdrukkingen tot uiting komen in Disneyfilms en in andere populaire cultuur. Nu zijn er nog wel meer mensen die dat kunnen, maar dit is echt mijn favoriete blog omdat ze a) gewoon SUPERGOED is in dingen benoemen/uitleggen en b) Disney een handig handvat is omdat het een weergave van de westerse cultuur is. Oh, en niet te vergeten een multi million dollar business met nogal wat invloed op kinderen.

Ik ben het niet eens met alles wat zij schrijft – sommige van haar punten vind ik wat ver gezocht, of sommige politiek correcte oplossingen voor problematische vertoningen kun je ook op een andere manier weer politiek incorrect vinden – maar het is wel een website die je flink aan het denken zet. Over waarom vrouwelijke protagonisten bijna nooit vriendinnen hebben. Over of het erg is dat Quasimodo de enige hoofdpersoon is die ‘het meisje’ naar een ander ziet gaan. Minder leuk voor mensen die al na een week gek werden van een bepaalde discussie die vooral rondom sinterklaastijd veel media-aandacht krijgt, maar ontzettend interessant voor wanneer je wel geïnteresseerd bent in wat voor effect representaties in populaire cultuur hebben op het echte leven.

Leave a Comment

Filed under internet

Tagged as ,

by | December 13, 2013 · 15:15

over niet aan dingen toekomen

Het is weer bijna kerst en dan weer bijna oudjaar en dan is het weer een nieuw jaar. Ja, net nu 2013 op gang kwam, dus. Sorry, dit hebben jullie sinds 1 december vast al tachtig keer gehoord. Wij mensen hebben maar een vreemd gevoel voor tijd. Dit is trouwens best wel een goed argument om geen kinderen te krijgen – dan gaat de tijd nog sneller, en wie wil er nou even zijn ogen dichtdoen met een lieve baby op schoot, om wakker te worden van het gestamp van een boze puber?

Goed, bijna nieuwjaar dus. Hoewel dit een goed gevuld jaar is geweest, worden in december de niet-gelukte dingen van het jaar toch wel weer pijnlijk benadrukt. Een groot schrijfster worden, bijvoorbeeld, maar ook zoiets stoms als keihard uitgaan met TWEE verschillende vriendinnengroepen. (Sorry voor het woord ‘vriendinnengroepen’ maar ik weet even geen duidelijker woord.) Uitgaan! Hoe kan zoiets niet lukken? Dat duurt maar een avond zou je denken, oké, een avond en een dag om bij te slapen. Op zich zitten er 52 weekenden in een jaar. Maar om één of andere reden is dit toch niet gebeurd. Nu zijn wij (kennelijk) niet zo uitgaansziek en doen we heus wel andere dingen met elkaar, maar het is toch stom.

En dan nog iets dat ik dit jaar wéér niet gedaan heb: bepaalde boeken (her)lezen. Natuurlijk heb ik gelezen. Ik studeer verdomme Nederlands. En ik lees in mijn vrije tijd nog wel iets, al valt die score een beetje tegen. Vooral het herlezen van boeken gaat flink mis – al jaren, trouwens. Hoewel ik de eerste delen van Harry Potter zo’n tien keer gelezen heb, las ik de laatste slechts twee keer. Niet dat ik niet opnieuw wilde beginnen, maar… het kwam er niet van. Het zijn ook zoveel pagina’s en ik wilde het graag goed doen, alles achter elkaar lezen en me er helemaal in verliezen, niet dat ik halverwege de weg kwijtraakt en de boeken maanden later maar eens van mijn nachtkastje pak om ze onuitgelezen terug in de boekenkast te leggen.

Zelfde geldt voor de Een groene bloem-boeken van Floortje Zwigtman* – de eerste twee delen las ik regelmatig en toen de laatste uitkwam wilde ik ze snel weer allemaal achter elkaar lezen, maar dit is nog steeds niet gebeurd. Of de boeken van Anne Rice. Ik ben dit jaar nog blijven steken bij dat stukje waarin Lestat in die toren van Marius naar rottende lijken aan het kijken was.

Maar goed. Ik heb hierdoor wel andere, nieuwe leuke dingen kunnen lezen. En het is wel fijn om te weten dat er zulke leuke boeken op me wachten, mocht ik eens wel de moed hebben om eraan te beginnen. Dat geldt eigenlijk voor meer dingen waar ik niet aan toe ben gekomen. Wat een leuk leven eigenlijk, met zoveel moois in het vat.

 

* Deze opmerking heeft op zich niets met mijn punt te maken maar: vandaag ga ik haar wat vragen stellen voor Absint! Nee, dit is inderdaad heel offtopic maar ik ga dit echt binnen een uur doen en daardoor kreeg ik inspiratie voor deze blog dus ook raar om het er niet bij te zeggen (+ ik vind het megaleuk)

P.S. (Ja ik doe een asterisk en een P.S., superprofessioneel): om nog even in kerstsferen te blijven, een collega stuurde me dit vorige week tijdens een dienst om een uur of acht ‘s ochtends. Ik ben zelden ergens zo enthousiast over geweest.

Leave a Comment

Filed under boeken, tijdmanagement

Tagged as , ,

by | December 10, 2013 · 09:34

als het weer opnieuw waar is

Afgelopen weekend droomde ik over mijn oma. Het was niet echt een bijzondere droom, ze was er gewoon en ze was een beetje bozig om iets, maar waarom werd niet helemaal duidelijk. Ik was die ochtend al wakker geworden maar weer in slaap gevallen en sliep dus niet zo diep. Half in de ene, half in de andere wereld dacht ik: oh ja. Het is niet echt. Ze is niet dood. Het was allemaal maar een droom.

Dit overkomt me best vaak – soms met mijn ene oma, soms met mijn andere, soms met allebei tegelijkertijd. Niet zo heel vreemd, aangezien allebei mijn oma’s deze zomer zijn gestorven.

En ja, ik weet het – ik mag van geluk spreken dat ik ze zo lang bij me heb gehad. Ik ken zoveel mensen die hun eigen ouders minder lang hebben gekend dan ik mijn grootouders, en mensen die jonger waren dan ik en die er al langer niet meer zijn dan mijn oma’s. Afgezien van mezelf ken ik niemand, niemand die op zijn of haar 22ste verjaardag twee complete grootouderparen op bezoek had.

En ja, zeggen we dan, uiteindelijk is er nog steeds veel om dankbaar voor te zijn, voor mijn ene oma omdat ze nu eindelijk geen pijn meer heeft en voor de andere omdat ze die pijn van mijn andere oma niet zal kennen.

Maar het blijft supernaar en ik haat die momenten nadat ik even denk dat het allemaal helemaal niet waar is.

1 Comment

Filed under mensen

Tagged as

by | December 7, 2013 · 17:40

lasergamen is HEEL gevaarlijk

Om één of andere duistere reden dacht ik dat ik best goed zou zijn in lasergamen. Geen flauw idee hoe ik op die gedachte ben gekomen. Ben ik soms goed in richten, mikken of iets anders waar je oog-handcoördinatie voor nodig hebt? Nee, absoluut niet.

Ik was trouwens een beetje vergeten dat dat bestond, lasergamen. Op kinderfeestjes heb ik het vroeger wel eens gedaan, maar dat is inmiddels ook alweer een half leven geleden. Tegenwoordig hoor ik mensen er niet meer zo vaak over – wel over paintballen, dat is een beetje hetzelfde, maar dan met iets meer viezigheid en gedoe. Ik heb het nog nooit gedaan, en heel veel zin heb ik er ook niet in, want die verfballen schijnen erg hard te zijn en ik ben nogal een teer typetje (na een kwartier op iemands bagagedrager ben ik al bont en blauw).

Maar goed. Toen wilde Nicole dus voor haar verjaardag gaan lasergamen, en na jarenlang niet aan het spel gedacht te hebben was ik dolenthousiast. Het festijn vond afgelopen zondag plaats en het was leuk. LEUK. We waren met zes man, en hoewel je het met veel meer mensen kunt spelen, vond ik dit ideaal voor de ruimte die van hadden (was in Lasergame Rotterdam, btw) – niet te veel en niet te weinig. Kon je nog lekker rennen en je verstoppen achter kanonnen, maar het was niet zo dat je nooit iemand tegenkwam. De perfecte omstandigheden om helemaal in het spel op te gaan, ik voelde me echt een actieheld als ik me verschool achter een muurtje, lasergeweer in de aanslag en wachten maar op die prooi.

Tegen het eind van de eerste game merkte ik al wel dat het niet zo heel goed ging – hoewel ik echt als een kei aan het sluipen, springen en schieten was, leek het toch alsof de tegenstanders mij vaker raakten dan ik hen, ondanks het feit dat ik diegene was die het vuur opende. Na het spel bleek dan ook dat ik één na laatste was (alleen de jarige, die het allemaal niet zo had begrepen, had nog minder punten). Volgende game beter, dacht ik dapper toen ik mijn laserpak verruilde voor Ice Tea.

Maar helaas: tijdens het tweede spel was ik een beetje moe, de teamindeling was ietwat ongunstig en Nicole snapte het spel nu wel. Met een raakschietpercentage van twee procent eindigde ik met een score van -1500. Nee, ik snap het ook niet.

En de volgende dag was ik alsnog bont en blauw. Niet van de harde laserstralen, maar omdat ik met mijn armen te hard tegen het laserpak had gedrukt. Ik wou dat dit een grap was.

Maar jongens, het was zo leuk.

Nooit meer een blogpost missen? Volg Vijf Koffie Graag op Facebook!

1 Comment

Filed under op stap

Tagged as ,

by | December 4, 2013 · 16:23

ik ben er dus zo eentje

Laatst stuitte ik er weer op: een artikel in een landelijk tijdschrift waarin clean eating en superfoods de grond in werden geschreven. Ik wil geen groene smoothies en quinoa, geef mij een hotdog, ik wil écht leven, was de strekking van het verhaal. Iedereen leeft op raw chocolate en rauwe broccoli, iemand moet de wereld redden. Zoiets. Ik vond het een beetje raar. En zielig voor de auteur.

Sowieso is het hekelen van (semi-)natuurlijke producten al best wel vreemd. Complexen, iemand? Bijna niemand in mijn vriendenkring eet zoals nu zogenaamd de übergezonde standaard zou zijn. Oké, op Instragram komen gemiddeld veel boerenkoolsapjes langs, maar dan nog: er zijn meer mensen die geen lid zijn van Instagram dan die dat wel zijn. Volgens mij zitten tijdschriftredacteuren gewoon te veel op internet. In het echt eten mensen nog steeds gewoon boterhammen met hagelslag en kaas. “Wat goed dat jij dat kunt,” zeggen ze dan tegen mij en mijn salade.

Want ja, ik ben er wel zo eentje. Mijn dag begint met citroensap en havermout, ik drink smoothies met spinazie, gooi spirulina door mijn bietensap, eet tussendoor rauwe noten met rozijnen en gojibessen of radijsjes met humus, werk bijna iedere dag een salade (met chiazaadjes) weg en lust overal groene thee bij. Het is dat ik a) van nature een beetje een zwak gestel heb ben en b) naast al die natuurlijke shizzle me nog steeds dwangmatig te goed doe aan donuts en andere producten die mijn gezondheid allerminst bevorderen, anders was ik echt een soort ziekelijk energieke superwoman geweest. Of in de ogen van diegenen die al gruwen van het woord ‘biologisch’: gewoon bloedirritant.

Nu begrijp ik dat de weerzin meer gericht is op mensen die dagelijks laten zien hoe lekker goed ze bezig zijn, waardoor anderen zich slecht over zichzelf gaan voelen. Ik kan er ook wel inkomen. Sorry voor de vorige alinea, hè. Maar mensen die steeds hetzelfde instragrammen zijn toch irritant, en dat is een veel groter probleem dat wat er op hun bordje ligt. Superfoods houden van jou. Het is geen trend, het is een lifestyle want daarvoor heeft het te veel voordelen. Het is dan wel niet de dark side, maar wij hebben ook cookies. Dus probeer het eens. Of niet. Het boeit me eigenlijk niet zo heel erg. Maar hou op met doen alsof je wordt onderdrukt door voedsel dat toevallig niet zo chemisch is dat het bijna licht geeft. Want dat bestaat gewoon niet, tenzij je denkt dat Instagram de echte wereld is. Of ben ik nu diegene die te ver doordenkt?

Leave a Comment

Filed under rare wereld

Tagged as , , ,