Author Archives: Lisa

lieve vrienden en familie, dit is een hint

Vijf maanden. Ik kan moeilijk geloven dat ik écht zo lang in Parijs heb gewoond. Inmiddels ben ik alweer anderhalve maand thuis en voelt het vaak alsof ik nooit ben weggeweest.

Maar vaak ook niet, al was het maar om de ‘heimwee’ die ik nu naar die stad heb. Hoe hard ik ook in Amsterdam probeer te dwalen zoals ik daar deed; het wil niet echt lukken.

Ik ben echter niet van mening veranderd wat betreft of ik echtecht in Parijs zou willen wonen: ik zou het zo doen, die taalbarrière en bureaucratie neem ik voor lief – als al mijn vrienden en familie met me meeverhuizen. En aangezien dat in de nabije toekomst niet gaat gebeuren, blijf ik maar hier. Kan ik ook prima mee leven.

(Neemt niet weg dat ik op dit moment zit te speuren naar goede Thalys-deals.)

Een paar plaatjes van dingen waar ik heimelijk (en sentimenteel zuchtend) naar terugverlang:

2012-09-07 19.56.33

Uitzicht vanuit mijn raam. Dat uitzicht was niet altijd even prettig, want de voorste twee gebouwen zijn van het ziekenhuis en ik kon patiënten in hun bed zien liggen, maar daarachter heb je De Stad.

2012-10-23 18.02.00

Vlakbij Parc Monceau (8e arrondissement, buurt eromheen is echt een aanrader. Vanaf een uitgang van het park kun je trouwens in één rechte lijn naar de Arc de Triomphe lopen).

2012-10-27 09.14.25

Mijn familie wilde graag een goedkoop weekendje Parijs.

2012-12-16 23.12.12

Deze man zong ooit “Ma laideur est une insulte à ta beauté insolente, une erreur de la nature qui ne me fut pas aimante” (niet in dit lied) en nu probeert hij je met zijn zwoele blik over te halen om dure armbanden te komen. Om dit soort dingen ben ik nou naar Parijs gegaan. (OMG ily Garou NddP fangirl forever~~<3<3)

2012_1009parijs40065

Voor dit uitzicht hoefde ik maar vijf à tien minuten te lopen (en gemiddeld zeven zwervers te ontwijken, maar dat was het wel waard).

2012_1009parijs40071De andere kant van de brug.

2012_1209parijs70042

Belleville. Ik ben hier echt megavaak geweest, en niet voor niets – ik vind het een heel fijn stadsdeel, met twee mooie parken (Belleville dus, en Les Buttes Chaumont), (een) Chinatown en heel veel hoogteverschillen waar je ‘ineens’ de Eiffeltoren ziet. En je hebt Les P’tites Indecises, waar je superlekker en redelijk goedkoop kunt eten en nog goedkoper kunt brunchen.

2012_1209parijs70035

Hier dus.
(Toen ik in Parijs was keek ik trouwens het eerste seizoen van Girls en ik was intens beledigd toen Lena Dunham tegen haar soort van vriendje zei dat ze heus niet zo’n meisje was dat met hem wilde brunchen. Ik ben DOL op brunchen. Bruchen geeft zin aan mijn leven. Kennelijk ben ik dus ‘zo’n meisje’. Met vriendinnetjes. Hihihihihhihi)

2012_1209parijs70053

Volgens mij was dit ook in Belleville maar ik weet het niet zeker. Alles in Parijs lijkt op elkaar – maar alles is ook zo mooi. Zelfs met slecht weer. Zelfs op slechte foto’s. Maar misschien ben ik gewoon bevooroordeeld, dat zou best kunnen.

12 Comments

Filed under fotopost, studie in buitenland

de vragen van james

Echt ontiegelijk lang geleden werd ik getagd door James. Of ik een paar vragen wilde beantwoorden. Hoewel ik zeer vereerd was (en over de grond heb gerold van het lachen om die vragen), was ik eigenlijk niet van plan om ze te beantwoorden – maar toen toch wel, of eigenlijk toch maar niet, of wel, of niet, en toen uiteindelijk toch wel. Ik hoop dat je blij bent met mijn antwoord over de hagedissenkop, James.

1. Wat zou je doen als je moeder elke dag naar je werk of je school kwam, een gehaktbal tegen je hoofd aan smeet en dan zonder iets te zeggen weer wegging?
Ik zou alle gehaktballen verzamelen en als ik er genoeg had ze in een paardenhoofdvormige kussensloop in d’r bed leggen.

2. Wat zou je doen als je later ging trouwen met de liefde van je leven, je was helemaal gelukkig, maar op het moment suprême vraagt hij/zij of het mogelijk is om je even onder vier ogen te spreken en dan staan jullie dus in zo’n afgezonderd kamertje achter het altaar en dan zegt hij/zij:”Luister, voordat we gaan trouwen moet ik je iets vertellen. Ik kan mijn ware aard niet langer voor je verbergen.”, om vervolgens zijn/haar gezicht er als een masker af te trekken, en dan bleek dat er een hagedissenkop onder zat?


Ja, ik wil!
(Bron: climategate.nl)

Ja dat zou ik dus écht niet leuk vinden. Niet alleen om die hagedissenkop zelf, dat is vervelend maar daar kan ik heus wel mee leven, het gaat me puur om het feit dat-ie het gore lef heeft om het zo lang geheim te houden en me hier dan op m’n bruiloft mee te confronteren. Heb je je net helemaal kapot betaald aan een taart, designjurk en het laten overvliegen van al je vrienden en familie naar een tropisch oord, krijg je dit. Ik zou toch wel met hem trouwen, gewoon omdat het anders zonde van het geld en de moeite is, maar ik denk niet dat het huwelijk lang zou duren.

3. Wat zou je doen als je een Snickers zat te eten en elke keer als je een hapje wilde nemen begon het ding te piepen:”Nee! Nee! Niet doen! Alsjeblieft! Spaar me!”?
Voorzichtig op de grond leggen, wegrennen en niet meer omkijken.

4. Wat zou je doen als je later ging trouwen, liefde van je leven, heel erg gelukkig, dag van je dromen, yadda, yadda, yadda, en dan bleek dat je wedding planner Treble had ingehuurd om een eigen interpretatie van de Wedding March te spelen?
Leuk dat je dit vraagt want er is dus echt NIETS dat ik irritanter vind dan Treble. Ik heb het voor de grap nog eens opgezet en ik word nu helemaal chagrijnig. Als Treble kwam zou ik mijn huwelijk dus wél afblazen.

5. Wat zou je doen als je op je kamer zat en er kwam opeens een vleermuis naar binnen gevlogen en die ging je vader nadoen?
Knoflook en kruisbeelden onder m’n bed vandaan halen.

6. Wat zou je doen als je ‘s nachts lag te slapen en opeens ging de bel, en jij dacht “krijg toch lekker de vertyfte tering, ik doe niet open”, alleen toen ging hij nog eens, en nog eens, dus dacht je, misschien toch maar eens kijken, en toen stond daar die ene blije prinses van Zweden, Victoria of zo, haar shirt omhoog te houden en haar junk te flashen, waarop jij even dacht “wtf gebeurt hier nou”, en zij ongeduldig zei:”nou?!”?
Ik zou haar een warme trui aantrekken, op de bank parkeren met een kopje thee en haar naar d’r prins laten whatsappen dat ze veilig bij mij is. En als ze een beetje is gekalmeerd gaan we lekker slapen.

7. Als de rest van je leven de wereld nog maar in één kleur zou kunnen zien, welke kleur zou je dan kiezen?
Zeegroen. Mijn lievelingskleur is eigenlijk paars maar dat gaat pijn doen denk ik.

8. Als je één dag het leven mocht ervaren vanuit de ogen van iemand van een andere nationaliteit/cultuur, welke nationaliteit zou je dan kiezen?
Ik zou wel graag een hindoe willen zijn. Waar maakt niet zoveel uit, Nepal of zo.

9.Wat is volgens jou het meest cheesy nummer ooit geschreven?
Het lijkt nu net alsof ik alleen maar naar Culture Club luister, maar dat is echt niet zo. Ik kan het ook niet helpen dat ze zulke teksten schrijven. Het is nog erger dan I need to be in love van The Carpenters. Daar zit tenminste nog een soort van een gevoel achter.

Ik schaam me gewoon voor het feit dat dit bestaat.

10. Als je dokter zou moeten worden, waar zou je je dan in specialiseren? En waarom?
Gynaecoloog. Dat is tenminste nog een beetje gezellig.

11. Wat zou je doen als iedereen die je kende (behalve jijzelf) in een muppet-versie van zichzelf was veranderd, en ze dat zelf niet doorhadden, en je voor gek verklaarden als je het zei?
Terug naar bed gaan.

15 Comments

Filed under dit past echt nergens in

klein voor je leeftijd

Eén van mijn vele traumatische jeugdherinneringen is dat ik vroeger altijd veel jonger werd geschat dan dat ik was. Dat vond ik altijd ontzettend beledigend, al was het maar door dat toontje waarop ze het zeiden: “Jij bent ook klein voor je leeftijd!”

Klein voor je leeftijd. Het voelde lang als een synoniem voor “Je bent niet cool genoeg”, huilen, huilen, huilen. Dit ging door tot het einde van mijn tienertijd. Pas nu ik 22 ben, en meestal wel zo oud word geschat als ik ben (hoewel ik eigenlijk nog maar net 22 ben en nog niemand mijn leeftijd heeft proberen te raden sinds mijn laatste verjaardag), vind ik het niet meer zo erg om voor jonger te worden aangezien. Ik bedoel, ik heb huisgenoten die 18 zijn. Dat is jonger dan mijn broertje. En die mogen ook  al een creditcard aanvragen en alcohol kopen en zo. Dus waarom zou ik boos worden?

Nu kijk ik vol angst/interesse uit naar het moment wanneer ik ouder word geschat dan dat ik ben en dat me net zo zou beledigen als vroeger toen ik voor jonkie werd aangezien. Hoewel ik inmiddels ook wel zie dat ik de ideeën van anderen niet serieus hoef te nemen:  toen ik op een paar dagen af zeventien was, kwam de moeder van een vriendinnetje van m’n zeven jaar jongere zusje haar dochter bij ons ophalen. Ze bleef een beetje kletsen met mijn moeder, mijn zusje (destijds negen) en mijn broertje (destijds veertien). Toen wendde ze zich tot mij.
“Hoe oud ben jij ook alweer?” vroeg ze. “Elf, bijna twaalf toch?”

Ik was furieus, dat begrijp je – ben je eindelijk bijna van die verdomde middelbare school af, word je als basisscholiere aangezien.
Al denk ik dat ik het over twintig jaar wel leuk zou vinden als ze me maar twee jaar ouder dan mijn kleine zusje schatten.

29 Comments

Filed under mensen

een (niet al te definitieve) oplossing voor uitstelgedrag

Ik heb al eens eerder video’s geplaatst van het enige youtubekanaal waarop ik ook echt naar de filmpjes kijk (verder luister ik alleen liedjes, ouderwets dat ik ben. En oké, ik kijk ook wel eens naar Here Comes Honey Boo Boo maar dat is echt zeer zeer zelden ik zweer het).

Je zou denken dat het dan niet nodig is om er nóg een blogpost aan te wijden, maar dat is het wel. Want jullie zijn die filmpjes inmiddels alweer vergeten, en ik heb er eentje gevonden die goed is voor de nationale volksgezondheid:

Het goede van dit liedje is dat het heel erg kut is, waardoor ik helemaal geen zin heb om het te luisteren, en dan ook meteen nerveus word en iets nuttigs ga doen. Echt. Daarom had ik het een tijdje opgenomen in mijn dagelijkse studieroutine: zodra ik achter de computer ging zitten en geen zin had op naar Blackboard te surfen, zette ik gewoon dit nummer op, en dan was ik in mum van tijd aan het werk.

En omdat ik weet dat mijn lieve bloglezers ook stuk voor stuk uitstellers zijn dacht ik: hee, laat ik het even delen. Zet het bij je favorieten (of maak er je startpagina van) en je productiviteit wordt sky high. Tot je, net zoals ik nu, het kijken van het filmpje uit begint te stellen.

12 Comments

Filed under de ongemakken des levens, internet

lekker over mezelf praten

Nog steeds in het kader van dat Liebster-gedoe; 11 feiten over mezelf. Ik vind het eigenlijk een beetje narcistisch, maar aan de andere kant zit ik ook al eeuwen te wachten om de volgende onbenulligheden te kunnen spuien, dus ja:

1. Ik zat vroeger op fysiotherapie omdat ik niet door de gymzaal durfde te rennen (??) en omdat ik mijn vulpen niet correct vast hield (???).

2. Ik heb ooit samen met Babzz (en oké heel veel anderen) na een concert van The Ark een nacht lang met de leden van deze band gepraat over Nederlandse glamrock en de polonaise gedanst op een hele rare versie van (Can’t get no) Satisfaction. En toen zijn we met hoofden vol glittermake-up op het vliegveld gaan slapen.

3. Ik heb een onzichtbare moedervlek op mijn linkerwang.

4. Tot een paar jaar geleden lustte ik bijna niets (het ging zo ver dat ik sla van m’n brood schraapte), gewoon omdat ik niets wilde proberen, maar inmiddels eet ik alles (behalve vlees en vis, maar da’s een ander verhaal).

5. Koffie heb ik dan weer nooit hoeven leren drinken. Dat lustte ik al toen ik drie was.

6. Ik kan niet liegen. Zelfs niet bluffen. Doe met deze info wat je wilt.

7. Ik kan een HEEL hoog stemmetje opzetten. Zo hoog dat mensen er van schrikken. Is wel heel slecht voor mijn stembanden, maar goed, het lukt.

8. I hated Twilight before it was cool. Eigenlijk is het nu helemaal niet meer leuk om er grapjes over te maken. Drama.

9. Ik heb in totaal 21 dagen van mijn leven in Disneyland Parijs doorgebracht.

10. Het eerste concert waar ik ooit heen ben geweest, was van Avril Lavigne, met mijn vader. Ik was dertien of veertien en ik vond het megaleuk. (Gelukkig zijn we later nog samen naar Keane en PJ Harvey geweest, dus dat maakt deze gênante concerthistorie weer een beetje minder erg).

11. Ik voel me persoonlijk aangevallen als iemand niet van Harry Potter houdt.

28 Comments

Filed under dit past echt nergens in