Author Archives: Lisa

by | August 5, 2012 · 21:01

een sentimenteel blogje over Tom Cruise

Vroeger, toen ik nog Heel Anders en Zo Niet-Mainstream was, had ik een hekel aan alles dat populair was. Zo ook aan Hollywoodsterren als Tom Cruise en Brad Pitt. Omdat anderen ze leuk vonden, vond ik ze stom, zelfs al had ik misschien nog nooit een film met deze acteurs gezien.

Dat veranderde toen ik zes jaar geleden voor het eerst Interview with the vampire zag. Deze gebeurtenis, die ik nog steeds beschouw als een live changing event op microniveau (hé, ik was vijftien en ik zat de hele dag binnen, wat wil je anders) (nee, nu doe ik te schamper). Maar goed, dus, anyway, ik vond deze film fantastisch. Zo sfeervol, zo tragisch, ik had nog nooit zoiets gezien. En dat werd dan gedragen door een zekere Tom Cruise en Brad Pitt. Korte samenvatting: blonde vampier (Cruise) bijt depri brunette (brunet?) (Pitt). Samen leven ze het vampierleven, maar BP heeft moeite met het doden van mensen. Om hem zijn zinnen een beetje te laten verzetten, geeft TC hem een dochter; wist hij veel dat een kind nu eenmaal niet alle relatieproblemen oplost.

Nu Tom Cruise irl zijn derde vrouw heeft weggejaagd, wordt er weer volop gespeculeerd over zijn vermeende homoseksualiteit. Ooit las ik ergens dat Cruise voor het filmen van IWTV heeft geëist dat alle ‘gay stuff” uit het boek van Anne Rice, waarop de film gebaseerd is, eruit zou worden gelaten. Wellicht is dit verzonnen, anders hebben de filmmakers behoorlijk slecht geluisterd: als bovenstaand plot al niet gay genoeg klinkt, zou je ze eens naast elkaar moeten zíen.

Inmiddels zijn de geruchten dat Tom Cruise toch echt meer van mannen houdt zo hardnekkig, dat zelfs ik begin te twijfelen of hij wel de waarheid spreekt over zijn geaardheid. Niet dat ik begrijp waarom hij hierover zou liegen: wie kan hem wat doen, hij is steenrijk! Daarbij heeft tegenwoordig iedereen behalve ik een hekel aan hem, dus hij kan er hooguit populairder op worden. En zo niet, nou, dan hoeft hij tenminste niet meer met mensen op wie hij niet eens valt te trouwen.
En om die reden hoop ik eigenlijk dat hij wel hetero is.  Niet omdat ik graag mevrouw Cruise nr. 4 wil worden, maar omdat het anders zou betekenen dat hij de helft van zijn leven iemand heeft  moeten spelen die hij niet was. Dát is pas tragisch.

17 Comments

Filed under rare wereld

Tagged as , , ,

by | July 30, 2012 · 20:14

lekker comfortabel

Eindelijk is het weer zo ver: het Heilige Boek Der Inspiratie is binnen! Gelukkiger dan dat ik nu ben kun je me niet maken – eindelijk mag ik me weer dagenlang vergapen aan de autumn/wintercollectie in de H&M-gids.

Want zeg nou zelf, wat is beter dan plaatjes bekijken van mooie vrouwen die door mooie straten lopen, gekleed in comfortabele doch stijlvolle herfstoutfits? Het is daar koud genoeg om je van top tot teen in wonderbaarlijke kledingcombinaties te kunnen hullen (een zomerjurkje vind ik toch altijd wat karig), maar de modellen lopen nog steeds zonder jas, dus zo koud is het nou ook weer niet.  Het is allemaal zo sfeervol dat ik direct het gevoel krijg dat het oktober is en ik ineens zo classy ben als wat.

Het gelukkigst wordt ik echter niet van de normale outfits, ook niet van de lingerie of van de mama-mode en nee al helemaal niet van de mannenpagina’s: het aller- allergelukkigst word ik van de beenmode. Met andere woorden: van de panty’s en maillots, vooral van de maillots. Niets ziet er zachter en comfortabeler uit en niets lijkt meer beloften in te houden dan de maillots van de H&M. Ik zie mezelf al helemaal lopen door Parijs, koffie in mijn ene hand en studieboeken in mijn andere, op hakken en gehuld in een warme, fijngebreide trui en een kort rokje. Met daaronder: een gekleurde maillot. In groen, of blauw, of bruin. Ik zou er ontzettend sereen en intelligent uitzien. En comfortabel, niet te vergeten, zo zonder jas.

Nee okee, dat zou ik niet, want de maillots van de H&M zijn helemaal niet zacht en pluizen na één draagbeurt aan alle kanten. Maar hé, mag ik even?

22 Comments

Filed under kleding en zo

Tagged as ,

by | July 17, 2012 · 17:05

niet alles wat te maken heeft met harry p is okee

Is ‘fat’ really the worst thing a human being can be? Is ‘fat’ worse than ‘vindictive’, ‘jealous’, ‘shallow’, ‘vain’, ‘boring’ or ‘cruel’? Not to me; but then, you might retort, what do I know about the pressure to be skinny? I’m not in the business of being judged on my looks, what with being a writer and earning my living by using my brain…

I went to the British Book Awards that evening. After the award ceremony I bumped into a woman I hadn’t seen for nearly three years. The first thing she said to me? ‘You’ve lost a lot of weight since the last time I saw you!’

‘Well,’ I said, slightly nonplussed, ‘the last time you saw me I’d just had a baby.’

What I felt like saying was, ‘I’ve produced my third child and my sixth novel since I last saw you. Aren’t either of those things more important, more interesting, than my size?’ But no – my waist looked smaller! Forget the kid and the book: finally, something to celebrate!

[..]

Maybe all this seems funny, or trivial, but it’s really not. It’s about what girls want to be, what they’re told they should be, and how they feel about who they are. I’ve got two daughters who will have to make their way in this skinny-obsessed world, and it worries me, because I don’t want them to be empty-headed, self-obsessed, emaciated clones; I’d rather they were independent, interesting, idealistic, kind, opinionated, original, funny – a thousand things, before ‘thin’. And frankly, I’d rather they didn’t give a gust of stinking chihuahua flatulence whether the woman standing next to them has fleshier knees than they do. Let my girls be Hermiones, rather than Pansy Parkinsons. Let them never be Stupid Girls. Rant over.

J.K. Rowling

 

In de eerste instantie vond ik dit een erg sterke tekst. Het voorbeeld van de kennis die Rowlings taille interessanter vond dan haar boek en kind is pijnlijk maar o zo goed voorstelbaar, wat dit betoog overtuigender maakt dan alle dik-zijn-is-okee-tekstjes die ik ooit heb gelezen bij elkaar.

Maar in de tweede instantie begon er toch wat te wringen. Want eh, J.K., even ter controle: is Hermelien dik? Nee. Is Ron niet lang en slungelig, is Harry niet mager? En wie is er wel dik in Harry Potter? Dirk Duffeling. En zijn vader, niet te vergeten. Korzel en Kwast worden niet per se als vadsig beschreven, maar ze hebben in ieder geval meer vlees op hun botten dan hun koninkje Draco. Kortom: alleen minder intelligente mensen in Harry Potter kunnen dik zijn. Want stel je voor dat Hij die niet genoemd mag worden overgewicht zou hebben – dat zou toch ondenkbaar zijn?

Zelfs zoiets fantastisch als Harry P. kan dus vol zitten met clichés en vastgeroeste denkpatronen, en zelfs zo’n heldin als Rowling kan dat met haar goede bedoelingen over het hoofd zien. Jammer, eigenlijk. En ja, ik besef me dat ik met mijn opmerking over Voldemort ook schuldig maak aan hokjesdenken. Wat zijn we toch met z’n allen weer lekker geconditioneerd, hè?

 

 

Edit: Huilie, huilie. Toen ik de tekst van Rowling op Tumblr zag raakt ik zo geïnspireerd dat ik het à la minute met jullie moest delen. Hierdoor zag ik over het hoofd dat mensen hier al in 2006 ruzie over hebben zitten maken. Hier, en hier en hier bijvoorbeeld. Desondanks denk ik dat het niet kwaad kan om erover na te denken.

18 Comments

Filed under rare wereld

Tagged as

by | July 9, 2012 · 21:56

de schaduwkant van al dat gedeel ook maar

Weet je wat het rottigste is aan een blog bijhouden? Dat je altijd, overal, op zoek bent naar onderwerpen om over te schrijven, immer paraat staat om gebeurtenissen alvast in je hoofd uit te typen tot gevatte blogposts van minder dan vierhonderd woorden. Tegelijkertijd kan ik er zelden over schrijven als er écht iets gebeurt. Omdat het geheim moet blijven, van mij of van een ander, voor iedereen bestwil in het algemeen. Want je kunt niet alles het internet opslingeren, hè.

Hetzelfde geldt, enigszins, voor Twitter. Nu ben ik sowieso meestal te lui om mijn telefoon erbij te pakken om iets te delen met mensen die zelden reageren, maar als ik iets leuks kwijt móet, kan dat gewoon. Als ik het heel graag wil hebben over dat er iets mis is met mijn grootouders, of als er wat woensdag gebeurde gebeurt, dan kan dat niet. Sommige mensen zetten RIP-berichtjes op Twitter. Die mensen veroordeel ik niet, maar ik kan het niet, ik krijg het niet uit mijn vingers.

Nu lijkt dit niet zo’n groot probleem. Delen kan op tig andere manieren; naar mijn vrienden whatsappen is privé, bellen is bijna gratis en ik weet nog steeds hoe je face-to-face moet communiceren. Daarnaast heb ik nooit de wens gehad om mijn blog en twitteraccount een goede afspiegeling van mijn leven te laten zijn. Je hebt bloggers die hun lezers ‘een kijkje in hun leven willen geven’ en dat is prima, maar dat verlangen heb ik nooit gevoeld. Ik wilde altijd stukjes schrijven over onzin en mijn mening opdringen, lekker dik aangezet en soms met dingen erin die helemaal niet waar zijn maar voor het verhaal nu eenmaal beter uitkomen.

Dus die rotdingen hoef ik niet met jullie te delen. Gevoelsmatig niet, niet volgens mijn blogbeleid. Maar toch is het moeilijk. Het voelt zo oneerlijk om jullie, met wie ik door mijn en jullie blogs zo veel en toch zo weinig deel, en jullie stille lezers die ik niet kan identificeren maar wel kan tellen, niet te laten merken wat mij nu écht bezig houdt. Niet oneerlijk voor jullie, maar vooral voor mezelf. Soms lijkt zowel delen als niet-delen even kwalijk.

20 Comments

Filed under metablog

Tagged as

by | July 3, 2012 · 16:02

miniscule semi-recensietjes of: een microselectie van mijn gedachten tijdens rock werchter

Wiz Khalifa
De voor mij onbekende rapper performde de ene hit na de andere: nooit gedacht dat die allemaal van één-en-dezelfde vent waren. Ik vond het best te pruimen. Alleen jammer dat je de hele tijd met inhoudsloze nepwijsheden strooide (“Jullie zijn goede mensen, jullie zijn bereid om hard te werken…” “Je kunt heel veel bereiken! Doe maar gewoon waar je zin in hebt!”)

Gossip
Toegeven: ik had het niet zo op die Beth Ditto, al was het maar om die reclame die steeds op Facebook verschijnt: I’m Beth Ditto and I’m fucking perfect. Hou je mond, niemand is perfect en jij ook niet. Maar omdat we toch aan het wachten waren op Jack White hebben we het maar gekeken en ik vond het stiekem één van de leukste optredens van Werchter. Want: catchy muziek, een zangeres die én fantastisch kan zingen én ook nog eens leuke grapjes maakt. Jammer alleen dat ze net iets te veel grapjes maakte. Te leuk willen zijn is ook een flaw, Beth.

Black Box Revelation
Die zagen er dus nog steeds exact hetzelfde uit als toen ik ze vier jaar geleden op Metropolis zag! Maar toen had die zanger nog geen baard want dat was toen nog niet hip.

Agnes Obel
Agnes, eindelijk treffen wij elkaar. Vorig jaar sliep ik – per ongeluk! – door je optreden op Lowlands heen. Om te beginnen een complimentje: je ziet er live mooier uit dan ik had verwacht. Maar helaas zing je ook mooier. Niet mooier-mooier maar bescheiden-mooier, lievig-mooier. Lelijker was mooier-mooier geweest.

Incubus
Dus dit is die band waar iedereen op de middelbare school altijd naar luisterde. Klinkt niet slecht voor een puberfansband. En live zouden ze toch zo slecht zijn? Nou, daar hoor ik dus ook niets van. Wat heeft die zanger trouwens een goed lichaam, wat voor sport zou hij doen?

Anna Calvi
Anna, absolute godin, heldin, je bent fantastisch. Hoe, hoe verzin je zoiets? Hoe kan het zijn dat die geniale muziek van jou nog nooit eerder door iemand gemaakt is? Waarom ben je zo fucking perfect? (Ja, jij wel)

Die Antwoord
Ik vind deze mensen zo eng. Ik vind alles hier eng. And I like it. Maar ik vind het wel een cool concept, ook al snap ik niet helemaal wat dat concept dan precies is. Het is toch wel een concept? Die mensen zijn toch niet echt zo?

Florence + the machine
Het spijt me, maar het zal nooit meer goed komen tussen Florence en mij. Hoewel ik haar eerste album grijsgedraaid heb, heeft ze sindsdien allemaal dingen gedaan die ik stom vind, zoals een racistische clip maken (ok nee ze zal het wel niet lullig bedoeld hebben maar damn kun je niet nadenken).  Over het concert: was ze stoned of zo? Ik heb nog nooit iemand zo raar horen praten. En veel belangrijker: WAAROM SPRINGT ZE DE HELE TIJD KEIHARD TERWIJL ZE GEEN BH AAN HEEFT DOET DAT GEEN PIJN? Misschien zit ze aan de pijnstillers en voelt ze helemaal niets meer, dat zou veel verklaren. Verder is ze live niet (meer) zo slecht als wordt beweerd. Eigenlijk zong ze best goed. Maar ik vond het toch stom.

Snow Patrol
Hoi Snow Patrol, ik stond heel dichtbij, maar niet omdat ik jullie zo leuk vind, maar omdat we hier al sinds een uur voor Florence stonden zodat we een goed plekje hebben bij de Red Hot Chili Peppers. Ja, dit betekent dat ik zes uur moet staan, en ook zes uur niet naar de wc kan. Dit doe ik niet voor jullie, want ik vind jullie stom. Okee okee, de muziek viel mee. En ik het begin was die zanger best aandoenlijk. Maar daarna werd hij heel erg irritant. Een beetje bij ieder nummer gebaren dat we onze handen in de lucht moeten doen, rot toch op. Zelfs een homoseksueel momentje met Ed Sheeran maakte dat niet goed.

Red Hot Chili Peppers
Mijn eerste gedachte was: heeft die Anthony Kiedis een ziekte onder de leden? Hij zag er zo slecht uit. Mijn tweede gedachte was: nee, want wát een energie had die man. Mijn derde gedachte was: mijn benen doen pijn. En daarna dacht ik niet meer zo veel meer, want ik het te druk met blij zijn.
Ik had niet eens dorst.

18 Comments

Filed under muziek, op stap

Tagged as , ,