Author Archives: Lisa

de beste anti-katertips you’ll ever meet

Weet je waar ik van baal? Dat mij nooit gevraagd wordt of ik nou een paar écht goede tips heb tegen een kater. Want ja, die heb ik zeker. Ik loop maar rond met al die kennis, wachtend tot het moment dat ik het eindelijk met iemand kan delen. Helaas weet ik niet zeker of mijn tips echt werken want het is natuurlijk allemaal puur theoretisch en berust totaal niet op ervaring. Dat ik zoveel verstand van dit onderwerp heb, is puur een gelukkige combinatie van een vrouwenbladenverslaving en gewoon heel veel algemene kennis.
Gelukkig leven we in de 21ste eeuw en geloof ik in maakbaar geluk. Dus, in plaats van dat ik keurig en beleefd wacht tot iemand mij het woord geeft, pleur ik mijn tips lekker het internet op. Lees & leer.

Dingen Die Heel Goed Helpen Tegen Een Kater
1) Groene thee met honing. Omdat groene thee (in tegenstelling tot zwarte thee) ervoor zorgt dat de vochtbalans in je lichaam herstelt. En honing voor de aanvulling van natuurlijke suikers, want die schijn je ook te verliezen als je te veel zuipt. Daarbij is het een goddelijke combinatie, weet ik uit niet-brakke ervaring. En het werkt NOG beter als je honing met walnoten erin hebt. Dat bestaat, ja.

2) Diepvriesfuit. Of het nou lekker is en van de Albert Heijn komt of  het de naar kaaszoutjes smakende variant van de C1000 is: dat doet er niet toe. Je moet fruit eten. En ijskoud fruit verfrist al helemaal. Alleen niet te snel na je hete thee drinken, anders krijg je ook nog eens pijn in je tanden en dan heb je echt helemaal overal pijn.

3) Zet je raam open. Dit is een beetje een flauwe tip maar het werkt wel. Het raam openzetten werkt namelijk tegen alles en vooral tegen dat gevoel alsof je ieder moment kan doodgaan.

Zo, dit waren mijn anti-katertips. Karig? Welnee. Less is more en minder werk. En geef me even door of het heeft geholpen, oké?

 

Nooit meer een blogpost missen? Volg Vijf Koffie Graag op Facebook!

20 Comments

Filed under tips en tricks

verspilde jaren

Ik ben 21 en ik voel me oud. Waarschijnlijk zijn er een aantal van jullie die nu schamper lachen. Anderen zullen beamend knikken. Want ja, 21 is inderdaad al fucking oud.

Vorig jaar moest ik ergens mijn leeftijd invullen. Het duurde even voordat ik me herinnerde wat dat dan precies was. Dat het eerste cijfer van mijn leeftijd met een twee begon, wilde maar niet echt tot me doordringen.
Sindsdien slaat me de schrik me regelmatig om het hart als ik denk aan hoeveel verjaardagen ik al achter de rug heb. Vandaag werd dit weer getriggerd doordat ik opeens terug moest denken aan 4 vriendinnen, 1 spijkerbroek. Toen ik het op mijn veertiende las, vond ik de hoofdpersonen heel oud en volwassen. Nu ik het googlede bleek dat de hoofdpersonen zestien waren. Zestien! Dat is vijf jaar jonger dan ik nu ben! Zelfs mijn kleine broertje is ouder en wijzer!

Vijf jaar volle jaren al geen zestien meer. Ik zou mezelf haast terugwensen. De hele dag niets uitvoeren, niet de verantwoordelijkheid hebben om zelf allemaal spannende dingen te ondernemen, omdat het toch niet mocht of kon of er geen geld voor had. En ja, ik weet best dat dit verlangen nergens op slaat – toen ik zestien was zat ik alleen maar te wachten tot ik eindelijk van die middelbare school af was en ik op mezelf kon gaan wonen. En kijk eens: ik heb nu alles waar ik toen naar verlangde. En wil ik nota bene terug. Naar verveling, lamlendigheid en andere misère.

Het is dat de oudere vrienden die ik heb nauwelijks wijzer zijn dan ik; dat relativeert mijn bejaard-zijn enigszins. Terug kan toch nooit meer, me verzoenen met mijn leeftijd is beter. Niet meer 4 vriendinnen, 1 spijkerbroek lezen, ook niet Van Oude Menschen, de Dingen Die Voorbij Gaan, maar iets gezelligs en hersenloos over het studentenleven, of zo. Nu kan het nog: volgens de statistieken ben ik een jongere. Dus laat ik daar in godsnaam nog maar van genieten. Dat vergat ik immers toen ik zestien was.

(En als dat niet werkt ga ik weer bij mijn ouders wonen, maak mijn stufi op aan lipgloss en neem een abonnement op de Cosmogirl)

32 Comments

Filed under leven, vroegah

handleiding voor behulpzame mensen

Toen de trein stopte bij Amsterdam Amstel, had ik mijn pasta al lang op. Het kartonnen doosje van Julia’s zat lusteloos tussen mijn vingers geklemd. Mensen dromden zich langs me naar buiten. Als allerlaatste kwam een blonde jongen met een sporttas de coupé uit. Hij stopte voor mijn neus en stak zijn rechterhand uit. Even dacht ik dat het een vage maar beleefde kennis was die mijn hand wilde schudden voordat hij snel verder moest. Klein verschil was dat ik deze jongen écht nog nooit had gezien. Na hem secondenlang niet-begrijpend te hebben aangestaard, drong het tot me door dat hij mijn pastabakje wilde hebben. Ik gaf het hem, bedankte hem toen hij snel de trein uit sprong. De deuren sloten direct. Ik bleef verbaasd achter en verzon de ene na de andere theorie over een ondergrondse internetbeweging die het dagelijks leven van treingangers op wil fleuren door ongevraagd iets aardigs te doen.

Volgende keer ga ik ook het afval van een vreemde weggooien. Al is het maar omdat je mensen er zo mee van hun stuk brengt.

21 Comments

Filed under rare wereld

hoe het afliep met dat gevast

Morgen is het Pasen; het einde van de vastenperiode. Ja, vandaag is de laatste dag van die lange, lange tijd van bezinning en soberheid, van die maand waarin ik niet meer zo veel zou internetten, zoals ik plechtig beloofde op mijn bloedeigen weblog.

Hoe me dat is afgegaan? Nou. Ja. Haha. Niet zo goed.

Het is niet dat ik zó verslaafd ben aan internet. Het is meer dat comments bij Youtube-filmpjes zo interessant voor je algemene ontwikkeling zijn, dat Twitter belangrijk is om op de hoogte te blijven van leuke dingen zoals concerten en dat je, als je maar lang genoeg van blog naar blog gaat, op pareltjes stuit.

Daarnaast waren er twee dingen grondig mis met mijn nobele voornemens:
1) Ik begon pas op de tweede dag van de vastenperiode. Dan kun je het net zo goed niet doen.
2) Ik heb mezelf helemaal geen concrete doelen gesteld. Alleen maar semi-doelen als: “een beetje blog en een beetje Facebook, tenzij het heeeeeel leuk is”.  Dan is het al snel heel leuk.

Gelukkig is het niet alleen maar kommer & kwel en een verdiend geknakt zelfvertrouwen hoor, ik heb wel het idee dat ik iets minder tijd heb besteed aan het bezoeken van stomme sites dan de maand hiervoor. Er is dus progressie, al is het slechts een procent of tien. Ah ja. Ik ga nu maar op dezelfde voet door; echt afzien was het toch niet. En volgend jaar ga ik op een beetje een normale manier vasten. Sober eten, en zo. Ik denk dat dat me veel beter af zal gaan.

21 Comments

Filed under internet

vijf redenen om morgen naar Frank Turner te gaan

Ik heb Frank Turner één keer live gezien. Dat was op Lowlands 2011 en ik vond het zo vet dat ik dolgraag  naar een ‘echt’ concert van hem wilde. Helaas was zijn eerstvolgende bezoek aan Nederland uitverkocht voordat ik erachter kwam dat er überhaupt sprake was van een optreden. Lang hoefde ik niet te treuren, want al snel werd bekend dat hij op 5 april in Paradiso zou spelen. Dat is nu dus morgen. Deze keer heb ik mijn kaartje al lang en breed binnen, maar… blijkbaar is dit concert (nog) niet uitverkocht! Dat kan dus niet, hè.

Daarom geef ik vijf redenen waarom jullie die kaartjesvoorraad alsnog moeten opkopen en morgen lekker mee naar Paradiso moeten gaan:

1. De fijne muziek (du-huh). Als ex-punker-en-nu-folkmuzikant (ik heb dit ook niet verzonnen hoor) klinkt hij superchill en zijn nummers vragen je om mee te blèren. Ook als je de muziek nog niet zo goed kent. Zonder het af te willen schilderen als iets simpels: je hebt nu eenmaal muziek die je vaak moet horen voordat je het kunt waarderen, maar bij Frank Turner is dat niet zo. Die is namelijk meteen leuk. Is ook een kunst!

2. Hij is beminnelijk. Be-min-ne-lijk. Op Lowlands wilde hij op een gegeven moment dat iedereen meezong: en met ‘iedereen’ bedoelde hij ook de technici en de mensen van de beveiliging. “En ook de plus ones,” zei hij “De mensen hun vrienden gezelschap houden en geen idee hebben wat ze hier nu eigenlijk doen.” We moesten om onze hurken gaan zitten, om op een gegeven moment allemaal tegelijkertijd weer op te springen. “Maar pas goed op elkaar,” waarschuwde hij, “zorg dat je elkaar niet bezeert.” Aaaaaaww!!!

3. Zijn teksten werken zeer verhelderend; Frank is goedkoper dan een psycholoog.  “You’re not as messed up as you think you are, your self-absorption makes you messier,” zingt hij bijvoorbeeld. Zijn nummers zijn vaak verhalend, en immer doorspekt van scherpe analyses.

4. Ik ben er ook?

5. Zie hierboven. En deze. Deze. Hier, deze. Ga zo maar door.

19 Comments

Filed under muziek, op stap