Leuke pumps zijn dit, hè? Die zijn van mij. Waren van mij. Ik heb ze vorige week weggedaan, allebei tegelijk. Nu heb voor het eerst in tien jaar exact nul paar achterlijk hoge hakken in mijn kast staan.
Niet dat ik ze veel droeg, die pumps, ik hád ze alleen maar. Ze stonden al geruime tijd op een plank te wachten tot er een situatie zou komen waarin ik ze zou dragen. In praktijk was dat alleen tijdens Kerstmis, want dan loop ik toch alleen maar van de bank naar de tafel en weer terug. Bij andere gelegenheden zijn ze levensgevaarlijk.
Want ik kan er dus voor geen meter op lopen, al wilde ik dit zelf nooit toegeven. Ik heb ze in de winkel aangetrokken, ben gaan staan, heb een paar extreem geconcentreerde maar nog steeds wankelende passen gezet en geroepen: “Eigenlijk kan ik er nog best op lopen!” Vervolgens verzekerde ik de getuigen van mijn aankoop dat ik thuis gewoon nog wat ging oefenen en dat alles dan goed ging komen.
En zeg nou eerlijk, als je ze zo ziet staan, dan zijn ze toch ook niet extreem hoog? Ik heb meisjes met hogere hakken over de Dam zien lopen, zonder dat ze op hoefden te kijken van hun telefoon. Als zij dag in dag uit op dit soort schoenen kunnen lopen zonder hun enkelbanden te scheuren, dan moest het mij toch ook wel één avondje per drie maanden lukken? Als zij erop winkelen en dansen en rennen, waarom kan ik er dan niet mee zitten?
Eigenlijk was ik al jaren bewust van het feit dat mijn enkels gewoon niet voor dit soort schoenen zijn gebouwd, en toch bleef ik telkens nieuwe hakken (“Ik kan hier best op lopen”) kopen die mijn oude (“Deze zijn gewoon van slechte kwaliteit”) moesten vervangen. In mijn vorige blog schreef ik dat ik superkritisch ben als ik iets koop, maar dat ben ik niet altijd geweest, en bovendien maken schoenen zwak, en een paar pumps al helemaal. Pumps zijn echte belofteschoenen – je wéét dat je er NU niets mee kunt, maar je wilt ze bewaren voor het moment waarop je eindelijk bent wie je eigenlijk hoort te zijn. Wanneer je een fantastische baan hebt, niet meer zo ontiegelijk awkward bent en je liefdesleven op rolletjes loopt, dan loop jij op pumps. Dat kun je.
Het klinkt misschien mooi, pumps die je vanuit je kast een beter leven beloven, maar in praktijk valt dat tegen. Want ze zeggen vooral dat het je NU nog niet is gelukt. En hoe langer het duurt, hoe minder je gelooft dat de dag zal komen waarop je ze ooit zult dragen. Bovendien nemen ze ruimte in, ruimte die je zou kunnen vullen met schoenen die je wél aantrekt. En dat weegt misschien zwaarder dan dat de belofte licht maakt.
Dus ik heb ze weggedaan. Voor de ruimte die ik hierbij maakte, heb ik direct schoenen gekocht die goed lopen en die ik overal bij kan dragen (had ik echt nodig! Vraag maar aan mijn fysiotherapeut!). Komt mijn droom om een beetje PJ Harvey te zijn na acht jaar eindelijk uit.
Pumps zijn zo overrated.
Nou, ik kan je vertellen, op een gegeven moment verleer je het wel! Twee jaar terug ofzo liep ik alleen maar op hakken. Toen kocht ik een paar platte schoenen die zooooo lekker zaten dat ik die steeds vaker aan had. En als ik dan weer een keertje hakken aan had, had ik zo’n last van mijn enkels en kuiten! Nu wissel ik die platte schoenen af met enkellaarsjes met een hakje, maar pumps heb ik al een tijd niet gedragen. Levensgevaarlijk als ik nu op mijn mooie hakjes naar school zou gaan. Ik zou te laat komen en onderweg een been breken haha. Of met spierpijn thuis komen.
Haha, achos 😉 Ik heb het nooit gekund, dus verleren zit er voor mij gelukkig niet in. Wat een opluchting!
Zo herkenbaar dit stukje! Vooral ‘maar je wilt ze bewaren voor het moment waarop je eindelijk bent wie je eigenlijk hoort te zijn’
Tussen haakjes: maak dat moment gewoon een keertje! 😀
Overigens heb ik sinds een jaar 10 cm hoge hakken van een fantastisch merk, waar ik dus écht goed op kan lopen. Zo blij mee. Maar ik zal niet zeggen welk merk, dan kom je niet in de verleiding 😉
Oooh, zeg het maar niet nee. Maar mocht ik me bedenken, dat weet ik je te vinden!
En wat betref het moment: daar ben ik al aardig, en ik ben erachter gekomen dat het idee dat je dan ineens op hakken kunt lopen, berust op onwaarheden 😉
In Italië lopen veel vrouwen ook altijd op hoge hakken…in de supermarkt, buiten winkelend over kinderkopjes. Ik doe het ze niet na…breek met een klein hakje meestal al bijna mijn nek 😉
Er was ooit een periode op de middelbare school waarin ik elke dag op hakken liep. Ik weet niet hoe, maar ik weet wel dat dat dus nooit meer gaat gebeuren. Ik heb goede schoenen nodig om mee naar de trein te rennen.
Oh, en je nieuwe schoenen zijn leuk hoor 🙂
Belofteschoenen. Ik ga dat woord vanaf nu zo vaak mogelijk gebruiken. Samen met beloftejurk (‘voor als ik voor het eerst van mijn leven naar een feest ga waar hele kleine jurkjes gepast zijn, any moment now’). Props voor je PJ Harvey-schoenen trouwens!
Ik hoop voor je dat dat moment snel komt! En dankjewel 😀
haha, leuk geschreven! vind het knap dat je ze gewoon weg hebt gedaan, ik vind afscheid nemen van schoenen (die ik amper draag) nog steeds heel moeilijk.. de kast puilt dus ook uit 😉
Dankjewel! Ik had er ook altijd veel moeite mee, maar de laatste jaren word ik steeds strenger voor mezelf en gaat het me steeds makkelijker af 🙂
Lisa! Die pumps! Zijn zooooo gaaf. Waarom kun je daar nou niet op lopen 🙁
Sorryyyyyy 🙁 Ik weet het niet, zwakke enkels of zo?
Op één been staan met je ogen dicht tijdens het tandenpoetsen!!
Ja daahaag, dat gaat gegarandeerd mis!
Haha, super leuk geschreven en helemaal waar! Ik heb echt gigantisch veel hoge hakken, maar dragen doe ik ze amper. Maar wegdoen ook niet, haha. Je hebt gewoon nooit té veel schoenen 😉
Pingback: levensgevaarlijke schoenen | vijf koffie graag