Kijk. Toen ik stopte met het eten van vlees en vis, was ik vijftien. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik was op die leeftijd niet zo’n fijnproever. Wat ik als beginnend vegetariër nog het meest miste, waren kipnuggets van de McDonalds. Kipnuggets ja. Van de McDonalds ja.
Inmiddels eet ik wel wat beter dan op mijn vijftiende. Het liefst voedsel dat andere mensen hebben bereid, want mijn kookkunsten zijn niet zo je van het. Ik vind het hartstikke leuk om van alles uit te proberen (vooral dingen die Extreem Gezond zijn) maar ik laat altijd wel iets aanbranden/overkoken/in de gootsteen vallen.
Waar ik wel eens iets meer mee zou kunnen experimenteren: met nepvlees. Het liefst eet ik iedere dag schimmelstukjes van Quorn, die zijn zalig. Maar omdat ik mijn vleesetende vriend wil laten zien hoe geweldig leuk en afwisselend het is om vegetariër te zijn, moet ik hem af en toe eens iets anders voorzetten, voordat hij dadelijk denkt dat mijn dieet alleen maar armoe troef is. Daarom kocht ik eergisteren kipstuckjes van De Vegetarische Slager (ja, ‘kipstuckjes’, ik weet ook niet waar die C vandaan komt). Tot nu toe had ik ze altijd links laten liggen. Niet alleen vanwege de prijs (vier euro!) maar vooral omdat ze er te realistisch uitzien. Daar ben ik veel te hardcore vegetariër voor, joh. Waarom zou ik iets willen dat op vlees lijkt? Maar goed, omdat iedereen die zaak altijd de hemel inprijst – het is superlekker, vleeseters proeven niet dat het nep is, verantwoord eten voor bourgondiërs, halleluja etc – en omdat ik dus indruk wilde maken, nam ik het nu maar eens mee.
Niet dat we het gingen eten, want we bestelden ineens iets bij de Thai. Hij kip, ik tempeh. Nou ja. Dan moest ik de kipjes de dag daarna maar in mijn eentje eten, want nu ze eenmaal in mijn koelkast lagen, was ik toch wel nieuwsgierig geworden. En ze waren niet moeilijk te maken, gewoon een beetje roerbakken, vertelde de verpakking me. Kon ik zelfs. Samen met quinoa, (te lang gekookte) sperzieboontjes, tomaatjes, (aangebrande) knoflook, rode peper en tomatensaus moest dit een TOPMAALTIJD worden. Ik had er helemaal zin in, vooral omdat de stukjes er eenmaal uit het plastic minder uitzagen als stukken dood dier. Maar zo zou het dus wel smaken! Ha! Blij als een kind nam ik een hap van mijn nieuwe speelgoed eten. En het smaakte… ehm… een beetje raar. En het was taai. Maar niet op de kip-manier. En hoewel ik al heel lang geen vijftien meer ben, weet ik heus wel op wat voor manier kip taai is. En dat kip vroeger heel anders smaakte. Meer smaak had. Überhaupt smaak had.
Dus nu ben ik in de war. Verzint iedereen maar gewoon dat De Vegetarische Slager oh zo lekker is? Zijn mijn smaakpapillen zo veranderd dat ik niet meer weet hoe kip smaakt? At ik vroeger alleen maar plofkip, en smaakt deze nepkip naar biokip? Of andersom? Is kip, in welke vorm dan ook, gewoon non-voedsel? Of… ben ik zó slecht in koken dat ik niet eens een beetje nepkip kan roerbakken?
???????
