Category Archives: leven

by | February 17, 2015 · 20:25

ik zeg maar wat

Ik heb geconstateerd dat er op mijn blog drie soorten blogposts regelmatig terugkeren. Dit zijn deze drie:

1) Hoi kennen jullie mij nog? Ik ben Lisa en ik heb heeeel lang niet meer geblogd maar nu ga ik er weer helemaal voor hoor
2) Omg mijn telefoon/computer/wifi was kapot maar nu werkt alles weer
3) Zo hé ik heb vet lang niet hardgelopen want ik had een blaar/een verrotte knie/tijdgebrek maar I’m back on track

Wees niet bang: deze blog wordt geen combinatie van alle drie deze soorten. Ik ga het alleen over 1) en 2) hebben.

1) Hoi kennen jullie mij nog?

Ja HOI dus. Hoewel mijn laatste blog van nog geen twee weken terug is, heb ik het gevoel alsof ik Vijf koffie graag (wat een rare blognaam eigenlijk) zwaar verwaarloosd heb. Dit heeft allerlei redenen die ik niet allemaal uit de doeken ga doen, maar ik zal er eentje uitlichten: ik heb best wel veel proza (verhalen!) geschreven. Mijn innerlijke drang was groot, laten we maar zeggen.Niet alleen kostte dat geschrijf veel tijd die ik niet aan mijn blog kon besteden, ook zorgde het ervoor dat ik niet meer zo goed in blogmodus kon komen. Mijn verhaalstijl is nogal anders dan mijn blogstijl.
Ik vind het nu nog steeds best lastig om dit te typen (ja echt) maar ik doe het toch, want ik mis het bloggen (ik moet ook nog steeds schrijven over Heleen van Royen, waar ik in januari onderzoek naar heb gedaan voor mijn studie, maar op dit moment lukt het echt niet, zo stom).

2) Omg mijn telefoon

Op een mooie ochtend in december werd ik wakker met een lief roze vlekje aan de linkerkant van mijn telefoonscherm. Dat vond ik allemaal wel best (ik ben niet zo pietluttig wat dat betreft) maar het lieve kleine vlekje werd steeds groter en groter en eind januari was mijn hele scherm blauw. Dat zou ik ook nog wel best hebben gevonden als ik behoorlijk had kunnen zien wat er op mijn scherm stond. Dat was niet het geval: WhatsApp-gesprekken kon ik nog net lezen, maar in groepschats begreep ik nooit helemaal wie er nou precies aan het praten was. Foto’s bekijken ging al helemaal niet – een kleine ramp, want ik ben aardig Instagramverslaafd.

De enige reden waarom ik helemaal tot vorige week wachtte om m’n telefoon te laten maken, was dat ik bang was dat ik gedoe zou krijgen met de garantie. Deze angst bleek overigens voor niets. Inmiddels heb ik mijn telefoon terug en ben ik Instagramverslaafder dan ooit (mijn account is trouwens vijfkoffiegraag, voor de liefhebbers)

3) Zo hé ik heb vet lang niet hardgelopen

Haha, ik zei dat ik niet over hardlopen ging schrijven, maar dat was een leugen. Ik hou het kort, oké? Wat ik wilde zeggen was dat ik erover zit te denken om me weer in te schrijven voor de Ladies Run van 10 kilometer en dan proberen om die onder de 50 minuten te lopen (moet lukken, vorige keer deed ik er 56 minuten over en ik had echt niet behoorlijk getraind).

Misschien kan dit voornemen me overtuigen om regelmatig te gaan rennen, want om een of andere reden gebeurt dat nu niet. Ik kan  trouwens ook eens aan een andere wedstrijd meedoen dan de Ladies Run, maar ik snak stiekem naar een nieuwe foeilelijke medaille met een sportschoen met hoge hak erop. Nee grapje, ik wil gewoon niet rennen met mannen, mannen zijn stom. Nee grapje, ik kan ook gewoon meedoen aan een ander evenement maar ja ik zeg maar wat.

Inmiddels ben ik druk bezig het aantal ongemaakte selfies van de afgelopen tijd te compenseren

Ondertussen ben ik druk bezig het aantal ongemaakte selfies van de afgelopen tijd te compenseren

21 Comments

Filed under hardloopavonturen, huishoudelijke mededelingen, leven

Tagged as , ,

by | February 6, 2015 · 14:14

iets dat in 2009 gebeurde

Altijd als ik in het Vondelpark ben, moet ik denken aan een van de eerste keren dat ik daar was, toen ik net in Amsterdam studeerde. Ik was achttien jaar, woonde nog bij mijn ouders in Rotterdam en wist nog niet dat ik een half jaar later zou stoppen met mijn studie psychologie. Het was eind september, eind middag en de lucht voelde en rook al naar herfst.

Eerder die dag had ik college gehad op het Roeterseiland en over een paar uur zou ik naar een concert van Patrick Wolf gaan. In mijn eentje, want ik had niemand mee durven vragen. Nog maar een maand daarvoor waren mijn vrienden tijdens zijn optreden op Lowlands weggelopen omdat ze in de war raakten door zijn gouden catsuit. Ik had hun plotselinge verdwijning niet door: ik was veel te druk met aanwezig zijn bij het beste concert van mijn leven. Na afloop wilde ik nergens anders meer heen, het idee om andere muziek te luisteren en andere optredens te zien vond ik obsceen.

Na mijn college ben ik maar een beetje gaan lopen, de stad verkennen. Geheel toevallig (ik had alle tijd, geen richtingsgevoel en geen GPS) kwam ik uit bij het Leidseplein, waardoor ik me meteen heel wat voelde – meestal eindigden mijn wandelingen in the middle of nowhere. (Achteraf gezien was het ook weer niet zo heel raar dat ik daar uitkwam, omdat ik gewoon vanaf het Weesperplein de grachtengordel gevolgd ben, langs het Frederiksplein, over de Weteringsschans, maar dat had ik niet door, mijn mentale kaart van Amsterdam bestond toen nog uit enkel losse puzzelstukjes.)

Ik doodde wat tijd in de H&M en besloot toen even door het Vondelpark te lopen. Het was al vrij laat, het begon al te schemeren, en in het gras stond een groep jongens van mijn leeftijd. Ze droegen allen een pak met stropdas, hun haar was achterover gekamd. Twee van die jongens bevonden zich in het midden van de kring. Ze waren aan het vechten. Of nou ja, vechten… volgens mij waren ze elkaar aan het duwen, maar omdat ze allebei even sterk waren, ging het nergens naartoe. De rest van de groep stond er verveeld omheen. Iemand zei iets, ik weet niet meer wat, ik weet niet eens meer of ik het wel echt heb gehoord, maar ik geloof dat hij vond dat ze iets anders moesten gaan doen. Iets spectaculairders. Iets dat de rest minder zou vervelen.
Dit is nou een ontgroening, dacht ik, dat je moet vechten in een pak, dat je jezelf voor lul zet en dat niemand het dan echt leuk vindt.

Ik kan me niet herinneren wat ik verder nog gedaan heb, of wat ik gegeten heb. Ik weet alleen nog dat Patrick Wolf in ieder geval wel heel spectaculair was.

8 Comments

Filed under leven

Tagged as , , ,

by | January 16, 2015 · 14:41

nu ben ik dus echt volwassen

Weet je wat ik altijd zo irritant vind? Van die meisjes die 19 worden, of 21, of in ieder geval jonger dan ik, en die dan zeggen dat ze nu écht heel oud & bejaard & bijna 30 zijn. Ik zou het me eigenlijk niet aan moeten trekken, want dat soort dingen zei ik ook altijd toen ik zo jong was. Inmiddels ben ik echter oud en wijs genoeg om te begrijpen dat het echt superdom is om die dingen te horen van mensen met een leeftijd die jij al lang gepasseerd bent.

“Hoe oud ben je dan, Lisa?” 24. Vandaag geworden. Ik vind het een mooie leeftijd, wel lekker volwassen. Natuurlijk denk ik ieder jaar nog steeds wel dat ik nu ECHT oud ben (let wel: ik denk het alleen, ik roep het niet van de daken, ik hou me in, voor jullie), maar 24 heb ik altijd wel een bijzondere leeftijd gevonden. Ik weet niet wat het is, misschien omdat het 3×8 is, of 4×6, of 2×12. Of omdat er 24 uren in een dag zitten. Of omdat alle coole mensen áltijd 24 zijn (als ik ze leer kennen, wanneer zij verjaren blijven zijn supercool hoor).

En ik wil niet melodramatisch doen, maar op dit moment ben ik gewoon ook heel blij dat ik 24 kan zijn, iets dat vanzelfsprekend lijkt maar het niet is. Een paar jaar geleden vond ik het heel vervelend om ouder te worden, maar nu vind ik het vooral leuk. Misschien omdat ik er zoveel bezig mee ben geweest. Als je vaak stilstaat bij de tijd, gaat hij niet echt snel.

Dus laat mijn verjaardag maar lekker lang duren.

Ook 23 jaar terug was ik wel eens jarig (hier kreeg ik blokken van mijn oma ♥) (supergoede en duidelijke foto van een foto, ik weet het, ik ga alleen voor high quality content, nou ja weetje het is mijn verjaardag en we’re gonna party like it’s my birthday, en daar hoort prutsen met een toch al vernachelde telefoon niet bij)

25 Comments

Filed under leven

Tagged as

by | January 12, 2015 · 13:32

15 zeer goede voornemens voor 2015

De laatste jaren zeggen steeds meer mensen dat ze niet in goede voornemens geloven. Nee, als je iets (aan jezelf) wilt veranderen, moet je heel wat meer doen dan het alleen maar wensen. Je moet je doelen concreet maken, plannen, en vooral niet te veel tegelijkertijd willen. Nou, denk ik ieder jaar, dat bepaal ik zelf wel. Ik maak gewoon een lijst goede voornemens en ik ga me OVERAL aan houden. Aan het einde van dit jaar ben ik een supermens. (En ja, ik weet dat er inmiddels al niets meer nieuw en fris is aan 2015, maar het is nooit te laat voor een beetje zelfverbetering.)

Nou, dit zijn ze:

1) Blinden helpen oversteken.

2) De armen en onwetenden bijstaan.

3) Meer Adrian Mole-referenties maken.

4) Minder praten over Harry Potter tegen mensen die niet van Harry Potter houden. Ik moet me minder opstellen als een Jehova, anders raak ik dadelijk driekwart van mijn vrienden kwijt. (Ja, de meeste van mijn vrienden zijn geen HP-fanatici. Nee, ik begrijp ook niet hoe ik het met ze uithoud.)

5) Meer dingen maken uit kookboeken (ik kook nu te vaak te saai, met twee pannen, één voor de rijst, één voor het roerbakken van mijn groente en nepvlees).

6) Gevarieerder eten. Ik eet gezond, maar het is altijd hetzelfde en dat is om in slaap te vallen zo saai. Altijd maar weer dit tomaten en paprika en zilvervliesrijst. Ik eet nou nooit eens prei. Of linzen. Of risotto.

7) Meer bewegen (dit kan ik concreet maken door mijn zelfbedacht regel ‘Als je al hebt hardgelopen, mag je de bus pakken in plaats van de fiets’ af te schaffen. Die sloeg echt nergens op, vooral omdat mijn hardlooprondjes ontzettend lame-ass zijn.)

8) Mijn hardlooprondjes wat minder lame-ass maken.

9) Altijd om een stempel vragen als ik koffie neem op de UvA (ik ben vorig semester zeker zeven gratis cappuccino’s misgelopen).

10) Updates op mijn computer laten uitvoeren als de programma’s dat per se willen.

11) Niet meer ‘De slimste mens’ spelen in gezelschap.

12) Vaker leuke dingen doen. En dan bedoel ik niet per se naar New York vliegen of zo (oké, dat mag ook) maar wat vaker naar een museum (ik
heb een ernstig verwaarloosde museumjaarkaart). Of ergens naartoe fietsen. Of zo. (#levensgenieter)

Of: studeren onder het genot van een achterlijk duur kopje koffie ipv de goedkope op de UvA #deleven

13) Ook daadwerkelijk back-ups maken op de twee harde schijven dit ik bezit (ja! Ik heb mijn eerste verstopte harde schijf vorige week eindelijk teruggevonden!).

14) Minder vaak mijn vriend tegenspreken wanneer ik het eigenlijk wel met hem eens ben.

15) Stoppen met iedere avond onder mijn  bed kijken of daar ineens een lijk ligt.

33 Comments

Filed under leven

Tagged as , ,

by | December 31, 2014 · 14:55

een zeer incompleet eindejaarslijstje (met foto’s!)

Eigenlijk mag ik helemaal geen blog schrijven. Ik ben namelijk bezig aan een eindejaarscleanse, of healing, of hoe je het ook wilt noemen. Deze cleanse/healing bestaat uit twee onderdelen: kerstkransjes eten en Harry Potter lezen. Goed, sociaal doen mag ook, oliebollen inslaan mag ook, uren achter elkaar De slimste mens spelen mag ook, maar dat is het wel zo’n beetje.

Ik probeer zo weinig mogelijk te doen in de hoop dat ik er aan het begin van het jaar weer een beetje zin in heb. ‘Er’ = dingen doen die moeite kosten. Op dit moment ben ik nog lang niet op dit punt. Maar goed, ik kan eindejaarslijstjes nooit weerstaan, dus ik ben toch maar achter mijn laptop gekropen. Dit resulteerde in een zeer incompleet jaaroverzicht, maar goed, zoveel boeit het jullie nou ook weer niet hè:

Tripjes naar het buitenland: Londen (om Nora te bezoeken), Parijs (dat moest gewoon), Rome (voor mijn ouders 25-jarig huwelijk), Ibiza (om te winnen met hartenjagen), Cornwall (om achterlijk veel tweedehands boeken te kopen), La Franqui (om boeken te lezen op het strand en ‘s avonds uit de tent te waaien).
Aantal keren hiervan dat ik doodziek in het bed van mijn gastvrouw lag: 1 keer, in Londen
Aantal keren dat ik met mijn koortskop medewerkers van Pret a manger heb beschuldigd mij te weinig geld te hebben teruggegeven: 1
Aantal keren dat ik mijn excuses hiervoor heb aangeboden: 1

Dit is echt mijn favoriete foto van de hele Ibiza-vakantie

Oké deze is ook aardig

Jullie raden nooit waar we hier waren

Aantal keren dat onverlaten probeerden onze gang te slopen: 1
Wat is er dit jaar allemaal van je gestolen door je eigen buren/ganggenoten, Lisa?: Een wasmand (!!!), peper, zout, een theedoek en heel veel bestek
Aantal uren die ik heb besteed aan een nieuwe woning vinden: Veel
Aantal nieuwe woningen: 0
Staat van woning zoeken: Tijdelijk opgegeven

Aantal stages: 1
Aantal teksten geschreven over trouwjurken, tuingereedschap, hypotheken, autowielen, navigatiesystemen, bloembollen, SEO, kerstdorpen e.d.: Ontelbaar
Favoriete teksten: Over kerstdorpen natuurlijk

Aantal keren dat iedereen leuk op de foto stond behalve ik: 678

Aantal keren dat iemand tegen me heeft gezegd dat ik dun haar heb terwijl ik niet eens heel erg dun haar heb: 39
Aantal keren dat iemand commentaar heeft geleverd op wat ik at: 75
Aantal keren dat diegene die dat zei zelf iets gezonders at: 0
Aantal keren dat mensen wel leuk en aardig deden: ontelbaar

 

@xcarpediiem en ik gingen voor de halloweenlook, maar toen zagen we er ineens uit als jaren ’80-rockers.

Een foto die is geplaatst door Lisa (@vijfkoffiegraag) op

Aantal gelezen boeken: Minstens 32 (ben vast wat vergeten)
Leukste boek: The Cuckoo’s Calling van Robert Galbraith (of nja J.K. Rowling dus)
Aantal keer gezegd dat ik Harry Potter wilde lezen: 43
Aantal keer dat ik daad bij woord heb gevoegd: 1
Bij welk deel ben ik inmiddels: 3

Ra ra ra, welk boek heb ik uit de kast getrokken

Een foto die is geplaatst door Lisa (@vijfkoffiegraag) op

Aantal concerten: 2 (schandalig weinig, maar de één was van Anna Calvi en de andere was van Wheatus, dus ze waren allebei fantastisch)
Lievelingsliedje van 2014: Dit natuurlijk (ook al komt het niet uit 2014)
Grootste muzikale verassing van 2014: Dat ik ooit zou stoppen met Taylor Swift haten omdat ze de meeste fantastische clip ooit maakte

Aantal bachelordiploma’s: 1 (Bachelor Nederlandse Taal en Cultuur)
Aantal gestarte masteropleidingen: 1 (Master Nederlandse Taal en Cultuur)
Aantal studententijdschriften waarvan in adjunct-hoofdredacteur ben geworden: 1 (volgend jaar kunnen het er wel drie zijn (grapje))

Wij hebben ons bachelordiploma en zijn HEEL BLIJ #100happydaysoflisal #vangisterenoooh #uva

Een foto die is geplaatst door Lisa (@vijfkoffiegraag) op

Aantal lovers: 1
Huidige stand van zaken: gelukzalig
Aantal foto’s van hem die ik op Facebook, Instagram of mijn blog heb mogen plaatsen om onze liefde te bewijzen: eentje, en wel deze:

Favoriete quote: Ik twijfel tussen “Mag dat?” en “Dat is toch niet te geleeeeeuven?” (Ja, ik kijk pas sinds dit jaar naar Rembo & Rembo)
Beste ontdekking van het jaar: Dat ik gewoon zelf mijn haar kan knippen en dat ik nu lekker NOOIT meer naar de kapper hoef
Aantal diepzinnige ontdekkingen over het leven, de dood e.d.: 2

Favoriete in 2014 gestarte blog: Die van Emma, Rosa en Maaike
Favoriete blogpost die ik zelf heb geschreven: Enge wijven, dode paarden: The Ring voor iedereen die hem niet durft te kijken. Toch wel een beetje een bloghoogtepunt dat ik nooit meer kan overtreffen, ben ik bang.

23 Comments

Filed under leven

Tagged as ,