Category Archives: metablog

by | September 13, 2014 · 22:07

helemaal geen zeur

Even een vraagje aan alle bloggers hier: zijn jullie ook altijd zo bang om verkeerd begrepen te worden? Dat iedereen ineens denkt dat je dom bent. Of onaardig. Of verwend. In het echt hoor ik wel eens dat mensen niet weten of ik serieus ben of een grapje maak (om eerlijk te zijn: vaak weet ik het zelf ook niet), dus ik kan me zo voorstellen dat er online ook nog wel eens sprake van miscommunicatie is.

Ik word al helemaal zenuwachtig als ik iets heb geschreven dat enigszins negatief is, zoals mijn vorige bericht. Want jezus, waar zeik ik nou over? Over dat ik in Amsterdam woon? Euh, ja. Sorry. Dat wilde ik gewoon even kwijt, al is dat misschien niet megaslim in een wereld waar iedereen altijd maar blij moet zijn en één negatief bericht beter wordt onthouden dan tien vrolijke.

Maar goed, wat doe je eraan. Het kwade bestrijden met het positieve? Want naast zeikerig, onzeker en een dramaqueen ben ik vaak ook nog eens superblij. Echt waar hoor! Want de volgende elementen in mijn leven zijn he-le-maal geweldig:

1. Orange is the new black. Ja sorry jongens, ik ben pas twee weken geleden begonnen met kijken. Ik geloof niet dat ik ooit een leukere serie gezien heb. Jammer alleen dat ik er geen tijd meer voor heb.

2. Voor mijn studie mag ik boeken over aliens lezen! En onderzoeken!

3.  Ik zag gisteren iemand lopen met een linnen tasje waar Teenage Dirtbag op stond. Voor iedereen die even niet meer weet waarom dit zo geweldig is, check dit:

Ik wil dat tasje ook. Hoewel ze dan waarschijnlijk wel weer naar mijn ID gaan vragen als ik alcohol wil kopen.

4. Ik heb pecorinokaas en casavekroepoek. En ik eet het nu. Allebei ja.

5. Inmiddels zijn er niet zeven maar zestien dagen voorbijgegaan sinds ik The Ring heb gekeken, en ik ben nog altijd niet vermoord.

6. Het ruikt buiten naar herfst. Het voelt buiten als herfst. I love herfst. Dood aan de zomer.

7. PECORINOKAAS CASAVEKROEPOEK PECORINOKAAS CASAVEKROEPOEK.

8. Ik ben geen  Feyenoordsupporter.

9. Ik heb een vader, een moeder, een broertje, een zusje, een nichtje, twee neefjes, twee ooms, twee tantes, twee opa’s, een handvol empathische/hilarische/bizarre vrienden, epische internetmatties, een allerbeminnelijkste hete boy aan mijn zijde, en oh ja, over het algemeen zijn onbekenden op straat ook altijd aardig tegen me, of het nou in Rotterdam, Amsterdam, Parijs of in een uithoek van Engeland is.

10. En ik heb mijn blog. Ik vind bloggen dus echt het allerleukste wat er is, zelfs al lig ik soms wakker omdat ik bang ben dat ik er te veel op zeur, te onbegrijpelijk schrijf of te veel slechte grapjes maak. Maar dat is het uiteindelijk allemaal waard, want weinig maakt mij blijer dan voor me uit typen in WordPress.

Amsterdam uitzicht

Ugh Amsterdam (grapje, grapje)

17 Comments

Filed under metablog

Tagged as ,

by | June 9, 2014 · 15:22

afscheid van een cliché

Ik heb een cliché ervaren. Nu doe ik dat wel vaker, clichés zijn niets voor niets clichés geworden, je kunt er wel lollig over doen maar ze waren heus niet zo groot als niet zoveel mensen ze leefden.

En dit cliché was echt fanatisch. Ik ervoer het een maand of wat geleden, toen ik nog fulltime stage liep en in de avonduren nog 102 andere dingen moest bewerkstelligen, waardoor er… bijzonder weinig tijd overbleef om te doen wat ik nu echt wilde. Vandaar dus dat ik de afgelopen maanden nauwelijks een boek heb gelezen, een blog heb ontdekt of een feest heb bezocht: ik was op zaterdagavond te druk met het afwerken van mijn to do-lijst. (Die ik, voor de duidelijkheid, zelf heb gecreëerd. Het was niet zo alsof het universum tegen me zei: lol ik geef jou allemaal werk en als je het niet doet, ga je dood! Nee, ik was diegene die dat zei, het is mijn eigen schuld.)

Het waren redelijk vermoeiende maanden. Maar hoe weinig ruimte er ook is om te doen, voor denken heb ik altijd plek. En ik had zoveel gedachten over wat ik allemaal zou gaan doen als er eindelijk weer tijd was. Over stukjes die ik wilde plaatsen op mijn blog, het maken van een andere website, plaatsen waar ik heen wilde gaan en verhalen die ik wilde schrijven. Ik had, al zeg ik het zelf, uitstekende ideeën en ik kon niet wachten tot er genoeg stilstand was om ze uit te voeren. En het beste was: de stroom van ideeën stopte maar niet – het werd alleen maar meer, meer en meer.

Ik bruiste van de ideeën. Ja, echt. Zo voelde het op sommige momenten gewoon letterlijk. Alsof mijn hoofd een bruisbal was. Alsof er allemaal belletjes schuim in mijn hoofd hun weg naar buiten baanden. Het gevoel was, in tegenstelling tot hoe het nu klinkt, totaal niet eng – het voelde eigenlijk wel heel prettig.

En weet je hoe deze beschrijving nu voelt? Onnatuurlijk. En terecht. Ik voel dat gebruis namelijk niet meer en ik kan het ook niet meer  goed voor de geest halen. Maar het is waar, ik dacht het letterlijk. Ik dacht: als ik tijd heb, moet ik hier ook een blog over schrijven. Dat ik een fucking bruisbal ben geworden en dat ik o zo blij ben.

Alleen nu ben ik eigenlijk vooral heel erg moe.

Gelukkig duurt de zomervakantie drie maanden.

13 Comments

Filed under metablog

Tagged as , ,

by | April 6, 2014 · 16:54

schone lucht

De laatste tijd merk ik dat ik wat moeilijker adem, vooral zodra ik mijn eigen kamer binnenkom. Dit kan drie redenen hebben:

1. Het ventilatierooster is niet meer wat het ooit geweest is
2. Mijn longen vinden het niet oké dat ik al drie maanden niet meer hardloop
3. Ik heb zoveel aan mijn hoofd dat ik geen adem meer over heb

Zelf ga ik voor optie twee, omdat ik nummer één nogal onwaarschijnlijk vind en nummer drie wat melodramatisch. Al zou dit dan wel direct betrekking hebben op punt twee. Ik heb een paar keer enorme alinea’s getikt waarom alles nu zo veel en druk is, maar iedere keer klonk ik als een enorm zeikwijf en echt interessant was het ook niet, dus laat maar zitten; jullie moeten me maar gewoon geloven.

Dat is ook de reden waarom ik tweeënhalve week geleden abrupt stopte met bloggen. Het was niet zo dat ik geen inspiratie had (ik heb nooit inspiratie, maar om één of andere reden verschijnt er toch altijd wel iets, heel raar is dat), maar het idee dat ik óók nog eens meerdere keren per week een blog uit een hoge hoed moet toveren, trok ik even niet meer.

Sorry, hebben jullie al genoeg van de emo-Lisa? Gelukkig vertrek ik woensdagavond naar mijn vriendin Nora in Londen, zodat jullie even geen last meer hebben van al dat lawaai dat mijn hersenen maken. In Londen hebben ze er toch minder last van, want daar wonen zoveel mensen dat het niet opvalt.

Ik vlieg trouwens met British Airlines. Naar Heathrow. Dat is echt fantastisch, want meestal als ik naar Londen ga, moet ik naar een of ander aftands vliegveld waarna een of andere aftandse bus me naar een of ander random punt in Londen brengt, maar nu kan ik gewoon de metro pakken vanaf Heathrow. En British Airways staat me ook nog eens toe om achterlijk veel bagage mee te nemen. Een cabin bag én een personal bag, die gewoon 23 kilo per stuk mogen wegen. In totaal mag ik dus vier keer zoveel meenemen als normaal, terwijl ik aan normaal altijd al ruim genoeg had. Kan ik net zo goed mijn hardloopschoenen meenemen. En mijn laptop, zodat ik dat bloggen een beetje kan inhalen.

Hahaha grapje. Dat laat ik lekker liggen tot volgende week. Misschien plan ik morgen of overmorgen  nog een berichtje voor in de toekomst, maar… ik denk het niet.

Eerst maar de schone (…) lucht van Londen inademen.

12 Comments

Filed under hardloopavonturen, metablog

Tagged as , ,

by | March 10, 2014 · 12:21

hoe het afliep met een heleboel dingen

Hartstikke leuk hoor, zo’n blog, maar die wannabe-afgeronde verhalen van mij zijn vaak verre van voltooid. Velen krijgen nog een staartje. Het overgrote deel is echter niet boeiend genoeg om er een hele post aan te wijden – en dat terwijl ik het toch zo graag met jullie wil delen! Daarom heb ik een heleboel (oké vier maar) updates van oude verhalen verzameld in één nieuwe blog:

– Wat betreft mijn constatering dat ik door mijn stage moddervet & doodsaai werd: Dat van dat moddervet worden gaat dus mooi niet door, want ik nam gewoon de doodsimpele tip van mijn goede vriendin Tessa ter harte: niet zoveel eten meenemen, dan kun je ook niet de hele dag door schransen. Joh, dat werkt goed! Hardlopen gaat echter nog steeds niet, dit keer mislukt het omdat ik weer last heb van mijn enkel, huilie huilie. Gelukkig blijf ik wel in beweging, want de laatste tijd is de lift van mijn flat steeds kapot. Had ik al verteld dat ik op de vijftiende verdieping woon? Een beetje saai ben ik trouwens nog steeds, maar dat is omdat ik naast mijn stage aardig druk ben met andere dingen die ik ‘moet’ doen. Ik heb gelukkig wel veel meer energie dan in het begin. Dit dankzij mijn fanatische nieuwe slaapritme. Ik vind het HEERLIJK, iedere dag om half zeven uit bed. Hierdoor slaap ik minder dan ooit (7,5 uur per nacht, ongeveer. Ja, ik ben en blijf een slaapkop) en ik ben eindelijk niet meer altijd maar zo moe!

– Wat betreft die kipstuckjes van De Vegetarische Slager die zo ontzettend meh waren: Na die teleurstellende eerste keer had ik nog een half pak over, en omdat die dingen dus vier fokking euro waren, moesten ze op ook. Dit keer deed ik iets meer mijn best om er wat van te maken (en dat terwijl mijn kook-filosofie is: gooi alles bij elkaar en hoop er het beste van): ik sneed ze in kleine stukjes, liet de knoflook dit keer niet aanbranden en smeerde ze flink in met peper. Het was zalig. Omdat de stukjes zo dun gesneden waren, waren ze lekker knapperig, en doordrenkt met knoflook en peper smaakt alles. Nu ik eraan denk, loopt het water me alweer in de mond. Maar goed, in principe had ik dezelfde truc ook met een stuk rubber uit kunnen halen, dus dat probeer ik volgende keer wel.

– Wat betreft mijn nieuwe dekbedovertrek dat geen 109 euro kostte: Kijk hem eens shinen!

– Wat betreft die milieubewuste boodschappennetjes die ik niet durfde te gebruiken in de supermarkt: Sinds ik die blog heb gepost, heb ik nooit meer zonder boodschappen gedaan. En dat gaat prima: niemand doet er ooit moeilijk over. De enige keer dat iemand er überhaupt over begon, was toen de touwtjes van mijn netjes verstrikt waren geraakt in de wielen van mijn boodschappenmandje. Maar ze vroeg er niet bij waar ik ze vandaan had. Dat vond ik dan wel jammer. Ik ben superblij dat ik nooit meer die plastic zakjes hoef te gebruiken. Dat is nog eens een happily ever after.

12 Comments

Filed under leven, metablog

Tagged as

by | March 4, 2014 · 20:49

ik ben veel te oud voor dit soort ongein

Ik heb een blogprobleem. Een verschrikkelijk onorigineel blogprobleem trouwens, ik weet zeker dat alle bloggers onder mijn lezers dit wel zullen herkennen. Het heet: al je waanzinnig fantastische ideeën vergeten.

Vroeger trapte ik hier heel vaak in. Dan lag ik in bed, al bijna in slaap, en dan kreeg ik ineens een geweldig idee voor een blog. Zó geweldig dat ik er spontaan weer klaarwakker door was. Dat idee had dan ook nog eens een clou en een leuk woordgrapje in de titel. Omdat ik het al helemaal uitgedacht had, hoefde ik het ook niet op te schrijven. Want zo’n goed idee onthoud je wel, toch?

Nou, niet dus. Maar dan ook écht niet. Als je in een gesprek iets belangrijks wilt zeggen, maar het je ineens ontglipt, schiet het je later vanzelf wel weer te binnen – zeker als het echt belangrijk was. Maar die ideeën voor mijn blog? Nee. Die zijn gewoon echt voor altijd heel erg weg.

Daarom ben ik na jarenlang bloggen maar overgegaan op het opschrijven van mijn blogideeën in mijn telefoon. Dit hoef ik niet heel uitgebreid te doen – meestal is één woord wel genoeg om mijn hele in mijn hoofd geschreven blogpost, inclusief woordspelingen, terug te krijgen. En soms schrijf ik alleen maar een heel dubbelzinnige zin op, omdat die toevallig in die blog in kwestie voor zou komen, en omdat het opschrijven van een rare zin in plaats van het onderwerp voelt als een inside joke met mezelf. Ik hoef alleen maar die regel te lezen, en alles komt meteen weer terug.

Nou ja – meestal dan. Want op dit moment staat er een zin in mijn lijstje die me totaal niets zegt. Ik ben veel te oud voor dit soort ongein. Ja, dat is die zin. Niet dat ik te oud ben om na te denken over waar ik in godsnaam een blog over moet schrijven, zó oud ben ik nou ook weer niet. Ik vind mezelf dus ergens anders te oud voor. Maar waarvoor, in godsnaam? Om nog maar weer eens door te studeren? Te luisteren naar de Griezelbus-musical? Instagramfoto’s van knappe mensen te bekijken in de hoop dat ik er zelf net zo knap door word? Weekenden bij mijn ouders doorbrengen (even serieus ja, ik vraag me dus af wanneer het echt niet meer kan? Weet iemand dat)?

Ik heb dus geen idee waar ik mezelf te oud voor zou moeten vinden. Als iemand anders meer inzicht heeft in de kinderachtige dingen die ik allemaal doe, dan hoor ik het graag. Misschien heb ik dan weer mteen een leuk nieuw blogonderwerp.

15 Comments

Filed under metablog

Tagged as , ,