Category Archives: muziek

by | August 14, 2011 · 20:58

nog negentien dagen

En de hamvraag is: wat doe ik áán? Mijn paillettenjurk, mijn zilveren broek of mijn panterprintjurk met een glitterjasje? Moet ik ergens gouden schoenen kopen? Waarom heb ik mijn leren rok ook alweer weggegooid? En: heb ik nog tijd om te leren hoe ik make-up in heftige kleuren kan aanbrengen?

Nog maar negentien dagen totdat ik naar het enige concert van The Ark van mijn leven ga en het is een fucking big deal. Veel bigger dan enig ander concert waar ik ooit ben geweest. Het is dan ook een van hun laatste concerten ooit. We vliegen ervoor naar Hamburg.

Sinds ik kind-af ben heb ik het vaak te druk voor voorpret. Meestal kom ik er de dag van tevoren achter dat ik bijna jarig ben en voor vakanties pak ik mijn tas de avond van tevoren in, maar dit keer is het anders. Vliegtickets? Check. Kaart van Hamburg? Check. Dramatische liefdesbrief aan frontman Ola Salo? Check.

Ik heb er zoveel zin in dat ik er zenuwachtig van word – er zijn tientallen redenen waarom het concert aan mijn neus voorbij kan gaan. Wat nou als er weer een aswolk komt? Mijn teen ontsteekt? De bassist zijn hand verliest tijdens het bowlen?

Gelukkig realiseer ik me heus wel dat ik me aanstel en alles hoogstwaarschijnlijk goed komt en dat er vast niets ergers gebeurt dan dat er een enthousiaste fan op mijn voet springt.
Maar toch. Duim voor me. Ik heb er zo’n zin in.

5 Comments

Filed under muziek

Tagged as ,

by | August 5, 2011 · 14:00

uit de tonale comfortzone

Ik ben best wel een muziek-autist. Als ik de rest van mijn leven alleen maar naar Patrick Wolf, The Ark of Notre-Dame de Paris zou hoeven luisteren zou ik dat meer dan prima vinden. Maar helaas verwacht de huidige maatschappij van ons dat iedereen er een uitgebreide muziekcollectie op nahoudt. Dat je met een stalen gezicht kunt meepraten over de rollen van het C-akkoord door de jaren heen, dat je iets intelligents te zeggen hebt over B-sides van het vroege werk van Jeff Buckley en dat je naar muziekfestivals gaat omdat je Groot Fan bent van alle 74 obscure bands bent die daar optreden.
Aangezien ik nogal gevoelig ben voor groepsdruk heb ik besloten maar eens uit te checken wie er op Lowlands komen. En wat bleek: dat was niet half zo erg als ik mezelf al jaren voorhou. Echt niet! Een greep uit de muziek die hartstikke mee bleek te vallen:

Als ‘Plague’ op mijn werk voorbij komt gaan al mijn collega’s onwillekeurig meeneuriën, zo is mij opgevallen. Het is dat ik geen neurier ben, anders zou ik ook meedoen. Dat nummer is overigens erg nepschattig en muzikaal gezien aardig plat, maar omdat het me zoveel luisterbeurten heeft gekost om dat uit te vogelen ga ik ze lekker toch live zien.

Anna Calvi klinkt als een bombastische PJ Harvey. Waarschijnlijk was het daarom liefde op het eerste gezicht  – blijf ik toch lekker in mijn eigen veilige muziekwereldje. Bombasme is het enige dat ik mis bij mevrouw Harvey.

Linkje omdat WordPress het niet kan handelen

Omdat ik op de Lowlandssite niets meer kon vinden dat me zo een-twee-drie aansprak (lees: knappe mannen of iets dat klonk als Polly Jean Harvey) ben ik vervolgens maar gaan luisteren naar muziek die mij door anderen werd aangeraden. Toen kwam ik dus uit bij Frank Turner. Ik vind hem echt superchill. Hij klinkt een beetje als een Amerikaanse cowboy die alles in het leven heeft gezien en nu rond de wereld tourt om allemaal wijze levenslessen uit te delen. Dat hij eigenlijk gewoon Engels is, mag de pret niet drukken.

Iemand nog een leuke tip voor op Lowlands? Of buiten Lowlands, dat mag zelfs ook. Ik ben nu toch mijn muzikale grenzen aan het verleggen.

Leave a Comment

Filed under muziek

Tagged as ,

by | March 22, 2011 · 19:58

kijk naar me, hou van me, hang mijn foto boven je bed

Moraalridders, fijn dat jullie er zijn. Ga zitten en luister naar wat ik me nu toch weer heb ontdekt. Jullie dachten dat Ke$ha het uitschot van deze moderne tijd was, de ultieme personificatie van een samenleving die geobsedeerd is door roem en seks? Nou, het kan erger. Deze is misschien niet zo ranzig, maar mevrouw heeft last van een grootheidswaan waar menig diva zich voor zou generen. Bovendien is ze pas negen.

Blij dit met jullie te kunnen delen, moraalridders. Ik heb dit filmpje al zes keer gezien en nog geen enkele keer bleef het WTFWTWFT-momentje uit. Een totaal onbekende pre-puber die zingt dat ze weer ‘normaal’ wil zijn en naar school wil kunnen zonder achtervolgd te worden door paparazzi? Hoezo omgekeerde psychologie? Mij ga je niet vertellen dat ze niets liever wil dan in pulpblaadjes staan met niet-zo-heel-stiekeme paparazzikiekjes. Wat een mindfuck.

Ik zou het haar bijna toewensen, ware het niet dat het waarschijnlijk vooral de schuld is van haar steenrijke ouders die haar al vanaf baby af aan hebben verteld dat ze een prinsesje/superster/god’s gift to world is. Ze vonden haar in ieder geval genoeg waard om zoveel geld uit te geven voor het opnemen van deze clip, want ze hebben zich er blauw voor betaald, heb ik op internet gelezen. Sneu hè? Iemand nog een koekje?

4 Comments

Filed under internet, muziek

Tagged as ,

by | March 13, 2011 · 20:18

time of my life

Volgens mij ben ik een beetje voorspelbaar aan het worden, of misschien was ik dat al lang. Maar ik kan het niet helpen. Ik ben gewoon heel, heel, heel erg verheugd over het Patrick Wolf-concert waar ik over twee weken heen ga.

Ik heb aardig wat muzikanten zien optreden maar ik ben nog nooit ergens zo onder de indruk geweest als van zijn concert op Lowlands 2009. Ik stond bijna helemaal vooraan. Hij droeg een gouden catsuit en blonde haarextentions. Niet dat het wat uitmaakte voor de muziek, maar de toon was meteen gezet.

Het was zo’n concert waar ik de rest van mijn leven over blijf praten en iedere keer precies hetzelfde over zal zeggen. Dat het zo overweldigend was. Dat ik zo blij was om, na het achterlijk vaak beluisteren van zijn albums, deze nummers eindelijk in het echt te kunnen horen. Na zijn optreden heb ik wat glazig rondgelopen over het terrein, omdat ik geen zin had om andere indrukken op te doen.

Een maand later was mijn tweede Wolf-concert in Paradiso en het was geweldig. Ik weet niet meer wat hij droeg, wel dat hij onder de glitters zat en net zo energiek was als op Lowlands, zo niet energieker. De weken voor het concert heb ik non-stop zijn albums gedraaid. Het was precies zoals een concert hoort te zijn.

Ik vraag me af hoe hij er over twee weken uitziet en wat hij gaat spelen. Tristan, natuurlijk, en waarschijnlijk Bluebells, en Theseus, en ik hoop heel erg op Lycanthropy.

Tot die tijd blijf ik lekker fangirl-en. En daarna ook.

9 Comments

Filed under geniale mensen, muziek

Tagged as

by | March 3, 2011 · 11:13

drops of memory

“Dit is echt zo’n leuk liedje van vroeger!” zei de jongen die naast me zat bij tekenen. Ik keek op de display van zijn ipod. Drops of Jupiter van Train – het zei me niets.
“Je kent het echt wel,” zei hij, “als je het hoort weet je het!”
Thuis zocht ik het nummer op op youtube, en toen ik het luisterde wist ik alles weer.

Het was een hit toen ik nog heel jong was. Mijn moeder reed me regelmatig in de kinderwagen naar de bakker, mijn broertje was er nog niet. Soms gingen we naar het winkelcentrum. Mijn tante was er dan ook en we aten taart bij de HEMA. Thuis zette mijn moeder de radio aan en ik speelde met duplo, of met mijn lievelingspop. Mijn leven bestond uit mijn ouders, en als ze beiden op hun werk waren, mijn oma.

Het klinkt allemaal nogal banaal en dat is het ook, maar ik zie het zo helder voor me dat het toch heel bijzonder aanvoelt. Het is zo dubbel – ik koester de mooie tijd, maar ik word ook een beetje triest van het idee dat dat de schijnbare eenvoudigheid van toen nooit meer terugkomt.

Als ik Drops of Jupiter luister flitst het allemaal door me heen en ben ik even weer drie.
Het enige jammere is dat dit nummer is uitgebracht in 2001. Toen was ik al tien jaar. Mijn leven bestond toen al lang niet meer uit de kinderwagen maar uit school en Rollercoaster Tycoon. De poppen en duplo had ik al lang omgeruild voor barbies en lego.

En dan vraag ik me af: wat verbeeld ik me nog meer?

1 Comment

Filed under leven, muziek, vroegah

Tagged as