Category Archives: rare wereld

ik dacht dat jij kuikentjes zo schattig vond

De laatste tijd wordt me ontzettend vaak gevraagd waarom ik geen vlees eet – het zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik mijn keuken tegenwoordig deel en er dus mensen in mijn pan kunnen kijken. Ik ben echter al zo lang vegetariër dat ik bijna was vergeten waarom ik er ooit mee begon. Iets met de bio-industrie, of zo?

Gelukkig zijn mijn beweegredenen voor het geen-vlees-eten niet zo erg naar de diepste krochten van mijn hersenen verbannen dat ik ze niet met een beetje moeite te pakken kan krijgen. Het zit zo: op mijn vijftiende las ik Anders dan jij van Per Nilsson. Op de dag voor Pasen haalden de hoofdpersoon en een vriend van haar, een nogal militant actievoerderig type, drie kleine lieve kuikentjes uit een kippenfabriek. Dat was op zich wel fijn voor ze, want mannetjeskuikens gaan als baby door de shredder, vrouwtjeskuikens worden net zo lang volgepropt met voer en hormonen totdat ze megavet zijn, zodat er zo veel mogelijk geld aan ze verdiend kan worden. Het stel zette de kuikentjes in een aquarium in een druk winkelcentrum, zodat ze goed zichtbaar waren. Boven het aquarium zaten grote bakstenen door een bepaalde constructie bevestigd. Velen kwamen kijken. Kinderen vonden de kuikentjes geweldig. Zo lief, zo zacht, zo schattig.

Maar mensen naar geredde kuikentjes laten kijken was niet het doel van deze onderneming. De kuikentjes moesten namelijk alsnog dood. Snel en pijnloos, door de bakstenen op ze te laten vallen. Ontkwamen ze toch niet aan hun lot. Het mislukte echter – toen omstanders lucht kregen van het plan werd het direct verhinderd. Chaos, inclusief politie en wanhopig huilende kinderen, bleef niet uit.

Die avond aten dezelfde kinderen kip.

Het doden van dieren zonder reden noemt men dierenmishandeling. Geen wonder dat de politie werd gebeld. Tegelijkertijd gebeurt hetzelfde dagelijks op grote schaal. Niet zonder reden: wat moet je in godsnaam met die haantjes, die geen eieren leggen en die je klaarblijkelijk ook niet op kunt eten? Dat begrijp ik. Maar als er in Nederland jaarlijks 30 miljoen haantjes moeten worden vermoord kun je volgens mij wel stellen dat er iets mis is met het systeem. Ik heb ik ieder geval geen trek meer in hun zusjes.

40 Comments

Filed under boeken, rare wereld

ilovemynvriendinnetjesdiekniheb :hearteyes:

Meisjes van dertien hebben het goed voor elkaar. Een stuk beter dan ik toen ik dertien was, en als ik alles wat ze het internet opslingeren moet geloven, misschien nog wel beter dan ik het nu heb. Ze hebben aardig veel bff’s (voor de écht oude rotten onder ons: bff betekent best friend forever) die allemaal in hun hyvesbio moeten worden vermeld. Hun vriendschap wordt geïllustreerd met wat foto’s van enkele finest moments van de beste vriendinnen voor altijd.
Foto’s hebben meisjes van dertien sowieso veel. Hun Hyves (al doen enkele vroegrijpe meisjes aan Facebook) staan vol met geposeerde, negen van de tien keer zelfgemaakte foto’s van… henzelf. Dat is op die leeftijd kennelijk niet genânt. Sommige foto’s zijn erg mooi en sereen en gephotoshopt, maar een enigszins spottende blik doet het ook goed als profielfoto. Zolang je je ogen nog steeds maar wijd open spert zodat iedereen kan zien wat voor prachtige grote ogen je hebt, is het goed. Een rare trek om je mond laat zien dat je jezelf en Hyves niet serieus neemt. Je vriendinnetjes vinden je met rare bek toch nog steeds mooi: de LOVEYA4EVERs, :hearteyes:supermooiiiiiiiiii sgatje zie je maandag:hearteyes:‘s en m y n s e x i i c h i c k‘s blijven nooit uit.

Het maakt mij allemaal een beetje neerslachtig. Dat heeft twee redenen:

1.) Het is zo ontzettend leeg. Die kinderen die op internet aan iedereen laten zien hoeveel ze van elkaar houden, roddelen net zo makkelijk over dat andere meisje bij wie ze vijf minuten wjnmk hebben gekrabbeld. Kunnen liefdesbetuigingen niet gewoon heilig blijven?
2.) Bovendien maakt het me een beetje jaloers. Toen ik dertien was krabbelde niemand dat soort dingen op mijn Hyves. Niemand ‘brak in’ bij mijn bio. Ik had wel ‘melige’ gesprekken met vriendinnen, maar er was niemand die mij vertelde dat we siinds 1996 niet teh breken! zijn. En dat lag heus niet aan de hoeveelheid foto’s die ik van mezelf maakte door mijn arm zo ver mogelijk van me uit te strekken en in de spiegel te kijken of ik er überhaupt wel op stond. Ik bedoel, het is niet zo alsof ik me daar nooit schuldig aan heb gemaakt. Wat is er misgegaan? Heeft er een cultuuromslag plaatsgevonden? Ik kan me ook niet herinneren dat andere meisjes van mijn leeftijd dat wel bij elkaar krabbelden. Of ben ik nog onpopulairder dan ik altijd al dacht?

35 Comments

Filed under rare wereld

mannen, vrouwen en de rest

Toen ik op de middelbare school zat ben ik een keer naar een voorstelling van Marc-Marie Huijbregts geweest. Daarmee sloeg ik twee vliegen in één klap: het was vet leuk én ik kon het af laten tekenen voor CKV. De leraar bij wie ik dat moest laten doen was achteraf gezien best knap, maar braaf als ik was, zag ik dat toen niet. Hij had ook een geweldige stem, zo’n hele zware die overal doorheen galmt. Dat is nog eens iets anders dan de stem van Marc-Marie, ja.

Kennelijk vond de CKV-leraar dat ook. “Marc-Marie Huijbrechts,” galmde hij, “vind je zoiets nou echt leuk? Dat is toch geen echte man!” Hij zei het op een grappende toon, maar het klonk toch alsof het hem oprecht verbaasde dat mensen vrijwillig geld voor neerlegden om naar een ‘neppe man’ te kijken. Ik weet niet meer wat ik antwoordde. “Dat maakt toch niet uit”, of iets dergelijks nietszeggends. Ik weet nog wel dat ik pissig was om het  statische man-vrouwonderscheid dat hij kennelijk zo hoog in de vaandel had staan. In ieder geval lukte het niet om hem te overtuigen van het idee dat niet alle mannen zo macho als hij hoefden te zijn, want hij tekende hoofdschuddend mijn opdracht af.

Gisteren zag ik Marc-Marie weer op de tv. Ditmaal vond ik zijn show niet zo leuk, maar dat was niet omdat hij ‘niet mannelijk genoeg’ was (overigens vind ik hem niet eens zo vrouwelijk). Ik moest weer denken aan mijn leraar en aan hoeveel ik sindsdien nog over dat onderwerp heb gelezen. Als ik nu met hem had moeten praten had ik hopelijk beter kunnen uitleggen wat er allemaal mis is met de genderconstructies. Maar goed, als ik het gesprek nu had moeten voeren had ik waarschijnlijk alleen maar kunnen giechelen om alles wat mijn knappe leraar met zijn mooie stem beweerde.

Tot zover de emancipatie.

13 Comments

Filed under rare wereld

verloren schaapjes on fire

Vanochtend stond ik op het punt om te beginnen aan mijn huiswerk (lees: ik keek een filmpje op Youtube) toen er op mijn deur werd geklopt. Voor mijn deur stonden twee oudere vrouwen die vroegen of ik over hoop en geloof wilde praten.
Omdat ik een deadline moest halen bedankte ik hen en ik voegde eraan toe dat ik anders best had gewild. Zij antwoordden dat ze wel een afspraak met me wilden maken, maar dat vond ik nou ook weer niet nodig. Naïef als ik ben vroeg ik hen van wat voor kerk ze eigenlijk waren, zij vroegen mij wat ik voor studie ik deed en de oudste van de twee zette vervolgens uiteen waarom ze het Nederlands zo’n lelijke taal vond. Toen lieten ze me alleen en keek ik het filmpje af, om daarna echt aan mijn presentatie te werken.
Ik vind het best jammer dat ik geen tijd had, ik had wel wat vragen willen stellen. Bijvoorbeeld of ze denken dat Jezus niet-Jehovahs die geloven (katholieken, protestanten of zo) wel kan horen als die bidden. Of de HERE de ‘net-niet-juiste-kerken’ beter vindt dan helemaal géén kerken. Hoe ze in godsnaam droge ogen kunnen hebben bij het idee dat bijna de gehele wereldbevolking zal branden. Waarom God überhaupt nog steeds mensen maakt, als ze maar een minieme tijd op aarde mogen rondlopen voordat ze tot in de eeuwigheid de meest verschrikkelijke folteringen moeten ondergaan. Waarom kerken aan goede doelen doen – het leed wat mensen op aarde meemaken valt toch in het niets met wat mensen in het hiernamaals moeten doormaken? Ik  wil dolgraag weten hoe het kan dat gelovigen niet zwaar depressief zijn met al die nooit-ophoudende onrecht.
Maar ik ga geen afspraak met ze maken. Dat zal beide partijen alleen maar teleurstellen, en één van deze kampen zal zwaar depressief worden. Waarschijnlijk is het de atheïst.

39 Comments

Filed under rare wereld

en de kerstcd van the carpenters is ook al gedownload

Eigenlijk wilde ik mijn huis exact op 1 december versieren, om er zo lang mogelijk vóór Kerstmis van te kunnen genieten. De 27e moest het toch al weer weg – kerstversiering na kerst heeft altijd zoiets treurigs.  Nee,  je wilt er op tijd mee beginnen, zodat je je een beetje bewust bent van de voorbijtrekkende seizoenen, of zo. Net als op de basisschool. Door al dat geknutsel en getut wist je tenminste wel in welke tijd van het jaar je leefde. Maar 1 december was ik pas laat thuis, 2 tot en met 5 december was ik er helemaal niet en 6 december dook ik wederom meteen bij thuiskomst met bed in.

Anno 7 december is mijn huis eindelijk versierd. De mini-kerstboom die ik vroeger in mijn slaapkamer bij mijn ouders thuis had staan staat pontificaal op mijn bureau, met lampjes en alles. De  gouden en blauwe slingers van de Action hangen verspreid door mijn kamer. Ik wilde er een foto van maken, maar omdat het plasticje dat de sd-ingang van mijn laptop beschermt erin vast zit, kon ik die toch niet uploaden.

Als het nu maar godverdomme eindelijk eens gezellig gaat worden.

1 Comment

Filed under rare wereld