“Vind je het niet irritant om zo lang te moeten reizen?” vragen ze iedere keer in Amsterdam wanneer ik vertel dat ik in Rotterdam woon, of in Rotterdam wanneer ik vertel in Amsterdam te studeren. “Je bent zoveel tijd kwijt!”
Goh, u meent het. Twee uur voor aanvang van college de deur uit, standaard een half uur te vroeg komen omdat je anders de eerste vijf minuten mist? Laat thuis zijn terwijl je vroeg uit bent en vervolgens om tien uur alweer naar bed zodat je toch nog een beetje behoorlijk slaapt? Welcome to my life.
Nee, zo had ik het ook niet gepland. Ik dacht dat als ik mijn best deed ik heus wel snel een kamer zou vinden, misschien niet in het centrum en misschien met weinig vierkante meter, maar ik had goede hoop. Helaas scheen ik me veel te laat bij Studentenwoningweb te hebben ingeschreven, ben ik de komende acht jaar nog niet aan de beurt voor antikraak en maak ik ook niet echt de blits op hospiteeravonden.
Dus ja, dan wordt het toch treinen. Al een half jaar zit ik twee uur per dag in het grote gele gevaarte. Het treinreizen vind ik niet zo erg. Ik staar non-stop uit het raam, met of zonder ipod, met of zonder gedachten. Leren werkt niet echt. Ik zit en ik kijk en als ik er ben wou ik dat ik nog een uur mocht. Gedwongen stilzitten is zo veel beter dan vrijwillig stilzitten. Maar tien uur per week gedwongen stilzitten veel, erg veel.
Gelukkig duurt dit niet lang meer. Over twee weken verhuis ik.
