Category Archives: vegashizzle

by | July 31, 2017 · 20:46

geloven wat je wilt geloven

De afgelopen weken hebben verschillende mensen tegen me gezegd dat ze veganist willen worden na het zien van de documentaire What the health. Dat snap ik wel. Ik ben immers zelf veganist en daarom de persoon bij uitstek om aan te vertellen je the dark side wilt joinen. Als ik mezelf niet was, zou ik het ook doen.

Er is alleen één probleem, en dat is dat ik niet zo goed weet hoe ik op dit soort opmerkingen moet reageren. Voor diegenen die onder een steen hebben gelegen: What the health is een documentaire die laat zien dat plantaardig eten hallelujahgezond is en vlees eten tot een langzame, pijnlijke dood leidt – en dan niet voor de dieren.

Zelf heb ik de docu nog niet gezien. Ik wil wel, maar iets houdt me tegen. En dat ‘iets’ is dat het waarschijnlijk allemaal een beetje bullshit is.

There, I said it: ik geloof de vegan propaganda niet, en dat terwijl ik toch echt heel erg van vegan propaganda hou. Sterker nog, ik ben vegan propaganda (althans, zo zie ik mezelf graag, als een Gezonde en Gelukkige en Gewetensvolle maar relatable vegan superwoman die toevallig óók nog eens een geweldige kledingsmaak en een superleuke blog heeft – maar goed, da’s mijn mening, wie weet ben ik voor sommigen eerder een vegan schrikbeeld).

Alleen geloof ik dus niet dat veganistisch eten zo verschrikkelijk goed voor je is. Begrijp me niet verkeerd, ik geloof wel dat het goed voor je is, maar ik geloof niet dat je, als je eenmaal plantaardig gaat eten, meteen geneest van al je mysterieuze ziektes, iedere ochtend om zes uur vrolijk uit je bed springt en immuun wordt voor ieder griepje. Dit geldt misschien voor sommige vegans, maar lang niet voor iedereen (ik bedoel, kijk maar naar mijn knieën).

Sommige veganisten geloven het wel. Stiekem vermoed ik dat dit voornamelijk komt doordat het fijn is om dit te geloven. Een principiële veganist zijn vergt namelijk best wel wat opoffering: je moet nee zeggen als iemand op kantoor taart trakteert, uit eten gaan is best een uitdaging en in de supermarkt moet je ineens allemaal labels gaan lezen. Dat doe je, omdat je het belangrijk vindt om geen dieren te mishandelen. Dieren die je overigens zelf niet kent of ziet. Maar tegelijkertijd eten je geliefde en je broer en je buurman wél gewoon alles wat los en vastzit, zonder zich te bekommeren om die dieren die jullie allebei niet kennen of zien.

Dan is het gewoon best wel lekker om jezelf aan te praten dat hiertegenover een voordeeltje staat: jíj krijgt tenminste nooit kanker, diabetes of een hartaanval. Een mooie beloning voor je onbaatzuchtigheid, nietwaar?

En dan ga je dus dit soort documentaires maken.

Natuurlijk wil ik dat al die mensen die inmiddels tegen me hebben gezegd veganist te willen worden, dat ook echt gaan doen. Natuurlijk wil ik dat iedereen stopt met het consumeren van mishandelde dieren. Maar ik had liever gewild dat dat dan was omdat sommige boeren rustig 20.000 varkens op een kluitje houden, en je dit soort praktijken niet wilt financieren. Omdat je empathisch vermogen hebt. Omdat je er ook gewoon voor kunt kiezen om niet bij te dragen aan dierenleed.

Maar goed, ieder niet-gegeten stukjes vlees is er natuurlijk eentje, wat het motief erachter ook is. Ik kan alleen maar hopen dat de mensen die geen vlees willen eten uit gezondheidsmotieven zichzelf straks ook weer aanpraten dat ze vlees eten echt ont-zet-tend immoreel vinden.

Je kunt me veel wijsmaken maar niet dat dit gezond is (maar het was superlekker dus I regret nothing) (en ja het klopt ik heb twee keer exact dezelfde foto in één blog staan. Is vegan propaganda.)

P.S. Voor iedereen die nu zegt “Jamaarrr je moet die docu eerst kijken en dan hoor ik je nog wel mevrouwtje”: daar heb je een punt. Een goed punt zelfs. Maar mijn lievelingsveganist Unnatural Vegan heeft ook al een filmpje gemaakt over waarom die docu van geen kant klopt. Niet dat ik dat filmpje wel heb gezien (ja sorry, hij duurt 25 minuten en ik heb ook nog een baan en zo), maar ik heb dit filmpje over waarom je veganist moet worden zelfs al wordt je er niet hallelujahgezond van wel gezien, en dat is voor mij genoeg.

8 Comments

Filed under vegashizzle

Tagged as , ,

by | March 26, 2017 · 15:53

iedereen varkensmishandelaar

varkens eten dierenmishandeling

Ik wilde vandaag eigenlijk een ouderwets gezellig blogje waarin ik mezelf belachelijk maak schrijven (iets over mijn niet al te hoge studieschuld die me desondanks slapeloze nachten bezorgt), maar ik moet het toch even ergens anders over hebben. Het is niet leuk, het is niet gezellig, het is niet grappig, maar goed, je kunt niet iedereen te vriend houden, en zeker niet in deze bizarre fucked up wereld van ons.

Het onderwerp van vandaag: het horrorslachthuis in Tielt. Je weet wel, waar varkens aan hun oren werden getrokken en zo. Afijn, ik hoef het niet te herhalen het was overal in het nieuws en op iedereens Facebook. Allemaal weer even lekker boos, en gechoqueerd, en verdrietig dat dit soort dingen Echt Gebeuren. Ik heb er tot nu toe niet echt woorden aan vuil gemaakt – gewoon, omdat ik er niets over te zeggen had wat ik nog niet eerder had gezegd. Het is een beetje als de zoveelste weirde uitspraak van Trump: je kunt wel roepen “omg wat een idioot dit kan echt niet”, maar dat is toch een beetje preaching to the choir. Ik weet dat dit soort dingen gebeuren (daarom ben ik ook zo’n militante veganist), jij weet dat dit soort dingen gebeuren. Iedereen die niet totaal losgeslagen is van de werkelijkheid, weet dat dit soort dingen gebeuren.

Feit is alleen dat mensen dit soort dingen voor zichzelf ontkennen, wegmaken, negeren. Want da’s makkelijk, en wel zo gezellig. En ja, echt supererg man van dit slachthuis, maar ja dat gebeurt natuurlijk niet overal hoor. Ech nie. Bovendien … B A C O N !!!

Wellicht gebeurt dit niet OVERAL, maar dit slachthuis is niet de enige. Stiekem opgenomen filmpjes bewijzen keer op keer dat mensen in slachthuizen weinig geven om de gesteldheid van de dieren die ze doodmaken. Daarnaast: is ‘net wat minder erg’ niet net zo verschrikkelijk? Het blijft mij verbazen dat mensen dit soort ‘normale’ beelden van bijvoorbeeld Boer zoekt vrouw gewoon slikken. Varkens op een betonvloer die zich niet eens kunnen omdraaien – waarom zou je doen alsof dat gewoon ‘een beetje vervelend is’ en verdergaan met vlees kopen alsof er niks aan de hand is, terwijl je ook gewoon fatsoenlijk kan leren koken met tofu?

Zoals ik al zei, ik wilde er eigenlijk niets meer over zeggen want ik had het al te vaak gedaan, maar toen las ik dit artikel van 925, wat het Woedende Vuur weer opnieuw in mij aanwakkerde (echt, jammer dat jullie niet bij mij in de kamer zitten, dan hadden jullie me wild met mijn ogen zien draaien terwijl ik witheet werd, dat was echt grappig geweest). Lees het artikel even; hierin wordt berekend dat er bij dit slachthuis zo weinig geld wordt verdiend dat de situatie voor het personeel gekmakend is – letterlijk dus. Geen excuus om maar meteen Saw‘tje te spelen, maar het laat wel weer eens zien dat onze geest onder erbarmelijke omstandigheden niet al te lekker werkt. Iets dat we eigenlijk al wisten van al die gruwelijke mishandelingen/slachtingen van mens op mens in oorlogstijden.

Het slachthuis een boeman? Natuurlijk. Maar het slachthuis is niet de enige schuldige uit dit rijtje.

Zolang supermarkten tegen iedere morele prijs winst willen maken en daarom eisen dat ze vlees kunnen inkopen voor bijna gratis, gebeurt dit.
Zolang consumenten (jij en ik dus) een bodemprijsje willen betalen voor hun vlees, gebeurt dit.
Denk er volgende keer alsjeblieft eens ff aan als je een stuk vlees eet. Jij betaalt immers voor deze mishandeling. Niet veel, maar toch.

14 Comments

Filed under vegashizzle

Tagged as , ,

by | February 16, 2017 · 18:50

veganist kijkt boer zoekt vrouw

Anderhalf jaar geleden besloot ik veganistisch te gaan eten. Dat ging best soepel. Vaak hoor je van wannabe-veganisten dat ze het moeilijk vinden om bepaalde dingen op te geven – kaas, bijvoorbeeld, of spek, of hopjesvla. Ik had daar zelf gelukkig weinig last van.
Ik had dan weer een ander probleem. Ik was verslaafd aan Boer zoekt vrouw.

Jullie vragen je nu misschien af: nou Lisa, hoezo is BZV nou weer niet veganistisch, wat ben jij nou voor dierenrechtenfundamentalist uit de quinoakerk van Marianne Thieme? En eerlijk is eerlijk, dat vraag ik me ook wel eens af. Vooral omdat het heus geen regel is om BZV op te geven als je vegan wordt (ik bedoel, als ik google op ‘Boer zoekt vrouw vegan’, dan kom ik alleen uit op mijn eigen blog – maar dat kan ook iets te maken hebben met mijn cookies).

Dus ja, mijn leven mijn tv-kijkgedrag, je moet ook niet te streng zijn voor jezelf, blabla, ik weet het heus wel, maar: het is op zich niet heel erg leuk om te kijken naar mensen die dingen doen waar je fel op tegen bent. Kalfjes vlak na hun geboorte bij hun moeders weghalen, bijvoorbeeld, of dieren fokken en weer laten doden voor geld. Natuurlijk tonen ze dit soort dingen niet in BZV, maar let maar eens op die enorme groep kalfjes bij boer Riks. Die zitten echt niet zonder hun moeder in een hok omdat ze zichzelf te cool voor moedermelk vinden, hoor.

Dit seizoen is misschien nog eens frappanter dan vorige seizoenen, want we hebben boer David, je weet wel, een boer die in Roemenië een megastal wilde bouwen. Je leest het goed: meneer wil een megastal bouwen in Oost-Europa – iets wat zelfs de meeste ‘lol bacon’-types niet echt oké vinden. Varkens in Nood startte een half jaar geleden een actie om hem van dit plan af te helpen, maar tot dusver is het onbekend wat hij met de kritiek gedaan heeft. Niet zo veel, vermoed ik, vooral niet omdat hij eigenlijk geen boer was, maar gewoon in dienst bij een bedrijf. En tsja, geld is natuurlijk belangrijk dan het tegengaan van dierenmishandeling! Zelfs al word je met je neus op de feiten gedrukt!

En ja, ik hóór jullie alweer denken: maar Lisa, als je niet geconfronteerd wilt worden met dit soort praktijken, waarom kijk je het dan? Nou, dat is simpel: omdat ik van dat programma hou. Van de gedeeltes die niets met dieren te maken hebben, dan. Ik hou van die simpele, knullige zoektocht naar iemand die op je wacht als je thuiskomt van een dag werken, ik hou van die naïeve opmerkingen van Yvon Jaspers (“Ja maar als jij haar leuk vind en zij jou wat is dan het probleem?”), ik hou van het feit dat BZV het leven zo simpel laat lijken. Als onrustige, alles overthinking millenial is het fijn om te horen dat sommige mensen gewoon verlangen naar “een stukje gezelligheid” en verder wel tevreden zijn met hun leven (die Zambia-boer hè, die semi-knappe die ook al helemaal geen boer is maar gewoon een hoogopgeleide expat, die gaat waarschijnlijk geen vrouw scoren in dit programma, niet lullig bedoeld, maar dit format is echt niet voor hem geschikt).

Dus ja, ik kijk het toch maar, al geeft het een beetje een vieze smaak in mijn mond. Een goeie veganist zijn – het is moeilijk, jongens.
Gelukkig maar dat ons eten zo lekker is.

Vegan bitterballennnnnnn

P.S. Vandaag werd dit artikel massaal gedeeld op mijn Facebook-timeline. Misschien wel interessant voor jullie BZV-lovers.

14 Comments

Filed under film en teevee, vegashizzle

Tagged as , ,

by | November 19, 2016 · 12:56

een jaar veganist: de balans

Ongeveer een jaar geleden werd ik een Absolute Levenshater, oftewel een veganist.

Grapje. Ik werd wel veganist, maar man, wat hou ik van het leven.

Op mijn blog schrijf ik weinig over mijn eetgewoontes. Dat heeft twee redenen. Ten eerste, ik wil geen ‘vegan blog’ hebben, want dan jaag ik alle vleeseters weg en dan kan ik ze niet meer stiekem infiltreren met plantaardige gedachten. Ten tweede, ik ben inmiddels zo gewend aan deze ~*~lifestyle~*~ dat ik er vaak ook niet per se iets over te melden heb. Maar goed, laatst realiseerde ik me dat ik toch wel weer een heel jaar dierlijke producten uit mijn huis, mond en hart heb geweerd, dus ik vond het toch wel even leuk om hier bij stil te staan.

WACHT EVEN, WAAROM WAS JE OOK ALWEER VEGANIST?
Omdat ik tegen dierenmishandeling ben. We kunnen een lang debat voeren over of iedere vorm van vleeseten dierenmishandeling is, maar ik kan wel stellen dat bijna al het vlees dat in Nederland wordt geconsumeerd, afkomstig is van dieren die onder erbarmelijke levensomstandigheden hebben geleefd (zelfs het zogenaamde ‘biologische’ vlees). Maar goed, daar was ik tien jaar geleden al achter, toen werd ik namelijk vegetariër. Anderhalf jaar geleden besloot ik ook langzaamaan zuivel en eieren uit mijn voedingspatroon te schrappen omdat ik niet meer actief wilde bijdragen aan dierenmishandeling. Dus ja. Dat.

MAAR EET JE DAN NOG WEL WAT?
Om een of andere duistere reden denken mensen dat je als veganist niets meer kunt eten. Nu geef ik toe: je sluit wel veel opties uit. Maar waar God een deur sluit, opent hij een venster (door al mijn PvdD-gestem ben ik ook maar meteen zevendedagsadventist geworden) (grapje mensen, GRAPJE). Nee, ik kan inderdaad geen McFlurry’s meer eten, maar soms moet je gewoon verder kijken dan je neus lang is.

Ik begon anderhalf jaar geleden klein, binnenshuis, door mijn yoghurt te vervangen door sojayoghurt en de fetablokjes in de salade door kikkererwten. Als je vlees, eieren en zuivel weghaalt, blijft er zoveel over … granen, peulvruchten, groente, fruit, noten, zaden, pitten, SUIKER (ja ik tel suiker mee als voedingsgroep). Tegenwoordig is bijna al het snoep van Katja veganistisch. De robuuste chocolate chip cookies van LU zijn veganistisch.

Het vergt wat meer onderzoek en creativiteit, maar als je er je ogen voor opent, kom je erachter dat de wereld oneindig veel plantaardig voedsel te bieden heeft.

HEB JE ECHT NU NIKS MEER GEGETEN DAT NIET VEGANISTISCH WAS?
Vast wel, heel vaak, per ongeluk. En ik heb wel eens een niet-vegan koekje gegeten in een situatie waarin het echt heel erg onbeleefd was om het niet te doen. Maar goed, dat is niet erg, als ik naar puurheid zou streven, dan zou ik mezelf meteen wel van kant maken.

HOE GEZOND BEN JE OP EEN SCHAAL VAN 1 TOT 10?
Ik ben behoorlijk gezond. Helaas niet zo Green Happiness-achtig gezond als sommige veganisten (misschien komt dat doordat ik suiker meetel als voedingsgroep), maar alsnog, gewoon prima. Ik slik vitamine B12-tabletten en vitamine D. Afgelopen jaar was ik één keer ziek, maar om eerlijk te zijn vind ik dat alsnog een wonder gezien de enorme hoeveelheid stress waar ik een groot gedeelte van dit jaar onder stond.

BEN JE NU HEEL VEEL AFGEVALLEN?
Nee, zie mijn vorige antwoord.

En dit. (Ja, ik weet dat ik deze foto al gepost heb, komt niet omdat ik nooit wat lekkers eet maar omdat ik nooit meer zin heb om foto's te maken)

En door dit. (Ja, ik weet dat ik deze foto al gepost heb, komt niet doordat ik nooit wat lekkers eet maar omdat ik nooit meer zin heb om foto’s te maken)

MAAR JE HEBT ER TOCH WEL IETS VAN LICHAMELIJK GEWIN UITGEHAALD? TOCH? DOOR AL DAT GROENVOER DAT JE NU EET?
Nou, ik ben niet eens heel veel meer groente gaan eten, want ik at al achterlijk veel toen ik nog ‘gewoon’ een onschuldige vegetariër was. De enige lichamelijke verandering die ik heb doorgemaakt, is dat mijn huid enorm is opgeknapt. Ik had altijd ontelbaar veel bultjes, vooral op mijn voorhoofd, en nu heb ik er nog maar een paar. #nooitmeerzuivel

KRIJG JE VEEL RARE REACTIES?
Nee, niet echt. Ik lees wel eens wat andere veganisten (of zelfs vegetariërs) naar hun hoofd geslingerd krijgen, en dan verbaas ik me helemaal kapot. Ik krijg eigenlijk nooit negatieve of zelfs rare opmerkingen. Mensen vinden het veganisme eigenlijk wel goed, behalve dan dat ze vinden dat we toch eigenlijk vlees moeten eten want dan hebben we altijd gedaan (weet je wat we ook altijd hebben gedaan? Oorlog voeren en vrouwen mishandelen) en dat het gewoon lekker is (weet je wat ook lekker is? De hele dag in bed blijven liggen en een fles wodka leegdrinken, maar dat doe ik óók niet).

Oh, en heel veel mensen willen eten of ik wel vis eet. Natuurlijk eet ik vis. Euh, natuurlijk eet ik geen vis, bedoel ik. De oceanen zijn over 15 jaar leeggevist door de vraatzucht van de mens, vissen lijden veel pijn tijdens de vangst en bovendien vond ik vis altijd al walgelijk smaken. Dat laatste is eigenlijk geen goed argument, maar gelukkig zijn de eerste twee dat wel.

WAT VIND JE HET MAKKELIJKSTE AAN VEGANIST ZIJN?
Lekker eten scoren. Zelfs in restaurants. Protip: als je familie weer eens bij Van der Valk wil eten, moet je van tevoren even bellen/mailen om de situatie uit te leggen, en heel lief vragen of ze iets kunnen maken zonder dierlijke producten. Dat kunnen ze. TOPPERS daar, bij Van der Valk, en eigenlijk ook bij alle andere restaurants.

WAT VIND JE HET MOEILIJKST AAN VEGANIST ZIJN?
Andere mensen.
Zoals ik al zei, op zich reageert men best wel neutraal/aardig op mijn eetvoorkeuren. Bovendien wordt er vaak goed voor me gezorgd op feesten en partijen; dan zijn er genoeg kikkererwtenburgers en vegan koekjes enzovoorts enzoverder. Heel lief, want ik weet het: ik ben lastig. Mensen moeten meer moeite voor me doen (nou ja, ze ‘moeten’ natuurlijk niks, maar zo voelt dat toch, dat is het mooie van mens-zijn, ons allesoverheersende schuldgevoel). En ja, ik ben dan ook heel blij als er speciaal iets voor me is gemaakt. Echt hoor. Ik wil ook niet ondankbaar zijn.

Maar weet je wat ik nou écht fijn zou vinden? Als deze wereld wat sneller zou veranderen. Hartstikke leuk dat je me ‘respecteert’ en dat mijn plantaardige hapjes gezellig naast de dode dieren mogen liggen, maar ik had dan liever gehad dat de ene helft van de mensen lullig zou reageren en de andere helft ook gewoon veganist zou worden. Dat ik op het ene feestje maar gewoon een banaan uit de fruitschaal jat, en dat het andere feestje dan gewoon volledig vrij van dierenleed zou zijn.

Natuurlijk is het voor mij vervelend als ik één avondje niet lekker kan eten, maar weet je wat pas echt moeilijk is? Je hele leven in een klein hokje zitten opgepropt tussen je soortgenoten terwijl je wacht op de dood.

Want ik ben tenslotte geen veganist geworden voor mezelf, maar voor de dieren. En goed, ook wel een beetje voor het milieu. Een biefstukje eten is namelijk erger is dan de hele dag onder de douche staan. Je kunt wel gaan huilen omdat Trump het klimaatakkoord verpest, maar je kunt ook gewoon je verantwoordelijkheid nemen en zelf je ecologische voetafdruk verkleinen.

Het is zo makkelijk, mensen. Begin klein. Zoek eens één veganistisch gerecht op. Gebruik hummus in plaats van ham. Of probeer het eerst eens alleen zonder vlees.

Terwijl het ook zo kan!

Terwijl het ook zo kan!

NOU LISA LEKKER DAN, MOET JE NOU WEER ZO MILITANT DOEN. ALS JE NU ZO JE STANDPUNTEN AAN ME GAAT OPDRINGEN GA IK EXPRES EEN EXTRA BIEFSTUKJE ETEN. HEB JE NU JE ZIN? KUN JE DIT BLOGJE NIET GEWOON AFSLUITEN MET EEN POSITIEF EN LUCHTHARTIG ALINEAATJE ZODAT IK ME WEER MINDER SLECHT OVER MEZELF KAN VOELEN?

Nou oké, hierbij een paar tips voor mijn favoriete veganistische eetplekken (alleen in de Randstad ja, want als ik niet in Amsterdam of Rotterdam of Utrecht ben, dan ben ik niet in Nederland; sorry, ik ben een gewoontedier):

Dophert (Amsterdam). 100% vegan. Vooral leuk om te lunchen, hoewel je er tegenwoordig ook kunt dineren geloof ik. Hun vegan chocola-pindakaastaart is de beste taart die ik OOIT heb gegeten.
Beter & Leuk (Amsterdam). Vegetarisch geloof ik, vegan opties staan duidelijk aangegeven. Heel lekker.
Bar James (Amsterdam). Ook vegetarisch, met vegan bitterballen en ook heerlijke vegan lunchopties.
Mastino (Amsterdam). Omni-afhaalpizzeria met maar liefst vier verschillende pizza’s met vegan kazen (ik ga zelf altijd voor de New Vegan, die is gewoon zo lekker).
Gare du Nord (Rotterdam). Serieus Restaurant in een oude trein, vergeet niet te reserveren. 100% vegan.
TerraZen (Amsterdam). Vegan en vet lekker. Heel erg centraal maar wel vrij klein, en je moet het niet erg vinden om bij iemand anders aan tafel te zitten en/of dat je haar na afloop naar oliebollen ruikt.
Gys (Utrecht/Rotterdam). Eigenlijk hebben ze er ook vlees, maar ze hebben ook genoeg vegan opties.
Burgertrut (Rotterdam). Ze hebben ook hamburgers met dode dieren, maar ook vegetarische, en ook veganistische, en die zijn echt heel lekker.
Heavenly cupcakes (Rotterdam). Alleen maar vegan. Vooral die met chocola zijn allemaal echt heel erg lekker.

xoxo

VeganGirl

gossipgirl

17 Comments

Filed under vegashizzle

Tagged as ,

by | March 7, 2016 · 18:10

vegan zijn is…

photo vegan boodschappen.jpg

Inmiddels eet ik alweer een paar maanden volledig plantaardig (uitgezonderd van die ene keer dat ik zonder het door te hebben in roomboter gedrenkt pitabrood naar binnen schrokte, oeps) en het bevalt me heel goed. Het levert af en toe wat ongemakkelijke situaties op, maar hee, het zorgt ook voor minstens evenveel prachtige gebeurtenissen. Speciaal voor jullie heb ik al deze momenten op een rijtje gezet.

Dus bij dezen: vegan zijn is…

  • verlangens loslaten en erachter komen dat dat helemaal nog niet zo moeilijk is als je jezelf altijd voorhield (een leven zonder kaas is nog steeds een leven, geloof me)
  • supersnel etiketten leren lezen (je bent binnen no time allergenenexpert)
  • stiekem balen omdat je nu eigenlijk niet meer met goed fatsoen naar Boer zoekt vrouw kunt kijken
  • eindelijk behoorlijk leren koken omdat je indruk wilt maken op je gasten (ze mogen immers niet denken dat het veganisme saai is)
  • bij iedere hint van verkoudheid toch stiekem bang zijn dat het door je eetpatroon komt
  • bij iedere hint van superieure gezondheid (lees: niet verkouden zijn) zeker weten dat het door je eetpatroon komt
  • niet meer het vanzelfsprekende gevoel hebben dat je altijd en overal maar in restaurants terecht kunt
  • supergelukkig zijn als een niet-vegan restaurant toch iets te vreten voor je in elkaar heeft geflanst (#dankbaar, of beter gezegd: #nederig)
  • altijd wel iets extra’s bij je hebben, voor het geval dat je belandt in een kantine met niets dan witte broodjes ham en witte broodjes kaas (a.k.a. de veganistenhel)
  • in restaurants totaal geen last hebt van keuzestress, maar thuis des te meer omdat er zo afschuwelijk veel recepten zijn waar je uit kunt kiezen
  • allemaal dingen kopen die je vroeger niets zeiden, zoals seitan, agar-agar en zwart zout, en een serieuze edelgistverslaving ontwikkelen
  • heel veel pure chocolade eten
  • nee maar echt
  • en iedereen maar denken dat je de hele dag megagezond eet omdat je enkel planten verorbert
  • telkens maar weer opnieuw moeten uitleggen dat je iets wel ‘mag’ eten, maar het niet ‘wilt’ eten
  • steeds het zinnetje “Ik vind het heel knap, maar ik zou het zelf niet kunnen” moeten aanhoren
  • na al die keren nog steeds niet weten hoe je daarop moet reageren
  • superontroerd raken door alle lieve mensen die gewoon veganistisch voor je koken, alsof het niks is
  • bananen. Heel veel bananen. Even serieus
  • en hummus, anyplace anywhere anytime
  • altijd weer van vleeseters moeten horen dat je ook kleding draagt die gemaakt is door kinderen in Bangladesh (hoe weet jij waar ik mijn kleren koop dan???)
  • niet zo goed weten wat je nou eigenlijk met je oude leren handschoenen moet doen
  • twijfelen of je er nu al iets van moet zeggen als mensen wilde plannen smeden om gezellig samen te komen met gegrilde vis of dat je je commentaar moet bewaren voor het moment waarop de plannen in een wat concreter stadium zijn
  • eigenlijk niet durven zeggen dat je alleen maar planten eten voor het geval dat je dan weer zo’n veganist lijkt die nergens anders over kan praten
  • je eigen eetpatroon zo chill en normaal vinden dat je soms even vergeet dat je ‘afwijkend’ leeft
  • niet snappen waarom je OOIT dacht dat je dit niet kon
  • heel erg blij zijn dat je ~*lifestyle*~ zo min mogelijk bijdraagt aan dierenleed.

Nog aanvullingen, anyone?

photo 20150906_150057 2.jpg

Ik zei het toch, bananen

Nooit meer een blogpost missen? Volg Vijf Koffie Graag op Facebook!

31 Comments

Filed under vegashizzle

Tagged as ,