Het leven is wreed. We komen alleen op aarde (tenzij je deel van een meerling bent, in dat geval stop met lezen en ga maar iets nuttigs doen), we sterven alleen (en zelfs als je dat niet doet, doe je het toch). Dit zou allemaal nog wel dragelijk zijn als wij in dit leven werkelijk contact konden maken – maar helaas, hoe hard we het ook proberen, hoeveel geheimen we elkaar ook vertellen en hoeveel stompzinnige details over onze jeugd we ook delen, er blijft één gigantisch, cruciaal probleem: niemand is geïnteresseerd in onze dromen. Onze droom-dromen dan, hè. Die rare, onvoorspelbare, onwillekeurige dromen die zich tijdens onze slaap aan ons opdringen.
En dat is dieptriest. Zeker voor iemand die haar dromen iedere nacht onthoudt, is het een drama. Ik heb ‘s ochtends altijd zoveel te vertellen, maar niemand wil het horen. Soms begin ik er wel eens over, maar dan wordt er niet geluisterd, of maar half, zo van haha, echt joh, leuk voor je, behalve als het of extréém eng/bizar is of als diegene aan wie ik het vertel erin voorkomt. Zelden tonen mensen zich zo ijdel als wanneer je over hen droomt. Iedereen vindt het ge-wel-dig, zelfs al waren ze hierin kuikentjes ritueel aan het slachten, ze zijn verrukt als je vertelt dat ze in je droom voorkwamen. “En wat deed ik toen?” vragen ze, aan je lippen hangend, maar als je verder gaat met “Ja toen was je ineens weg en toen…” is hun aandacht net weer zo snel weer verdwenen.
Dit is geen aanklacht tegen de maatschappij, hoor. Ik doe het ook, want andermans dromen vind ik – helaas! – niet zo interessant. Ik weet niet zo goed het komt, maar het is nu eenmaal zo, het is een teleurstellend maar erg waar feit.
Het zal dus maar weinig mensen boeien dat ik vannacht droomde dat het Nieuwjaar was en dat ik samen met James iets aan het vervalsen was in één of ander gigantisch dik boek. Het is ontzettend tragisch dat ik niet meer weet wat we precies aan het vervalsen waren, maar we moesten halverwege stoppen, want we werden hartstikke betrapt. Mochten jullie denken dat James slechte invloed op mij heeft: ik droomde ook een keer dat Dionne mij op een berg achterna zat met een schaar. Ze bedoelde het grappig, maar het was doodeng.
Oeps, nu heb ik het toch over mijn dromen, terwijl ik weet dat niemand (afgezien van James en Dionne) het wil horen . Sorry not sorry. Wij zijn op aarde gekomen om ons eigen bestaan iets minder zwaar te maken, dus als ik jullie mijn dromen door de strot moet duwen in de hoop me iets minder eenzaam te voelen, nou, dan zal ik dat doen ook.
Ik onthoud mijn dromen ook, maar droom altijd heel raar. De meest vreemde dingen gebeuren er (ik zal je de voorbeelden besparen). Ik deel m’n dromen altijd met mijn vriend, meestal kan hij me dan de rest van de dag pesten met mijn rare nachtelijke verbeeldingen.
Hahah die afsluiter. Leuk! Ik onthoud de meeste dromen nooit echt lang. Vind ik ergens ook wel weer fijn, want dan zit ik er later niet mee en kan ik de volgende nacht gewoon iets nieuws dromen!
Haha, ik onthou wel alles, maar ik blijf gewoon opnieuw dromen hoor 😉
Ik vertel mijn dromen gewoon aan mensen die van mij houden, want als je van mij houdt, dan moet je dat gewoon accepteren weet je.
Dat is de juiste instelling <3
Laat ik nou toevallig vannacht niet over je gedroomd hebben!
HUH??? Droom de niet iedere nacht over mij dan???
Ik heb een keer gedroomd dat mijn zwager (niet huidige, een oude) mij achterna zat met een schaar en hij zei ook dat het een grapje was maar ik geloofde er niks van! Ook doodeng. Dus sorry. Voor die schaar. En ik vind dromen wel leuk om te horen, maar ja, dat zei je al.
Bizar. Wat zou dat toch betekenen?
hahah dat is zo stom, mensen willen nooit je vreemde dromen aanhoren… *huiliehuil* Ik heb een paar keer zelfs dezelfde vreemde droom gehad; ik kwam op m’n basisschool aan, en het eerste wat ik zag was een pony in een badkuip. Daarna moest ik over een ijsschots klimmen om de school binnen te komen, maar plotseling zat ik onder het ijs. Dikke paniek natuurlijk, want hoe moest de ambulance ooit bij me komen? Het parkeervak was namelijk langs de ijsschots.
Ik zal maar niet op z’n Freudiaans de droom gaan analyseren, want dan komen er wel hele enge dingen uit. Anyway, het stom dat mensen je dromen niet aan willen horen, want er gebeuren vaak de meest random en grappige dingen in.
Haha nee, ik zou dat inderdaad ook maar niet gaan analyseren :’) Maar hoe liep het uiteindelijk af?? Ik heb ook heel vaak terugkerende dromen, best grappig.