Een paar maanden terug zag ik Paris, je t’aime, een film die bestaat uit diverse korte filmpjes die zich allemaal afspelen in een ander deel van Parijs. Vaak was het proberen te ontdekken waar het fragment werd opgenomen interessanter dan de filmpjes zelf; met uitzondering van een paar kwamen die niet helemaal uit de verf. Dit wonderschone fragment over een Amerikaanse toeriste die besluit gelukkig te zijn, is wel heel geslaagd.
Het is eigenlijk tegen mijn principes om mijn blog te vullen met Youtubefilmpjes, maar echt, dit wil ik jullie niet onthouden. Het is een van de grappigste en ontroerendste personages die ik ooit heb gezien – iedere zin die ze uitspreekt, is een kunstwerkje. En dan heb ik het niet eens over het accent. Ben je niet zo’n sentimentele dweil als ik, dan kun je het natuurlijk wel gewoon kijken voor het accent, dat is ook leuk.
Wat mooi! Ik ben heel benieuwd naar de film nu, dank voor het delen 🙂
Graag gedaan! Moet wel zeggen dat ik dit verruit het mooiste stuk van de film vond, maar de rest is ook wel vet 🙂
‘Simon Bolivar’ hahahaha.
Ja, ik vond de film niet zo leuk, maar dit was wel één van de betere verhalen 🙂
Ooh ik vind het echt zielig. Moet nogal denken aan mijn tripje naar Madrid en dat ik daar ook in mijn eentje in een park op een bankje zat te zitten en niet meer wist wat ik eigenlijk aan het doen was, maar schijnbaar wel iets, want ik was in Madrid. En dan hoor je gelukkig te zijn. Gelukkig horen te zijn, dat is misschien wel het ergste want je kan overkomen.
Nah, het ergste zou ik het niet willen noemen, maar het is niet echt grappig nee. Lukte het een beetje? 😉
Naaaah. Ik kan gewoon niet zo goed tegen alleen zijn.
Mooi.
En dat accent is ook wel erg leuk ja.
Ben je een sentimentele dweil? Dat wist ik niet. 🙂
Had je ook geen vermoedens?
Ik twijfelde eerst of ik wel zou klikken, omdat ik er geen zin in had, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Wat een fijn en triest en mooi filmpje 🙂
Jeeeeee, wat goed! Ik hoop altijd dat dit soort dingen gebeuren!
Awel. Na het bekijken van het filmpje ben ik zeer content dat ge tegen uw principes tócht een Youtube-filmpje hebt gepost 🙂
Daar ben ik dan weer content mee 😉
Dat is inderdaad best een aardige film, ja!
Hier spreekt een tweede sentimentele dweil, de tranen schieten me in de ogen, maar goed, ik huil bij alles. Maar Esra, vind je die toeriste echt zielig? Ik niet hoor, ze geniet toch juist van het leven? Dat is nou precies het punt volgens mij, de zoetzure smaak van het leven…..