Tot nu toe ben ik twee keer voor een concert naar het buitenland gegaan. Beide keren waren strikt noodzakelijk. De eerste keer was toen mijn lievelingsband The Ark besloot om uit elkaar te gaan voordat ik ze ooit eens live had kunnen bewonderen. Omdat ze Nederland niet aandeden in hun afscheidstournee, moesten ik en een vriendin die ik via deze band heb leren kennen maar een retourtje Hamburg kopen. Het concert was fantastisch en we hebben alle bandleden na afloop kunnen spreken (en de polonaise met ze gedanst, dat is blijkbaar iets universeels).
De tweede keer was een paar maanden later, toen de cast van de musical Notre-Dame de Paris een aantal reünieconcerten gaf in Parijs. De musical wordt bij ons thuis grijsgedraaid sinds mijn achtste, op mijn veertiende zag ik het licht en werd ik Groot Fan. (Heb ook het idee dat dit ook heeft bijgedragen aan mijn Franse taalontwikkeling – ik ken nu zulke noodzakelijke woorden zoals ‘bossu’ (gebochelde) en ‘potence’ (galg)). Enfin, dit was een kans waar ik al sinds mijn prille jaren van muzikale bewustwording op hoopte. Je begrijpt dat mijn moeder en ik direct een kaartje kochten om onze helden in een volgeladen stadion te bewonderen.
Sinds ik weet dat ik een half jaar in het buitenland ga wonen, heb ik last van de irreële angst dat mijn favoriete artiesten ineens allemaal in Nederland gaan optreden. Wat heel raar is, want wat in Nederland komt, komt over het algemeen ook in Frankrijk. Zo ook mijn Favoriete Artiest Aller Tijden, dhr. Patrick Wolf. Hij komt dit najaar twee keer in les Pays-Bas en vier keer in mijn tijdelijke thuisland.
Toch is dit niet zo vlekkeloos als dit lijkt, want hij komt dus in allebei mijn Hollandse hometowns: Amsterdam én Rotterdam. En dan zit ik daar in Parijs, met maar één concertje, want alle andere Franse steden zijn echt Heel Ver Weg. Ik heb al gekeken of ik niet toevallig vakantie heb als hij in Nederland is, zodat ik dan even op en neer kan gaan. Ik weet nog niet of het financieel of moreel verantwoordelijk is om bezoekjes aan mijn vrienden en familie rondom één zangertje te plannen, dus ik denk er nog even over na. Want Patrick Wolf mag dan wel niet uit elkaar gaan of een eenmalige reünie zijn, zodra het enigszins mogelijk is om hem drie keer in één maand te zien, is dit een bittere noodzaak.
Notre-Dame de Paris is een awesome musical. En ook nog eens naar het boek van de auteur van mijn all time favoriete boek ‘Les Misérables’! xD
Ooooooooooooomfg ken jij het?!?!?!?!?!?!?!? Dan wil ik BFF’s worden! 😉
Les Misérables wil ik nog steeds eens lezen! De hoeveelheid pagina’s heeft me tot nu toe een beetje tegen gehouden, maar het moet er toch eens van komen als ik in Parijs woon. Notre-Dame de Paris, het boek, heb ik inmiddels wel al een paar keer uit en die vind ik ook zo tof!
Bittere noodzaak, ik snap het helemaal! 😉
Zou ik ook doen hoor als ik wist dat mijn favoriete artiesten in een buurland zouden optreden!
Hopelijk kan je het dus allemaal zo plannen dat het helemaal gaat lukken!
Hahaha aahw dat vind ik wel sneu voor je (niet sarcastisch bedoeld) (echt niet, maar zo komt het wel over geloof ik). En ik ga ‘m nu beluisteren.
Haha dat viel wel mee hoor, het kwam juist wel lief over 😉 En hoera!
Jij hebt echt veel over voor een band. Een echte fan zo te zien.
Haha dat heeft mijn moeder ook gedaan. Toen Barbra Streisand in Parijs optrad (ze geeft echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel zelden concerten), is ze er naar toe gegaan met mijn vader, zo graag wilde ze!
Ik ben vorig jaar naar Berlijn geweest om Belle & Sebastian te zien (en mijn broertje op te zoeken want die woont daar), kwam ik op de terugweg achter dat ze ook op Motel Mozaique stonden… Maar een echt concert is toch veel leuker <3 (Tweeënhalf uur goddelijkheid en nog een leuk voorprogramma ook…)
Ik zou dus ook gewoon naar Patrick Wolf gaan als ik jou was!
Tweeënhalf uur is vet lang! Dat is toch leuker dan een festival 🙂 Ik ben dol op festivals, maar van je allerleuksteallerbeste artiest wil je toch langer dan drie kwartier genieten 😛
Groot Fan zijn geeft dus de nodige dilemma’s, leer ik nu.
Haha, ik ben een keer naar tilburg geweest voor paramore en dat vond ik eigenlijk al ver (maar het wel waard)!
Hopelijk gaat het je lukken om Patrick Wolf zowel in Frankrijk als in Nederland te zien 😀
Ik begrijp je helemaal! Alleen krijg ik mensen vaak niet zo gek om met mij mee te gaan, dus kom ik vaak niet verder dan Rock Werchter, een festival in Belgie en bezocht ik vorig jaar een concert in Londen. Meerdere keren naar een concert gaan, zou gek zou ik ook zijn! Zo ging ik eens de ene dag naar een concert van Editors in Amsterdam en de volgende dag reisden we af naar Groningen om ze de volgende avond nog eens te zien!
Ik begrijp het helemaal hoor 🙂
Mee eens. Al ben ik wel verwend, want ik ga alleen naar Rowwen Hèze als ze binnen een straal van 50 km rondom mijn dorp optreden en dat is vaak zat haha 😛
Ik denk dat ik ook maar fan ga worden van Dreetje Hazes, of zo… veeeel makkelijker 😛
hahaha er moet toch wel wat beters te vinden zijn in de omgeving Rotterdam of Amsterdam 😛
Pingback: tha challenge deel zwei | vijf koffie graag