“Ik weet het ook even niet meer,” zei mijn fysiotherapeut. Ik had haar net verteld over mijn rampzalig verlopen poging om een hobbymatig zwemmer te worden. Volgens mij was ze ook een beetje teleurgesteld dat het nog niet veel beter ging met mijn knieën.
Ze was een tijdje stil. Ik was ook stil. Logisch, want als ik een goed idee had gehad met betrekking tot mijn knieën, dan had ik hier nu niet gezeten. Dan was ik wel ergens een marathon aan het rennen of zo.
Gelukkig duurde de stilte kort, want toen kreeg ze ineens een leuke ingeving voor een oefening. En nog eentje. En nog eentje. In tegenstelling tot in het begin, toen ik nog gewoon rustig beschaafde squats en lunges moest doen, waren deze best wel … raar. Het hoogtepunt was een oefening waarbij ik met een elastiek om mijn benen heen in squatpositie opzij moest lopen, van links naar rechts en andersom. In mijn gedachten doopte ik deze oefening direct ‘de eend’, al begrijp ik niet zo goed waarom: eenden lopen gewoon vooruit, en ze hebben geen elastiek om hun poten, tenzij ze net hebben gezwommen in een ernstig vervuilde sloot. Toch vind ik dat deze actie eruit ziet als een eend. Kan ik ook niet helpen.
“Kijk zelf maar wat en wanneer je ze het beste kunt doen,” zei mijn fysiotherapeut, wetend dat een overkill aan oefeningen vaak niet zo goed is voor je motivatie. En inderdaad: als ik ze allemaal braaf afwerk, ben ik tegenwoordig langer beter dan als ik een rondje zou hardlopen – inclusief warming up en cooling down. Maar ik wil zo graag hardlopen, dat ik me dezelfde avond nog op mijn oefeningen stortte als een tienermeisje op een bak afgeprijsde make-up van het Kruidvat.
De volgende dag had ik net zoveel spierpijn als dat ik weleens had in mijn sportschooldagen. De dag daarna was het nog erger. Kennelijk heb ik met mijn acht huidige oefeningen echt iedere spiergroep in mijn benen aangesproken – ook de spieren waarvan ik het bestaat nooit ofte nimmer vermoed had.
Maar dat vind ik alleen maar fijn. Als mijn knieproblemen er niet van overgaan, dan kan ik binnenkort in ieder geval wél zeggen dat ik toch nog een fitgirl geworden ben. Dan heb ik nog wel even een trainingsschemaatje nodig voor alle delen van mijn lichaam die niet mijn benen zijn, maar dat kan er dan óók nog wel bij.
De #greenjuice heb ik ook al (Tim noemt deze foto “Blogger Die Haar Eigen Oog Uitsteekt – Waarom Doet Niemand Hier Iets Aan?”)
Wij noemden jouw eend de krab en zetten vaak reggae muziek aan als we die oefening deden. 😀 En terwijl ik dan ‘de oester’ doe (heb je die ook?), wil ik graag tegen jou (en mezelf) zeggen dat we echt ooit gaan hardlopen, want we zijn nog jong en veerkrachtig.
Dus: succes met de oefeningen! En had ik al gezegd dat ik dat stuk over ‘je leven’ erg tof geschreven vond?
Haha, het is ook gewoon veel meer een krab! Dat klopt tenminste 😉 De oester ken ik niet, hoe gaat doen??
En thanks, zowel voor het compliment als de aanmoedigingen 🙂 We kunnen het!
Hihi, de eend. Wel fijn dat je fysio zo goed meedenkt!
Heb je deze oefeningen toevallig op papier staan? Ik kan ze ook wel gebruiken nu.
Nee, ik heb de oefeningen niet op papier staan! Ik weet ook niet of ze goed zouden zijn voor jouw blessure, omdat knieproblemen echt heel veel verschillende oorzaken kunnen hebben en wat goed is voor mijn knie misschien juist wel slecht is voor die van jou …