En toen was het opeens 00:05 en bedacht ik me dat ik nog een blog nodig had voor morgen. Of nou ja, morgen, vandaag dus. Een kerstblog. Niet dat ik graag over kerstmis wilde schrijven, maar omdat dit volgens mijn schema zo moet. Kijk maar naar mijn mooie kalender, rechtsboven. Al maandenlang op orde. Kerstmis zou geen goed excuus zijn om dit te laten versloffen.
Maar goed, het is inmiddels al 00:07 en ik ben net klaar met werken, anders had ik natuurlijk al URENLANG geslapen zodat het eerder kerst was. En ja, nu moet die blog er komen, want morgen wil ik ‘m ook niet schrijven. Het is misschien niet echt van deze tijd, maar ik vind Kerstmis altijd een heel goed excuus om jezelf te verstoppen voor de buitenwereld, en ook een goed excuus om niets te doen (maar dan weer geen goed excuus om helemaal geen blog te plaatsen. Ik ben een mens, ik kan vooruit denken). Zoals ik al zei: niet van deze tijd, en in combinatie met mijn vorige blog klink ik nu misschien als een kapotte grammofoonplaat, of gewoon als iemand die op het punt van onbedwingbare internet-wanhoop staat, maar dat neem ik dan maar voor lief. Ik zal snel snel weer bloggen over iets totaal anders, over opruimboeken of zo.
Maar nu schrijf ik dus een kerstblog, want kerstavond telt niet echt mee als kerstmis. Vind ik. Tweeënhalve dag doen alsof Het Moment heel bijzonder is, dat is misschien een beetje teveel van het goede. Twee dagen is precies genoeg. Ik weet dat heel veel mensen van mijn leeftijd het een hartstikke stom feest vinden, want “de voorpret is altijd heel leuk maar als het eenmaal zover is, zit je daar maar”. Zo voel ik het niet echt. Ik ben altijd zo blij dat ik eindelijk een of andere chique jurk aan mag (oké, dit jaar trek ik mijn zomerse jumpsuit aan met een panty, maar goed, daar heb ik in de winter verder óók geen gelegenheid voor) en heel veel lekkere dingen voorgeschoteld krijg. En samenzijn met familie is ook leuk. Nu zie ik die lui wel vaker, maar ik vind het gewoon tof dat je beide dagen maar met een klein deel bent – op verjaardagen zijn er altijd zoveel mensen. Maar onze familie is dan ook heel klein en overzichtelijk, dus dat scheelt (en misschien denk ik ook ieder jaar wel weer “ja nu zit ik hier maar”, maar verdring ik deze gedachte telkens opnieuw, dat kan ook).
Goed. Ik ga slapen. Ik hoop dat jullie toch allemaal een superleuke kerst hebben, en als je kerstmis eigenlijk haat, dat kerstkransjes dan enigszins troosten. Is dit geen optie: bedenk dan maar dat die twee dagen vast snel voorbij zijn.
