een meisjeskind kan de was doen

Laatst zag ik iets geks. Toen ik met mijn ouders door een buitenwijk in Rotterdam reed, viel mijn oog op een groot bord aan de kant van de weg, met daarop de volgende tekst: “Hier wordt gebouwd aan kindercentrum Lieve Lotte en Woeste Willem”.

En daar werd ik best wel pissig om. Het kinderdagverblijf Woeste Willem kende ik al, oké, ik heb nooit zo bij die naam stilgestaan. Woeste Willem is een boek over een chagrijnige brullende piraat toch? Prima. Woeste Wanda was ook wel leuk geweest, maar ja, weet je, er lopen ook jongens rond op deze aardbol, die mag je ook niet vergeten. En als je dat centrum dan gaat uitbreiden met een ander gebouw en daar ook een naam voor nodig hebt, is het wel leuk om een vrouwelijke allitererende versie te verzinnen. Ruige Rachel, Zotte Zosja. Een beetje in trant van ‘Woeste Willem’, dat is wel leuk. Er werd echter gekozen voor een wat vrouwelijker adjectief: lieve. Lieve Lotte. Mooie tegenstelling. Lieve meisjes en woeste jongens. Zo zijn ze hè. Echt kinderen.

Misschien denken sommigen van jullie dat ik overdrijf wanneer ik zeg dat ik me hier kapot aan erger (“het is maar een naam”), maar een naam is niet onbelangrijk. De naam is een visitekaartje. En ik snap niet waarom je zo’n gendernormatief visitekaartje zou willen hebben. De beschrijving van de gebouwen op de website van het bedrijf dat voor de beveiliging zorgt is ook tenenkrommend:

“Het twee lagen hoge gebouw van Lieve Lotte past bij haar naam; met de ronde vorm en het gebruik van eerlijk baksteen en de warme oranje kleurelementen. Door vorm en materiaalkeuze is het pand onderscheidend in relatie tot het naastgelegen broertje KDV Woeste Willem, dat gehuisvest is in een meer technisch en hoekige gebouw.”

………… like seriously? Je maakt het meisjesgebouw rond en eerlijk en warm en het jongensgebouw technisch en hoekig?

En dat is dan voor een gebouw voor kinderen van nul tot vier. Het is toch 2013, of niet soms?

 

NB: Dat ik zelf heel erg lief ben, doet niets aan dit verhaal af. Dit heeft niets te maken met mijn geslacht. Laura is ten slotte ook een meisje.

 

Deze post ging 29 september 2013 online, maar verdween toen mijn blog crashte. Op 10 oktober 2014 heb ik hem ergens in de krochten van het web gevonden en opnieuw online gezet.

Leave a Comment

Filed under rare wereld

Leave a Reply

Your email address will not be published.