Laat ik deze blog maar eens beginnen met het aanbieden van mijn excuses, niet voor de radiostilte, maar voor het feit dat ik zo’n vervelend rotmens ben. Zo, hebben we dat ook weer gehad. “Waarom ben jij zo’n vervelend rotmens, Lisa?” Nou, omdat ik nou nooit meer eens een lekker gezellige blog schrijf waarin ik mezelf belachelijk maak, maar het in plaats daarvan alleen nog maar heb over dode dieren. Om gek van te worden, joh.
Ik wil er eigenlijk ook niet over schrijven, maar soms moet je nu eenmaal doen wat je moet doen.
Afgelopen weekend was ik met mijn familie in een huisje op de Veluwe. Het was hartstikke leuk. Op zaterdag gingen we naar Elburg. Buiten de poort zagen we sportvissers en deed ik mijn best om ze niet in het water te duwen (ik ben zo’n militante heks) (dit was dus een grapje hè) (je weet maar nooit). Binnen de poort zagen we een varken aan het spit dacht ik even dat hij van plastic was, want ja, een varken zo open en bloot dood, dat kan toch niet? We weten inmiddels allemaal dat varkens zeer lieve en intelligente beesten zijn (vele malen intelligenter dan honden en katten) en kijken naar zo’n lijk moet iets te veel gewetenswroeging oproepen bij winkelend publiek. “Dit eten jullie dus,” riep ik naar mijn gezelschap, expres veel te hard, want ik ben dus zo’n irritante betweter die graag onschuldige burgers confronteert met wat ze niet willen horen.
Flash forward naar maandagochtend. Ik lees in De Tweeling (ja, ik moest dat boek toch ooit lezen, nee, het is niet per se een aanrader, maar ook niet echt heel slecht of zo) over opstandelingen die in de Tweede Wereldoorlog in nazi-Duitsland aan vleeshaken werden gehangen. Alsof het dieren waren. Ik moet denken aan biologische boeren die zeggen dat ze houden van hun vee. Om een of andere reden kan ik dat niet vereenzelvigen met vleeshaken. Worden in Saw niet ook mensen aan vleeshaken opgehangen?
Nu weet ik dat wat er gebeurt in Saw weinig te maken heeft met de realiteit maar het gaat om het beeld – vleeshaken, geslacht worden, een leven dat niets waard is behalve een beetje plezier voor diegene die de macht heeft (= de vleeseter/Jigsaw).
Goed, het is nog steeds maandagochtend, en ik leer voor een aankomend tentamen maar ja ik ben al lang bezig en ik heb al een heel weekend niet naar het nieuws gekeken. Op AT5 lees ik een artikel over een hipstertent die doodsbedreigingen kreeg vanwege een varken dat aan een spit hing (…….). Ik ben een beetje late for the party want de commotie is al lang voorbij het vlees is reeds op, maar ik klik toch op de Facebookpagina van het event en word misselijk van de manier waarop het dode varken wordt goedgepraat:
Eens in de zoveel tijd is het weer tijd om met je neus op de feiten te worden gedrukt. Dit is niet de vleeswaren-afdeling van de Albert Heijn. This is real f*cking life. Zo echt dat we een echt varken aan een echt spit rijgen boven een echt vuur. Dit doen wij niet uit disrespect. Wij houden oprecht van dit varken.
??????????????????????????????????????????????????????????????????????????
Hoe kun je in godsnaam zeggen dat je oprecht van iets houdt dat je doodmaakt en wiens lijk je tentoonstelt? Waar zit hier de liefde? Liefde heeft niets te maken met je geliefden ombrengen en ze opeten. Anders kun je je poes (of je moeder) ook wel ff boven een vuurtje roosteren. Ze heeft toch een goed, liefdevol leven gehad? Echt veel beter dan de dieren die bij de AH in de schappen liggen hoor. Kijken naar dat ronddraaiende vlees van poekie en het op internet zetten is echt niet disrespectvol hoor. Da’s liefde.
En “This is real f*cking life?” What does that even mean? Is het echte leven dat je naar dode dieren moet kijken? Zijn kikkererwtenburgers alleen te vinden in The Matrix? Ik weet wel dat dit bericht voornamelijk is gericht aan mensen die kiloknallers kopen en toch boos worden vanwege een varken aan een spit, en dat is ook best dom, waarschijnlijk is dit varken minder slecht af dan de meeste dieren die voor consumptie worden gedood. Dit betekent echter niet dat dit varken niet slecht af is. Het gaat niet goed met dit varken. Kijk dan naar ‘m. Is hij lekker door de modder aan het rollen? Nee, dat is hem ontnomen omdat mensen meer waarde hechten aan hun smaakpapillen dan aan zijn leven.
(En er is een reden waarom mensen niet willen weten waar hun vlees vandaan komt en die reden is dat het walgelijk is en tegen de menselijke natuur in gaat. Daarom kijken mensen weg. Omdat ze diep in hun hart wel weten dat het niet oké is.)
Wij hopen vanuit het diepst van onze ziel dat ook hij gelukkig is geweest in deze rollercoaster called life. Wij zien het dan ook als een eer dat wij hem mogen consumeren en zullen door de manier van bereiden extra stilstaan bij hetgeen dat vlees echt is: een ooit levend organisme.
??????????????????????????????????????????????????????????????????????????
Newsflash: je hoeft geen vlees te eten! Je kunt het ook gewoon niet doen! Het is geen eer om vlees te mogen eten, vlees kopen maakt je direct verantwoordelijk voor dood en pijn (en voor het slopen van het milieu, was ik bijna vergeten). Leuk dat je hierbij stil wilt staan, maar sta dan ook meteen even stil bij het feit dat je ook andere dingen had kunnen doen met je zondagmiddag dan lijken consumeren: een boswandeling maken, naar een museum, tempeh marineren, dat soort dingen.
Niet voor de lol een wezen eten dat niets liever wilde dan verder leven.
“If we are not given the option to live without violence, we are given the choice to center our meals around harvest or slaughter, husbandry or war. We have chosen slaughter. We have chosen war. That’s the truest version of our story of eating animals.
Can we tell a new story?”
― Jonathan Safran Foer, Eating Animals
Ik krijg honger van dat varken aan het spit. Beetje groente erbij. Spruitjes ofzo. Of boontjes. Wat aardappelpuree. Heerlijk, man.
Soms denk ik wel eens dat er ooit een dag komt waarop wij samen een normaal gesprek kunnen voeren maar vervolgens stel je me altijd teleur
Gelukkig stel jij mij nooit teleur Lisa <3
I can’t even.
Joe. Hier een “sportvisser” of naja, een hobby visser. Prima dat je het slecht vindt dat ik vissen vang etc. Maar let wel even: sportvisserij Nederland let er wel op dat de visstand in Nederland een beetje op orde blijft (en nee, lang niet elke sportvisser neemt vis mee naar huis om op te eten). Dit doen ze door bijvoorbeeld waters weer beschikbaar en toegankelijk te maken voor vissen en de vismigratie, die door de andere mensen zijn afgesloten (bijvoorbeeld de Afsluitdijk). Dus met iets “slechts” worden er soms ook goede dingen gedaan ;).
Oh, dat van die vismigratie wist ik niet, ik zal eens kijken hoe dat zit! Wel interessant. Ik kan me alleen niet voorstellen dat onze waters in de toekomst niet toegankelijk gemaakt zouden kunnen worden zonder dat mensen eerst een haak door het lichaam van een levend wezen heen moeten jassen, en hem in een emmer moeten gooien – wat enorm stressvol is voor zo’n beestje. (Dan kun je ‘m beter maar meteen opeten, dan heeft de activiteit nog nut.) Wat vind je daar leuk aan?
Veel sportvissers hebben een grote liefde voor de vis en gaan hier heel voorzichtig mee om.
Er zwemmen heel veel verschillende soorten vissen in de Nederlandse waters. Op deze vissen mag niet altijd gevist worden (bijvoorbeeld Paling, want daar gaat het erg slecht mee). Maar op de vissen waarop gevist mag worden, wordt er ook verschillende manieren op gevist. Dus niet alleen “haak door een vis jassen en in een emmer met water douwen”.
Persoonlijk vis ik weleens op snoek. Dit is een roofvis. Ik vis hierop met een werphengel en kunstaas. Ik loop langs de waters en gooi in met de hengel en het kunstaas. Het is een sport om de plekken op te zoeken waar de vissen kunnen zitten. In de winter is dit anders dan in de zomer. In de winter gebruik je ander kunstaas dan in de zomer. Daarnaast vergt het techniek om op de juiste plek te gooien waar je wil gooien (ja, ik belang nog heel vaak met mijn kunstaasje ergens aan de overkant van het water, haha). Er komt dus heel wat bij kijken. Dan nog het vangen van de vis. Wat een kick is dat! Ik schrik me elke keer weer als ik dan eens een snoek aan de lijn heb. Daarna is het doel om de snoek zo snel mogelijk van de haak te ‘verlossen’ en zo snel en goed mogelijk terug te doen in het water. Er zijn speciale technieken om deze vis op de juiste manier vast te houden (want sterke vis, scherpe tanden, kwestsbaar). En zo zijn er nog tig dingen waarmee je rekening houdt tijdens het vangen en loslaten weer van een vis.
Mocht je wel een vis vangen en deze mee naar huis willen nemen, dan moet deze aan bepaalde maten voldoen en je mag maar een X aantal daarvan dan mee naar huis nemen.
Dit is dan alleen nog maar bij een snoek. Bij andere roofvissen (baars, snoekbaars, roofblij) gaat het weer anders. En dan heb je ook nog de niet roofvissen zoals karper. Karpervissers gaan vaak met veel liefde voor de vis om.
Vissen is dus veel meer dan alleen een visje vangen en in een emmer stoppen. Oh en dan ben ik nog maar een leek.
Sorry voor mijn lange verhaal. Maar vissen is zoveel meer dan een vis aan een haak spiesen. En ik snap ook de lol niet van vissers die hun vissen in leefnetten en emmers doen.
Wat goed dat je zo’n uitgebreide reactie geeft op deze blog! Dat houdt de discussie open.
Ik snap alleen nog niet helemaal hoe vissen dan concreet anders kan dan “spiesen op een haak” (of ik lees er over heen?). De vis zal toch moeten blijven zitten, als hij alleen een hapje neemt, kun je hem niet boven water halen (is hij zo weg) en heb jij er geen ‘kick’ aan. Dus helaas blijft het een uitermate stressvol en pijnlijk event voor de vis…
De vis blijft negen van de tien keer niet hangen aan de haak. Maar dat jij een dikke snoek je kunstaasje ziet volgen, onderwater een klap op je kunstaasje voelt of dat de vis het water uit springt en mis hapt. Allemaal een kick. Het is zelfs een kick als je een ijsvogeltje ziet vliegen (of dat er opeens een ree op 5 meter van je afstaat) en je de gehele dag verder niets vangt, en ook geen actie hebt. Ik bedoel hier mee te zeggen dat vissen meer is dan alleen die vis vangen. Het is buiten zijn in de natuur, op plekken komen waar je anders niet snel komt en leren van de natuur en vol verbazing staan (heel helder water vinden, duizenden vissen zien zwemmen van allemaal verschillende soorten WAUW).
Ik zou iedereen van harte willen uitnodigen om een keer mee te gaan en om te zien/beleven dat het zoveel meer is.
Daarnaast zijn onderzoekers het nog steeds niet met elkaar eens of een vis pijn kan voelen en hoe stress bij vissen precies werkt.
Dan zou je dus met dezelfde lol op snoek kunnen vissen zonder haakje zodat die tiende geen zeer aan zijn lip krijgt? Maar dat doe je blijkbaar niet?
Inderdaad goed dat je reageert (alleen dan reageer ik zelf heel lang niet, FAAL Lisa).
Je beschrijving klinkt wel heel mooi (echt) en ik snap ook wel dat het meer is dan een dier spiesen. Concreet gezien werk je echter nog steeds naar het spiesen toe, en dat terwijl er nog zo veel andere manieren zijn om van de natuur te genieten zonder vissen pijn te doen.
Nu zeg je dat wetenschappers het nog steeds niet met elkaar eens zijn over hoe pijn en stress bij vissen werkt, maar dan vraag ik me af: zou je het niet doen als je 100% zeker wist dat vissen er wel onder zouden lijden?
Haha ja mee eens. Hier in Colombia denken mensen werkelijk waar dat je niet kunt leven zonder vlees en vis. Echt serieus. Mensen zeggen dat ook tegen me. Maar hoe krijg je alles binnen zonder dagelijks een kilo vlees weg te werken? Uh… nou ik leef nog steeds dus het zal wel kunnen toch?
Moeilijk. Ik wil een dilemma schetsen waar ik een paar dagen geleden mee geconfronteerd werd. Misschien eerst iets over mijn eigen achtergrond en stellingen: ik ben noch een consequente vegetariër noch een veganist. Ik koop nooit vlees voor mezelf, dat zou ik ook niet kunnen, maar er ligt wel vis in de diepvries. Ik lees over de realiteit van slachthuizen, maar mijn kind mag wel alles mee-eten op de crèche.
Ik woon in een grote stad. Waar bedelaars zijn. Ook in de voorstad waar wij wonen en waar de aantrekking van het centrum echt niet aanwezig is. Een paar dagen geleden kwam ik een vrouw tegen voor de winkel. Ze vroeg om kip voor haar en haar kinderen. Ik dacht: dat kan ik niet. Maar ik wist ook dat ze hier echt niet zomaar zat, op een zaterdagavond in de regen om acht uur ‘s avonds. En ik wist ook dat ze niet loog. Het was een weekend dat ik misschien tien mensen, waaronder veel moeders met kinderen, harteloos gepasseerd was, zonder hen aan te spreken, zonder hen een gebaar te geven om hen moed in te spreken. Ik was moe. Ik ben moe van al het leed van de mensen van deze stad. Want mensenhandel of niet, hun leed, hun armzalige leven, is er niet minder echt door. Ik ben daar verantwoordelijk voor als mede-mens. Het is mijn keuze en mijn reactie dat te negeren. Ook al weet ik dat het rationeel, in praktijk, niet of niet veel helpt.
Dus afgelopen zaterdag wist ik totaal niet wat ik moest doen. Ik wist dat het niet ging, moreel niet ging, om terug langs haar te gaan en niets te geven. Ik dacht: ik neem iets anders mee. En toen overviel een gigantische moedeloosheid me. Ik wist dat ik het niet kon. Dat het gewoon te erg tegen mijn principes is anderen de les te spellen, anderen te zeggen wat ze wel en niet mogen consumeren, net omdat ik en niet zij het kan betalen. Wie ben ik om voor haar te kiezen dat ze wel brood en groenten mag, maar geen kippenvlees? Neen, ik kan het niet kopen voor mezelf. Ja, ik aarzelde minutenlang en ik voelde me bezwaard, erg bezwaard.
Maar ik zou me nog bezwaarder gevoeld hebben als ik niets meenam, en even erg als ik zelf iets anders koos.
Misschien had ik geld kunnen geven. Bedenk ik nu.
Het leven, ons stadsleven, overviel me.
PS Lisa, met dit verhaal bedoel ik totaal niet dat jij hier op deze blog mensen de les zou spellen! Wij als lezers zijn hier equivalent aan elkaar. Dit voelt als een discussie, een felle, maar dat vind ik niet erg.
Maar wat me zo moedeloos maakte bij die vrouw, was dat er net totaal geen gelijkwaardigheid was. Ze stond niet in de rij voor mij, met haar eigen geld, met haar eigen leven. Ze is afhankelijk van de goodwill van anderen, van mij toen ik haar passeerde. Ik kan het niet goed uitleggen. Maar ik voel mijn machtelooshheid, mijn botsing van principes, nog altijd als ik er terug over denk. Ik wist het echt niet. Maar wat ik deed, het wel kopen, haar op een bepaalde manier wél de autonomie proberen te geven zelf te bbeslissen over de boodschappen, ook al is er geen geld en dus geen macht en dus geen stem, dat dat dus op dat moment als het enige authentieke voelde. Voor haar. Want IK ben nog altijd tegen goedkoop wegwerpvlees. Maar zij leek me ook recht op haar mening te hebben, op haar consumptie. Net omdat zo iemand veel en veel minder dan anderen kans krijgt een eigen mening te ontwikkelen. Beter te weten. Luxe te hebben om te denken aan het welzijn van andere levende wezens. Het was echt een shitdilemma. (sorry voor de lange reactie!!)
Je hoeft haar niet de les te lezen, maar je kunt toch zeggen: zelf ben ik vegetariër en eet ik uit principe geen vlees of vis. Is er iets anders waarmee ik je kan helpen?
Overigens, als je het echt ver trekt: het geld dat ze daarmee bespaart kan ze vervolgens alsnog uitgeven aan vlees/vis/sigaretten/drank/drugs (ik zeg niet dat dat per se voor deze vrouw opgaat, maar wel voor een random zwerver misschien). Dat is een dilemma dat mij laatst raakte, nadat ik een kilo aardappels kocht voor een straatkrantverkoopster, en haar een sigaret zag roken.
Whoa, een beetje een late reactie, maar beter laat dan nooit:
Wat een rotdilemma inderdaad. Ik vind het wel een mooi idee van je dat je haar met je geld toch dan die stem gaf. Achteraf gezien was het inderdaad misschien beter om geld te geven omdat je het dan ‘uit handen’ geeft, ook al heeft het uiteindelijk hetzelfde resultaat. Je hoeft de keuze dan niet te maken. Maar ja, echt heel bevredigend is die oplossing ook niet…
Wat Mille Pagine zegt vind ik ook een goeie, maar ik weet niet of ik dat wel had gedurfd. Ik heb echt geen idee wat ik had gedaan als ik in jouw schoenen had gestaan.
Zo herkenbaar dit, Lisa! Ikzelf eet al jaren geen vlees, maar mijn vriend wel. Hij is een echte vleeseter. Ik vraag hem wel eens, of hij ook vlees zou eten als hij het dier zelf zou moeten slachten. Dan zou hij dus geen vlees eten. Of als er op de markt een kraam staat van een poelier vindt hij het ‘een beetje cru dat ze een plaatje van een échte kip op hun wagen hebben’. Beetje hypocriet, niet? 😉
Wat jij zegt is echt zo. Het is tegen de natuur van de mens in. Maar vlees lijkt niet meer op een dier, dus ja, dan eet je het toch gewoon? Want het is toch lekker?
Hahah tempeh marinieren. Klinkt als de perfecte zondag!
Pff ja en verder.. ik snap het ook allemaal niet.
Mooie afsluiter van Foer.:)
X
Amen. Ik wou dat mijn vriend dit kon lezen. En als hij Nederlands kon dat hij er ook open voor zou staan :’D
Oké, ik eet dus wel met enige regelmaat vlees, en ik ben niet zo’n lafaard die het niet meer hoeft als er nog een dier in te herkennen is. Ik vind je argument van “het gaat tegen de menselijke natuur in” niet erg overtuigend, want volgens mij zit het juist wel in de/onze natuur en is dat nou net het grote probleem. Maar daardoor snap ik je frustratie des te meer. Ik zou ook willen dat het anders was en dat alles wat ook maar eventueel mens of dier pijn zou kunnen doen uit te bannen was, maar helaas, we moeten toch allemaal een keer dood. En zonder een beetje nuchterheid word ik zelf een doodongelukkig mens, dat kan ook niet de bedoeling zijn.
Met ‘het gaat tegen de menselijke natuur in’ bedoel ik het doodmaken van andere dieren, niet het eten daarvan! Hoewel ik toegeef dat het een beetje dubieus is, aangezien de twee onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, en er ook genoeg oorlogen worden gevoerd om te zien dat bloedvergieten ons wel heel makkelijk afgaat.
Maar toch, voor de meeste mensen is dieren doden niet iets dat zij willen doen. De meeste vleeseters die ik ken zeggen dat ze geen vlees zouden willen eten als ze de dieren hiervoor zelf moesten slachten. En stel nou dat iedereen op deze wereld plantaardig opgevoed was, en iemand zou zeggen “Je kunt ook dieren eten! Dat is superlekker!”, zouden er dan veel mensen zijn die daartoe bereid zijn, of zouden ze dan zeggen dat het wreed is om zomaar dieren te doden als het niet nodig is?
Goede vraag. Maar ik vraag me vooral af hoe relevant die vraag is, want ik vraag me serieus af of het wel gezond is om alleen maar plantaardig te eten, en dan met name voor kinderen die zich nog moeten ontwikkelen.
Vrij relevant lijkt me, aangezien ik genoeg voorbeelden ken van mensen die al hun hele leven/heel lang geen vlees of zelfs helemaal geen dierlijke producten eten en toch zijn uitgegroeid tot gezonde volwassenen (http://bonzaiaphrodite.com/2013/04/raising-vegan-children-part-i-lets-talk-honestly-shall-we/ hier een aantal)
Ik geef toe dat ik geen onderzoeken ken die de ontwikkeling van kinderen die veganistisch opgroeien beschrijven, maar is dat een reden om maar gewoon door te gaan met leven zoals we gewend zijn (en waarvan we weten dat het schadelijk is voor dier en milieu)?Vooruitgang moet ergens beginnen…
Zeker geen reden om gewoon door te gaan, maar voor mij wel een reden om te minderen zonder volledig te stoppen (dat ben ik ook aan het doen).