De afgelopen weken hebben verschillende mensen tegen me gezegd dat ze veganist willen worden na het zien van de documentaire What the health. Dat snap ik wel. Ik ben immers zelf veganist en daarom de persoon bij uitstek om aan te vertellen je the dark side wilt joinen. Als ik mezelf niet was, zou ik het ook doen.
Er is alleen één probleem, en dat is dat ik niet zo goed weet hoe ik op dit soort opmerkingen moet reageren. Voor diegenen die onder een steen hebben gelegen: What the health is een documentaire die laat zien dat plantaardig eten hallelujahgezond is en vlees eten tot een langzame, pijnlijke dood leidt – en dan niet voor de dieren.
Zelf heb ik de docu nog niet gezien. Ik wil wel, maar iets houdt me tegen. En dat ‘iets’ is dat het waarschijnlijk allemaal een beetje bullshit is.
There, I said it: ik geloof de vegan propaganda niet, en dat terwijl ik toch echt heel erg van vegan propaganda hou. Sterker nog, ik ben vegan propaganda (althans, zo zie ik mezelf graag, als een Gezonde en Gelukkige en Gewetensvolle maar relatable vegan superwoman die toevallig óók nog eens een geweldige kledingsmaak en een superleuke blog heeft – maar goed, da’s mijn mening, wie weet ben ik voor sommigen eerder een vegan schrikbeeld).
Alleen geloof ik dus niet dat veganistisch eten zo verschrikkelijk goed voor je is. Begrijp me niet verkeerd, ik geloof wel dat het goed voor je is, maar ik geloof niet dat je, als je eenmaal plantaardig gaat eten, meteen geneest van al je mysterieuze ziektes, iedere ochtend om zes uur vrolijk uit je bed springt en immuun wordt voor ieder griepje. Dit geldt misschien voor sommige vegans, maar lang niet voor iedereen (ik bedoel, kijk maar naar mijn knieën).
Sommige veganisten geloven het wel. Stiekem vermoed ik dat dit voornamelijk komt doordat het fijn is om dit te geloven. Een principiële veganist zijn vergt namelijk best wel wat opoffering: je moet nee zeggen als iemand op kantoor taart trakteert, uit eten gaan is best een uitdaging en in de supermarkt moet je ineens allemaal labels gaan lezen. Dat doe je, omdat je het belangrijk vindt om geen dieren te mishandelen. Dieren die je overigens zelf niet kent of ziet. Maar tegelijkertijd eten je geliefde en je broer en je buurman wél gewoon alles wat los en vastzit, zonder zich te bekommeren om die dieren die jullie allebei niet kennen of zien.
Dan is het gewoon best wel lekker om jezelf aan te praten dat hiertegenover een voordeeltje staat: jíj krijgt tenminste nooit kanker, diabetes of een hartaanval. Een mooie beloning voor je onbaatzuchtigheid, nietwaar?
En dan ga je dus dit soort documentaires maken.
Natuurlijk wil ik dat al die mensen die inmiddels tegen me hebben gezegd veganist te willen worden, dat ook echt gaan doen. Natuurlijk wil ik dat iedereen stopt met het consumeren van mishandelde dieren. Maar ik had liever gewild dat dat dan was omdat sommige boeren rustig 20.000 varkens op een kluitje houden, en je dit soort praktijken niet wilt financieren. Omdat je empathisch vermogen hebt. Omdat je er ook gewoon voor kunt kiezen om niet bij te dragen aan dierenleed.
Maar goed, ieder niet-gegeten stukjes vlees is er natuurlijk eentje, wat het motief erachter ook is. Ik kan alleen maar hopen dat de mensen die geen vlees willen eten uit gezondheidsmotieven zichzelf straks ook weer aanpraten dat ze vlees eten echt ont-zet-tend immoreel vinden.
Je kunt me veel wijsmaken maar niet dat dit gezond is (maar het was superlekker dus I regret nothing) (en ja het klopt ik heb twee keer exact dezelfde foto in één blog staan. Is vegan propaganda.)
P.S. Voor iedereen die nu zegt “Jamaarrr je moet die docu eerst kijken en dan hoor ik je nog wel mevrouwtje”: daar heb je een punt. Een goed punt zelfs. Maar mijn lievelingsveganist Unnatural Vegan heeft ook al een filmpje gemaakt over waarom die docu van geen kant klopt. Niet dat ik dat filmpje wel heb gezien (ja sorry, hij duurt 25 minuten en ik heb ook nog een baan en zo), maar ik heb dit filmpje over waarom je veganist moet worden zelfs al wordt je er niet hallelujahgezond van wel gezien, en dat is voor mij genoeg.
Grappig dat een groot deel van de vegan community schijnbaar alleen maar bezig is met al dan niet kanker, terwijl er genoeg valide redenen zijn om veganistisch te eten. Tegengaan van klimaatverandering is daarvan (momenteel) de belangrijkste wat mij betreft. Als veganisten die boodschap eens gaan uitdragen helpen ze de wereld tenminste verder. Ik zou zelfs durven stellen dat dat gezondheids-gedoe schadelijk is voor het klimaat, omdat die lui veganisme belachelijk maken.
“Ik zou zelfs durven stellen dat dat gezondheids-gedoe schadelijk is voor het klimaat, omdat die lui veganisme belachelijk maken.”
Ben ik het mee eens 🙂 Ik bedoel, het is niet erg om heel veel bezig te zijn met je gezondheid. Het is niet erg om te denken dat veganisme de beste manier hiervoor is. Maar het is wel erg om superbiased te zijn en om alleen maar te geloven wat je wilt geloven, en daarom ook dingen te roepen die echt te mooi zijn om waar te zijn.
Je slaat de spijker op de kop als het gaat om de “vegan maffia”. Veel van dat soort vegan-propaganda zit vol met eigenpijperij, ‘wij zijn goed, jullie slecht etc.’.
En dat is het probleem. veganisme op zich is, hoewel niks voor mij, een prima manier van leven. De propaganda rondom veganisme laat het lijken alsof vegans van die afschuwelijke gras grazende nazi’s zijn. Wat dus <> is.
Ik heb niet zoveel met veganisme. Ik probeer veel groente en fruit te eten en vlees koop ik zoveel mogelijk biologisch. Uiteindelijk gaat het gewoon om gezond leven en dat kan op allerlei verschillende manieren. En veganisme is gewoon zo’n andere manier!
Ook ik heb die docu niet gezien, maar ben het toch/daarom/desalniettemin/hoe dan ook zeer met je eens.
Ik heb What The Health halverwege uitgezet omdat ik dat ultra-Amerikaanse overdramatische ‘als je zo eet ga je op je 20ste dood en als je zo eet word je 90 en ben je alwetend en de beste van de wereld’ echt niet langer trok. Ik vond het tenenkrommend. Het deel dat ik wél gezien heb vond ik bijzonder ongenuanceerd (want: er zijn zat andere factoren die mede bepalen of je kanker krijgt of niet, niet alles wat uit de natuur komt is gezond, niet alle voedingsstoffen die niet uit de natuur komen zijn slecht voor je enzovoort, het niet-eten van veel dingen betekent niet dat je automatisch gezond eet). Dat neemt niet weg dat ik denk dat een overkill aan dierlijke voeding ongezond is.
Ik eet nu een halfjaar vegetarisch, heb op dit moment niet de wil om veganistisch te gaan eten, al kies ik wel regelmatig bewust voor een 100% plantaardige varianten. Mijn motivatie voor vegetarisch eten is gerangschikt: 1) niet willen bijdragen aan dierenleed 2) verkleinen ecologische voetafdruk 3) gezondheid. Ik voel me absoluut gezonder bij meer plantaardig/geen vlees, maar alleen als ik niet ook allerlei fastfood e.d. erbij eet. Variatie/juiste proporties/uitgebalanceerd is volgens mij nog altijd het belangrijkste als het gaat om gezond zijn/voelen dan het expliciet wel of niet eten van een bepaald product.
“Ik heb What The Health halverwege uitgezet omdat ik dat ultra-Amerikaanse overdramatische ‘als je zo eet ga je op je 20ste dood en als je zo eet word je 90 en ben je alwetend en de beste van de wereld’ echt niet langer trok. ”
Hahaha, mooi gezegd :’)
“Variatie/juiste proporties/uitgebalanceerd is volgens mij nog altijd het belangrijkste als het gaat om gezond zijn/voelen dan het expliciet wel of niet eten van een bepaald product.”
Jup, dat denk ik ook. Wel chill trouwens dat je nu helemaal vega bent en zo vaak plantaardig eet 😀 Kan ook lekker met die moestuin 😉
Ik heb die documentaire (nog) niet gezien maar dat is eigenlijk meer omdat ik geen fan van documentaires in het algemeen. Ik eet sinds een jaar (bijna altijd) veganistisch en glutenvrij, naar aanleiding van The Green Happiness. Om heel eerlijk te zijn: niet omdat ik zo per se heel begaan ben met de natuur en het dierenrijk, maar omdat ik iedere oplossing voor mijn algehele lichamelijke misère aangreep.
Of veganistisch eten nu uiteindelijk loeigezond voor je is, weet ik niet, maar feit is wel dat ik sinds een jaar vrijwel nooit meer buikpijn heb, ‘s avonds nog steeds een platte buik heb, niet meer ziek of verkouden ben geweest en ik 10 kilo afgevallen ben. Ik eet zo nu en dan een ei, een stukje kaas of een visje (gewoon, omdat ik het zo lekker vind) maar geen vlees en probeer zo min mogelijk gluten binnen te krijgen, en heck, ik heb me in die 31 jaar dat ik op deze planeet ben nog nooit zo lekker gevoeld. Voor mij was en is het dus in ieder geval een wondermiddel 🙂
Wat fijn dat je je zo goed voelt! Lijkt me heerlijk om nooit meer ziek of verkouden te zijn. (Maar goed, ik eet dan niet glutenvrij en ook niet heel erg Green Happiness-achtig, dus daar zou het aan kunnen liggen.)