Ik heb een hekel aan cadeautjes kopen. Dat is de schuld van andere mensen: jullie zijn totaal onnavolgbaar en daarom kan ik nooit inschatten wat jullie nou leuk, ironisch leuk of stom vinden. Nog erger is dat alles wat ik koop te karig en tegelijkertijd too much lijkt, waardoor ik van het moment van aankoop tot aan het uitpakken het gevoel heb alsof ik een totale idioot ben.
Was ik maar zo’n persoon dat zei “Ik vind cadeaus geven leuker dan cadeaus krijgen”, of zelfs “Ik heb een hekel aan cadeautjes kopen, behalve als ik iets vind dat echt bij iemand past.” Dat laatste heb ik dus echt nooit. (Weer een bewijs dat ik een egoïstisch kreng ben dat alleen aan zichzelf denkt.) Nou oké, misschien vind ik één keer per jaar een cadeau waarvan in denk: nou, dat zou Dingetje nou echt fantastisch vinden, ik neem het meteen voor hem/haar mee. Maar dat betekent dat ik jaarlijks nog zo’n 24 andere cadeaus (grove schatting) moet kopen waarvan ik geen idee heb hoe die ontvangen gaan worden.
Deze Kerstmis is er extra veel cadeaudrama, omdat ik het voor het eerst samen vier met mijn vriend, wat betekent dat er een extra familie is voor wie ik cadeaus moet kopen. Niet dat ik dat gedaan heb, want Tim stelde voor om samen cadeaus te kopen, maar dan apart van elkaar, zeg maar, hij voor de zijne, en ik voor de mijne. Dat klinkt als een topplan, maar eindigde om een of andere reden toch in een existentieel drama waarbij ik wegging van de Gall&Gall met zoveel flessen drank dat ze niet in mijn fietstassen pasten (lang verhaal) en dat ik per ongeluk toch een cadeau voor zijn zus kocht (lang verhaal). En ik nog steeds heb ik het gevoel dat ik te weinig heb gekocht. En tegelijkertijd te veel, natuurlijk.
Even een casual fotootje van de kerstboom in mijn ouderlijk huis om de tekst te breken, hoor
En dan ben ik nog niet eens begonnen over het allergrootste probleem: wat koop je voor je geliefde? En hoeveel geld besteed je eraan en hoeveel moeite doe je ervoor? Bij elkaars verjaardagen is dat een minder groot probleem want de één geeft iets aan de ander, waardoor je de plank nooit heel erg kunt misslaan. Maar met kerst is het gelijk oversteken. Komt iemand ineens met een theelichthouder aanzetten terwijl jij een stereo-installatie hebt gekocht. Of nog erger: heb je een leuk boek voor de ander uitgezocht, krijg je de Chanel 2.55. In het goud, een limited edition. Stond hij al driekwart jaar voor op de wachtlijst.
(Sommige mensen zijn slim en maken van tevoren afspraken hierover met hun geliefde, zodat iedereen weet waar-ie aan toe is, maar daar ben ik veel te awkward voor. Daarom zet ik het maar op mijn blog zodat iedereen, inclusief mijn vriend, dit kan lezen. Totaal niet ongemakkelijk dit.)
Ze zeggen altijd dat het allemaal niet uitmaakt wat voor cadeau je geeft, dat je je hart moet volgen en gewoon moet genieten van het geven/krijgen, blabla. Dat is natuurlijk wel waar, de kerstgedachte is ver te zoeken als je een migraine-aanval krijgt zodra je denkt aan het cadeau dat je zojuist gekocht hebt. Maar goed, rationeel denken is natuurlijk moeilijk als je al weken wakker ligt omdat je überhaupt geen cadeaus kon bedenken voor mensen die alles al hebben.
Ik ben er wel goed in, geloof ik. En ik mag absoluut niet klagen over wat jij aan mij hebt gegeven bij mijn housewarming, dat was heeeeel lekker (dat klinkt fout ergens).
Ja, maar jij had hele goede instructies gegeven! De meeste mensen zetten bij cadeautip “VERZIN ZELF MAAR IETS LEUKS!”
En daarom geef ik 99 van de 100x iets om te doen. Als in quality time, kan niet misgaan. Dit jaar liggen er tickets naar Londen onder de boom (en zo geef ik dus ook 99 van de 100x iets aan mezelf, egoistische krengen ftw).
Niceeeee! Misschien doe ik dat volgende keer ook, kan idd niet misgaan.
Met drank kan je nooit mis gaan.. Ben zeer benieuwd wat jij krijgt dit jaar 😉
Ik ben zo iemand die tegen die dingen aanloopt.. Sorry :$
Hè >:(
Gelukkig hebben mijn vriend en ik het cadeautjes geven afgeschaft. En vier ik geen Kerst of Sinterklaas met familie. Goed aangepast, op mijn gebrek aan shoptalent.
Mijn vriend krijgt zo’n beetje alles al van zijn ouders. Dus dit jaar kreeg hij een spelletje dat ik heel erg leuk vind. Oh en boxershorts. Wilde ook sokken voor hem kopen, maar je raad het al… Die had hij al gekregen van zijn ouders.
Ik vind kado’s kopen ook een ramp en heb dat probleem dan ook niet met kerst; doen we gewoon niet aan. Heerlijk!
Als je er weken wakker van ligt zal ik dat balletje (om het te schrappen) eens opgooien hoor 0:-)
Hopelijk is het je gelukt voor nu, fijne kerst!
Hihi, ik heb nog nooit cadeautjes hoeven geven met kerst, maar dit klinkt als een luxeprobleem dat ik er graag bij zou hebben.
Wat betreft cadeaus door het jaar heen: ogen en oren goed openhouden! Al zijn sommige vriendinnen daar echt een ster in, en andere minder (ik ben gemiddeld denk ik). Ik weet iig wel altijd wie van mijn vriendinnen het cadeau bedacht heeft als het heel attent is 😉
Iets zelf maken wordt altijd heel erg gewaardeerd merk ik. Ik heb vorig jaar zelf een sjaal gebreid voor een vriendinnetje 😀 (maar dan moet je wel op tijd beginnen en die energie er ook echt in willen steken..)
Hoe dan ook: fijne dagen! 🙂
Haha, het erge is dat ik het al een heel jaar probeer, mijn ogen en oren open te houden. Maar het blijft lastig :’)
Haha ik ken het! Fijne jaarwisseling alvast!
Inderdaad Lisa. Dat laatste. Maar toch heb ik op de één of andere manier altijd ideetjes voor mijn vriend, op de gekste momenten, dus ik verzin altijd maar een reden om wat te geven. Zodoende heeft hij veel meer kadootjes van mij gehad dan ik van hem, dus ik hoef me niet te schamen. (Hij moet zich natuurlijk wel schamen, maar dat besef is nog niet geland geloof ik…)
Hahahaha :’) Hopelijk komt het nog!