Ja, ik weet het. Eigenlijk was ik gestopt met maandoverzichten. Maar ik ben zo inconsequent als de pest. Dat houdt het leven spannend, zeggen ze. Dit wil ik niet bevestigen, maar ook niet ontkennen, dus lees maar gewoon rustig verder:

~W~E~R~K~

Op 2 januari had ik een sollicitatiegesprek voor een baan als content creator. (Jup, ik dacht, laten we het jaar maar meteen goed beginnen – de WW is immers ook niet alles.)

Het was niet mijn eerste sollicitatiegesprek – eind 2017 had ik er ook een paar – maar wel de eerste die van beide kanten zodanig beviel dat er nog een proefopdracht kwam, en nog een tweede gesprek. Zenuwachtig dat ik was mensen, niet normaal. Maar het ging goed, en ik kreeg de baan! Per 1 februari. Zoals jullie wel weten, is het inmiddels al lang 1 februari geweest en heb ik dus ook al gewerkt, maar daar mag ik van mezelf niets over vertellen, want dat hoort in het februari-overzicht (ik ben me toch een potje militant, echt hinderlijk).

Groningen

Toen ik hoorde dat ik werk had, wilde ik eigenlijk meteen op vakantie, maar ja, in je eentje op vakantie gaan is ook niet iets waar je hoofd altijd naar staat. Dus bedacht ik dat ik best wel ‘een paar dagen’ weg kon gaan met Tim. Vanwege logistieke redenen werd dit één nachtje, dus moesten we een bestemming uitzoeken die niet al te ver was. We kozen voor Groningen en leuk dat het was! Net Amsterdam, maar dan kleiner en zonder al die vervelende toeristen (afgezien Tim & ik dan).

Ik kan me voorstellen dat het superleuk is om daar te studeren, het was echt een soort studentenluilekkerland. En het belangrijkste: je kon op heel veel plekken vegan eten. We hebben uiteindelijk gedineerd in De Oude Gasfabriek, wat wel echt een aanrader is, ik heb er heerlijke tempeh-saté gegeten (ze hebben daar op zich ook vlees, maar het is erg vegan-minded).

Jarig

Op 16 januari werd 27. Kunnen jullie het geloven? Ik niet. Omdat ik dus niet hoefde te werken, ging ik ‘s ochtends taart eten met Tessa, ‘s middags floaten (daarover later meer) en ‘s avonds uit eten bij Mr. and Mrs. Watson met Tim (en het was ZO LEKKER, ik snap ECHT niet hoe ze die brie kunnen namaken). En oh ja, daarna keken we nog The Name of The Rose. (Love die film 4ever)

Ondanks mijn hoogbejaarde leeftijd, heb ik mijn verjaardag voor mijn familie gevierd bij mijn ouders thuis, zodat ik het gewoon ouderwets samen met m’n zusje kon doen (die is drie dagen na mij jarig) en ik al die Rotterdammers niet helemaal naar Amsterdam hoefde te laten komen. (Maar toch voelt het een beetje fout, mijn verjaardag bij m’n ouders laten vieren terwijl ik toch al echt Oud ben. Hoe doen jullie dat eigenlijk?).

Voor mijn vrienden wilde ik dit jaar geen feestje geven. Ik vind dat altijd wel heel leuk, maar ik word er tegelijkertijd erg zenuwachtig van en dat kon ik er dit jaar niet bijhebben (ik was al nerveus genoeg over werk zoeken). Ik wilde wel ‘een activiteit’ gaan doen met drie vriendinnen, ‘zoiets als karten’, maar dan niet karten. Ik bedoel, ik ben toch geen puisterige jongen van 12 op een schoolfeestje/pafferige man van 34 op een vrijgezellenfeest?!? Echter kon ik geen ‘activiteit zoals karten’ verzinnen die betaalbaar was, en stiekem, heel stiekem, heb ik altijd al willen kijken of ik het kan. Dus toen besloten we (lees: besloot ik, want het was wel mijn verjaardag) er maar gewoon voor te gaan. Helaas viel het feest in het water omdat ik ziek was (~nou ja dan hebben we dat ook maar gehad voor deze winter!!!~), maar volgende maand gaan we in de herkansing.

—————————————————————Nieuwe dingen

Hoewel ik dus niet ging karten, deed ik deze maand wel allemaal andere dingen die ik nog nooit eerder had gedaan. Zoals …

… floaten, dus. Je weet wel, dat je in zo’n soort ei met zout water gaat liggen en dat het dan helemaal donker wordt en dat je je dan zogenaamd moet ontspannen. Nou, dat lukte niet echt, maar ik vond het toch wel leuk om mee te maken. (Voor wie denkt: wie doet er nou zoiets? Ik ben gek op zout, en ook nog claustrofiel, plus, ik had gewoon zin om iets te doen wat ik nog nooit gedaan had.) Ik zal er later wel eens een uitgebreidere blog over schrijven, want het was best … interessant.

… bananenbrood bakken. Ik weet het, iedereen en z’n PVV-stemmende oudtante heeft in 2016 al tienduizend bananenbroden gebakken, maar ik had dat dus nog nooit gedaan. Sterker nog: ik heb denk ik in mijn hele leven in totaal twee taarten uit een pakje en vijf porties zandkoekjes gebakken, en sinds ik veganist ben, heb ik het al helemaal niet meer geprobeerd. Bakken is typisch iets dat me altijd ‘wel leuk’ leek, maar nooit leuk genoeg om er ook echt mijn kostbare tijd aan te besteden. Alleen, zoals jullie weten, was ik werkloos, en werd mijn tijd ineens heel wat minder kostbaar. En ik vond het zo tof dat ik het nu heb besloten dat ik Iemand Die Bakt gaat worden. Je weet wel, zo’n chick die altijd een stukje verse appeltaart kan aanbieden als er onverwacht vrienden langskomen, en d’r eigen gezonde osawacake meeneemt naar kantoor. Omg, zin in.

… me aangemeld voor proeflessen bij een yogaschool. WHUT, hoor ik jullie denken, WHUT, LISA, JIJ HAATTE YOGA TOCH MET HEEL JE HART OMDAT YOGA EEN SOORT VAN JE KNIEËN VERPESTTE? En ja, dat is wel zo. Maar ik wilde wel graag pilates doen, omdat dat zo’n beetje de enige sport is waarbij je je knieën nauwelijks belast (althans, dat denk ik dan), en om een of andere reden kan dat alleen bij yogascholen. Dus ja. Tot nu toe vind ik het heel leuk, en lijkt het inderdaad niet heel slecht voor mijn knieën te zijn. (En eerlijk is eerlijk: ik heb ook maar meteen een proeflesje yoga gevolgd. Want ondanks mijn geklaag vind ik yoga gewoon heel erg leuk.)

… karaoke gezongen. Dat is een nog ergere OMG dan al het bovenstaande bij elkaar, want ik ben zelfgediagnosticeerd toondoof en ook nog eens vet verlegen. Maar afgelopen dinsdag (de dag voor mijn laatste werkloze dag) bevond ik me, een beetje door eigen schuld, in een karaokebar samen met iemand die héél goed kan zingen en die avond ook 3496 liedjes heeft gedaan, en ook al had ik haar verzekerd dat ik een totale zangramp ben, wilde ik nou ook weer niet zo’n muts zijn die niet mee durft te doen. Dus eh … deed ik het maar gewoon. Met wisselend succes. Laten we zeggen: Karma Chameleon is verschrikkelijk moeilijk, Onderweg (je weet wel, hetisallangverledentiijjjjjjjd) is daarentegen best te doen en ga nooit een loodzwaar musicalliedje over actuele maatschappelijke problemen zingen, hoe mooi je het liedje ook vindt. Dat is alles wat ik erover kwijt wil. (Maar even serieus, het was superleuk, ik heb zo’n grote adrenealinekick gekregen dat ik er bijna een week later nog steeds op teer.)

Op foodfotografie moet ik nog ff oefenen

Verder …

• Begon RuPaul’s Drag Race All Stars 3! En ik vind het geweldig. Ik ben, uiteraard, #teamshangela, maar ik ben ook wel voor Thorgy en Bebe en Trixie. En ik ben echt heel blij voor Aja en Ben dat ze het zo goed deden in de eerste aflevering. Met andere woorden: ik ben voor iedereen behalve voor die vervelende overrated Milk. (Maar vooral voor Shangela. Ik ben al voor Shangela sinds de eerste aflevering van RPDR die ik ooit heb gezien, de eerste van seizoen 2. De aflevering waarin ze er meteen uit ging, inderdaad.)

• Probeerde ik alle seizoenen van Girls te kijken voordat ik weer met werken moest beginnen. Ik had namelijk de hele box gekregen voor kerst (ben volgens mij de enige ter wereld die dat nog serieus kijkt, maar goed) en omdat de afleveringen vrij kort zijn dacht ik dat het me wel moest lukken, maar ik ben gewoon geen echte bingewatcher.
• Keek ik met Tim voor het eerst in jaren weer een paar afleveringen van Black Mirror. LOVE IT. Mijn lievelingsaflevering is Shut up and dance. Dit is zoooooooo erg. Zooooooooooo erg. (Black History Museum trouwens ook, van beide afleveringen werd ik echt niet goed).
• Luisterde ik eindelijk eens iets dat ik nog niet al 3946 jaar luisterde: ik heb de eerste week van januari het album van The Struts grijs-gespotified. Het is écht een heel leuk album. Maar na een week kende ik hem wel uit mijn hoofd (het is niet echt een heel erg ingewikkeld album)
• Daarna ben ik gewoon weer verder gegaan met 24/7 Indochine luisteren. (Ik ben een karikatuur van mezelf)

Februari

Nou, afgelopen donderdag ben ik dus begonnen met mijn nieuwe werk, daarover volgende maand meer. (Tim zegt dat hij zich bijna niet voor kan stellen dat ik aan het werk ben, haha, ik ook niet – toen ik nog fulltime werkte was het concept ‘thuis zijn’ echt superexotisch, nu is het … standaard?). En ik ga dus karten. Ook allemaal nieuwe dingen, dus.