Nog iets minder dan drie weken tot ik terug naar Nederland verhuis. Het liefst zou ik alles alvast inpakken, zodat ik dat achter de rug heb, maar naast het feit dat het onhandig is, wil ik de laatste weken ook ingaan zonder eraan te denken dat het praktisch afgelopen is – onder ‘t mom ‘geniet maar van de tijd die er nog wel is‘, dat soort ongein – maar ik ben in de war. Ik heb nog één tentamen, tenzij ik iets over moet doen. Maar hoe weet ik of ik iets over moet doen? Waarom staan mijn cijfers niet online, waarom mailen mijn docenten niet terug, waarom voel ik me zo achterlijk? Ga ik dadelijk naar huis ga met zero studiepunten vanwege gebrekkige communicatie?
Ik ben woensdag jarig. Hoe moet ik het vieren? Weet iedereen wel dat ik jarig ben? Wat voor Erasmusshizzle moet ik nog doen voor/tijdens/na vertrek? Hoe zat het ook alweer met die elektriciteitsrekening? Ik moet leren internetbankieren bij de Franse bank, zodat ik mijn borg naar mijn Nederlandse account over kan maken. Ik heb een enorme waslijst van de residence gekregen waarop staat hoe en wat ik precies moet poetsen, terwijl ik deze kamer vies en rommelig heb aangetroffen. Zouden ze mijn borg inhouden als ik de gordijnen niet was? Ik heb vanochtend een lamp vervangen, maar hij werkt niet. Hoe kan dat? Moet ik alvast boeken bestellen voordat mijn nieuwe semester in Nederland begint?
Ik zou willen dat het een maand later was, dat mijn koelkast in mijn kamer in Amsterdam alweer gevuld was en dat ik alle koffers op kon bergen. Nee, dat wil ik niet. Niet dat ik niet in Amsterdam wil zijn, ik wil zo ontzettend graag weer in Amsterdam zijn, maar ik wil ook hier zijn en ik wil dat dit niet voorbij is. Amsterdam kan wachten. Alles kan wachten, nee niets kan wachten, ik moet dingen regelen, maar ik weet niet wat, of misschien ook wel, of niet.
je suis confus, snappen jullie
Filed under de ongemakken des levens, studie in buitenland
Ik snap je heel goed. Ga een rondje lopen, het is nog licht en (hier) heel mooi weer. Beter dan binnen zitten piekeren over gewassen gordijnen! (tip: niet doen joh!)
Haha, bij mij was het weer dramatisch! Maar in de kern heb je gelijk 🙂
Mijn favoriete quote in dit soort situaties: GEEN PANIEK! Inclusief caps lock en uitroepteken, ja. Nu heb je nog zoveel aan je kop, maar uiteindelijk komt het wel goed. Maak anders even een lijstje, zet alles wat je nu zegt en wat er nog in je opkomt op een rijtje. Dan heb je in ieder geval een overzicht van wat er nog moet gebeuren. 😉
Wat een luxe trouwens: je bent op dit moment in een van de mooiste steden en als je daar weg bent, kom je aan in een van de mooiste steden (en sowieso de mooiste stad van Nedeland). Jaloers!
Wat dat betreft kan ik mezelf inderdaad gelukkig prijzen! Lijstjes zijn inderdaad goed, ik heb er al een maar was het overzicht kwijt. Moet maar een nieuwe maken. 😉
Relax, take it easy. Komt goed! X
In dit verhaal is er een ding heel simpel; die gordijnen moet je echt niet gaan wassen!
Positief blijven denken! (Zegt hier net iemand. Ik vind dat wel een goed advies. Gewoon aan de slag en dan komt het vanzelf goed!)
Ik kan niet anders dan me hierbij aansluiten. Het komt goed hoor!
Wat lastig allemaal. Laat het maar een beetje over je heen komen. Je kunt misschien elke dag een beetje doen? Of juist niet natuurlijk (als je er heel gestresst en droevig van wordt).
Of: om de dag twee dingen! Dat is het beste, denk ik 🙂 Ik werk eraan!
Uiteindelijk leiden alle wegen naar Mokum. Ook die naar Rome, die maken een omweg.
Ik snap het helemaal… dingen die je compleet helemaal stresserig maken, waardoor je dus niet geniet en het achteraf zo simpel blijkt te zijn; bottom line: laat het lekker over je heen komen, en geniet! 😀
Klinkt als een hoop om je druk over te maken! Probeer rustig te blijven 🙂 Alles komt wel goed!
Drink even een kop thee en ga een to-do-list maken. Komt allemaal goed!
Ah, identiteitscrisis. Gewoon lekker laten gaan! Het regelt zichzelf allemaal wel. Vergeet alleen niet je Erasmus documenten te laten ondertekenen zoals deze dumb-ass deed. Verder krijg je het in je laatste weken waarschijnlijk veel te druk om je nog verward te voelen, want ik had iig dat ik 10 dagen achter elkaar uit moest omdat iedereen dacht “OMG HET ZIJN DE LAATSTE WEKEN WE MOETEN UIT”.
Oh, jezus, dat is kut, kon het toen per post? Gelukkig heb ik dat al achter de gedaan, dat was het minst ingewikkelde op mijn to do-lijst.
Dat laatste gaat hopelijk ook snel gebeuren (zelfs al blijven de meeste van mijn vrienden hier ook voor de rest van het jaar, ik voel me een afhaker)