Onlangs las ik een interview met de Franse schrijfster Amélie Nothomb. Nothomb schrijft wel drie boeken per jaar, waarvan ze er vervolgens eentje laat publiceren. Dat lukt alleen maar omdat ze gek is. Zo staat ze iedere dag om vier uur op, zet een pot belachelijk sterke zwarte thee en gaat urenlang zitten schrijven voordat ze eindelijk iets mag eten. Pas om één uur ‘s nachts gaat ze weer slapen. De korte nachten breken haar, geeft ze toe, maar het moet wel: op geen ander tijdstip dan vier uur ‘s ochtends raakt ze zo in schrijftrance en op geen ander tijdstip dan één uur ‘s nachts is haar hoofd leeg genoeg om te kunnen rusten.
Terwijl ik het artikel las, herinnerde ik me ineens dat ik een paar jaar eerder ook een interview met deze mevrouw had gelezen. Hiervan was ik destijds zo onder de indruk dat ik een citaat uit dat interview op mijn toenmalige blog (r.i.p.) had gezet. Het was iets van “Als ik een dag niet schrijf, voel ik me verscheurd” of iets dergelijks dramatisch.
Hoewel haar schrijflust en discipline (en haar slaapgebrek!) me nog steeds fascineren, weet ik niet meer zo goed waarom ik dit destijds met koeienletters op mijn blog had gezet, want ik herken mezelf er niet zo in. Als ik een dag niet schrijf, voel ik me prima. Misschien was het omdat ik me zelf erin wílde terugzien. Omdat ik stiekem ook maniakaal en obsessief en productief wil(de) zijn. Het enige wat ik de hele dag doe, is huiswerk maken en feministische blogs lezen. Ja, daarmee verdien je geen cultstatus.
Dat ik opnieuw een interview met de schrijflust zelve tegenkwam terwijl ikzelf een paar jaar later nog steeds geen spat verbeterd ben, is pijnlijk confronterend. Ik denk dat ik maar eens wat meer mijn best moet doen – om te beginnen met drie uur slaap per nacht. Dan weet ik in ieder geval zeker dat ik gek word.
Doe maar nietus! Wedden dat je je met meer slapen lekkerderder voelt?! Wat voor opoffering maakt ze? Het klinkt als iets van ‘wat erin zit moet eruit’, maar dit klinkt louter dwangmatig. Doe mij maar een lief huisje aan zee en een hond, en dan kijk ik wel hoe laat ik opsta, en of ik wel of niet schrijf! (Dit moest er even uit van mijn kant. Ik houd heel erg van dit soort stukjes. Weetnitewaarom.)
Kijk, dat is een gezondere instelling! Maar jij schrijft met slaap al berenveel dus dat is eigenlijk niet eerlijk. 😛
Toen ik je tweet las dacht ik even dat het over mij zou gaan, maar (gelukkig?) niet dus.
De vraag die rest is: moet je om te schrijven gek zíjn of gek wórden?
Haha, dat was mogelijk geweest, anders kan ik dat best nog wel doen! 😉
Ik denk eigenlijk dat je om te schrijven niet eens per se gek moet zijn. Maar het helpt wel 😛
Haha nou, als je er behoefte aan hebt moet je het doen 😛
Het helpt wel ja. Als je fantasie af en toe op hol slaat!
Wel herkenbaar. Ik zou ook graag ergens écht voor willen leven. Ergens zo in op kunnen gaan. Niet op de manier zoals zij het doet, dat lijkt me ook niet helemaal de bedoeling. Maar je op je in ieder geval op een ding zo kúnnen focussen lijkt me fantastisch!
Haha ik herken me hier zó in! Maar ja… ik zal denk ik nooit zo ver komen dat ik een boek publiceer. Daar heb ik de discipline en de tijd niet voor. En ik hóú van slapen.
Jeetje, dat lijkt me wel erg ongezond. En wat jij zegt tegen Esra: ik denk dat heel veel schrijvers een beetje gek zijn, maar dat het wel ten voordele van hun werk kan zijn (al weet ik niet of dat bij deze schrijfster ook zo is).
Wat een.. intrigerend persoon, lijkt me. Ik wil dat ook zin eigenlijk, gewoon een tikje gek en helemaal niets van iemand anders aantrekken. Heer-luk.
Van een dag niet schrijven ga ik idd ook niet dood, nee. Van een dag zonder muziek echter wel.
Aan de ene kant begrijp ik je wel, dat je je erin wilt herkennen en net zo knetter wil zijn als zij. Aan de andere kant vind ik het beeld van een schrijver die helemaal de weg kwijt is een beetje achterhaald. Ja, er zijn nog gestoorde schrijvers die heel fascinerend zijn, maar dat betekent niet dat het schrijverschap een verheven beroep is. Om te schrijven en daar werkelijk iets mee te bereiken, heb je passie nodig en een flinke scheut doorzettingsvermogen 😉
Haha, ik ben het met je eens hoor. Maar de gekken blijven, in iedere beroepstak, toch altijd het interessantst 😛
Een gevalletje hypergrafie dus… Daar heb ik ook geen last van. Ik heb wel een soort kriebel dat ik op z’n minst een keer per week een tekst voor m’n blog moet produceren, maar daar ga ik zeker niet om 4.00 ‘s nachts voor opstaan.
Pfff, maar drie uur slaap… ik zou het niet kunnen!
Oooh wat heftig van die vrouw! Die heeft echt weinig slaap.. En drie uur slaap per nacht, is dat wel zo slim? Hahah
Oh, ik heb haar boeken even teveel besproken op school 🙂 En zo je bioritme omgooien, kàn niet gezond zijn.
Is het wat, trouwens? Ik had, afgezien van de twee interviews, nooit iets van of over haar gelezen!
Jeetje, om 4 uur ‘s ochtends opstaan… dat zal mij nooit lukken haha! Toch wel respect hoor, dat ze dat kan…
Knap hoor, die discipline. Of het erg gezond is betwijfel ik, maar ik vind het wel mooi dat iemand zo kan leven voor haar passie.
Eén boek publiceren en de andere twee houden? Dat vind ik nog veel gekker dan zo weinig slapen om te schrijven :p
Zou ze dan twee boeken schrijven die niet goed genoeg waren? En wat zou ze er dan mee doen?
Ik zou trouwens zelf wel een beetje meer schrijfdiscipline kunnen gebruiken… Om de één of andere gure reden wil ik enkel schrijven wanneer ik veel betere dingen te doen heb en kan ik me er niet toe aanzetten wanneer ik vrije tijd heb.
Ja, zij vindt die zelf dan niet goed genoeg. Haar standaards zijn nogal hoog, kennelijk. Ik heb nog nooit een boek van haar gelezen, dus ik weet niet zo goed wat ik van het niveau van de verloren manuscripten moet verwachten 😉
Ik zou echt helemaal door draaien als ik maar 3 uur per nacht zou slapen. Niet normaal joh … hoe lang houd ze dat al vol?
Beetje saai van de middenweg, maar als je zo moet leven om je boeken te schrijven… dan maar niet. Het komt op mij over alsof die vrouw in een constante manie zit, maar dit zeg ik dan ook alleen op basis van dit stukje (ken haar (naam) verder niet).
Hoewel, ik schrijf wel elke dag, denk ik… Als ik niet schrijf, ben ik onrustiger.
Op basis van de twee interviews die ik heb gelezen: volgens mij heb je gelijk 😛
Schrijvers zijn gek. Mm, wat maakt dat van mij dan? 🙂
Dat staat nergens te lezen 😉
We denken graag zoals we willen zijn. Helaas zijn dit niet altijd de juiste keuzes voor ons, dus realistisch blijven is altijd een stapje verder zijn!
als het voor haar werkt waarom niet …
wekker zetten en vannacht opstaan om te schrijven. Kom op luilak.