Hallo lieve mensen, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Vooral omdat ik een hele leuke maand achter de rug heb. Maar dat lezen jullie in de rest van deze blogpost.

Hoewel … in principe kun je deze blog ook wel overslaan en in plaats daarvan gewoon voor jezelf invullen wat ik de afgelopen tijd heb uitgespookt. Het is namelijk min of meer hetzelfde als altijd: werken, bodypumpen, wensen dat ik een man in een jurk was en ‘iets met Parijs’:

Laten we dan maar beginnen met dat ‘iets’ met Parijs

Ik wilde eigenlijk schrijven: In het eerste weekend van mei gingen we naar Parijs. OMG, het voelt echt alsof het al veel langer geleden is! Tijd is zo raar! Maar toen keek ik in mijn agenda, en toen zag ik dat we in het weekend van 18 mei naar Parijs zijn geweest. Dat is niet eens bijna het eerste weekend van mei.

(Ik heb dat de laatste jaren steeds, dat ik denk dat alles al heel lang geleden is, terwijl het dan pas echt gisteren gebeurde. Of vorige week. Je zou denken dat dat positief is, want dat betekent dat de tijd langzamer gaat, maar toch vind ik het nog steeds echt raar dat het al juni is).

Maar goed. Parijs dus. Ik ging erheen met mijn vader, moeder, broertje, zusje en Tim (‘mijn Tim’ ja, als je deze zin grammaticaal correct leest) vanwege het 30-jarige huwelijk van mijn ouders. En het was heel leuk. We hadden een appartement in de Marais. Dat was ideaal, want we zaten superdicht bij Centre Pompidou en we konden naar de Notre-Dame lopen!!! Ik wilde eigenlijk de Notre-Dame achterstevoren beklimmen in de hoop dat mijn knieproblemen dan over zouden zijn, maar dat kwam er niet van. Heb wel weer lekker dit doodenge nummer gezongen, dus het bezoek was toch een succes.

Raad es wie er in Parijs zit #notredame #watwasditvoorvreemdgevoeldatfrollooverviel #hetwasangst #angstvoorzijnonsterfelijkeziel #lekkergroen #paris

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op 19 Mei 2018 om 9:19 (PDT)

 

Wat we verder gedaan hebben? Vooral veel gelopen. Beetje door Jardin du Luxembourg, beetje rondom mijn oude huis (Boulevard de l’Hopital lag er net zo bij als ik ‘m had achtergelaten), beetje door Belleville, beetje door het 11e arrondissement waar Tim en ik altijd een hotel nemen. Je kent het wel.

Leuk detail: de laatste keer dat ik in Parijs was was drie jaar geleden, en toen waren er dus echt twee vegan restaurants of zo. Maar nu BARSTTE het van die dingen. Zo leuk om te zien! We hebben nog even een taartje gegeten en macarons gehaald bij VG Patisserie (zat vlakbij ‘ons’ hotel!!! (waar we nu dus niet inzaten)) en pizza bij Hank Vegan Pizza (vlakbij ‘ons’ appartement!!! (waar we nu dus wel inzaten)). De zoetigheden waren heerlijk, over de stukjes pizza heb ik gemengde gevoelens. Eentje was heel lekker, eentje vond ik best vies (maar dat kan komen doordat er nepricotta op zat en ik heb ricotta altijd ranzig gevonden) (nu vraag je je af: waarom neem je dan ricotta? Nou, dat was omdat ze ze niet zoveel keuze hadden, en pizza met aardappel leek me ook niks).

 

Als je als veganist niet van sorbetijs houdt (sorry, maar heb gewoon niets met fruitsmaken) dan heb je best een #zwaarleven. Maar áls je dan eens langs een tentje komt met vegan chocolade-ijs en OOK nog eens een paar vegan macarons (helaas wel met fruitsmaak, maar goed, je kan niet alles hebben) dan ben je wel weer meteen weer extra #blessed enzo #amorino #gelato #vegan #paris

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op 23 Mei 2018 om 11:05 (PDT)

Ik heb trouwens besloten dat ik een huis in Parijs moet hebben, zodat ik daar de helft van de tijd kan wonen. Weet nog niet precies hoe ik dit aan ga pakken, maar zodra ik een plan heb, zijn jullie de eersten die het horen.

… verder …

… heb ik met naailes een soort kaftan gemaakt. Eentje met lekker wijde mouwen. Hij is nog steeds niet helemaal af, maar ik vond het wel echt bizar leuk om te zien dat ik van stukjes stof iets heb gemaakt dat er gewoon is. (Hij staat ook oprecht leuk)

… heb ik niet zoveel gebodypumpt als ik zou willen, vanwege drukte maar ook omdat ik last kreeg van mijn rechterarm (echt, daar word je toch moe van). Maar ik ben nu weer een soort van back on track.

… ging ik voor het eerst in mijn leven naar de sauna. Ik ging met mijn vriendinnen, die vaker gaan en die dus precies weten hoe dat moest met dat voetenbad en ijsbad en alles (niet dat ze het ook echt deden, maar … ze wisten het wel.) Vond het wel lachen. Vooral die opgieting, dat je met z’n allen in zo’n bloedhete hut zit en dat er dan iemand met een natte handdoek in je gezicht slaat. #genieten

… heb ik eigenlijk niet meer gedaan aan voguen. Ik kon het zo slecht dat ik er echt stress van kreeg. Wat een reden kan zijn om het juist wel te doen, maar ja, er zijn genoeg dingen waar ik óók stress van krijg die ik moeiijker kan omzeilen.

… ben ik naar Queens werq the world geweest en ik werd er weer heel gelukkig van. Door Violet Chachki wil ik nu op burlesque dansen maar ik weet niet of ik het doe want ik denk niet dat het me ooit gaat lukken om half zo fabulous te worden als zij. (Dat is ook weer een stressfactor)

… ben ik met Tim naar Todrick Hall geweest. En hij was ZO goed en leuk en aaajhfvdsgs. Ik was van tevoren een casual bewonderaar maar nu ben ik veranderd in een heuse hysterische fangirl. Mijn lievelingsnummers: Changed my mind, Dem Beats en Boys wear pink (hoewel ik roze trouwens de lelijkste kleur vind die er bestaat) (hoewel ik dan wel weer drie roze broeken heb) (het leven zit vol verrassingen).

… kreeg ik mijn bril! Ik heb hem nog niet heel veel opgehad, maar bij concerten is hij vooral echt superhandig.

… had ik veel rijles, en het was leuk en het gaat best goed en ik kan er heel veel over vertellen, maar dat bewaar ik wel voor een andere blog.

Zonaanbidders zoeken de hoogte op #paris #belleville #toureiffel

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op 20 Mei 2018 om 8:04 (PDT)

Nog maar ff een Parijs-fotootje om de tekst te breken 

Juni

De maand juni wordt geweldig. Maar echt. Vooral omdat ik EINDELIJK naar Indochine ga ! ! ! ! !

Na drie jaar lopen janken omdat ik zo’n beetje hun enige concert in Nederland in 30 jaar heb moeten missen (alle Fransen hadden de kaartjes opgekocht) (dit is geen grap), ga ik ze dan toch eindelijk live zien. In Nancy, samen met mijn vader (ik vind het dus extreem grappig als iets of iemand Nancy heet, omdat ik alleen maar moet denken aan het nummer Nancy Boy). Ik heb er zooooooooooo veel zin in. Ik hoop wel echt dat ze Un jour dans notre vie gaan spelen want da’s m’n lievelings. En 3eme sexe want die zing ik altijd bij karaoke. (Daar zit trouwens niet echt een filosofie achter, behalve dat het me het makkelijkste Indochine-nummer lijkt).

De week daarna ga ik naar Down the rabbit hole, waar ik ook veel zin in heb. Heb van het weekend nog maar weer even geoefend met het opvouwen van mijn quechua-tent, en ik kan het nog steeds.

Oh ja en ik ga Eels live zien!!!!!!!!!!!

Verder heb ik crimineel veel rijlessen (wel zelf zo gepland toch), wil ik veel sporten, en natuurlijk ook gewoon werken.

Ten slotte moet ik in juni maar weer veel gaan schrijven, want om een huis te kunnen betalen in Parijs red ik het niet met een copywriterssalaris. Ik zal dus toch echt de nieuwe J.K. Rowling moeten worden. En dat schiet momenteel nog niet echt op. (Hoewel ……….. Harry Potter was zelf ook 11 keer afgewezen voordat iemand het uit wilde geven) (trek zelf je conclusies).