Een van mijn favoriete jeugdherinneringen is die keer dat we niet naar het bos gingen. Mijn moeder had dit uitje gepland toen ze hoorde dat ik voor tekenles een boomblad moest hebben om na te tekenen. We zouden samen met mijn vader, broertje en opa op zoek gaan naar het meest geschikte blad. Mijn oma bleef thuis om op mijn zusje te passen – die was toch te klein om de natuur te appreciëren.
Het was op een zaterdag- of zondagochtend en ik weet nog wel dat mijn broertje en ik totaal geen zin in hadden om rond te lopen in zo’n bos, wij hadden wel wat beters te doen. Het was ook nog eens verschrikkelijk lang rijden, we zaten echt een uur in de auto, alleen maar om buiten te wandelen, iets waar je niet mee aan moet komen bij kinderen onder de tien (of twintig). Toen stelde mijn moeder ineens voor dat ik zou lezen wat er op de borden langs de weg stond.
Op dat bord stond van alles, maar er was één woord dat eruit sprong: Efteling.
“We gaan naar het sprookjesbos!” lachten mijn moeder, vader en opa.
Nou, dat hielp wel de stemming te verbeteren. Ik kan me verder niet zo goed herinneren hoe die dag verliep – om eerlijk te zijn ben ik zo vaak in de Efteling geweest dat ik die keren niet uit elkaar kan houden. Het is niet zo dat we elk jaar gingen, maar euhm… om het jaar? Ik vind het altijd heel verwarrend om te horen dat sommige mensen, zoals mijn vriend, daar zelden geweest zijn. Natuurlijk weet ik dat het superduur is (niet dat mijn ouders zo rijk zijn, maar ja, zij hadden de Efteling kennelijk als prioriteit) en dat heel veel volwassenen geen zin hebben om een hele dag in een suikerzoet attractiepark in Brabant te vertoeven, maar aangezien ik er zelf zo vaak geweest ben, dacht ik lang dat dit de norm was.
Een hele fijne norm, want het was altijd weer fantastisch. Dagen van tevoren waren mijn broertje en ik al high van geluk, en de dagen daarna ook. De Efteling was het ultieme geluk, met als hoogtepunten natuurlijk de luttele minuten die je in Fata Morgana en Droomvlucht doorbrengt. Als je één reden nodig hebt om kinderen te nemen, dan is dat wel dat je met ze naar de Efteling kunt gaan. Dat is beter dan drugs.
Inmiddels ben ik oud en verbitterd en niet meer zo goed in me laten meeslepen als vroeger, waardoor het vooruitzicht van rondlopen tussen de laven me niet meer zo uitzinnig blij kan maken als toen. Niet zó blij dus – dit betekent niet dat ik er niet ontzettend naar uitkijk om aankomende zondag gedag te zeggen tegen mijn oude vriend Hugo en dat ik as we speak Eftelingmuziekjes zit te luisteren om er alvast een beetje in te komen. Dit keer ga ik met mijn opa, moeder, broertje, nichtje, neefje, oom, tante, de andere oma van mijn neefje en nichtje en mijn vriend (die nu echt eens een keertje in Villa Volta moet). Mijn vader blijft bij mijn zusje, die door ziekte niet mee kan. Mijn oma is er niet meer (maar als er een hemel zou zijn, zou ze tevreden op ons neerkijken, opgelucht dat zij niet door dit park hoeft te struinen).
Maar lief zusje, niet getreurd: volgend jaar gaan we gewoon weer. En omdat je dan extra lang niet geweest bent, wordt het vast leuker dan ooit, let op mijn woorden.
En dan gaan we gewoon hierin, daar ben je dan wel oud genoeg voor
Ik ben ook niet zo vaak in de Efteling geweest, maar ik vind het er wel altijd superleuk! Al te lang niet meer geweest, maar je blogje moedigt me weer aan!
Ik vind de Efteling ook echt geweldig, hoewel ik er niet heel vaak ben geweest. Nu heb ik ook zin om te gaan!! (Maar dat gaat dus niet, want ik krijg niemand in mijn omgeving zover me te duwen in een rolstoel.) Ik blijf nog eventjes dromen en lees graag hoe je het hebt gehad. Veel plezier!! 😀
Ah balen zeg! En als je ze nou zegt dat jullie dan waarschijnlijk rijen over kunnen slaan als jij in die rolstoel zit, kun je ze dan wel overhalen?
En bedankt! 😀
Ik heb precies hetzelfde, dacht ook dat het normaal was! Mijn vriend is er nog nooit geweest en wij gaan volgend jaar met mijn hele familie weer een keer!
Ik ben denk ik twee keer geweest, waarvan een keer met school. Maar mijn zusje is minstens zo’n grote fan als jij, die luistert ook Eftelingmuziek voor de lol en ze heeft zelfs een Efteling-ipodhoesje en dat soort ongein.
Ik word misselijk in Villa Volta, of alles wat draait, dus ja.
Haha, dat heb ik dan weer niet. Had vroeger trouwens wel een Disneyland-ipodhoesje, maar die heb ik op een gegeven moment per ongeluk in de fik gezet.
Grappig, ik ben opgegroeid in brabant, op een klein kwartiertje rijden met de auto van de Efteling, oftewel bij mij thuis is de Efteling tegenwoordig not done omdat we er veel te vaak zijn geweest. Gek eigenlijk dat mensen ergens anders in Nederland er dan zo naar uit kijken 🙂
Soms denk ik dat wij een zijn.
Misschien is dat ook wel gewoon zo??
Jammer dat je zusje niet mee kan, maar inderdaad, volgend jaar dubbel fun. Ik ga ook ieder jaar met mijn zus. Dit jaar moet ik ook overslaan. De Efteling is echt zo te gek. Veel plezier zondag!
Ah balen zeg. Ook voor jou geldt: volgend jaar wordt het vast extra leuk 😀
Ik ben al eeuwen niet naar de Efteling geweest. Moet ik toch weer eens doen<3
Jeej! Ik ga volgende week 🙂 Heel veel plezier! En arm zusje… Maar je bent wel lief voor haar 🙂
Ooh, cool! Jij ook alvast veel plezier 😀
Efteling is awesome. Een keer geweest. Helaas is het voor mij aan de andere kant van het land. =(.
De Efteling blijft gewoon elke keer opnieuw weer feest. Ben al een tijdje niet meer geweest, maar krijg er weer helemaal zin in door je artikel hah. Have fun!
Veel plezier vandaag nog jullie hebben het vast leuk 🙂
En ja, volgende keer word het vast heel heel leuk!
Jaaaa en dan gaan we in Villa Volta toch?
Ik ben er ook regelmatig geweest maar ik moet zeggen dat ik het de laatste jaren niet meer zo leuk vind, 1 keer in de 5 jaar is voor mij meer dan genoeg!
Haha wat grappig, ik ging er vroeger ook naar toe. Vooral de Droomvlucht en dat schommelschip waren favoriet. Naarmate je ouder (uhg uhg) wordt gaat de magie er wel een beetje af ja. Dankjewel trouwens voor je comment op mijn blog, ik heb dat redactiegedoe meteen aangepast.
Ja het schommelschip vind ik ook zo leuk! En graag gedaan 🙂
Haha leuk! Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst in de Efteling was. Sowieso is het eeuwen geleden dat ik een pretpark bezocht. Volgens mij was de laatste keer in Walibi World en dat is meer dan 5 jaar geleden.
Ik was er vorige week nog! Maar toen was de Vila Volta dicht 🙁 Beetje jammer, maar nog steeds heel leuk!