onze vakantie op kreta: de feiten

Picture it. Kreta, 2018. Tim en ik liggen op het strand. In de schaduw, want in de zon in het te warm. We lezen boeken en drinken Griekse koffie. Kortom, we hebben het reuze naar ons zin.

Na twee weken in het paradijs moeten we weer naar huis. Daar is het koud en nat en moet er gewerkt worden. En waar het voor de vakantie nog licht was als mijn wekker ging, word ik nu wakker in de duisternis.

Gelukkig hebben we de herinneringen. Sterker nog, ze staan beschreven in deze blogpost! (Goh, die hadden jullie ECHT NIET zien aankomen hè?)

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op 3 Okt 2018 om 9:26 (PDT)

Onze vakantie: de feiten

• We waren precies twee weken weg, van dinsdag tot dinsdag.
• We hadden een appartement op 50 meter afstand van de zee.
• We zaten in Kalamaki, ofwel klein-Duitsland. In het hele dorp waren namelijk meer Duitsers dan Grieken. Het was zo erg dat menukaarten in het Duits waren en andere vakantiegangers ons begroetten met ‘Guten Tag junge Herr und sehr schöne Fräulein’. Dan keken we heel boos terug om te laten weten dat ze onze identiteit hadden miskend, maar daar hadden ze geen boodschap aan. Ze waren trouwens ook allemaal bejaard.
• Wij vonden het niet erg dat er geen coole jongeren uit een grote variëteit aan coole landen om ons heen zaten. We waren hier immers niet om vrienden te maken. Wij waren hier om te snorkelen.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

De laatste keer zwemmen van de vakantie is altijd megatreurig. Gelukkig maakten de golven het me vandaag een stuk makkelijker om afscheid te nemen door me gewoon de hele tijd keihard tegen de rotsen te douwen #au #bitch #doei #wilnieteensmeerzwemmen #crete #greece #beach

Een bericht gedeeld door Lisa ☕ (@vijfkoffiegraag) op 24 Sep 2018 om 8:15 (PDT)

Hoe onze gemiddelde dag eruit zag

Wakker worden rond 8 uur, ontbijten op het balkon. Soms deed ik fysio-oefeningen. Daarna naar het strand. IJskoffie halen en vooral veel lezen. Zwemmen. Weer lezen. Naar de supermarkt. Ingrediënten voor de Griekse salade kopen (ik met maïs in plaats van feta), de Griekse salade maken, lunchen. Beetje rondhangen bij het appartement (meestal binnen, omdat het op het balkon te heet was). Naar het strand. Nog meer lezen. Weer terug. Douchen. Weer wat rondhangen. Naar een restaurant lopen. Eten. Slapen.

(Ik heb het nu over een GEMIDDELDE dag, hè? We zijn heus nog weleens de deur uit gegaan, zie hieronder)

Toeristische uitstapjes die we hebben gemaakt

• Matala. Matala staat vooral bekend als hippiedorp. Dit merkt u vooral aan het feit dat u hier t-shirts kunt kopen met de tekst ‘Today is life, tomorrow never comes’.  Wel een beetje te wild voor mij eigenlijk. Maar desondanks wilden we erheen, want Matala heeft dus echt een supermooie baai. En hele leuke restaurantjes aan het water. We brachten ook meteen een bezoekje aan de krijtrotsen waar de Romeinen vroeger de dooien dumpten en later de hippies overnachtten. Dat bleek nog een hele klim te zijn, en ik vreesde voor mijn leven. Maar zoals jullie begrijpen aan het feit dat ik dit typ, ben ik niet te pletter gestort.
• De ruïne van Phaistos, wat vroeger dus een enorm paleis was. Erg indrukwekkend, vooral omdat het écht heel groot was. En heel hoog, dus had zware medelijden met die Minoërs die steeds die berg op en af moesten om oorlog te voeren. En het uitzicht was ook prachtig.
• Agia Galini. Ook een mooi dorpje aan zee. Waar in Kalamaki vooral Duitsers en in Matala vooral Fransen zaten, barstte het hier dan weer van de Nederlanders. Was eigenlijk vervelender, want nu moesten we de hele tijd fluisteren zodat niemand ons kon verstaan.
• Heraklion, de hoofdstad van Kreta. We gingen er vooral heen voor het archeologisch museum, maar het is verder ook een leuke stad. Niet zo groot, maar ze hebben er wel vegan burgers. Nu is veel voedsel op Kreta automatisch vegan, maar als militante veganist maakt mijn hart altijd sprongetjes als ik ergens de naam van mijn religie zie staan. Heraklion zal trouwens ook voor eeuwig in ons geheugen gegrift staan als de stad waar we de ranzigste koffie aller tijden gedronken hebben (Tim een espresso, ik een kokosmelklatte).
• Matala, nog een keer. Dit keer om er te snorkelen. En dat was MOOI jongens! Onder water zijn namelijk allemaal rotsen te zien met allemaal vissen. En het wordt er al heel snel heel diep, waardoor je je net een zeemeermin voelt.
• Vori, een bergdorpje waar we heen gingen omdat er volgens onze reisgids ‘mooie deuren’ waren. Nou, die waren dus onvindbaar. Eigenlijk was het sowieso een nogal doods dorp, op één pleintje na waar ongeveer alle inwoners zich verzamelden. Wel een mooie kerk, en op zich ook mooie uitzichten, maar eh … niet per se een aanrader.
• De Lidl. Na een paar dagen tussen al die kleine supermarktjes waar ze maar twee soorten groente verkochten voelde dit als een ware kosmopolitische hotspot.

Dingen die we (nou ja, ik*) hebben gegeten

• Fava, ofwel bonenpuree. Extreem lekker, heb het heel vaak besteld.
• Gevulde tomaten met gekruide rijst. Ook zeer zeer lekker.
• Pasta. Maar alleen die we zelf gemaakt hebben (pasta is namelijk wel een handige maaltijd als je maar 1 kookpitje hebt)
• Heel veel Griekse salades, maar dan met mais.
• Fruit. Dat kreeg je namelijk na iedere maaltijd gratis! Meestal druiven en meloen. Zo cute. En lekker gezond. Om die gezondheid weer uit te cancellen, kreeg je er ook raki bij.
• Ook wel heel veel andere dingen. Bij veel restaurants vindt je veel vegan eten, zoals linzensoep en bietensalade. (Moet je als vegan wel oppassen dat ze er geen homp feta opgooien, want dat doen ze gretig, die Grieken)

* Want ik doe graag alsof niemand dieren eet

Boeken die ik heb gelezen

Jamal Ouariachi – Een honger. Over een journaliste die een biografie schrijft over haar ex, een veroordeelde pedofiel, die ooit een geroemd ontwikkelingswerker was. Echt zo’n boek dat je niet weg kunt leggen. Heel goed geschreven, interessante thematiek en natuurlijk omdat je het de hele tijd wilt weten: heeft-ie het nou gedaan, of niet? Aanrader.

Stephen Fry – Mythos. Ofwel een boek waarin alle Griekse mythen worden verteld. Vond ik wel gepast op Kreta. Omdat ik als 13-jarige besloot dat ik wel zonder die dode talen kon leven (echt, WHAT was I thinking?) ben ik niet naar het gymnasium gegaan, wat betekent dat ik sindsdien in culturele armoede leef. Kwam er dus pas deze vakantie achter hoe de aarde en de mensen zijn ontstaan enzovoort. Maar moet eerlijk zeggen dat ik ‘m niet heb uitgelezen. Het was echt een dik boek en al die verhalen over die goden zijn allemaal een beetje hetzelfde: ‘Zeus werd verliefd op een poetsvrouw, zij wilde ‘m niet, hij veranderde zich in een cavia om haar met zachte dwang te kunnen versieren, zij baarde zijn zoon, Hera werd boos en veranderde de poetsvrouw in een kookpot‘. Dat is 3x leuk, maar daarna is het ook wel weer mooi geweest.

(Ben wel een beetje geneigd om hem binnenkort alsnog weer op te pakken, al was het maar omdat ik dreig om mijn Goodreads Reading Challenge van 40 boeken per jaar niet te halen, en ik eigenlijk nog maar een pagina of 100 hoef om hem uit te hebben)

Herman Koch – Eten met Emma. Over iemand die schrijver wil worden en niet zo goed is met de vrouwtjes. En in Barcelona woont. Verder dan deze samenvatting kom ik niet. Oké, ik heb net al opgebiecht dat ik een cultuurbarbaar ben, maar ik ga het nu nóg erger maken: ik snapte dit boek niet. Misschien waren er een paar bladzijden uit het e-book verdwenen of zo, maar ik had nou echt geen idee wat precies het probleem van de hoofdpersoon was.

Lionel Shriver – De Mandibles. Over hoe een familie moet overleven in de grootste economische crisis ooit (zeg maar, een crisis die zo erg is dat voormalig brave burgers je bruut overvallen omdat ze anders sterven van de honger). Dit was mijn lievelingsboek van de vakantie, ik kon ‘m echt niet wegleggen, ondanks het vrij hoge ‘Ik ben Lionel Schriver en ik ben een libertariër’-gehalte. Superinteressant om te lezen wat er allemaal gebeurt, leuke personages, topboek.

Herman Koch – Geachte heer M. Ja, had gewoon lekker twee Herman Koch-boeken op m’n e-reader gezet want je hebt vakantie of je hebt het niet. En ja, na Eten met Emma durfde ik het toch nog aan om deze ook open te slaan. Dit boek gaat óók over een schrijver, en over zijn buurman die hem vanuit zijn eigen huis bespioneert. En over een vermiste leraar. Dit boek snapte ik dan weer wel, maar ik ga er niet te veel over verklappen. Je moet hem namelijk zelf lezen, hij is erg goed.

(Bij elkaar heb ik voor mijn doen helemaal niet zo veel gelezen, maar de meeste hadden nogal veel bladzijden)

Wat minder leuk was

• Ik ben een oorbel kwijtgeraakt die ik met kerst van Tim had gekregen :(((
• Ik heb een keer per ongeluk een vleesgerecht besteld en dat was echt zo naar. (Wel mijn eigen schuld trouwens, zat niet op te letten.)
• Soms was het gewoon echt TE WARM op ons balkon???
• We hebben helemaal geen kri-kri’s gezien!

Overige observaties

• Grieken zijn erg aardig en waar wij zaten spraken ze vaak griezelig goed Nederlands. Zeg maar, niet alleen ‘goedenavond, hoe gaat het?’ maar ook ‘niet goed, geld terug!’
• Ik heb tijdens de vakantie iedere nacht zo’n 9 uur geslapen. Ik dacht dat ik na een weekje wel uitgerust zou zijn en met één nachtje af zou kunnen, maar dat gebeurde niet. Misschien heb ik echt zo veel slaap nodig.

Conclusie

Zeer warm, zeer mooi, zeer lekker gegeten: vakantie geslaagd. En nu ga ik pompoen eten en kaarsjes aansteken en mijn konijnenorensloffen dragen, want de vakantie is officieel voorbij.