Mijn favoriete vraag die ik nooit aan iemand stel is: “Hoeveel ongelezen boeken staan er in jouw boekenkast?” Ik vind het maar verwonderlijk dat iedereen altijd superveel boeken heeft die keurig op een rijtje staan te wachten tot ze gelezen worden. Het slaat namelijk nergens op, want als je een boek koopt, dan wil je het toch ook lezen? En als je een boek krijgt, dan wil je dat misschien wel en misschien niet lezen, maar in dat laatste geval lees je het toch gewoon uit beleefdheid? (Tenzij het Ulysses is of zo, maar goed, als iemand je dat boek geeft, dan is het misschien tijd om jullie vriendschap te verbreken.)
Niet dat mijn boekenkast veel beter is. Lang vreesde ik dat de helft van mijn ongeveer 150 romans tellende collectie ongelezen was, maar toen ik het een tijdje terug telde viel het mee: ‘slechts’ een derde van mijn boeken heb ik nooit opengeslagen (of misschien alleen even, om hem gauw weer terug te leggen omdat ik de eerste pagina al niks vond). Dat zijn maar 50 boeken. Ik had destijds bedacht om er een missie van te maken om al die krengen één voor één alsnog uit te lezen, maar om een of andere duistere reden voelde dat na een tijdje toch onprettig, en begon ik maar weer opnieuw in Harry Potter.
En inmiddels staan ze daar maar nog steeds, die boeken. Ik krijg er een onprettig gevoel bij, van al die ongeconsumeerde bladzijden, al die ongeziene woorden, al die onbekende ideeën… toen ik klein was, droomde ik van een bibliotheek à la Belle en het Beest: nu lijkt niets me verschrikkelijker. Al die verhalen waar de auteurs ongetwijfeld zo hard op hebben zitten zwoegen, al die personages waar ze hun hele ziel en zaligheid in gelegd hebben, al die boodschappen die mijn leven op z’n kop hadden moeten zetten, die zijn gewoon voer voor de zilvervisjes. Soms valt er wel eens eentje uit een boek tijdens het opnieuw inrichten van mijn boekenkast.
nope
En ja, ik weet dat het eigenlijk niet écht uitmaakt, want mijn huis is heus (nog) niet volgebouwd met ongelezen boeken en zilvervisjes eten toch niet zo snel, maar al die boeken geven mij toch een enigszins unheimlich gevoel. Dat komt wellicht voor een groot deel doordat ik anderhalf keer dat boek van Marie Kondo heb gelezen (als e-book trouwens, he he). Die zegt altijd: boeken die al jaren ongelezen in je kast staan moet je sowieso weg doen, want die ga je toch niet meer lezen.
Ga ik die boeken niet lezen? Ik weet het niet. Misschien wel. Ik kan niet in de toekomst kijken, toch?
Ik bedoel, waarom zou ik een boek als De Idealisten van Zoë Keller (het schrijnendste voorbeeld uit mijn boekenkast, omdat ik hem altijd klaarleg op mijn nachtkastje zodra ik een andere roman uit heb maar dan tóch weer iets anders pak) nou niet gewoon lezen? The Guardian noemt het “het werk van een auteur op de toppen van haar kunnen” nota bene! Het is van de auteur van Notes on a Scandal! (Niet dat ik die ooit gelezen/gezien heb.) Het gaat over een Joodse New Yorkse familie in de verwarrende tijd na 9/11! Waarom zou ik dit weggooien als ik het nog niet gelezen heb?
Een oplossing voor mijn First World-boekenprobleem zou natuurlijk zijn om toch maar verder te gaan met het afwerken van al die ongelezen romans, ware het niet dat ik tegenwoordig nog maar redelijk weinig lees omdat ik heel dwangmatig een programma over mannen in jurken moet kijken (ben alweer toe aan seizoen 7!). Project Lees-Je-Kast-Uit zou dus een vijfjarenplan worden. Vooral omdat ik (hoewel ik het ergens ook wel zie zitten om het op te kloppen tot een #challenge met een #hashtag en iedere week er een uitgebreid #weekoverzicht over te #schrijven op mijn #blog) eigenlijk al moet huilen bij de gedachte dat ik nog iets ga moeten van mezelf. Ik moet al iedere dag afwassen en minstens één keer per maand stofzuigen, dat kost me al zoveel moeite.
De enige gedachte die me altijd troost als ik kijk naar mijn boekenkast: als er in de nabije toekomst een natuurramp plaatsvindt, of een sneeuwstorm of zo, of als het water ineens twee meter hoog staat, of als het gewoon heel hard waait, en we kunnen niet naar buiten, en het internet doet het niet, dan heb ik tenminste wat te doen.
Ik heb een oplossing. Je geeft die boeken gewoon aan mij. No problemo.
Nee, aan mij, natuurlijk! Ik heb er zelfs een nieuwe kast voor aangeschaft!
Ik verdeel ze wel onder jullie, goed?
Die massive bibliotheek van Belle en het Beest, dat is nog altijd een ultiem doel van mij haha
Maar al die boeken krijg je nooooooooooooit uit…
Sinds ongeveer 2,5 jaar heb ik geen boekenkast meer. Alle boeken geef ik weg nadat ik ze gelezen heb. En ik heb ook een e-reader, dat scheelt. Heel soms kom ik echt niet door een boek heen, datkost dan vaak wat tijd om toe te geven aan mezelf.
Maar … hoe maak je je huis dan gezellig?!?
Laura’s optie vind ik sterk. Of aan mij, dus!
Het antwoord op deze nooit gestelde vraag is voor mij 2 of 3. Eén boek ben ik in bezig (maar in het Italiaans en erg dik, duurt nog wel even), één zie ik tegenop, en de derde… komt even niet bij me op, maar ik heb vast nog meer boeken niet gelezen. Studieboeken reken ik hierbij niet mee, oké? 😉
De bibliotheek lijkt me ook een horror nu! Vooral omdat ik midden in een verhuizing zit, wat wegen boeken toch gauw veel…
Maar goed, lievelingetjes als The Fault in Our Stars, Wat is de Wat, La bellezza e l’inferno, Eating Animals, De Geniale Vriendin en boeken van David Grossman verhuis ik toch vooral met veel liefde.
Wow, jouw boekengewoontes zijn echt #goals 😉
Succes met verhuizen! (Ik heb echt het gevoel dat jij altijd middenin een verhuizing zit, haha)
Haha, na zes jaar in mijn fijne kamer (#honktrouw) is dat ineens ook zo sinds ik werk. Soort van, dan.
Ik heb net als Shirley een e-reader en dan voelt het toch minder alsof mijn kast vol staat met huiswerk…
Ooh, dat is sowieso niet echt een lekker gevoel.
“Dan heb ik tenminste wat te doen…” 😀
Toen ik 5 jaar geleden verhuisde heb ik alle boeken die ik al uit had op zolder gezet bij mijn ouders en alleen ongelezen boeken meegenomen. Helaas, de Harry Potter boeken lonkten, dus die hebben hun weg naar Amsterdam ook gevonden. Ik denk dat er nu nog een stuk of 30 boeken in mijn kast staan te wachten om gelezen te worden… :S
Nou ja, ‘helaas’… het lijkt me altijd goed om Harry Potter bij je in de buurt te hebben 😉 Succes met het wegwerken van de rest 😉
Dit exacte onderwerp houdt mezelf, tot mijn grote frustratie en rusteloosheid, meerdere keren per week bezig. Ik heb, denk ik, nog een stuk of… honderd boeken staan, die van mijn zoon bijgerekend. Dat is dilemma 1: wil ik ALLES houden of ALLES weg, en waarom is een tussenweg zo lastig (spijt van wat weg is vs. een ‘laat dat nu eens los, zeg’ wisselen elkaar snel af, en dat niemand in mijn omgeving begrijpt waarom ik een BOEK wegdoe, helpt natuurlijk niet).
Voor een tegenargument tegen de Marie Kondo’s van deze wereld, zie:http://www.literaturhauseuropa.eu/en/observatory/blog/why-does-it-feel-so-difficult-to-throw-books-away
De tweede link vind ik nog interessanter maar vind ik niet terug (ja, inderdaad, ik heb mijn computer niet opgeruimd en inderdaad: dat geeft stress en overload aan informatie). In elk geval, deze persoon zei dat ie juist WEL de boeken bijhield dat hij nog niet gelezen had, want het was niet omdat hij dat NU nog niet wou, dat die moment er niet zou komen (voor enkele, gaf hij toe, was dat wel, maar niet zo rigoureus als Kondo voorstelde). Waarom dan bijhouden? Omdat de echte minimalist, zegt hij, ook wel wat consument is: als ik het later toch wil hebben, koop ik het wel. Maar nu wil ik een leeg huis. Zo werkt het niet – dat geldt ook voor mij. Boeken kom je nu eenmaal overal en nergens tegen, en je bent gek als je alles aan nieuwprijs koopt. Maar dat heeft ook als consequentie dat wat je ongelezen wegdoet, misschien wel nooit meer terugkomt, want je moet er maar op stoten, liefst tweedehands.
Daarom is mijn boekenkast net vooral ongelezen, en ik vind dat logisch. Ik heb zelf een groeiend ongemakkelijk gevoel bij boeken die ik al las: sla die ik nu echt nog vaak open, op de Harry Potters na dan (en de andere kinderboeken, hé, ik heb een zoon!)? Neen, en daarom verdienen die boeken beter. Hebberig als ik ben, blijf ik het moeilijk vinden gelezen werk weg te geven, maar net in het wegdoen van wat ik al las, komt er eigenlijk ook wel ruimte vrij.
Daarom een voorstel: ruilen met de boeken die jou de adem benemen? Neen, serieus – ikzelf raakte over mijn wegdoefobie heen toen ik fijne dealtjes begon te sluiten via weggeeffora, en zo hoort het ook, denk ik: wegdoen om meer ruimte en zin voor nieuw te creëren.
Oef, lange reactie, maar ja, boeken hé.
Jaaa, dat heb ik ook altijd! Dat van dat ik het ene moment het liefst ALLES weg wil doen, en daarna weer niks. Of nou ja, misschien één boek. Een beetje irritant. Ik heb ook wel eens spijt van dingen die ik wegdoe.
Thanks voor de link en de uitleg, erg interessant! Van de boeken die ik in mijn kast heb, heb ik trouwens ook echt geen enkel ‘nieuw’ boek ongelezen gelaten. De boeken die ik niet lees heb ik óf in de ramsj gekocht, of tweedehands gekocht, of gekregen van iemand die hem zelf niet meer hoefde …
Leuk idee om boeken te ruilen. Ik ga er even over nadenken of ik boeken heb die hiervoor wel geschikt zijn. Ik vind het namelijk serieus heel moeilijk, haha (uiteindelijk doe ik vooral boeken weg die eigenlijk niet zo goed zijn … boeken die wel goed zijn, kan ik dan weer niet wegdoen).
Ik heb zes boeken in mijn kast, en guess what, ik heb ze ook alle zes gelezen!
Pingback: en ja nu is november ook al voorbij *%&^$^%#^%$##$ | vijf koffie graag