Er bestaan veel soorten pijn. Koppijn, spierpijn, vinger-tussen-de-deur-pijn, hartzeer, steken in je maag, open wonden, weet ik veel. Natuurlijk ligt de hoeveelheid ongemak die de pijn je bezorgt voornamelijk in de hevigheid ervan. Een lichtelijk bonkend hoofd is minder erg dan een gapende wond, maar zoveel migraine dat je haast niet meer weet waar je bent, doet dan weer meer zeer dan een flinke schram.
Maar wat pijn altijd erger maakt, is de verrassingsfactor. (Hier spreekt overigens iemand die nooit aan een noemenswaardige ziekte heeft geleden of een kind heeft gebaard, dus wat dat betreft hoeven jullie mij misschien niet zo serieus te nemen als ik dit zelf doe.)
Diverse pijnen uit het rijtje in de eerste alinea kunnen tot de onverwachte pijn behoren. Je vinger onverwacht tussen de deur krijgen is veel erger dan wanneer je het expres doet. Als ik mijn grote teen stoot, of als er een puzzel op mijn hoofd valt, of als ik ergens tegenaan val, doet de pijn zo veel meer pijn dan gewoon pijn: het voelt vileiner, agressiever. Het voelt als een regelrechte, persoonlijke aanval.
Dit soort zeer maakt me woedend – alsof de veroorzaker ervan het op me voorzien heeft, alsof het me wil straffen, of misschien gewoon wel pesten, gewoon, omdat het kan. Natuurlijk wil ik dan het liefst terugvechten, de deur tussen mijn vingers nemen, de stoelpoot verpulveren onder mijn grote teen of iets dat op mijn hoofd viel in stukjes hakken met hetzelfde hoofd, maar dat heeft geen zin, want objecten kunnen toch niets voelen, en je eigen spullen slopen is vaak niet echt bevredigend, vooral niet omdat je daarna toch weer nieuwe moet kopen. Portemonnee-pijn schijnt trouwens ook een ding te zijn.
Ik heb me wel eens afgevraagd waarom dit soort pijn nou zo verschrikkelijk woedendmakend achterlijk gemeen zeer doet. Misschien komt dat omdat dit soort pijn vaak – niet altijd! – komt op momenten waarop je haast hebt, of al boos bent. Dingen die je niet had moeten doen of moeten voelen. Je wordt in feite terecht gestraft en soms is terecht gestraft worden erger dan onterecht, omdat je geen fouten wilt maken. Maar dat deed je wel. En dat doet zeer.
En het ergste is? Je leert er toch niets van. Pijn voor niets. Zo heeft de evolutie het niet bedoeld.
(Nu allemaal in koor: “Ook dat doet pijn!”)
Portomonnee pijn komt me nog het meest bekend voor.. 😉
Hahahahah! Geweldig stukje weer! 🙂
Toch denk ik dat ik mijn chronische pijn toch wel erg graag inruil voor wat meer stoelpootzeer.
Ja, daar zat ik ook aan te denken toen ik dit schreef. Dit is wel heel erg geschreven uit het oogpunt van iemand met een vrij pijnloos leven. Misschien pas ik het nog een beetje aan…
(En, bedankt! :))
Super geschreven! Vooral de portemonnee pijn komt hier veel voor…
Dankjewel 😀
Super stukje, ik mis alleen ‘haarpijn’. Dat heb ik altijd.
Dat heb ik echt nooit????? Wel tandpijn, trouwens 🙁
Ik heb ook altijd last van portemonnee pijn. En ik val bijna dagelijks (half) de trap af/op, dus de pijn ben ik gewend :p
Pijn en evolutie. Daar kun je lange betogen over schrijven, maar om het kort te houden: wat mij betreft hét bewijs dat de evolutie onvolmaakt is (in tegenstelling tot de bewering dat alles in de natuur met een reden zo gaat).
Haha, ik dacht altijd dat het juist bedoeld was om je te laten merken: heehee, dit is niet goed. Stop hiermee. Had eens gelezen over iemand die geen pijn voelde, dit zat helemaal onder de beschadigingen zoals brandwonden, die dat wel niet gevoeld werden, maar toch niet goed zijn voor je lichaam…
Sorry, ik ging er een beetje vanuit dat het wel logisch was dat ik al een stap verder had gedacht: pijn heeft absoluut een functie, maar soms is het veel te heftig en duurt het veel te lang. Bijvoorbeeld als je koppijn hebt en er toch niks aan kan doen (behalve pijnstillers slikken…) Of als je verstandskiezen zijn getrokken. Of menstruatiepijn. Of als je mishandeld wordt en niet kunt ontsnappen. Als de evolutie perfect was, dan had dat wel anders gekund. Toch?
Ja oké, maar je wordt altijd te lang gestraft. Hoe langer je het voelt, hoe meer je ervan leert!
….. maar goed, nu spreek ik mijn hele blog tegen, dus laat ik m’n mond maar houden…..
Ja 😛 En wat zou ik moeten leren van menstruatiepijn… Dat ‘t stom is om ongesteld te zijn? Wist ik al.
Oei, flashbacks naar vingers tussen de deur, niet fijn :/
Ik ben gisteren van de trap gevallen (omdat ik te snel, op sokken, de trap af wilde rennen omdat er iemand aan de deur stond met een pakketje waar ik al heel lang op zat te wachten). Ik was woedend. Want zoiets gebeurt toch alleen als je klein bent? Of juist stokoud?
Ai, zo naar! Ik zou ook woedend zijn. Hopelijk heb je er niet meer zoveel last van!
Ik ben dat dus totaal niet met je eens. Pijn waar je op anticipeert (tandarts die gaat boren, een gemene moeder die je tand eruit trekt, vallen en je realiseren dat je valt) vind ik vele, vele malen erger dan pijn die je overvalt. Die accepteer je gewoon en je wacht tot het voorbij is.
Kun je nagaan hoe ik me voel nu ik al zes maanden zit te anticiperen op de helse pijnen die me over drie maanden te wachten staan. Vreselijk.
Ik ben al jaren aan het anticiperen op bevallingen. Kun je nagaan! (Nee maar oké, jij wint) En over wat erger is zullen we het maar oneens moeten blijven 😉
Ja wat Dina zegt, haarpijn! Plus toen ik klein was viel ik ook heel vaak van de trap, zo met je sokken er af glijden. Auw dat was ook zo gemeen en vooral HEEL nutteloos. Niet een soort van een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen-soort pijn. En een trap kan je niet terugschoppen of zo. Nee, heel oneerlijk 😉
Je stukje leest wederom weer heerlijk weg. Wel probeer ik me voor te stellen of ik aangekondigde pijn minder erg zou vinden. Hand tussen de deur houden en iemand vragen hem dicht te gooien.. Ik geef de voorkeur aan onaangekondigde pijn en neem de bevestiging van mijn onhandigheid voor lief.
Dankjewel voor het compliment! 😀 En ja, ik kan er ook wel inkomen op wat voor manier aangekondigde pijn dan weer erger is, maar ik denk dat mijn eer gewoon zwaar weegt. Ik ga toch voor die pijn!
Ik brak vorig jaar rond deze tijd mijn schouder. En toch doet je teen stoten meer pijn. Hoewel kortstondiger, is het op dat moment heftiger.
Maar ik neem aan dat je je schouder ook vrij onverwacht brak???
Mijn vader zegt altijd ‘pijn is een emotie en emoties kun je uitschakelen’. Oftewel, niet zeuren PUNT.
Maarja.. of dat nou altijd opgaat?