over waarom het eigenlijk best wel prima met mij gaat

Hallo lieve lezers, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Dankzij de twee voorgaande zinnen heb ik wel een beetje het gevoel alsof ik acht jaar oud ben en een brief naar mijn penvriendin Annabel aan het schrijven ben, maar op een of andere vreemde manier bevalt me dat wel.

Maar ja, ik heb dan ook best wel een goed humeur – en niet eens om één reden, neen, het leven lacht mij momenteel op meerdere fronten toe! Omdat geluk er is om te delen, heb ik ze op een rijtje gezet:

Studie/werk (oftewel: Dat Ene Waar Je Heel Veel Uren Per Dag Mee Bezig Bent En Waar Je Je Hele Identiteit Aan Ophangt, Tenzij Je Moeder Bent)
Nou, zoals jullie misschien wel niet weten, ben ik vorige maand afgestudeerd! Ik volgde een eenjarige onderwijsmaster, zodat ik in plaats van alleen ex-student Nederlands ook docent Nederlands kon worden. Spoiler: hoewel ik mijn onderwijsbevoegdheid heb behaald, ben ik nu geen docent. In plaats daarvan heb ik nu een baan als copywriter! Ik ga fulltime werken bij een heel leuk bedrijf in Amsterdam-Noord, dus ik mag lekker vijf dagen per week met de pont naar klein-Rotterdam. Hoewel ik het al een tijdje wist, heb ik eergisteren mijn contract getekend, vandaar dat ik het nu pas durf te vertellen. Maandag ga ik beginnen. Ik heb er echt heel veel zin in.

Eindelijk terug

Mijn knie (oftewel: Mijn Beide Knieën)
(Zoals jullie zien, behandel ik alle onderwerpen in aflopende mate van belangrijkheid)
Mijn fysiotherapeut had al een paar weken geleden gezegd dat ik wel eens kon proberen om voorzichtig hard te lopen, maar ik dacht, why bother als ik niet eens pijnloos gewoon kan wandelen. Op vakantie (zie mijn volgende punt) had ik echter zo griezelig weinig last van mijn knieën dat ik het wel móest proberen. Nou ja, als ik thuis was dan, want ik had mijn sportspullen uiteraard niet bij me in Engeland. Toen het eindelijk zover was voelde ik mijn knieën helaas al vóór het rennen omdat ik de dag daarvoor de hele dag in de auto had gezeten, maar ja, toen kon ik me natuurlijk niet meer inhouden.

Het was niet echt leuk. Hardlopen terwijl je bij iedere stap doodsbang bent dat het zeurende gevoel in je been omslaat in ‘iets ergs’, is niet bepaald prettig. Desondanks had ik na 2,5 kilometer in 20 minuten (ja sloom maar ik moest dus rustig aandoen en veel tussendoor lopen) niet veel meer pijn dan aan het begin. Donderdag deed ik een tweede poging en die 3,25 kilometer in 27 minuten had mogelijk nog minder impact op de pijn. Dus ik ben heel blij.

Wat overigens niet wil zeggen dat ik er al ben, mijn knieën blijven zeuren en ik blijf heel voorzichtig, maar goed, in februari ging het al na een kwartier mis, dus kun je nagaan…

De vakantie (In Cornwall Dus)
Jup, ik ben dit jaar voor de tweede keer met mijn ouders op vakantie geweest, maar mijn vriend kon niet omdat hij net een nieuwe baan heeft, en mijn ouders hadden me gewoon ingeschreven voor de boot naar Dover toen ik nog zei dat ik niet meeging. Ze kennen me goed. Het was een heerlijke vakantie, ook omdat we voor het eerst sinds jaren een compleet gezin waren: mijn broertje (23) en zusje (18) gingen ook mee.

Voor wie het wat boeit: we gingen dus naar Cornwall, waar vrienden van ons wonen (een stel van 78, waarvan de vrouwelijke helft meer energie heeft dan de rest van ons bij elkaar, echt bizar). Het was heel gezellig, en ik heb heel veel lekkere dingen gegeten, heel veel mooie wandelingen gemaakt, heel veel spullen die ik niet nodig heb gekocht, heel veel boeken gelezen, en heel veel gelachen met mijn Geschwister.

Een ander hoogtepunt was dat ik voor het eerst in mijn leven een medevegan heb ontmoet die ik zowaar níet van het internet ken; de 13-jarige (!) kleinzoon van onze vrienden is ook overgelopen naar the dark side! Hij is echt supercool en maakt allemaal dingen die ik als 25-jarige niet eens kan maken. Onze moeders waren ook blij, want die konden het nu uitgebreid hebben over het feit dat het zo veel lastiger is om veganistische vegaburgers te kopen dan vegetarische.

Een foto die is geplaatst door Lisa ??? (@vijfkoffiegraag) op 15 Aug 2016 om 12:37 PDT

Harry Potter and the Cursed Child (Spoilervrij, Een Soort Van)
We moeten het ook even over de nieuwe HP hebben. Om te beginnen: ik was eigenlijk niet van plan om dat boek te lezen, ik wilde gewoon een keer (volgend jaar of zo, als het niet meer zo onmogelijk is om kaartjes te bemachtigen) naar het toneelstuk, aangezien het boek geen roman is, maar een toneelscript met een kaft. Alleen… toen kwam ik erachter dat alle andere crazy fangirls zich óók niet inhielden en ‘m gewoon binnen één dag uit hadden, dus toen dacht ik, het is mooi geweest, ik ga dat ding ook kopen.

AND I LOVED IT. Nee echt. Iedere pagina was doordrenkt van emotie en wijze levenslessen en ik had een buitengewoon prettig weerzien met mijn lievelingspersonages en wat Malfidus en Ginny zeiden over hun schooltijd, JANKEN. Oké, het verhaal was niet zo geloofwaardig en totaal kort door de bocht, maar ik kon me daar vrij goed overheen zetten omdat ik weet dat het een toneelstuk is en geen echt boek. Niet dat toneel nooit geloofwaardig is, maar je hebt op het podium nou eenmaal minder de tijd ]om lange verhalen te vertellen (hebben jullie nooit Orlando gezien of zo?)

Toen ik na het lezen op internet keek, bleek ik echter zo’n beetje de enige te zijn die het geweldig vond. Bijna alle andere HP-superfans willen het boek graag op de brandstapel gooien. Jammer maar ja. Their loss.

Concerten (Ja, Meerdere!)
1. Ik heb tickets gekocht voor Placebo! Ik twijfelde heel lang omdat ik dacht dat er niemand mee wilde, maar uiteindelijk offerde mijn vriend zich op. Dat betekent best wel wat, aangezien hij er echt niets aan vindt. Ik heb er zoveel zin in en luister tegenwoordig weer ongezond vaak naar Placebo. Echt, hoe heb ik ooit níet ongezond vaak naar Placebo kunnen luisteren?
2. Binnenkort ga ik trouwens ook naar PJ Harvey! Dat heb ik nog helemaal niet verteld. Ook hier heb ik veel zin in, al moet ik toegeven dat ik mezelf nog even wat enthousiaster moet maken door meer naar het nieuwe album te luisteren, daar ben ik om een of andere duistere reden (Placebo) nog niet aan toegekomen. Maar ik heb nog twee maanden, dus het komt wel goed, lijkt me zo.
3. Ik ben er net achter gekomen dat Frank Turner op 5 september in het Amsterdamse Bostheater komt en er zijn volgens mij nog kaarten……………….