Sex and the City & ik begonnen slecht. Toen ik een jaar of veertien was, gingen mijn ouders een avond weg en kwam er een oppas. Dat lijkt sowieso al een beetje kinderachtig, maar mijn zusje is zeven jaar jonger dan ik en vertrouwt me voor geen meter, dus moest er een semi-volwassene het gezag komen handhaven. Goed. In ieder geval. Ik was dus veertien. En ik wilde graag naar ZOOP kijken, maar dat kwam tegelijkertijd met SATC, wat mijn oppas per se wilde zien. “Kunnen jullie geen spelletje gaan spelen?” vroeg ze. “Je bent toch veel te oud voor dat kinderachtige programma?”
Ik weet niet meer wie er uiteindelijk haar zin heeft gekregen, maar op dat moment besloot ik dat ik nooit maar dan ook nooit dat stomme programma te kijken. En iedere keer als er in de Fancy of CosmoGirl iets stond over ‘gezellige SATC-marathons met thee en vriendinnen’, nou, dan vond ik dat mooi stom. Ik wilde niet zo’n meisje zijn.
En dat heb ik uiteindelijk nog redelijk lang volgehouden: ik was pas achttien toen ik per ongeluk de eerste aflevering zag. En meteen hooked was. Leerde alle personages en hun eigenaardigheden kennen. Ging ik van Charlotte-hater naar Charlotte-lover, had ik een mening over die al hun vriendjes (Aidan 4live), werd ik stiekem altijd verdrietig als Miranda verdrietig werd en genoot ik ervan als Samantha iets stoms deed, werd ik in totaal 94 keer tijdens het avondeten vergezeld door relationeel drama.
Gisteren heb ik de laatste aflevering gezien. Ik voel me nu net alsof ik een lichaamsdeel mis. Grapje. Zo leuk vond ik het nou ook weer niet. Ik bedoel, het bleef uiteindelijk toch maar een beetje mannen inwisselen en dan zogenaamd ‘goede gesprekken’ voeren zonder ooit écht naar elkaar te luisteren. Die gesprekken gingen zo van: “Ja ik slaap niet meer omdat mijn baby niet stopt met huilen.” “Over niet slapen gesproken, raad eens wie ik gisteren heb gedaan?” Ik weet wel dat het de vaart uit het programma haalt om diepe psychologische gesprekken te voeren, maar het was toch een beetje deprimerend om te zien. Daarbij vind ik het ontzettend stom dat ze zo achterlijk veel mannen ontmoeten. En die ‘relatiewaarheden’ van Carrie zijn nou niet echt het je van het.
En toch. Toch ben ik nu zo’n meisje geworden dat regelmatig zegt: “Ooh, dat doet me denken aan die ene aflevering van SATC, waarin…”
En ik ben er nog dankbaar voor ook.
(Oh, oké, als ik nog één ding mag zeggen?
Ik heb in zes seizoenen ongeveer vier outfits van Carrie gezien die niet om te huilen zo lelijk waren.)
Nu word ik bang dat ik ook ooit zó’n meisje wordt. Mag ‘t hopen van niet, want tot nu toe vind ik ‘t afschuwelijk, dat SATC.
Je bent nog jong, je hebt nog veel te verliezen 😉
Het allerleukste aan SATC zijn de witty quotes, toch? Vind ik wel.
Ik vind Carrie overigens vreselijk irritant, vooral met d’r ‘I breath fashion’. Dat is pas vanaf seizoen drie, ik weet niet? LAME!
Haha! Ik heb nog steeds nooit SATC gezien, want mijn haat begon ongeveer op zo’n manier als de jouwe. Of eigenlijk weet ik de echte reden niet eens meer, maar ik besloot het van de start af aan stom te vinden. Toen zei iemand dat ik op Carrie leek, en aangezien ik haar lelijk vind/vond, werkte dat ook niet mee… maar shit, misschien vind ik het ook wel leuk. Ik ga het voorlopig niet uitproberen, though, nu heb ik een nog een leven 😉
Nou, als ik de laatste jaren geen leven heb gehad, heeft dat niet aan dat programma gelegen hoor! Ik keek het altijd tijdens het eten, werkt prima, en het maximaal aantal afleveringen dat ik ooit in één keer achter elkaar gezien heb ik drie denk ik… valt mee!
Het leukst aan SATC is het gezamenlijk afzeiken met mijn zussen. We haten met z’n allen Carrie, d’r domme hoofd, d’r pukkel, d’r paardenbek, d’r knokige benen die m’n ene zusje steevast ‘stokken’ noemt het feit dat ze zo vaak en hees gilt (het gaat regenen, Carrie staat stil, kijkt omhoog, gilt en gaat strompelt vervolgens op d’r Manolo’s door de plassen) en ‘I couldn’t help but wonder..’ Ik kan nog wel even doorgaan maar ik voel de haat als vergif in me opborrelen en ik was net zo lekker surprises aan het maken.
Yay for Samantha (die heeft pas goeie quotes), Miranda en ook een beetje voor Charlotte. Carrie moet kapot.
Tevens moesten wij drieën heel hard lachen om de volgende foto: http://cdn.nedermeme.nl/wp-content/uploads/2012/07/neder1-e1341504396321.jpeg
Hahaha 😛
Hahaha, die ‘I couldn’t help but wonder’ is erg irritant ja 😛 “Carrie moet kapot” aaah achos, zo erg is het nou ook weer niet! Ze is onder haar irritantheid best een oké persoon!
Achos. Nee, het is agos. Maar het klinkt als achos. 😛
Haha, ik keek er altijd wel met plezier naar, al zou ik er ook niet voor thuis blijven. De films waren ook wel prima, maar een die hard SATC-fan zal ik nooit worden 😉
Sex & The City en ik zijn nooit een match geworden…
Jaha, hier ook een fan. Met van die heerlijke uitspraken erin…
Maybe mistakes are what make our fate, without them what would shape our lives? Maybe if we had never veered off course we wouldn’t fall in love, have babies, or be who we are. After all, things change, so do cities, people come into your life and they go. But it’s comforting to know that the ones you love are always in your heart and if you’re very lucky, a plane ride away.
Ja, okee, die is mooi ja 🙂 Af en toe komt er nog eens iets uit 😉
(Wanneer) ga jij trouwens weer bloggen? 🙂
Ik weet niet of ik inmiddels alle afleveringen heb gezien, maar vond het altijd wel een fijne serie om naar te kijken! 🙂
Oh ja, ik had ook principes vroeger. Geen gaatjes laten schieten. Geen make-up dragen. Ahum. En trouwen in een minirok, dat dan weer wel. Maar áls het ooit tot trouwen komt denk ik niet dat dat gaat gebeuren 😛
Jawel, doen! 😛
Heel eerlijk: ik heb nog steeds geen aflevering gezien. Ik weet niet eens waarom. Ik heb nu in ieder geval al genoeg andere series die ik volg, dus SATC moet sowieso nog even wachten. 😉
Welkom bij de club! Je hebt er nog redelijk lang over gedaan (vanaf je 18e tot nu). Ik heb inmiddels de serie al 3x gezien. Hoe bedoel je ‘hooked’?!
Haha okee misschien had ik wat uitgebreider moeten beschrijven hoe de evaluatie ging. Eerst keek ik het meteen iedere dag, daarna weer een heeeele tijd niet, dan weer iedere dag, dan weer heel lang niet 😛 Of telt dat niet als ‘hooked’?
Dat hooked sloeg meer op mij. Ik zit nu in een fase wat een ‘trieste verslaving’ wordt genoemd. Red jezelf, voordat het te laat is!!!