Vanmiddag heb ik het internet op mijn telefoon uitgezet. Het lijkt een daad van niets, maar ik betwijfel of ik het tot vanavond volhoud. Ik ben bang dat iedereen gaat denken dat ik dood ben.
Gisteravond besloot ik mijn kledingkast leeg te trekken. Zo’n 70% van mijn jurken en vesten, 50% van mijn rokjes en hotpants en 10% van mijn hemden en T-shirts werden in een hoek gesmeten. Ik heb vandaag bijna de helft teruggehangen. Ongeveer de helft ligt in de bak van het Leger des heils (ik hoop dat daar iemand zit te wachten op een doorzichtig glittertopje), de rest heb ik in de twijfelzak gestopt. Die zak ligt enorm in de weg.
Toen ik naar de supermarkt liep, vroeg ik me af waarom zoveel mensen last hebben van FOMO (fear of missing out), want dat slaat echt nergens op. Hoeveel van ons hebben nou echt een spannend leven? Voor die drie perfect gestylde chicks die de leukste feesten kennen, krijg je driehonderd net niet helemaal charmante figuren die op vrijdagavond in slaap vallen voor de tv. De meeste mensen zijn helemaal niet zo knap of boeiend, maar normaal en burgerlijk. Waarom wordt dat zo vaak over het hoofd gezien?
Maar goed, ik kreeg die gedachte op zaterdagmiddag in een zonovergoten winkelcentrum in Amsterdam-Noord (het is een buitenwinkelcentrum, maar toch). Dat is misschien ook niet helemaal een gemiddelde doorsnede van de samenleving. Of misschien ook wel. Hoe kun je zoiets eigenlijk weten?
Een tijdje geleden ging ik daar in mijn eentje koffie drinken in de Hema, omdat ik dacht dat het leuk zou zijn, maar het was verschrikkelijk. Het was op een vrijdagochtend en ik zag alleen maar oma’s. Die oma’s maakten me woedend. Ik wil helemaal niet geconfronteerd worden met oma’s. Opa’s kan ik wel handelen, maar die heb ik dan ook gewoon nog.
Het is eigenlijk te lekker weer om niet iets leuks te doen, maar ik had me erop verheugd om een dag niemand te zien. Na een week Ibiza met vriendinnen (wat overigens superleuk was, daar niet van) had ik de intense behoefte aan eenzaamheid. Jammer dat die WhatsApp zich steeds zo aan me opdrong. Dus die moest uit. Gek genoeg controleer ik per ongeluk toch de hele tijd mijn telefoon, omdat ik steeds vergeet dat er niets binnen kan komen. Dat had ik ook toen mijn batterij een paar dagen geleden leeg was, ik zat in de trein en het scherm bleef zwart, maar ik klikte er toch steeds op.
Hopelijk gaat het vannacht weer onweren.
