Tim heeft mij onlangs dolgelukkig gemaakt door voor te stellen om samen naar Bend it like Beckham te kijken. “Ik weet niet of je hem niet te meisjesachtig vindt,” protesteerde ik nog zwakjes, maar dat vond hij gelukkig onzin. Echt, duizend hartjes voor die jongen. En ook heel veel hartjes voor BILB, want ik heb deze film al vijf keer gezien en ik kan er geen genoeg van krijgen. Omdat ik geen tijd heb om mijn tv op ieder moment van de dag aan te laten staan, vind ik dat jullie het stokje maar eens van me moeten overnemen. Dat is een win-winsituatie hoor, want BILB is echt een aanrader, en wel om deze redenen:
1. De film gaat over meisjes en voetbal, zonder dat het te veel over voetbal gaat. Snap je? Ik vind films over mensen die een sportieve prestatie neerzetten tof, ik vind films over meisjes die iets doen wat ‘jongensachtig’ (blugh) tof, maar tegelijkertijd is de film meer dan goed te volgen voor iedereen die een hekel heeft aan voetbal. Echt!
2. De familie van het hoofdpersonage komt uit India. Dit levert niet alleen prachtige beelden op (zoals een zeer Indiase bruiloft in een zeer Engelse achtertuin), het is ook interessant om te zien hoe het er in de Sikh-cultuur aan toegaat. Ik weet dat één (commerciële!) film niet een hele religie in z’n eentje kan representeren, maar aangezien scriptschrijfster/regisseur Gurinder Chadha zelf uit die gemeenschap komt, neem ik aan dat er wat waarheden inzitten. Sowieso is het erg verfrissend om eens een niet-lelieblank hoofdpersonage te hebben.
3. Wat ook verfrissend is: in deze film is níet iedereen verliefd om Keira Knightly! Niets tegen Keira hoor, maar ik denk dat zij het ook wel lekker vindt om eens met rust gelaten te worden.
4. Deze film is oprecht heel grappig. Vooral de ouders van de twee hoofdpersonages, Jess en Jules, zijn hilarisch. (“All I’m saying is, there’s a reason why Sporty Spice is the only one without a fella!”)
5. De soundtrack is heel fijn. De kruising tussen westerse nummers (onder andere van Victoria Beckham en meerdere nummers van Mel C. – voelen jullie ‘m?) met Indiase muziek werkt heel goed. Ze hebben ook nog eens allemaal leuke liedjes uitgekozen, dat scheelt natuurlijk.
6. Ook op het eerste gezicht heel verschillende beelden (zoals gedans op een gigantische bruiloft en vervolgens een penalty op het voetbalveld) worden zo met elkaar verweven dat ze ineens heel goed bij elkaar passen. Het contrast blijft, maar tegelijkertijd komen alle emoties samen in een bakje gelukzaligheid.
7. Bend it like Beckham dealt (op vrij oppervlakkige manieren, maar toch) met diverse soorten discriminatie – zowel discriminatie van minderheden, vrouwen als van homoseksuelen (fun fact: in de eerste instantie zou de film over een lesbische relatie gaan, maar Chadha besloot dit te schrappen omdat het misschien een beetje te heftig was voor de Sikh-gemeenschap. Best jammer, maar laten we het positief bekijken: de niet-lesbische verhaallijn is nu ook al vet leuk).
8. Nu we het toch over gender hebben: ik vind het leuk dat het verhaal over meisjesvriendschappen gaat. Natuurlijk wordt dit weer allemaal enigszins verkloot door Jonathan Rhys Meyers, maar ik heb toch het idee dat hij er maar een beetje bijhangt. Girl power! (Ja, deze term mag ik gebruiken, het is niet alsof de Spice Girls totaal afwezig zijn in deze film)
9. Je krijgt van al die voetballende meisjes zin om ook van de bank te komen.
10. Het is de enige ‘feel good movie’ (ik zet dit expres tussen aanhalingstekens om mijn wantrouwen jegens het genre duidelijk te maken) waardoor ik me na het kijken écht goed voel.
