Tag Archives: blog faux pas

by | July 18, 2017 · 18:47

over bloggen en hersenruimte (+ een bedankje)

Vier maanden geleden schreef ik dat ik niet zo goed wist wat ik aan moest met mijn blog. Het is hier namelijk een beetje een dooie boel, zoals je wellicht al gemerkt hebt. Soms gaan er weken voorbij zonder dat ik iets plaats, mijn meeste lezers van vroeger zijn hem inmiddels gepeerd en veel van mijn blogvrienden van toen hebben ook al een andere hobby gevonden. Ik dacht dat ik er misschien ook maar eens mee moest stoppen: als je van de zeven jaar bloggen al een jaar of twee niet meer weet wat je moet schrijven, is de koek dan niet eigenlijk gewoon op?

Want dat is mijn probleem voornamelijk: gebrek aan inspiratie. Oké, ik heb het ook wel druk met fulltime werken en allemaal andere projecten, maar ‘te weinig tijd’ is niet mijn grootste probleem. Ik weet gewoon niet meer waar ik het over moet hebben, en dat komt weer door 2 dingen:

  1. Veel van wat ik meemaak heeft te maken met mijn werk of met die andere projecten; het zou niet erg professioneel zijn om daarover te schrijven (“OMG wat ik nu toch weer heb meegemaakt op kantoor JE RAADT HET NOOIT…”)
  2. Omdat ik ook buiten werktijd zoveel bezig ben met andere dingen, blijft er weinig hersenruimte in mijn hoofd over voor mijn blog. Op de fiets denk ik namelijk ook al aan X en Y. Of Z. Of A1. En ik kan nu eenmaal niet aan meerdere dingen tegelijkertijd denken. Ik wou dat het kon, maar het is fysiek onmogelijk.

Dus ja, zo blijft er niet veel over om over te schrijven. Eigenlijk zijn de enige kant-en-klare onderwerpen a) mijn verrotte knieën (die zijn namelijk ALTIJD in mijn gedachten, maar het is wel ook altijd hetzelfde liedje dus daar kan ik ook niet veel over schrijven) en b) RuPaul’s Drag Race (maar daar probeer ik nu van af te kicken omdat het ECHT niet meer oké was hoeveel hersenruimte dat opvrat).

Alleen … als ik dan wel weer eens blog … (en dan heb ik het over een ‘echte’ blog, geen maandoverzicht, daar was ik na drie keer eigenlijk wel klaar mee) … dan vind ik het zo leuk! ZO LEUK! En spannend! En interessant! Dan neem ik me meteen weer voor om vaker te schrijven. Iedere dag, als het even kan.

Dus misschien ga ik toch weer een poging wagen om wat hersenruimte vrij te maken. Ik moet dit niet te hard zeggen, want meestal als mensen een “Bitch I’m BACK!”-blogpostje schrijven, is dat hun allerlaatste blogpost aller tijden. Dus. Reken maar nergens op.

Wel kan ik zeggen dat ik achter de schermen bezig ben met een paar aanpassingen om de boel ook voor mij weer een beetje fris, nieuw en interessant te laten voelen. Dat is al in zo’n vergevorderd stadium dat ik kan garanderen dat het ook echt gaat gebeuren – tenzij mijn leven ineens ingrijpend verandert natuurlijk. Misschien wordt al het internet wereldwijd volgende week wel voor altijd en eeuwig platgelegd door hackers, of  ben ik morgen wel getuige van een misdrijf en moet ik voor mijn eigen veiligheid verhuizen naar Buenos Aires en mijn naam veranderen in Hannie-Madelief Smith. Ik neem aan dat jullie hier in dit geval begrip voor zullen hebben.

(Voor wie niet meteen doorheeft wat ik bedoel met ‘een paar aanpassingen’: ik wil mijn layout omgooien. Niet echt een wereldschokkende verandering, althans, niet voor jullie. Wel voor mij, want ik heb deze layout al bijna zeven jaar en ik ben eraan gehecht zoals ik ben gehecht aan de cd-speler die ik kocht toen ik twaalf was: irrationeel maar hartstochtelijk.)

Rest mij om even heel hard BEDANKT te zeggen tegen al mijn lezers die hem niet zijn gepeerd, en in het bijzonder tegen alle mensen die mij de afgelopen jaren regelmatig een por in mijn zij hebben gegeven vanwege het gebrek aan nieuwe blogposts, waarna ik toch steeds maar weer eens een stukje typte, om weer opnieuw te ontdekken hoe leuk ik het eigenlijk vond. Jullie zijn de reden waarom mijn blog nog steeds bestaat. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het schrijven op zichzelf ook heerlijk, maar de helft van het plezier hiervan is het idee dat mensen het gaan lezen. Of zoals Lady Gaga zegt: I live for the applause. Ik weet heus wel dat ik niet zo beroemd ben als Lady Gaga, maar als ik het ooit nog ga worden, dan heb ik het aan jullie te danken.

P.S. Zoals je misschien is opgevallen, functioneren de meeste afbeeldingen van mijn blog niet meer. Komt doordat Photobucket ‘ineens’ heeft bepaald dat je er 400 euro voor moet gaan betalen. Uh, mooi niet vriend. Ik ga dus alles binnenkort maar ergens anders uploaden, maar dat moet dus nog gebeuren.

23 Comments

Filed under huishoudelijke mededelingen

Tagged as , ,

by | March 18, 2017 · 16:05

#badfashionblogger 1: lekker wijd

Toen ik onlangs even een blogcrisis had, opperde ik gekscherend dat ik mijn blog misschien maar beter kon ombouwen tot fashionblog. Dat lijkt misschien een grapje, maar dat was het eigenlijk niet.

Niet dat ik nou echt bekend sta om mijn goede kledingsmaak. Ik bedoel, het is niet alsof ik altijd word weggehoond als ik ergens binnen loop, er zegt heus wel eens iemand dat ik leuke schoenen aan heb, maar ik heb bijvoorbeeld een vriendin die op straat wordt gestopt omdat mensen haar móeten vertellen dat ze zulke leuke kleren draagt. Dat heb ik niet echt. Wat ik wel heb: veel zelfvertrouwen. Ik vind mijn eigen kleren gewoon heel leuk, en ik vind het zonde dat ze vaak alleen worden gezien door Tim en mijn collega’s (vooral omdat ik maar 13 collega’s of zo heb, als ik nou op een groot kantoor werkte was het nog anders).

Daarom lijkt me wel tof om wat van mijn ~outfits~ te documenteren, ook zodat ik later terug kan kijken op wat ik allemaal gedragen heb. Plus, ik wil eigenlijk meer tweedehands en faire kleding (=fair zowel voor mens als milieu) kopen, maar op dit gebied mis ik vaak wat zelfdiscipline en duik ik weer River Island in. Misschien helpt deze rubriek als stok achter de deur om ‘goeie’ kleding te kopen. Kunnen jullie me meteen terechtwijzen als ik toch ineens een terugvalletje heb.

Want ja, dit experiment is dus bedoeld als rubriek (omg!!! Mijn eerste in zes jaar bloggen!!!), ik ga heus niet vanaf nu alleen nog maar over mijn outfits schrijven, daarvoor heb ik helemaal niet genoeg kleren, joh.

Ik heb lang nagedacht hoe ik die rubriek dan wel niet moet noemen- ik zat zelf te denken aan intelligente grapjes als ‘klerewijf’ (omdat iedereen me haat dat ik mijn blogafkomst verloochen) of ‘voor de draad’ (omdat de rubriek meer draait om mijn gewauwel dan om de kleding zelf), maar om een of andere reden sprak ‘badfashionblogger’ me meer aan, omdat het zo lekker de lading dekt: mijn foto’s zijn slecht, de helft van mijn kleding is al vijf jaar oud (dus nergens meer te koop), en …

Ik kan geen derde reden bedenken, maar hij is er vast wel. Anyway. Laten we maar van start gaan:

wijde broek outfit

Zoals de titel van deze blog al verklapte: ik heb iets aan dat lekker wijd is.

Goed, deze foto laat wel weer meteen zien waar de naam van deze rubriek vandaan komt: niet alleen is deze foto vrij donker, je ziet ook nog eens dat het kaartje van mijn broek er nog aanhangt. (Voordat ik de foto had gemaakt, twijfelde ik namelijk nog of ik de broek wel moest houden, dus ik dacht, ik haal het kaartje er nog niet af). Ik kan wel liegen dat ik er nu ik dit schrijf pas achter kom, maar ik zag het meteen bij het bekijken van de foto al – ik heb alleen geen nieuwe gemaakt omdat ik verder best mooi op de foto stond, en dat ik er goed uit zie, is belangrijker dat mijn kleding er goed uitziet.

(Ik sta namelijk altijd best wel lelijk op foto’s. Dat is niet echt handig als je een fashionblogger wilt worden, maar goed, obstakels zijn er om overwonnen te worden, en als ik dat kan doen door lekker gemaakt&gedeprimeerd weg te kijken van de camera, dan moet dat maar)

(Ik moet wel zeggen dat ik nu pas zie dat mijn broek in mijn schoen zit. Oeps.)

Maar goed, die broek is dus nieuw en, zoals ze dat tegenwoordig zo mooi noemen, ‘eerlijk’. Hij is van het merk Komodo en ik kocht hem bij Het Faire Oosten. En ja, hij was tyfusduur in vergelijking met wat ik normaal uitgeef aan kleding, maar ik had die dag bespaard bij de kapper doordat de veganistische haarverf op was en ik mijn haren dus niet kon laten verven. Plus, je moet iets over hebben voor kleding die niet is gemaakt door kleine kindertjes.

Dit is trouwens niet de eerste broek die ik de laatste tijd gekocht heb. Tegenwoordig ben ik een beetje geobsedeerd door broeken, en in het bijzonder, wijde broeken. Hiervoor droeg ik standaard jurken of rokjes en dat was hartstikke leuk, maar ineens was ik er klaar mee en wil ik alleen nog maar broeken aan, en dan het liefst wijde zoals deze. Ik voel me namelijk zo cool als ik hem aan heb. (Mag ik dat over mezelf zeggen? Echt, ik voel me net David Bowie, of Brigitte Bardot. Niet dat ik Brigitte Bardot ooit in een broek zoals deze heb gezien, maar dat maakt verder niets uit.) Na het maken van de foto’s besloot ik dan ook dat ik ‘m zou houden. Sterker nog, ik ging er meteen in uit eten.

Mijn enkellaarsjes zijn trouwens ook redelijk nieuw, ik kocht ze twee maanden terug in de uitverkoop bij Sascha (jup, daar hebben ze ook schoenen die gewoon van Echt Plastic zijn gemaakt i.p.v. van dode dieren). Niet erg ecofabulous, ik geef het toe, maar nu ik de zonde eenmaal heb begaan ben ik er toch wel blij mee, want ik vind ze supermooi en ze passen overal bij. (Een beetje té goed, want het kost me nu heel veel zelfdiscipline om ooit nog eens andere schoenen aan te trekken). Ik ben dan ook bang dat bijna alle outfits die ik hierna ga posten, deze schoenen bevatten. Sorry, not sorry.

11 Comments

Filed under #badfashionblogger, kleding en zo

Tagged as , ,

by | March 6, 2017 · 19:50

nostalgisch gezever van een blogger uit de middeleeuwen (je weet wel, toen ze nog heksen verbrandden)

Soms, vooral als ik bezig ben met het schrijven van een blogje dat door bijna niemand gelezen gaat worden, verlang ik terug naar het jaar 2011, toen het bloggen nog een centrale rol speelde in mijn leven. Ik zat destijds in de beginfase van mijn studie en vond dat ik het gi-gan-tisch druk had, maar toch had ik (heel maf) genoeg tijd over voor het ontdekken en lezen van en commenten bij blogs die ik leuk vond. En geloof me – dat waren er veel.

Blogs waren toen anders, heb ik het idee, maar misschien is mijn geheugen gewoon vervormd omdat ik een oud zeikwijf ben geworden, dat kan ook. Maar alles leek spontaner, grappiger. Veel blogs gingen over het leven van de schrijver zelf, niet op een manier waarop alles wat diegene op een dag uitvoerde uit de doeken werd gedaan, maar meer op een column-achtige wijze, iets werd eruit gepikt en uitvergroot. Het ging niet zo vaak over spullen, je hoefde er niet per se een foto bij te plaatsen en zelden verdiende iemand er geld mee. #influencer zijn was toen nog niet zo’n ding en bedrijven wisten nog niet hoeveel geld je aan bloggers kon verdienen.

(Ik bedoel, in die tijd had je ook wel beautyblogs hoor, maar dat was toch anders – als je een lippenstift opgestuurd kreeg, nou dan had je het echt gemáákt hoor)

Ik heb wel eens heimwee naar die tijd, alles was toen nog zo spannend met een hoofdletter s, ik ontdekte eindeloos veel nieuwe mensen die interessante verhalen vertelden. Inmiddels zijn mijn favoriete bloggers van destijds bijna allemaal gestopt, of bloggen nog minder dan ik (op een paar uitzonderingen na – Des gaat bijvoorbeeld nog altijd keihard). En ja, er zijn veel nieuwe bloggers bijgekomen, waarvan ik een aantal heel graag lees, maar de band die ik vroeger met het fenomeen ‘bloggen’ had, is weg (net zoals de rest van mijn jeugd, zeg maar).

En dat bedoel ik niet op een lullige vroeger-was-alles-betermanier, want dat is bullshit (stilstand is achteruitgang) – ik bedoel het meer op een ik-weet-zelf-niet-wat-ik-moet-doenmanier. Mijn blog, dat ding dat jullie nu toch lezen, is namelijk morsdood, vergeleken met toen. Jawel, ik knal er nog wel minstens 1x per maand een stukje uit, en dan krijg ik wat reacties (wat ik altijd super vind), maar verder gebeurt er niet zoveel. In plaats van iedere dag naar vijfkoffiegraag.nl te gaan omdat ik het gewoon zo’n fantastische website vind, kijk ik er pas weer naar om als het weer tijd is om er iets op te gooien – en daarna kijk ik weer de andere kant uit.

(Mijn bezoekersaantallen dalen overigens op zulke wijze dat ik bijna niet naar mijn statistieken durf te kijken. Op zich logisch als je zo weinig schrijft + geen tijd meer steekt in promoten, maar toch! Het blijft pijnlijk!)

En ja, ik weet heus wel dat bloggen op zich niet dood is, want om me heen zie ik zoveel nieuwe blogs verschijnen die het wél goed doen, door mensen die er wél tijd in steken. Die blogs zetten me aan het denken: moet ik ook niet eens wat nieuws? (Mijn ontzettend gedateerde layout upspicen, bijvoorbeeld?) Meer praten over veganisme, of zo? (Dan kan ik zeggen ‘ja dat is mijn niche’!!!) Of over zelfontwikkeling, gericht op de lezer i.p.v. à moi-même? (10 tips om de beste blog ooit te schrijven!) Iets met kleding, anders? (Ik heb best leuke kleren. Vind ik zelf dan. Dat is in ieder geval een begin.) Of moet ik gewoon weer even normáál doen en niet de hele tijd van die tyfuslange verhalen schrijven, maar gewoon iets korts en krachtigs, zoals ik vroeger deed, in die tijd waar ik nu zo nostalgisch naar terug kijk?

You tell me (of niet, als je het leuk vindt om me te zien lijden, dat kan natuurlijk ook, geen haat want ik heb jullie de laatste tijd ook weinig geboden xoxo)

P.S. Speciaal ter ere van mijn lievelingsbloggertijdperk doe ik GEEN illustratie bij dit verhaal, hoe revolutionair.

37 Comments

Filed under metablog

Tagged as ,

by | November 5, 2016 · 18:50

oktober: een semi-beknopte samenvatting

Hellohellohello mijn lieve, leuke en aardige bloglezers, hoe gaat het met jullie? Met mij gaat het goed. Op zo’n beetje ieder front wel eigenlijk, behalve op blogfront, want sinds mijn eerste (en tot nu toe laatste) maandoverzicht heb ik nauwelijks meer iets geproduceerd, wat betekent dat mijn blog nu officieel is veranderd in een incompleet logboek over mijn middelmatig interessante leventje.

In oktober heb ik sowieso bijna niet op internet gezeten. Had er gewoon geen zin in. Ik heb zelfs niks op Instagram gepost, wat ik best wel knap vind, want in augustus en september was ik toch wel een soort van lichtelijk doorgedraaid verslaafd. Ach ja. Essena O’Neill zou trots op me zijn, laten we maar zeggen.

Maar goed – laten we maar ophouden over alles dat ik NIET gedaan heb, en laten we het maar eens hebben over wat ik deze maand WEL heb uitgevoerd.

M Ü N C H E N

Ik ging dus naar München voor mijn werk. Het hoofdkantoor van het bedrijf waar ik werk zit daar namelijk, en eens in de zoveel maanden is hier een cursus voor alle nieuwe medewerkers. Ik en een Nederlandse collega (en drie Franse, twee Hongaarse en een Tsjechische) gingen daar drie dagen heen voor de cursus, en twee dagen om ons ‘normale’ werk te doen. Het was echt supervet om de sfeer op dat hoofdkantoor mee te maken en ik vond München ook heel leuk, ze hebben er ECHT heel lekker vegan eten. Ik at de beste veganistische burger aller tijden bij München ’72. Mijn collega en ik zijn speciaal voor die burger twee keer naar dat restaurant gegaan (en zij is niet eens vegan, dus kun je nagaan).

Mijn diploma-uitreiking

In oktober kreeg ik ook mijn diploma waarop stond dat ik officieel leraar Nederlands mag zijn. Ik denk niet dat ik er ooit iets mee ga doen, maar het was toch leuk om even met mijn ouders en Tim terug te gaan naar de UvA om mijn diploma op te halen.

Althans … het was leuk totdat iemand een presentatie gaf waarin werd ingegaan op wat het betekende om docent te zijn en voor de klas te staan, want alleen al bij die gedachte stond het zweet op mijn handpalmen en zocht ik razendsnel naar de nooduitgang. Goed, ik overdrijf. We werden mooi toegesproken door onze vakdidacticus en we kregen allemaal nog een boek van haar (mijne was: Gelijk hebben, gelijk krijgen: de kunst van het overtuigen. Ik wil hier geen commentaar op geven).

Het was wel leuk om iedereen terug te zien, echt IEDEREEN is ineens leraar dus ik ben een beetje het zwarte schaap van de opleiding. Maar ik vind helemaal mooi (dit is dus een verwijzing naar een  YouTube-filmpje, niet dat jullie denken dat ik meteen niet meer kan schrijven nu ik geen leraar Nederlands meer ben).

hardloopperikelen

Hier kan ik heel kort over zijn: mijn fysio denkt dat ik niet terug hoef te komen! Ik hou nog zes slagen om de arm want ik voel m’n knieën nog wel, al is het niet veel. Ik moet wel zeggen dat ik de laatste weken heel weinig heb gerend omdat het in München niet kon en ik de rest van de weken echt heel veel afspraken had. Choices. Maar hoe graag ik ook wil hardlopen, slapen is belangrijker. Ik vind het altijd heel erg irritant als mensen zeggen dat ze liever meer leven en minder slapen, want mijn leven heeft zoveel meer kwaliteit als ik gewoon 8 uur per nacht slaap. Ik ben liever 16 fitte uren wakker dan 18 dramatische uren, weet je. Maar goed, ik dwaal af.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~andere shizzle

  • Hoewel ik nauwelijks blogde, heb ik in oktober wel met een recordaantal andere bloggers afgesproken. Zo ging ik pindakaas kopen en veganistische bitterballen eten met Anne-Fleur, kookte ik de sterren van de hemel bij Laura thuis en was ik in de Irish Pub in München met Rosa-die-geen-blog-meer-heeft-maar-toch-altijd-mijn-blogdinnnie blijft (ja, ze woont in die stad, vandaar).(Zoals jullie zien, is alles wat ik doe gecentreerd rondom eten en drinken – zoals het hoort).
  • Tim werd 28, en hoewel hij het nooit zo leuk vindt om jarig te zijn, wilde hij gelukkig nog wel met mij uit eten bij Weesper. Dat was ook heel leuk, vooral vanwege de friet (en natuurlijk omdat ík zijn verjaardag wel heel leuk vind, he he he).
  • Ik zag The Perks of Being a Wallflower nog eens en kjsghaghakdfi8hyteaghfdg, hij is niet zo goed als het boek maar ik HOU alsnog zoveel van die film jongens, echt niet normaal.
  • Ik begon voor de derde keer in Eat Pray Love (gênant maar wel waar).
  • Ik keek RuPauls Drag Race All Stars 2 en het was ZO. GOED. Echt fantastisch. Ik ben lichtelijk geobsedeerd door Alaska. Ik wou dat ik haar was.
  • Speaking of Alaska, ik ging afgelopen weekend naar het Halloweenfeest van Babs als een heksenversie van Alaska the queen of snakes. Ik had er zelfs speciaal een nepslang voor gekocht. Ik denk niet dat iemand het snapte, wat ook wel logisch is gezien het feit dat mijn enige links aan Alaska de slang en een halfslachtige poging tot de beehive die ze anno 2013 altijd had waren, maar ik was toch erg content met mezelf.

  • Speaking of RuPaul, ik ben nu seizoen 6 aan het kijken. Als ik het gezicht had van Adore Delano en de gevatheid Bianca del Rio, dan zou ik verder echt niets meer in mijn leven nodig hebben.
  • Deze maand was ik ook veel bezig het het schrijven van fictie. Ik zeg ‘het schrijven van fictie’ omdat dat lekker vaag klinkt (ik vind het namelijk veel te spannend om te vertellen, maar dan kan ik toch weer m’n kop niet houden, waardoor ik nu (naast iemand ben die haar blog gebruikt als logboek) zo iemand ben die A maar geen B zegt, a.k.a. mega-irritant), in feite ben ik gewoon bezig aan een best wel serieus project. Aangezien ik ook al 40 uur per week werk als copywriter, kunnen jullie misschien begrijpen dat ik geen tijd slash zin had om óók nog eens te gaan bloggen.
  • Trouwens, toch nog even iets wat ik in oktober niet deed: naar PJ Harvey gaan. Ik had een ticket voor haar concert in de HMH, maar dat viel tegelijkertijd met München. Dat deed wel pijn, ja.
  • Ik heb het gevoel alsof ik nog iets belangrijks heb meegemaakt maar dat ik dat nu helemaal vergeet te vertellen, maar was het is, Joost mag het weten.

Oké leuk, en nu?

Nou, nu is het dus november. Ik hoop deze maand nou eindelijk eens een huis te vinden waar Tim en ik samen in kunnen gaan wonen, zodat we eindelijk naast elkaar kunnen computeren aan ons leven samen kunnen beginnen. Als iemand nog iets weet, we zoeken iets in Amsterdam, liefst natuurlijk binnen de ring maar iets daarbuiten kan op zich ook wel (ik kan alleen niet in de Bijlmer gaan wonen of zo, want dan moet ik echt anderhalf uur fietsen naar mijn werk, en ik weiger met het ov te gaan). Verder ga ik met Tim naar Placebo (YES YES YES) en ga ik werken aan mijn fictieproject (sorry guys maar jullie zeiden dat jullie nog een maandoverzicht wilden) en ga ik hopelijk meer hardlopen en meer bloggen en ja dat soort dingen.

12 Comments

Filed under maandoverzicht

Tagged as , ,

by | October 2, 2016 · 16:38

wat ik allemaal uitvoerde in september

Als blogger kun je kiezen uit twee verschillende manieren om je verhaal te delen: 1) je probeert het een beetje algemeen te houden, zodat je blogje net een Echte Website lijkt (wat dat dan ook moge betekenen) of 2) je schrijft gewoon lekker over jezelluf. De laatste tijd neig ik steeds meer naar nummer 2, hoe hard ik ook tracht om categorie 1-blogs te produceren.

Deze inleiding klinkt alsof dit wél een kwalitatief hoogstaand stukje uit die categorie gaat worden, maar niets is minder waar.

Dit is gewoon een ordinair maandoverzicht.

De eerste die ik ooit schreef. Ik heb het nooit eerder gedaan omdat het me voor iedereen beter leek om ons dit te besparen, maar ja, ik vind het bij andere mensen altijd wél leuk om te lezen, plus, misschien helpt dit me een beetje onthouden wat ik in godsnaam allemaal met mijn leven doe. Heb er ook wel eens aan gedacht om een weekoverzicht te maken, maar weekoverzichten vind ik – meestal – dan weer niet leuk om te lezen, omdat je er hierdoor achter komt dat de meeste mensen – bloggers – gewoon heel saai zijn. Slechts weinigen (en ja, ze bestaan wel) weten me iedere week te boeien. In een maandoverzicht moet je altijd zoveel weglaten, dat wat overblijft alsnog wel heel wat lijkt. Score!

Maar goed, nu ga ik beginnen, want anders zijn we dadelijk weer 500 woorden verder en dan hebben we het nog niet gehad over wat ik deze maand allemaal voor spannende dingen heb beleefd.

~*~nou dit deed ik dus in september~*~

(Ik voel nu al dat dit een groot succes gaat worden, deze maandoverzichten. Waarom kan ik mijn innerlijke basic bitch niet gewoon omarmen? Ik durf het niet helemaal en daarom doe ik zo ~*~ironisch~*~ terwijl ik het eigenlijk gewoon wil menen? Iemand help me? #millenialstruggles)

Goed. Nou. Om maar bij het begin te beginnen: september is de eerste maand na mijn afstuderen waarin ik fulltime heb gewerkt (al begon ik eind augustus). Ik ben nog steeds dolgelukkig dat ik zo snel na mijn afstuderen een baan heb gevonden die bij me past, aangezien ik er een groot gedeelte van mijn wakkere leven mee zoet ben.

In het begin van september deed ik in mijn vrije uren eigenlijk niets anders dan RuPaul’s Drag Race te kijken, maar in begin september scheurde ik mezelf ervan los, omdat het uit de hand begon te lopen. Inmiddels heeft Lianne – vermoedelijk de grootste RPDR-fangirl aller tijden, crown her already – me overgehaald om weer verder te gaan, maar ik was toch even drie weken goed bezig. Toen ik niet meer vastgeplakt zat aan de tv ging ik wel eens eten met vrienden (of barbecueën, het was toch 30 graden), las ik een boek, maakte ik wat schoon, en schreef ik zowaar meerdere blogs.

pizza vegan

En ik at pizza (met vegan kaas!) in het park want het was snikheet

Wat deed ik verder? Ik had een verjaardagsfeest hier (waarvan eentje op het vliegveld van Lelystad aangezien de vader van mijn vriend op zijn verjaardag als verassing ging vliegen)(dat wist hij niet, maar hij wilde het gelukkig wel), een bruiloftsfeest daar, en ik ging met mijn ouders en mijn zusje en haar vriend naar Renesse. Dat was eigenlijk niet helemaal het plan, ik wilde gewoon een weekendje naar mijn ouders gaan, maar ze waren die dagen dus weg. Nou ja, dan moest ik ook maar mee. Het was een heerlijk weekend, heel gezellig en… warm. Kers op de taart: mijn moeder en ik hebben gezwommen in het buitenzwembad. Heel kort, want het was eigenlijk best koud en mijn moeder moest Feyenoord kijken, maar toch! Buiten zwemmen op 18 september!

Semi-bewijs

Semi-bewijs

Iets anders dat ik deed, was hardloopschoenen kopen. Daar had ik nogal ambivalente gevoelens bij, zoals ik vorige week al schreef. Inmiddels heb ik al drie keer hardgelopen (2, 2,5 en 3 kilometer), Ik durf nog niet echt uitspraken te doen over hoe het gaat met mijn knie, dus ik zeg maar niets.

Het andere dat ik veel deed is… naar de fietsenmaker gaan. Drie keer in twee weken, om precies te zijn. Oneindig frustrerend, ja. Het heeft misschien iets te maken met het bizar warme weer van de afgelopen tijd, waardoor iedereen buiten heeft lopen zuipen en er overal glas ligt. I don’t know. De eerste twee keer kreeg ik alleen een nieuwe binnenband, maar de derde keer heb ik er ook maar meteen een nieuwe buitenband op laten zetten. Die was nogal dun, volgens de fietsenmaker. Was dus ook een klein fortuin kwijt, maar goed, ik heb nu werk, dus het kan.

Belangrijke ontdekkingen van deze maand:

  • The Unbreakable Kimmy Schmidt. Eerlijk gezegd keek ik het alleen maar omdat ik even niets beters kon verzinnen voor tijdens het eten, maar het bleek echt fantastisch. Het gaat over een meisje dat haar leven oppakt na 15 jaar opgesloten te hebben gezeten in een bunker. Het doet me qua humor een beetje denken aan Arrested Development, alleen dan net iets minder goed, maar tóch grappiger. Bij Arrested Development zat ik namelijk altijd “Haha wow, dát is goed verzonnen!” en bij TUKS zit ik gewoon zo van: “HAHAHAHA!” Ja, ik lach zelfs hardop. LOVE LOVE LOVE vooral Titus, best face-giver of all times (zijn lach is ALLES. ALLES). En Lillian. En eigenlijk alle andere bijfiguren (en Kimmy zelf ook, hoor). Ben nu net begonnen seizoen 2, dus niet spoilen. Bijkomend voordeel: hoe leuk deze serie ook is, hij is niet extreem verslavend, waardoor ik het na één of twee afleveringen wel weer gezien heb en iets met mijn leven ga doen.

  • Yogi Tea Women’s Balance. Ik schaam me er een beetje voor dat ik thee met deze naam gekocht heb, maar hij is zo lekker, echt niet normaal.
  • Spotify. De grap is: ik had ooit Spotify, maar om totaal onduidelijke redenen heb ik dat gedeïnstalleerd en gebruikte ik YouTube als voornaamste manier om nieuwe muziek te ontdekken. Ik weet ook niet waar dit op slaat, nee, want tegenwoordig gebruikt iedereen Spotify, maar ik had gewoon geen ruimte in mijn hoofd om te denken “Hee, dat is eigenlijk best wel handig, laat ik dat ook eens proberen.” Totdat mijn vriend (ook zo’n heerlijke late adopter) het ging gebruiken. Nu ween ik om alle tijd die ik heb verspild door Spotify pas zo laat in mijn leven toe te laten.
  • Hiermee ook meteen het album van de maand: Ola Salo – Wilderness. Ola was vroeger de zanger van mijn lievelingsband The Ark (en ik heb hem ooit ontmoet, kijk maar) en bracht dit album vorig jaar uit. Ik luisterde de singles op YouTube, maar ik vond het allemaal maar zo-zo. Nu ik Spotify heb, besloot ik eindelijk eens het hele album te ontdekken en ik vind het eigenlijk best wel lekker. Het is wel erg Ark-achtig, alles ligt er wel erg dik bovenop enzo, maar daar heb ik nooit moeite mee gehad. Mijn lievelings is Come Holy Spirit (come holy spirit and wash me clean, GOD KNOWS WHERE THESE HANDS HAVE BEEN! Zo fijn). Kunnen jullie gewoon luisteren op Spotify, dus ga maar doen.
  • Een ander favoriet nummer van me is een cover van Radiohead’s Creep, gezongen door RPDR-deelnemer Jinkx Monsoon, maar dan niet in drag, en niet met een vrouwenstem, maar in een soort van normale kleren en met normale stem (althans, dat denk ik). Ik weet niet of het aan mij ligt en ik gewoon verblind ben door mijn liefde voor Jinkx, maar ik vind het zó mooi gezongen dat ik het toch even apart moet vermelden.
  • We Need To Talk About Kevin. Geweldig boek, veel beter van de film. Het gaat heel diep in op wat ouderschap betekent. Echt lezen.
  • Tartex vegetarian paté. Dat is gewoon paté met tofu, in allerlei smaken (nu eet ik met olijven). Ook zoiets wat al duizend jaar bestaat maar wat ik pas deze maand in mijn leven heb toegelaten. Af en toe vind ik mezelf heel dom, maar ja, dan denk ik weer, als ik het al lang kende, had ik er nu niet zo blij mee kunnen zijn.

Dus…

Oké, volgens mij is dit het moment in mijn septemberblog dat ik ga uitkijken naar oktober, hè? Nou ja, dat is het nu al. Tsja. Deze maand is mijn diploma-uitreiking voor mijn docentenmaster, dus dat wordt lachen. Mag ik voor de derde keer poseren met een papiertje (check 1, check 2). En ik ga een week naar München voor een cursus van mijn werk, waar ik ook veel zin in heb. Verder hoop ik dat ik genoeg door de rotte bladeren zal lopen en eraan zal denken om warme kleren te trekken, zodat ik het niet koud heb. Mocht dit lukken, dan verwacht ik dat het een succesvolle maand wordt.

11 Comments

Filed under maandoverzicht

Tagged as , ,