Eigenlijk had ik drie weken in Thailand moeten zitten, een beetje snorkelen, tempels bekijken en mijn zusje inmaken met Stratego. Helaas liep het anders en moesten we al na twee dagen weer terug, waardoor ik in vier etmalen ongeveer vierentwintig uur in het vliegtuig heb doorgebracht. Dat was best wel naar, maar elluk nadeel heb ze voordeel, en in dit geval was dat voordeel dat ik in die vierentwintig uur wel vijf films heb gezien (nu ik erover nadenk nog steeds best weinig) waar ik nieuwsgierig naar was, zodat ik jullie daar nu mijn pure en zuivere oordeel over kan geven. Doe er je voordeel mee.
Hitchcock
Over de maak van Psycho en de huwelijksperikelen van Alfred Hitchcock en zijn vrouw in deze periode. Dit is typisch zo’n film die ik op het moment van kijken ‘goed’ vond maar niet zo veel indruk achterlaat – in tegenstelling tot de volgende twee films.
Dangerous Liasons
Verveelde rijke mensen proberen het leven van andere verveelde rijke mensen te verpesten door ze vieze dingen te laten doen. Het charmante is dat de film zich afspeelt in de pruikentijd, en iedereen er verschrikkelijk zoet en pastel en achterlijk uitziet maar tegelijkertijd de naarste dingen uitkraamt (zeker leuk in het vliegtuig, wanneer iedereen op je schermpje mee kan kijken maar niet kan meeluisteren). Glenn Close (Cruella de Vil) was fantastisch.
Trololol
American Beauty
Over een sukkelige vader die besluit aan zichzelf te gaan werken, iets wat hem niet door iedereen in dank wordt afgenomen. Was precies raar genoeg. Had ook exact de juiste mate van hartverscheurendheid (een 4 op een schaal van 10, niet zo erg dus maar meer hoeft van mij niet).
Life of Pi
Op de heenreis had ik al op diverse schermpjes van anderen stukjes meegekregen van deze film en om eerlijk te zijn sprak het me niet zo heel erg aan – je zag alleen maar een boot met daarop een jongen die probeerde niet opgegeten te worden door een tijger. Nou, dat is wel een goeie samenvatting.
Cloud Atlas
Ja dit is dus echt zo’n film waar je helemaal NIETS van snapt. Aan de ene kant is-ie heel zweverig en aan de andere kant wordt er in iedere scène iemand neergeknald. Het heeft ook nog eens 21047 verhaallijnen die zich afspelen in het verleden en de toekomst (van slavernij tot een soort distopische stammensamenleving), maar wel met steeds dezelfde acteurs. Overigens leken twee hiervan (en dit waren dan ook echt twee verschillende) als twee druppels water op Benedict Cumberbatch. Dat was pas verwarrend.
Deze post ging 11 augustus 2013 online, maar verdween toen mijn blog crashte. Op 10 oktober 2014 heb ik hem ergens in de krochten van het web gevonden en opnieuw online gezet.
