Omdat ik wil onthouden welke boeken ik allemaal lees, heb ik besloten maandelijks rapport uit te brengen van wat ik onlangs allemaal weggewerkt heb. Vorige maand deed ik verslag van de boeken die ik in januari las. Spoiler: dat was een stuk meer dan in deze maand. Ik zou willen zeggen dat dit komt doordat februari wel drie hele dagen korter is, maar dat is natuurlijk onzin. Het heeft meer te maken met het feit dat ik ben begonnen met mijn stage. Iedere keer als ik aan boeken dénk, val ik al in slaap. Toch heb ik er twee uit weten te krijgen:
1. Roman over mijn vrouw – Emily Perkins
Boek dat ik onlangs op het Boekenfestijn kocht, samen met zo’n veertien andere boeken. Toen ik al mijn aankopen aan mijn opa liet zien, wees hij naar dit exemplaar, en vroeg: “Is dit een lesbische dame?” Ik weet nog steeds niet zo goed of hij het nou had over de schrijfster, de hoofdpersoon of het model, maar hoe graag ik ook eens iets had willen lezen over een lesbisch huwelijk, dit boek is geschreven vanuit het oogpunt van een man. Deze man zit zonder werk, niet echt handig als je in een te duur huis in Londen woont en je vrouw ook nog eens zwanger is. Met haar gaat het ondertussen ook niet echt lekker, want zij denkt achtervolgd te worden door een zwerver. En dat is allemaal best wel… eng. Ja echt! Ik vond het een eng boek. Heel goed in elkaar gezet ook, hoewel ik het vervelend vond dat zoveel vragen onbeantwoord blijven. Volgens mij is dat de bedoeling, maar het kan ook zijn dat ik gewoon niet zo goed kan lezen, ondanks het feit dat ik toch echt Nederlands studeer. Des te meer redenen om hier binnenkort opnieuw in te beginnen.
2. De stiefmoeder – Renate Dorrestein
Zoals ik vorige maand al heb gezegd: ik ben gek op de boeken van Renate Dorrestein. Mijn verwachtingen waren dan ook vrij hoog toen ik begon aan De Stiefmoeder. Dat is vragen voor problemen, zou je denken, en daar zou je in dit geval dan ook gelijk in krijgen. Het was me allemaal een beetje te lollig, te oppervlakkig, te net-niet. Wat er gebeurt: stiefmoeder tevens quiltmaakster Claire reist naar Engeland om een belangrijke prijs in haar vakgebied in ontvangst te nemen. Manlief gaat niet mee: iets met een misverstand dat kort voor vertrek totaal is geëscaleerd. Heeft uiteraard te maken met (stief)dochterlief. Hoewel de observaties over het opvoeden van een kind dat niet de jouwe is heel interessant waren, vond ik de verpakking een beetje matig. Als je dan toch Dorrestein-boeken over het ouderschap wil lezen, begin dan in Ontaarde moeders, die is geweldig. Of in Is er hoop, maar dat is het vervolg van Zolang er leven is dus die moet je eerst lezen (ik weet alleen niet meer zo goed wat ik van dat boek vond want ik las het tien jaar geleden, toen had ik nog niet zo’n goede smaak als nu). Doe maar. Nu ja.
